1609672_575930642495437_1620660928_n«Ένα μεγάλο, κάτασπρο γέλιο στη νύχτα του προσώπου σου, στη νύχτα του λαού σου, στη νύχτα της χώρας σου, ένα άσπρο γέλιο λάμπυζε στα τζάμια των φτωχόσπιτων , στα χείλη των μαύρων μανάδων, των μαύρων παιδιών, όπως η αυγή πίσω από τα δάση ή πίσω από τα βουνά του κάρβουνου, άσπρο σαν το χειροσφίξιμο δυο μαύρων χεριών, άσπρο σαν την απόφαση της ελευθερίας, άσπρο σαν τη δύναμη της αδελφοσύνης… Πατρίς Λουμούμπα, είχες δει τα κομμένα χέρια των αδελφών σου διατηρημένα στο αλάτι μέσα στα κοφίνια των αφεντάδων, είχες δει τη λάμψη από τα διαμάντια σας να φωτίζει ξένα συμπόσια , είχες δει το χρυσάφι της χώρας σου να γεμίζει τα όπλα δολοφόνων της χώρας σου… Πατρίς Λουμουμπα, δε σκοτώθηκε το γέλιο σου, μεγάλα ποτάμια από άσπρο φως κατηφορίζουν μες στη νύχτα των μαύρων. Καλημέρα αδελφέ μας, μεγάλα άσπρα μαχαίρια από το γέλιο σου μπήγονται στις μαύρες καρδιές των άσπρων δολοφόνων. Καλημέρα Πατρίς Λουμούμπα, το άσπρο γέλιο σου ανατέλλει ασημάδευτο πάνω από τη μαύρη σου χώρα, μέσα σε όλες τις ετοιμόρροπες νύχτες των ξυπνημένων σκλάβων… Ο ρυθμός του αίματος βαδίζει πάντα κατευθείαν προς την ελευθερία.» 
(«Τα Επικαιρικά», Γιάννης Ρίτσος, 1961, «Ο Μαύρος Άγιος»)
Πενήντα χρόνια μετά τη δολοφονία του, ο πρώην πρωθυπουργός της Λαϊκής Δημοκρατίας του Κογκό, Πατρίς Λουμούμπα παραμένει ένα ισχυρό σύμβολο. Πολιτικά, όμως, είναι πολύ λίγοι εκείνοι που τον υποστηρίζουν ακόμη…