Συνολικές προβολές σελίδας

Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

οι απόψεις μας στη Γ.Σ. του Ενιαίου

Φωτογραφία του Andreas Mitropoulos.


Συνάδελφοι/Συναδέλφισσες


Τρεις μήνες μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου, που άλλαξαν την πολιτική κατάσταση στη χώρα και έδωσαν ανάσα ελπίδας στην κοινωνία, εμείς οι εργαζόμενοι στο υπουργείο πολιτισμού κάνουμε την αναγκαία πρώτη αποτίμηση και παράλληλα ορίζουμε τα προτάγματα της οργανωμένης πάλης του συνδικαλιστικού κινήματος στον χώρο δουλειάς μας κι ευρύτερα.
Τα τελευταία πέντε χρόνια της βάρβαρης νεοφιλελεύθερης μνημονιακής επίθεσης, ανάμεσα στ’ άλλα και στον πολιτισμό, ζήσαμε τις μισθολογικές περικοπές, το πάγωμα των μισθών, την εργασιακή εφεδρεία, τις διαθεσιμότητες – απολύσεις, την ψεύτικη αξιολόγηση, το κυνήγι κεφαλών στο υπουργείο μέσω της εφαρμογής του κατάπτυστου άρθρου 42 του Ν. 4250/2014, την υποστελέχωση των υπηρεσιών, την συρρίκνωση των δομών του υπουργείου με την εφαρμογή του νέου Οργανισμού, την εκχώρηση αρμοδιοτήτων συνταγματικά κατοχυρωμένων στο πεδίο της πολιτιστικής κληρονομιάς σε ιδιώτες και ιδρύματα, την απαξίωση του εργατικού δυναμικού, την παντελή έλλειψη δημοκρατίας, την ανασύσταση τέλος του πιο μαύρου και πελατειακού καθεστώτος. 
Την ίδια περίοδο αναδείχθηκαν ανάγλυφα οι κρίσιμες και χρόνιες παθογένειες του οργανωμένου συνδικαλιστικού κινήματος (γραφειοκρατικές δομές και λειτουργίες, φαινόμενα κυβερνητικού συνδικαλισμού και συνδιοίκησης), καθώς και η αδυναμία του να υπερβεί τα όρια των αμυντικών αντιλήψεων. Η υπέρβαση της κρίσης των συνδικάτων, η ανάγκη μιας νέας δομής του συνδικαλιστικού κινήματος, πρέπει να αποτελέσει βασικό ζήτημα για την επόμενη περίοδο, αξιοποιώντας τις εμπειρίες των αγώνων, που έδωσαν οι εργαζόμενοι τα τελευταία χρόνια και οδήγησαν σε σημαντικές νίκες και την πολιτική αλλαγή. 
Αλλάζουν τα πράγματα και προς ποια κατεύθυνση; 
Η συνέλευση του συλλόγου μας γίνεται μία μέρα μετά τη ψήφιση στη Βουλή ενός σημαντικού νόμου, που επαναφέρει βασικές αρχές της δημοκρατικής οργάνωσης στη Δημόσια Διοίκηση. Ο εκδημοκρατισμός του πειθαρχικού δικαίου με την ακύρωση των διατάξεων που ποινικοποιούσαν την συνδικαλιστική και κοινωνική δράση, η επαναφορά των άδικα απολυθέντων και διαθεσίμων από το Δημόσιο, η κατάργηση του άρθρου 42 του Ν. 4250/2014 (επανέλεγχος συμβάσεων ΙΔΑΧ), η κατάργηση της πολιτικής επιστράτευσης των απεργών, που χρησιμοποιήθηκε καταχρηστικά την προηγούμενη περίοδο τόσες φορές όσες τα προηγούμενα 40 χρόνια, συνιστούν νίκη και κατάκτηση του κινήματος, που μπορεί και πρέπει να αγωνιστούμε να διευρυνθεί. 
Ως Αυτόνομη Παρέμβαση θεωρούμε, ότι πολλά επίδικα παραμένουν ακόμα ανοιχτά σε ότι αφορά τη Δημόσια Διοίκηση και ειδικότερα στο υπουργείο πολιτισμού.
1. Το ζήτημα της αυτονομίας του Υπουργείου Πολιτισμού. Αυτό πρέπει να γίνεται κατανοητό αφενός μέσα από την προηγούμενη αρνητική εμπειρία (ΥΠΠΟΤ, ΥΠΑΙΘΠΑ) και αφετέρου ως βασική προϋπόθεση για την προάσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του πολιτιστικού αγαθού από κάθε προσπάθεια άμεσης ή έμμεσης ιδιωτικοποίησης και της κυριαρχίας εμπορευματικών αντιλήψεων στον πολιτισμό. Το ζήτημα της αυτονομίας του υπουργείου πολιτισμού δεν μπορεί να γίνεται αντιληπτό ως μια «παραξενιά» ή ως μία έκφραση αυτάρεσκων συντεχνιακών αντιλήψεων. Πρέπει πρωτίστως να γίνεται κατανοητό μέσα από το πλαίσιο των πολιτικών που ασκούνται και της ανάγκης αναίρεσης των μνημονιακών πολιτικών για την συρρίκνωση του δημόσιου τομέα . 
Η κατάργηση του υφιστάμενου Οργανισμού (ΠΔ 104/2014), που ως μνημονιακό κληροδότημα το μόνο που έχει επιφέρει είναι αναιτιολόγητη και δυσλειτουργική συρρίκνωση των δομών, γραφειοκρατική και υδροκεφαλική λειτουργία των υπηρεσιών, καθυστερήσεις στην εκτέλεση έργων ΕΣΠΑ, δημιουργία κενών κουτιών σε ένα οργανόγραμμα που δεν υπηρετεί κανένα σχέδιο εύρυθμης και αποδοτικής λειτουργίας των υπηρεσιών του υπουργείου, επιβάλλει την αντικατάστασή του από ένα νέο Οργανισμό σε σύντομο χρονικό διάστημα. Μέχρι τότε πρέπει να διασφαλιστεί η αυτονομία του υπουργείου πολιτισμού στο πλαίσιο μιας ριζοσπαστικής αντίληψης για το δημόσιο τομέα.
Ο νέος Οργανισμός πρέπει να προέλθει μέσα από ένα ευρύ διάλογο με τους εργαζομένους τους συλλόγους του υπουργείου πολιτισμού και την κοινωνία ενσωματώνοντας την ιστορική εμπειρία, τη συλλογική μνήμη των εργαζομένων και θα λειτουργεί επ’ ωφελεία του πολιτιστικού αγαθού, των εργαζομένων και της κοινωνίας ευρύτερα, ενώ παράλληλα θα κλείνει την πόρτα σε απόπειρες ιδιωτικοποίησης (π.χ. Ν.Μ.Α. κλπ.)
2. Πρέπει να προχωρήσει η άμεση πρόσληψη των 187 συναδέλφων που καθυστερεί από το 2010 με ταυτόχρονη κατανομή τους στις υπηρεσίες του υπουργείου με ορθολογικά κριτήρια
3. Δεν χωρούν καθυστερήσεις σε ζητήματα αναγνώρισης προϋπηρεσίας τόσο στο ΙΔΑΧ όσο και στο μόνιμο προσωπικό, για να αρθεί επιτέλους μια αδικία, που αποτελεί την συνέχεια του προηγούμενου φαύλου καθεστώτος με τις πολυποίκιλες σχέσεις εργασίας που υπήρχαν μέσα στο ΥΠΠΟ. 
4. Να μπει οριστικά ένα τέλος στα σχέδια για την εκχώρηση σε ιδιώτες των φιλέτων του πολιτισμού και ειδικά σε ότι αφορά τα ζητήματα της πολιτιστικής διαχείρισης, όπου το παρασιτικό ελληνικό κεφάλαιο επιδίωξε το προηγούμενο χρονικό διάστημα με κάθε τρόπο να υπεισέλθει εκμεταλλευόμενο υποδομές και λειτουργίες, που με κόπο δημιουργήθηκαν και συντηρούνται από τους εργαζομένους του υπουργείου.
5. Πρέπει άμεσα να διεκδικήσουμε τη σταδιακή αποκατάσταση των μισθολογικών απωλειών μας με τη καθιέρωση ενός νέου βαθμολογίου/μισθολογίου, το οποίο θα διασφαλίζει την ανεμπόδιστη βαθμολογική και μισθολογική εξέλιξη. Η εποχή των ημετέρων και του ρουσφετιού, οι τοποθετήσεις προϊσταμένων με υπουργικές αποφάσεις χωρίς κρίσεις και υπηρεσιακά, πρέπει να αποτελέσει μια θλιβερή ανάμνηση της μνημονιακής παραδοξότητας.
6. Να διεκδικήσουμε μία ενιαία σχέση εργασίας στο δημόσιο τομέα, αυτή του μονίμου υπαλλήλου, ακυρώνοντας το διαχωρισμό των εργαζομένων.
7. Να σταματήσει η ενεργός εμπλοκή ιδρυμάτων, ΜΚΟ, εργολάβων ενοικίασης εργαζομένων στο υπουργείο, η κατάργηση κάθε ελαστικής υποαμειβόμενης σχέσης απασχόλησης.
8. Να επιδιώξουμε τη σταδιακή αύξηση των κονδυλίων για τον πολιτισμό, με πρώτο στόχο τον διπλασιασμό τουλάχιστον του προβλεπόμενου κονδυλίου, που διατίθεται για τις ανάγκες του υπουργείου πολιτισμού από τον επόμενο προϋπολογισμό.
9. Νέες στοχευμένες προσλήψεις προσωπικού, ώστε να μπορέσει σε πρώτη φάση ο τομέας να ανταποκριθεί στοιχειωδώς στις αυξημένες ανάγκες που προβλέπονται για το επόμενο διάστημα.
10. Να καταργηθεί το ΤΑΙΠΕΔ και να επιστραφούν τα κτίρια της Πλάκας και της Κ.Υ. Να καταγγελθεί η ετεροβαρής συμφωνία με την ΠΑΝΓΑΙΑ ΑΕΕΑΠ για το υπέρογκο μίσθωμα, που καταβάλλεται για το κτίριο της Κ.Υ.
11. Να αναδιοργανωθεί το ΤΑΠ και να ενισχυθεί σε προσωπικό και υποδομές, ώστε να μπορέσει να αποτελέσει το όχημα της παραγωγικής ανασυγκρότησης στον τομέα του πολιτισμού. Τα έσοδα του ΤΑΠ πρέπει να έχουν κυρίως ανταποδοτικό χαρακτήρα και να κατευθύνονται σε δράσεις ενίσχυσης της συντήρησης, προστασίας, ανάδειξης της πολιτιστικής κληρονομιάς και τόνωσης της λειτουργίας των υπηρεσιών του υπουργείου. Σ’ αυτή την κατεύθυνση απαιτείται η άμεση λειτουργία του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, αλλά παράλληλα και η διεύρυνση των δικαιούχων δωρεάν εισόδου σε Μουσεία και Αρχαιολογικούς Χώρους, με οριζόντια εφαρμογή των κριτηρίων του πρόσφατου νόμου για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και στο συγκεκριμένο ζήτημα. Η κάρτα πολιτισμού είναι εργαλείο, που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σ’ αυτή την κατεύθυνση.
Στη σημερινή γενική συνέλευση για άλλη μια φορά λέμε σε κάθε συνάδελφο: σήμερα δεν ξεκινάμε μια μάχη χαρακωμάτων. Δεν απαιτούμε την ικανοποίηση συντεχνιακών αιτημάτων. Δεν υπερασπιζόμαστε τυφλά κομματικές γραμμές. Δεν επαναπαυόμαστε στις δάφνες των προηγούμενων αγώνων μας. Δίνουμε μια μάχη πολιτική σε μια σημαντική στιγμή που αναστρέφεται η πορεία προς την άβυσσο του νεοφιλελευθερισμού. Δεν θεωρούμε, ότι έκλεισε ένας ιστορικός κύκλος, αντίθετα τώρα ανοίγει ένας νέος, ελπιδοφόρος κύκλος αγώνων, αιτημάτων και διεκδικήσεων. Αυτός ο αγώνας απαιτεί αυτό, που μας δίδαξε η πείρα των προηγούμενων ετών. Τίποτα δεν χαρίζεται, μόνο κατακτιέται με συγκροτημένο αγώνα, συλλογικά, με έντιμους όρους. Με πλαίσιο ενεργής συμμετοχής και διαρκούς διεκδίκησης του νέου υποδείγματος για το κίνημα και τους εργαζομένους.



Καλούμε όλους τους συναδέλφους να συνεχίσουμε τους αγώνες μας για την πλήρη ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και την κατάργηση των εφαρμοστικών νόμων. Παλεύουμε να μην γίνει ούτε βήμα πίσω από τις προεκλογικές και προγραμματικές δεσμεύσεις της κυβέρνησης για την ανάγκη διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, για το δημόσιο έλεγχο του τραπεζικού συστήματος, για τη δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου, για την παραγωγική ανασυγκρότηση υπέρ του λαού και του τόπου, για να μην περάσουν οι πιέσεις και οι εκβιασμοί των δανειστών της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου