YANNIS GO HOME

Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

So what can I do? Λοιπόν, τι μπορώ να κάνω; Η φράση αυτή του Γιάννη Στουρνάρα αξίζει μια θέση στην Ιστορία. Στην ίδια σελίδα με το εξίσου ιστορικό "εκ των ημετέρων εις Γερμανός νεκρός", ή το εμβληματικό "υψηλότατε ιδού ο στρατός σας" και άλλα παρόμοια. Για να καταλάβουν οι σύγχρονοι και να μαθαίνουν οι επερχόμενοι πώς, με ποιους ηγέτες και ποιες λογικές οδηγήθηκε η χώρα εκεί που οδηγήθηκε και βουλιάζουν εκατομμύρια άνθρωποι στη φτώχεια και στην απόγνωση.

So what can I do? Τι μπορεί να κάνει ο άνθρωπος; Του ζήτησαν, η Λαγκάρντ και ο Τόμσεν, όπως εξομολογήθηκε στους Financial Times, να στηρίξει στην Ευρώπη το αίτημα του ΔΝΤ για κούρεμα του ελληνικού χρέους. Κι αυτός, αν και αναγνώρισε ρητά ότι κάτι τέτοιο ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδας, τους κρέμασε με το επιχείρημα των επιχειρημάτων, ότι ο Σόιμπλε του είπε: Yannis forget it. Γιάννη ξέχασέ το. Κι αφού έτσι είπε ο Σόιμπλε, γερμανική διαταγή και τα σκυλιά δεμένα. Το μόνο που απόμεινε για τον Yannis ήταν ο βαθύς αναστεναγμός στα αγγλικά -τι μπορώ να κάνω;

Ε, και; Καινούργιο είναι αυτό; Όλη η Ευρώπη βοά ότι φταρνίζεται ο Σόιμπλε και παθαίνουν πνευμονία ο Σαμαράς κι ο Στουρνάρας. Ναι ρε παιδιά, το ξέρουμε, αυτό συμβαίνει, έτσι πάει η υπόθεση και τα λοιπά. Αλλά για σκεφτείτε: so what can I do? Να το αμολάει σαν να μην τρέχει τίποτε ο ανεκδιήγητος; Πώς τρώγεται και χωνεύεται να πιστεύει ο ΕΛΛΗΝΑΣ υπουργός οικονομικών ότι όχι μόνο πρέπει να κάθεται σούζα στον Σόιμπλε, αλλά δεν υπάρχει και κανένα θέμα πολιτικό, ηθικό, αξιοπρέπειας τέλος πάντων; Ότι δεν είναι ντροπή το Βερολίνο να διατάζει και ο Yannis να τα κατεβάζει;

Κι εμείς; Πού μπαίνουμε εμείς; Λέει ο Σόιμπλε να ξεχάσετε το συμφέρον της χώρας κι εσείς το ξεχνάτε. Ξεχνάτε δηλαδή με ένα στυφό Yannis forget it, την ανέχεια, την ανεργία, τη διάλυση, την τραγωδία. Αυτή κι αν είναι πολιτική ηθική. Αυτός κι αν είναι εθνικός τσαγανός. Αυτός κι αν είναι πατριωτισμός. Τι να πεις; Η κυβέρνηση Yannis με την πολιτική Yannis ήρθε η ώρα να μας αδειάσουν τη γωνιά. Yannis go home -για να μην πούμε τίποτε χειρότερο...

*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» το Σάββατο 11 Ιανουαρίου 2014