ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΒΡΕΤΤΑΚΟΥ ΣΤΗΝ ΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ ΣΤΟ ΖΑΠΕΙΟ.

"Η διοργάνωση συνδιάσκεψης με θέμα «Η Δημόσια Διοίκηση , οι Δημόσιες Υπηρεσίες και τα Κοινωνικά Αγαθά στην εποχή του Μνημονίου και η πρόκληση μιας μεταρρύθμισης προς όφελος της Κοινωνίας και της Ανάπτυξης» στην οποία συμμετείχαν υπουργοί, καθηγητές και συνδικαλιστικά στελέχη σαν ένα κλειστό “club” μακριά από τις αγωνίες της κοινωνίας για να συζητήσει τάχα τα προβλήματα της Δημόσιας Διοίκησης και να προβάλει θέσεις για την αναβάθμισή της μόνο ως προσπάθεια δημιουργίας ψευδαισθήσεων μπορεί να εκληφθεί.." 
(Δήλωση των Δεσποινας Σπανού και Γιώργου Χαρίση μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής εκλεγμένων με το ψηφοδέλτιο της ΑΥΤΟΝΟΜΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ)
 

***

Δημοσιεύουμε την ενδιαφέρουσα ομιλία-παρέμβαση στην ημερίδα του γνωστού στελέχους του δημοσιοϋπαλληλικού-συνδικαλιστικού κινήματος Ηλία Βρεττάκου, με θέμα "ΚΡΙΣΗ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ- ΔΗΜΟΣΙΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΑΓΑΘΑ". 

Ξεκινώντας την ομιλία του ο Ηλίας Βρεττάκος "ξεκαθάρισε" ευθύς εξαρχής ότι σε μια περίοδο που οι εργαζόμενοι, η πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά βρίσκονται κάτω από την μπότα των δανειστών και το μόνο πρόγραμμα ανάπτυξης για τη χώρα είναι το μνημόνιο, και την στιγμή που γίνονται  συζητήσεις με την τροικα για νέες απολύσεις από το δημόσιο, θεωρούμε ότι άλλος έπρεπε να είναι ο προσανατολισμός και ο στόχος της σημερινής συνάντησης. Έπρεπε να συζητήσουμε  με τους άλλους κοινωνικούς φορείς τις επιπτώσεις των μνημονιακών πολιτικών στο δημόσιο και τα δημόσια κοινωνικά αγαθά αλλά ιδιαίτερα τον συντονισμό και την κοινή δράση για την απόκρουση των μνημονιακών πολιτικών και την προστασία των κοινωνικών αγαθών. Η ημερίδα  με την θεματολογία που περιλαμβάνει έχει ένα σοβαρό κίνδυνο: να περιοριστεί σε επιμέρους προτάσεις και μάλιστα τεχνοκρατικού χαρακτήρα, οι οποίες εύκολα μπορούν να ενσωματωθούν στα πλαίσια των μνημονιακών πολιτικών, να αποπροσανατολίσει τους εργαζόμενους και την κοινωνία από τον βασικό στόχο, ο οποίος δεν μπορεί να είναι άλλος από την ανατροπή των μνημονίων.

***

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, φίλες και φίλοι.

Οι άνεργοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι αγρότες, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, εν ονόματι της κρίσης, βιώνουμε την πιο βίαιη επίθεση των τελευταίων δεκαετιών σε βάρος του βιοτικού μας επιπέδου και των δικαιωμάτων μας.

Το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο, οι οικονομικά ισχυροί, αξιοποιούν την κρίση, μια κρίση που είναι αποτέλεσμα του ίδιου του νεοφιλελεύθερου καπιταλιστικού συστήματος και την οποία δημιούργησαν οι ίδιοι για να αφαιρέσουν κάθε κατάκτηση και δικαίωμα των εργαζομένων και της πλειοψηφίας των κοινωνιών.

Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008 και οι προσπάθειες που έγιναν και γίνονται  από τις κυβερνήσεις για το ξεπέρασμα της  προσδιόρισαν και προσδιορίζουν ένα νέο δυσμενές περιβάλλον  για το  δημόσιο συνολικά αλλά και  πολύ περισσότερο για το κοινωνικό κράτος. Η διάθεση σημαντικών κονδυλίων από τους κρατικούς προϋπολογισμούς για την σωτηρία των τραπεζών είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση των ελλειμμάτων των χωρών κρατών και τον περιορισμό των κονδυλίων για την κοινωνία. Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές  που καθιερώθηκαν στην Ευρώπη με την Θάτσερ  όχι μόνο δεν σταμάτησαν με τον θάνατο της αλλά γίνονται επίσημες πολιτικές της ΕΕ και προωθούνται σταθερά στις περισσότερες χώρες .  Τα δημοσιονομικά προβλήματα που παρουσιάζονται στη μια μετά την άλλη  σε όλες σχεδόν τις χώρες και ιδιαίτερα το πρόβλημα του χρέους αποτελεί μια ευκαιρία για τους κερδοσκόπους και το χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο  για να εξαπολύσουν μια νέα επίθεση σε βάρος του δημοσίου τομέα αλλά και των δικαιωμάτων των εργαζομένων και της κοινωνίας. Βασικός τους στόχος  ο περιορισμός του δημοσίου τομέα, η ενίσχυση των ιδιωτών για την διασφάλιση σίγουρης κερδοφορίας και η κατάργηση του κοινωνικού κράτους Η  πολιτική λιτότητας γίνεται πλέον επίσημη πολιτική της ΕΕ αλλά και κάθε χώρας ξεχωριστά. Οι αποφάσεις  της ΕΕ και τα προγράμματα που διαμόρφωσαν για την χώρα μας αλλά και για τις χώρες του νότου οδηγούν τις κοινωνίες σε καταστροφή. Οι τελευταίες αποφάσεις για την Κύπρο αποκαλύπτουν πλέον ότι η ΕΕ αποφασίζει κατά περίπτωση με βάση τα συμφέροντα  της Γερμανίας και των οικονομικά ισχυρών και δεν ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους και τις κοινωνίες. 

Στην Ελλάδα, η κρίση ήταν και είναι πιο έντονη. Αυτό οφείλεται και στην πορεία οικοδόμησης της Ε.Ε  και της ΟΝΕ στις οποίες είναι ενταγμένη η Ελλάδα αλλά και εξαιτίας της πολιτικής που ακολουθήθηκε από τις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις της χώρα μας. Οι πολιτικές που ασκήθηκαν τα τελευταία χρόνια στην χώρα μας στα πλαίσια των νεοφιλελεύθερων πολίτικων επιλογών οδήγησαν στην διάλυση της όποιας παραγωγικής βάσης της χώρας, στην κερδοσκοπία , στην αύξηση των εισοδημάτων των εχόντων και κατεχόντων, σε νέα οικονομικά τζάκια. Η φοροδιαφυγή και οι προκλητικές φοροαπαλλαγές στέρησαν το δημόσιο από δεκάδες δις έσοδα. Τα προβλήματα των ελλειμμάτων και του χρέους επιδεινώθηκαν πάρα πέρα  από τις υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες  τις αμαρτωλές συμβάσεις τα σκάνδαλα  και την λαφυραγώγηση του δημόσιου τομέα. 

Το πολιτικό σύστημα της χώρας μας με το ξέσπασμα της κρίσης προσπάθησε να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από τα χαρακτηριστικά και τις πραγματικές αιτίες.  Ακούσαμε ότι η κρίση είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα, ότι οφείλεται στο γεγονός ότι οι έλληνες είμαστε τεμπέληδες και διεφθαρμένοι. Το όλοι μαζί τα φάγαμε  έγινε σλόγκαν από το κυρίαρχο μνημονιακό σύστημα των ΜΜΕ. Η επίθεση εστιάστηκε κύρια στο δημόσιο και τους τεμπέληδες ΔΥ που ακούμε ακόμα και σήμερα. Στόχος των κυβερνώντων ήταν και είναι να ενοχοποιήσουν την κοινωνία και να περάσουν πιο εύκολα τα βάρβαρα σχέδιά τους.

Τα μνημόνια που συμφώνησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις με την Τρόικα-όπως αποδεικνύεται και επιβεβαιώνεται μέρα με τη μέρα- όχι μόνο δεν έχουν ως αποτέλεσμα την έξοδο από την κρίση, αλλά βαθαίνουν την κρίση και οδηγούν την κοινωνία και τη χώρα σε καταστροφή.

Όλο και περισσότεροι, πλέον, παραδέχονται - ακόμη και οι δανειστές – ότι το πρόγραμμα είναι λάθος. Παρόλα αυτά η κυβέρνηση και η Τρόικα εμμένουν στην ίδια πολιτική. Τα αποτελέσματα αυτών των πολιτικών επιλογών είναι δραματικά και στο επίπεδο της Ευρώπης και ιδιαίτερα στις χώρες του Νότου αλλά και στη χώρα μας.

Η βίαιη εσωτερική υποτίμηση, η κατάργηση και ο περιορισμός του όποιου κοινωνικού κράτους, οι ιδιωτικοποιήσεις, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η φορολεηλασία, η μείωση μισθών και συντάξεων, η επίθεση στα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα, η ύφεση, η ανεργία, ο περιορισμός των συλλογικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, η ανοικτή δράση των νεοφασιστικών οργανώσεων οδηγούν τη χώρα μας σε μια κατάσταση προηγούμενων δεκαετιών.

 ***

ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Τα μνημόνια που συμφώνησαν οι κυβερνήσεις της χώρας μας με την Τρόικα  οδηγούν τους εργαζόμενους και την κοινωνία σε καταστροφή.

Η δανειακή σύμβαση και τα τρία μνημόνια που συμφώνησε η τρόικα με τις ελληνικές κυβερνήσεις οδηγούν την κοινωνία στη βαρβαρότητα και τη χώρα σε νέα αδιέξοδα.

Η έξοδος από την κρίση που είχε ανακοινωθεί με το πρώτο μνημόνιο για να δικαιολογηθούν τα αντιλαϊκά μέτρα, μεταφέρεται στο αόριστο μέλλον.

Αντίθετα, ακολούθησε δεύτερο και τρίτο μνημόνιο με νέα βάρβαρα μέτρα.

Το συνολικό πρόγραμμα όμως δεν βγαίνει γιατί οδηγεί τη χώρα όλο και πιο βαθειά σε ύφεση και το χρέος συνέχεια μεγαλώνει.

Με πρόσχημα το χρέος, προωθείται μια βίαιη εσωτερική υποτίμηση που οδηγεί την κοινωνία δεκαετίες πίσω.

Δεν υπάρχει τομέας δικαιωμάτων που να μη θίγεται.

Το όραμα, εξάλλου, των δανειστών και της κυβέρνησης είναι αποκαλυπτικό.

Τον βασικό νεοφιλελεύθερο στόχο για τα δικαιώματα των εργαζομένων την οικονομία και την κοινωνία τον έχουν περιγράψει.

Η Ελλάδα πρέπει να γίνει ανταγωνιστική με τις άλλες χώρες των Βαλκανίων. Η κατάργηση των κατακτήσεων, η μείωση των μισθών και συντάξεων αυτό το όραμα υλοποιεί.

            «Θα μειώσουμε σημαντικά την επιρροή του κράτους στην οικονομία μέσω τολμηρών διαρθρωτικών δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων και μέσω της αποκρατικοποίησης δημοσίων περιουσιακών δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων και μέσω της αποκρατικοποίησης δημοσίων περιουσιακών στοιχείων. Η οικονομική ανάκαμψη της Ελλάδας πρέπει να προέλθει από μια σθεναρή απάντηση του ιδιωτικού τομέα και αυτό δεν μπορεί να συμβεί με το κράτος να ελέγχει την πρόσβαση σε καίρια περιουσιακά στοιχεία.

            Προβλέπουμε μια ανάγκη για μέτρα ύψους [1½] τοις εκατό του ΑΕΠ το 2012 και περαιτέρω [5] τοις εκατό  του ΑΕΠ για να επιτύχουμε το στόχο του 4½ του ΑΕΠ. Το μεγαλύτερο μέρος της προσαρμογής θα επιτευχθεί μέσω περικοπών δαπανών που αποσκοπούν στη μόνιμη μείωση του μεγέθους του κράτους και στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας της Κυβέρνησης, συμπεριλαμβανομένων του κλεισίματος φορέων που δεν παρέχουν πλέον αποτελεσματικές Δημόσιες Υπηρεσίες και στοχευμένων μειώσεων της απασχόλησης στο Δημόσιο.»

Στα πλαίσια των παραπάνω στόχων το κράτος συρρικνώνεται και ιδιωτικοποιείται, οι εργαζόμενοι απολύονται.

Καταργήθηκαν και καταργούνται εκατοντάδες ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ χωρίς καμία μελέτη και καμία αξιολόγηση.

Καταργήθηκαν ή συγχωνεύθηκαν πολλές υπηρεσίες υγείας, πάνω από 1000 σχολικές μονάδες στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, κοινωνικοί φορείς όπως ο ΟΕΕΚ και η εργατική εστία, πολλές οργανικές μονάδες που λειτουργούσαν σε περιφερειακές πόλεις ή νησιά με δυσμενείς επιπτώσεις στους εργαζόμενους και τους πολίτες.

Καταργήθηκαν οι κενές οργανικές θέσεις των υπηρεσιών, απολύθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι με STAGE και οι περισσότεροι με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Στα πλαίσια της συνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας απολύθηκαν ακόμη και μόνιμοι Δ.Υ.

Προωθούνται άμεσα και μάλιστα με σύντομες διαδικασίες όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις (λιμάνια, αεροδρόμια, ΟΠΑΠ, ΔΕΠΑ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ, ΤΡΕΝΟΣΕ κλπ) και η παραγωγική βάση της χώρας παραδίδεται σε ιδιώτες, με δυσμενείς επιπτώσεις για την οικονομία, την κοινωνία, αλλά και την ίδια την προοπτική  της χώρας. Ξεπουλιόνται δημόσιες εκτάσεις ,δάση, ακτές και μάλιστα με διαδικασίες  fast track με σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.

Κατακρεουργούνται οι μισθοί των εργαζομένων. Η πραγματική μείωση των μισθών έχει ξεπεράσει το 40%.  

Ο κατώτερος μισθός από 750 ευρώ έχει γίνει 580 και για τους νέους 511.

Οι κλαδικές συλλογικές συμβάσεις, η ΕΣΣΕ αλλά και ο θεσμός των διαπραγματεύσεων βρίσκονται ουσιαστικά στο γύψο.

Ταυτόχρονα, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα υπάρχουν εργαζόμενοι που είναι μέχρι και 8 μήνες απλήρωτοι.

Στο δημόσιο μετά τις μειώσεις των επιδομάτων θεσμοθετήθηκε το νέο μισθολόγιο - φτωχολόγιο για την παραπέρα συρρίκνωση των εισοδημάτων μας.

Στα πλαίσια του μισθολογίου μειώθηκαν οι κατώτερες αποδοχές από 851 σε 780.

Η κατάργηση των υπολοίπων του δώρου Χριστουγέννων, Πάσχα και του επιδόματος αδείας αποτελεί τη νέα μείωση στα εισοδήματά μας. Λέμε νέα μείωση γιατί δεν θα είναι η τελευταία. Στα πλαίσια της ρήτρας νέων μέτρων, εάν υπάρξουν αποκλίσεις από το πρόγραμμα, οι μισθοί του δημοσίου θα υποστούν και νέες μειώσεις.

Κατακρεουργούνται οι κύριες, οι επικουρικές συντάξεις και τα εφάπαξ και αλλάζει ο χαρακτήρας της κοινωνικής ασφάλισης.

Το κράτος, αφού για χρόνια καταλήστευσε τα αποθεματικά των ταμείων προς όφελος των τραπεζών και των επιχειρήσεων, πρόσφατα, στα πλαίσια του PSI, προχώρησε σε νέα ληστεία: αφαίρεσε από τα αποθεματικά των ταμείων άλλα 13 δις. Είναι επίσης αποκαλυπτικό ότι τη στιγμή που προχωρεί στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών για να καλύψει τη ζημιά που υπέστησαν τα ταμεία, τα αφήνει στην τύχη τους και τα οδηγεί στη διάλυση.

Με τους τελευταίους νόμους άλλαξε το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και από σύστημα κοινωνικό και αλληλεγγύης το μετέτρεψε σε κεφαλαιοποιητικό και ανταποδοτικό.

Ταυτόχρονα, με τις συνεχείς περικοπές στις κύριες και επικουρικές συντάξεις μετατρέπει τις συντάξεις σε προνοιακά επιδόματα.

Υποβάθμιση της υγειονομικής περίθαλψης των εργαζομένων και του λαού.

Κατάργηση υπηρεσιών υγείας, κλείσιμο νοσοκομειακών μονάδων, υποχρηματοδότηση του ΕΟΠΠΥ, αύξηση συμμετοχής στις ιατρικές πράξεις, κατάργηση ουσιαστικά της πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης.

Κατάργηση ουσιαστικά του εργατικού δικαίου και της όποιας προστασίας υπήρχε για τους εργαζόμενους. 

Μείωση του κατώτερου μισθού, νέος τρόπος προσδιορισμού του, κύρια με βάση την ανεργία, προώθηση επιχειρησιακών συμβάσεων, μείωση των αποζημιώσεων, κατάργηση του δικαιώματος συλλογικής διαπραγμάτευσης και ΟΜΕΔ.

Με πρόσχημα την εξομοίωση των όρων εργασίας μεταξύ ιδιωτικού και δημοσίου τομέα ανατρέπονται οι εργασιακές σχέσεις στο δημόσιο. Επεκτάθηκε ο θεσμός του δανεισμού εργαζομένων, η μερική απασχόληση, η κινητικότητα μεταξύ δημοσίου και ιδιωτικού τομέα, καταργήθηκαν χιλιάδες κενές οργανικές θέσεις ανεξάρτητα αν ήταν αναγκαίες ή όχι, απολύθηκαν όλοι οι εργαζόμενοι με STAGE ή ορισμένου χρόνου ανεξάρτητα από τις ανάγκες που κάλυπταν και στα πλαίσια της συνταξιοδοτικής διαθεσιμότητας απολύθηκαν ακόμη και μόνιμοι Δ.Υ.

***

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ

Η πολιτική των μνημονίων είχε και έχει δραματικές επιπτώσεις στους εργαζόμενους στην ελληνική κοινωνία.

Η ύφεση στην χώρα μας θα ξεπεράσει το 25%. Πρόκειται για δραματικά ποσοστά στα οποία βρίσκονται χώρες μετά από πολέμους.

Η ανεργία έχει ξεπεράσει το 30%. Πάνω από 1500000 εργαζόμενοι είναι άνεργοι ενώ η ανεργία στους νέους έχει ξεπεράσει το 60%. Οι νέοι και μάλιστα όσοι έχουν τα ποιο αυξημένα προσόντα εγκαταλείπουν την χώρα και φεύγουν μετανάστες στο εξωτερικό.

Μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας οδηγούνται όχι μόνο στην φτώχια αλλά στην εξαθλίωση. . Η ανεργία ,η κατακόρυφη μείωση εισοδημάτων, τα χαράτσια, η περικοπή κοινωνικών επιδομάτων οδηγούν πολλούς πλέον συνανθρώπους μας στο περιθώριο.

Η χώρα μας βρίσκεται στα πρόθυρα ανθρωπιστικής κρίσης .Χιλιάδες συμπολίτες οδηγούνται στην αυτοκτονία, παιδιά στα σχολεία λιποθυμούν, πολίτες δεν έχουν την δυνατότητα να προμηθευτούν φάρμακα ,οι άστεγοι αυξάνονται δραματικά και φοιτητές πεθαίνουν από αναθυμιάσεις γιατί δεν έχουν να αγοράσουν πετρέλαιο.

Ο αυταρχικός και κατασταλτικός μηχανισμός του κράτους χρησιμοποιείται πλέον μόνιμα από τις κυβερνήσεις για να σταματήσουν οι δίκαιοι αγώνες των εργαζομένων. Η προσφυγή στα δικαστήρια, η ποινικοποίηση των αγώνων, οι αποφάσεις της κυβέρνησης να ντύσει στα χακί ολόκληρους κλάδους, έχουν γίνει πλέον καθημερινά φαινόμενα. Ταυτόχρονα, χρησιμοποιούνται τόνοι χημικών για να διαλυθούν οι πορείες και οι συγκεντρώσεις.

Τα δημοκρατικά δικαιώματα περιορίζονται. Το κοινοβούλιο μετατρέπεται σε απλό διεκπεραιωτή των αποφάσεων των δανειστών. Οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου είναι πλέον καθημερινό φαινόμενο. Βασικές διατάξεις του συντάγματος και των διεθνών συμβάσεων για τα δικαιώματα του ανθρώπου παραβιάζονται.

Η όξυνση των κοινωνικών προβλημάτων σε συνδυασμό με την στάση των κυρίαρχων πολιτικών δυνάμεων, ο φόβος και η ηθική κατάπτωση που νοιώθουν πολλοί έλληνες που πίστεψαν στην ισχυρή Ελλάδα, η ατζέντα που διαμορφώνουν κάποιοι για μικροκομματικούς λόγους η απογοήτευση από την λειτουργία του πολιτικού συστήματος διαμορφώνουν το έδαφος για την εμφάνιση και δράση φασιστικών συμμοριών. 

***

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΑΓΑΘΩΝ

Η Τρόικα και οι ελληνικές κυβερνήσεις ακυρώνουν, προς όφελος του κεφαλαίου, βίαια και ραγδαία, τις κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας, ανατρέποντας τα όρια μεταξύ δημοσίων και ιδιωτικών συμφερόντων. Οι κοινωνικές λειτουργίες του κράτους περιορίζονται, ενώ αντίθετα ενισχύονται οι αυταρχικές και κατασταλτικές.

Το δημόσιο, τα δημόσια κοινωνικά αγαθά, το κοινωνικό κράτος, οι εργαζόμενοι βρέθηκαν και βρίσκονται στο στόχαστρο της επίθεσης. Τα προβλήματα που υπήρχαν στο δημόσιο ως αποτέλεσμα του κομματικού πελατειακού συστήματος και για τα οποία έχουν την ευθύνη οι πολιτικές δυνάμεις που κυβέρνησαν τη χώρα, αξιοποιούνται προκειμένου να ενοχοποιηθεί ο δημόσιος τομέας και να περάσουν, με ασθενέστερες αντιδράσεις, οι στόχοι για τη διάλυσή του.

Η συρρίκνωση του δημοσίου κατά το 1/3, η απομάκρυνση μέσα από συνταξιοδοτήσεις και απολύσεις 150.000 εργαζομένων μέχρι το 2015, η υποχρηματοδότηση των υπηρεσιών αποτελούν δεσμεύσεις των ελληνικών κυβερνήσεων προς την Τρόικα.

Η υλοποίηση των παραπάνω δεσμεύσεων προωθείται με διάφορα μνημονιακά μέτρα και πολιτικές. Οι αναδιαρθρώσεις που προωθεί το αρμόδιο υπουργείο και για ευνόητους λόγους ονομάζει  διοικητική μεταρρύθμιση   δεν αποτελούν παρά μόνο το εργαλείο για την υλοποίηση των προαναφερθέντων μνημονιακών στόχων. Οι αξιολογήσεις δομών και υπηρεσιών, η διαθεσιμότητα, που μεταφέρει τον πολιτικό χρόνο  για την πραγματοποίηση των νέων απολύσεων, το νέο αυταρχικό πειθαρχικό δίκαιο είναι τα μέσα που χρησιμοποιεί για να νομιμοποιήσει τις μνημονιακές πολιτικές.

Στα πλαίσια αυτά, ακόμα και επιμέρους παρεμβάσεις, που αφορούν την εσωτερική λειτουργία της ΔΔ όπως η στελέχωση υπηρεσιών, μετακινήσεις κλπ είναι ενταγμένες αξιοποιούνται και εξυπηρετούν τα σχέδια συρρίκνωσης του δημοσίου και νέες απολύσεις εργαζομένων.

Ιδιαίτερα προβλήματα στους πολίτες δημιουργούνται από την περικοπή των κοινωνικών λειτουργιών του κράτους. Από την περικοπή των υπηρεσιών υγείας, παιδείας, περιβάλλοντος, κοινωνικής ασφάλισης, πρόνοιας κτλ. Είναι αποκαλυπτικό ο περιορισμός αυτών των αρμοδιοτήτων του κράτους συνδέεται ταυτόχρονα με την ανάπτυξη του στους τομείς ελέγχου και καταστολής.

Ταυτόχρονα αλλάζει και ο τρόπος άσκησης των ίδιων των λειτουργιών του κράτους. Τα μνημόνια και οι δεσμεύσεις και όσο αυτά ισχύουν δεν αφήνουν κανέναν περιθώριο για διάλογο, για συμμετοχή στη διαμόρφωση των αποφάσεων για τη στοιχειώδη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών και κατακτήσεων της χώρας.

Το κράτος γίνεται περισσότερο εχθρικό στους πολίτες και την κοινωνία και οι θεσμοί του φαίνεται να λειτουργούν όλο και περισσότερο προς όφελος των δανειστών και των μεγάλων συμφερόντων
.

Η κατάσταση αυτή θα οξύνει παρά πέρα τις ήδη τεταμένες σχέσεις πολίτη κράτους. Εάν πριν τις μνημονιακές πολιτικές ο πολίτης ήταν και σωστά εχθρικός απέναντι στο κράτος όλοι μπορούμε να φανταστούμε τι συμβαίνει σήμερα αλλά και τι θα συμβεί στο μέλλον. 

Είναι φανερό η κατάσταση που διαμορφώνεται θα αξιοποιηθεί από τους νεοφιλελεύθερους για να περάσουν πιο εύκολα τα σχέδια τους για ιδιωτικοποιήσεις και παρά πέρα περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζόμενων.

Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο, οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι είναι ανάγκη να αποτρέψουμε την καταστροφική πολιτική των κυβερνώντων.

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι, φίλοι και φίλες 

Είναι φανερό ότι σήμερα υπάρχουν δύο στρατηγικές. Η μία θεωρεί ότι τα μνημόνια που έχουν ψηφιστεί είναι μονόδρομος και το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να προσαρμόσει τους στόχους και την δράση του στα πλαίσια των μνημονίων, στα γνωστά δηλαδή πλαίσια νόμος είναι το δίκαιο και τα συμφέροντα των δανειστών. Η άλλη στρατηγική θεωρεί ότι ο δρόμος αυτός οδηγεί τους εργαζόμενους και την χώρα σε καταστροφή. Προσπαθεί να οργανώσει την αντίσταση των εργαζομένων και της κοινωνίας ενάντια στο έγκλημα που συντελείται. Να προβάλλει και να διεκδικήσει εναλλακτικές προτάσεις προς όφελος των εργαζομένων και του τόπου. Το σκ η πλειοψηφία της κοινωνίας  και οι φορείς πρέπει να υπηρετήσουμε αυτή την γραμμή.

Η υπεράσπιση των Δημοσίων Υπηρεσιών και των κοινωνικών αγαθών πρέπει να γίνει υπόθεση της πλειοψηφίας της κοινωνίας.

Ο αγώνας μας όμως δεν μπορεί να είναι μόνο αμυντικός. Δεν μπορούμε να περιοριστούμε μόνο στην κατάργηση των μέτρων του μνημονίου και την επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση. Δεν υπερασπιζόμαστε τη λειτουργία των Δημοσίων Υπηρεσιών που υπήρχε πριν την κρίση, την γραφειοκρατία, τις πελατειακές σχέσεις, την αναξιοκρατία, την αναποτελεσματικότητα και την πολιτική λαφυραγώγησης του δημοσίου. Δεν μπορούμε όμως να δεχτούμε στο όνομα των προβλημάτων που παρουσίαζε και παρουσιάζει το δημόσιο την κατάργηση του, την πάρα πέρα επιδείνωση  της κατάστασης του λαού.

