ΣΟΥΣΙ, ΜΟΥΣΙ, ΣΑΜΑΡΑΙ

Του Θ. ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Ωραία τα είπε στο διάγγελμά του ο Γιαπωνέζος πρωθυπουργός από το μέγαρο Μαξίμου. Με άψογα ελληνικά εξήγησε στους Έλληνες πόσο καλά πάνε, πόσο αισιόδοξα ανατέλλει το 2014, πόση ανάπτυξη τους περιμένει, πόση δημοκρατία και πόσο χαρμόσυνη εθνική ανεξαρτησία. Με θεμέλιο το στοιχείο των στοιχείων, το πρωτογενές πλεόνασμα, αποκάλυψε μπροστά στα μάτια μας τη μακέτα ενός μέλλοντος φωτός και αγάπης. Αμήν.

Δεν έγινε γνωστό αν από λάθος ή από σεμνότητα δεν επιστράτευσε και μια χορωδία αγγέλων να ψάλλει το δόξα εν υψίστοις τη στιγμή που δήλωνε είναι εδώ -στο Τόκιο εννοούσε; στη Φουκουσίμα; αυτό ελέγχεται- για να αποκαταστήσει τις αδικίες και να διορθώσει τα λάθη. Αν και τελικώς δεν θα μας λείψουν ούτε οι άγγελοι οι αγγέλλοντες το χαρμόσυνο του αγγέλματος από τα αγγελικά ΜΜΕ -όπως πάντα όταν ο Γιαπωνέζος αγγέλλει και προαναγγέλλει.

Εκεί που μπερδευτήκαμε ήταν όταν -με τι ύφος Θεέ μου, τι ύφος- εγγυήθηκε το σταθερό, διαχρονικό και διακομματικό του νέου υπό οικοδόμηση οικοδομήματος. Η οικοδόμηση λαμβάνει χώρα, είπε, "σε στέρεες βάσεις, όχι σε παχιά λόγια, όχι σε διχαστικό λαϊκισμό, όχι σε κομματικά συνθήματα που εύχονται τα καλύτερα και που πάντα οδηγούν στα χειρότερα". Κι εκεί πετάχτηκε ο διάολος της νεοελληνικής καχυποψίας: Βρε μπας και δεν είναι κάποιος εκτός πραγματικότητας Σαμουράι, αλλά ο γνωστός εντός πραγματικότητας που βαράει;

Διότι όσο Σαμουράι κι αν φαντάζεται τον εαυτό του -μέλημά μου είναι να αποκαταστήσω τις αδικίες! σιγά ρε μεγάλε μην κοπείς - αποκλείεται ως ευγενής Γιαπωνέζος να λέει τόσο χοντρά ψέματα με τόσο επαγγελματικό ύφος. Να στάζουν από το στόμα του τα λίπη τη στιγμή που καταδικάζει τα παχιά λόγια. Να έχει στην πλάτη του τα Ζάππεια και να καταγγέλλει τα κομματικά συνθήματα που εύχονται τα καλύτερα. Να κουβαλάει από μικρός το διχασμό και το λαϊκισμό -ρωτήστε και τον Μητσοτάκη- σε κάθε του λέξη και να δηλώνει τώρα πολέμιος του διχαστικού λαϊκισμού.

Σαμαράς με τα όλα του τελικώς ο Σαμουράι -καλλιτεχνικό ψευδώνυμο Σαμαράι. Όλο αυτό το μούσι αντί για σούσι ωστόσο, έχει και κάτι το γιαπωνέζικο: Ο ένδοξος του Μαξίμου και οι παρατρεχάμενοι δεν καταλαβαίνουν πια τη γλώσσα αυτής της κοινωνίας. Και πολλαπλασιάζουν την οργή της με τις Σαμαράι αηδίες τους...

*Δημοσιεύθηκε στην "ΑΥΓΗ" την Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2013