Η υπεράσπιση των δημοσίων υπηρεσιών και των δημόσιων κοινωνικών αγαθών βρίσκεται στον αντίποδα των μνημονιακών πολιτικών.

 Η ανατροπή των μνημονίων και των ακραίων νεοφιλελεύθερων ταξικών πολιτικών αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για να προωθηθεί ένας δημοκρατικός εκσυγχρονισμός του δημοσίου προς όφελος των εργαζομένων της κοινωνίας και της ανάπτυξης.

Η ανατροπή των μνημονίων και η εφαρμογή μιας άλλης πολιτικής που θα περιέχει τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, τον έλεγχο και την κοινωνικοποίηση τραπεζών, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, τη ριζοσπαστική και δίκαιη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, την υπεράσπιση και τον παραγωγικό εκσυγχρονισμό των δημοσίων επιχειρήσεων, τη στήριξη και ενίσχυση των μισθών και συντάξεων, τον σεβασμό και την επαναφορά των συλλογικών και κοινωνικών δικαιωμάτων των εργαζομένων, μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση.

***

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΦΟΡΕΩΝ

Συναδέλφισσες και συνάδελφοι , φίλοι και φίλοι

Η επίθεση που δέχεται το δημόσιο και τα δημόσια κοινωνικά αγαθά δεν έχει προηγούμενο.

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο πρέπει να αναδείξουμε την επίθεση που γίνεται στο κοινωνικό κράτος και ποιοι είναι υπεύθυνοι για την απαράδεκτη κατάσταση που παρουσιάζουν οι δημόσιες υπηρεσίες. Για ποιο λόγο δεν καλύπτονται οι ανάγκες του πολίτη.

Χρειάζεται να αποκαλύψουμε τους πραγματικούς στόχους που βρίσκονται πίσω από την επίθεση ενάντια στις δημόσιες υπηρεσίες και αγαθά καθώς και τις επιπτώσεις των ιδιωτικοποιήσεων σε βάρος της κοινωνίας ,της ανάπτυξης και της χώρας μας.

Χρειάζεται να εγκαταλειφθούν, όπου υπάρχουν, οι συντεχνιακές αντιλήψεις και να αναδειχθεί το πολιτικό και κοινωνικό διακύβευμα που υπάρχει σήμερα.

Η χρησιμότητα, και η  προστασία  των  δημόσιων υπηρεσιών και των δημόσιων  κοινωνικών αγαθών.

Ο αγώνας για την ανατροπή της νεοφιλελεύθερης επίθεσης κατά του κοινωνικού κράτους δεν αφορά μόνο τους εργαζόμενους στους αντίστοιχους φορείς. Πρέπει να γίνει υπόθεση όλης της κοινωνίας και ιδιαίτερα των χρηστών.

 Για να υπερασπιστούμε τις δυ και τα δημόσια κοινωνικά αγαθά είναι  απαραίτητο να συνεργαστούμε με τους φορείς της κοινωνίας .

 Θεωρούμε ότι η σημερινή συνάντηση μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία για να συντονίσουμε την δράση μας ,να διαμορφώσουμε κοινές θέσεις για την προστασία των κοινωνικών αγαθών. Να εμποδίσουμε τα φαινόμενα του κοινωνικού αυτοματισμού και των αντιπαραθέσεων. Η συνεργασία, ο συντονισμός, η κοινή δράση μπορούν να υπάρξουν  σε κεντρικό αλλά και σε επίπεδο επιμέρους πολιτικών όπως για τα θέματα παιδείας, υγείας, ασφάλισης, περιβάλλοντος, πολιτισμού  κλπ. Η συνεργασία αυτή μπορεί και πρέπει να γίνει και να έχει αποτελέσματα και στην περιφέρεια. ΟΙ κινητοποιήσεις που έγιναν και γίνονται για να μην κλείσουν σχολεία, νοσοκομεία, τμήματα  ΑΕΙ, ακόμη και ΔΟΥ, μας δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε .