ΓΕΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
8
Γενάρη 2013
Αρνητικές
βγήκαν οι πρώτες αποφάσεις για την έκδοση προσωρινών διαταγών για τους
απολυμένους συναδέλφους μας.
Δεν
ξέρουμε τι θα γίνει με τις υπόλοιπες. Με τα ασφαλιστικά, με τις τακτικές
δικάσιμους, με…με…με…
Το
γεύμα (ανθρωποφαγία) είναι «βαρύ». Δε χωνεύεται εύκολα!
Δεν
ξεχνιέται και δεν πρόκειται να ξεχαστεί!
Το «θα
ξανάρθουν» δεν είναι δημαγωγία, ούτε ευχή.
Είναι,
και πρέπει νάναι για όλους, υπόσχεση για συνέχιση…
Με
όλους τους τρόπους!
Με κάθε τρόπο!
Λίγα
λόγια, όχι για απολογισμό, αλλά για ανταλλαγή εμπειριών μπροστά στην αναγκαία
συνέχεια:
Δυστυχώς
στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού οι όλες «προσπάθειες» επικεντρώθηκαν:
·
Στη διάσπαση μας σε ομάδες.
·
Στις χωριστές διεκδικήσεις μόνο δια της νομικής οδού.
·
Στην απόλυτη
σιωπή γύρω από αυτό καθαυτό το θέμα
των απολύσεων, των διασπαστικών ΚΥΑ.
Τους τελευταίους 3-4 μήνες ούτε
μια καταγγελία, συγκέντρωση, απεργία, κατάληψη, διαμαρτυρία, συνέλευση, φωνή
απέναντι στην πολιτική ηγεσία, που δικαίως θα καμαρώνει ότι ο
μνημονιακός στόχος των απολύσεων στη ΓΓΑ
επιτεύχθηκε «χωρίς να ανοίξει μύτη».
Αλήθεια πόσο μας βοήθησε :
- που φύγαν 46 άνθρωποι χωρίς να υπάρξει «έστω» μια μαζική διαμαρτυρία;
- που μια σημαντική κατηγορία συναδέλφων, αρκέστηκε να εκφράζει τη λύπη της (!!!) για τα επισυμβαίνοντα, και να λάμπει δια της απουσίας της σε όλες τις στιγμές θεωρώντας ότι ο κίνδυνος για αυτή ήταν ανύπαρκτος ή μακρυνός;
- ο ατομικισμός σαν απάντηση στην κυβερνητική βαρβαρότητα;
- η διάσπασή μας σε «πράσινους» και «βένετους»;
- το βάπτισμα κάθε διαφορετικής προσέγγισης σε «κρυφοβενετισμό» ή «κρυφοπρασινισμό»;
- η «άκρα του τάφου σιωπή» που ακόμα επικρατεί στην Υπηρεσία, όταν όλα δείχνουν ότι τα πράγματα δεν έχουν τελειώσει, αλλά ίσως τώρα αρχίζουν. Οργανισμοί…περιγράμματα θέσεων…και κύριος οίδεν τι άλλο;
Κανείς
δεν αρνήθηκε ή δεν αρνείται την προσφυγή στη Δικαιοσύνη…Αλλά ως επικουρικό
μέτρο στις συνολικές μας προσπάθειες.
Τα
αποτελέσματα της εφαρμογής των Μνημονίων δεν μπορούν να αναιρεθούν και τελικά
να ακυρωθούν οριστικά δια της νομικής οδού. Αυτά είναι καλλιέργεια ψευδαισθήσεων. Η προσφυγή στο ΣτΕ, αλλά και
οι άλλες προσφυγές (ατομικές ή συλλογικές όπως αυτές της ΑΔΕΔΥ και της ΠΟΕΥΠΠΟ)
εναντίον της "διαθεσιμότητας" έχουν, όπως όλοι γνωρίζουμε,
"περιορισμένο ορίζοντα", ειδικά
όταν δεν συνοδεύονται από την όξυνση των αγώνων. Η "ανεξάρτητη
δικαιοσύνη" έχει αποδειχθεί συνεπής (...) στην έκδοση αποφάσεων που
κρίνουν τα μνημόνια και τους νόμους που τα συνοδεύουν "συνταγματικά".»
Οι μνημονιακές πολιτικές για να περάσουν προϋποθέτουν την διάσπασή μας…
Και για να υπάρξει διάσπαση
έπρεπε να υπάρξουν αφορμές….
Και αφορμές υπήρξαν…
Και τις έδωσαν οι κυβερνώντες με
τις ΚΥΑ τους…και τη σκυτάλη πήραν οι «πρόθυμοι»…και στη λούμπα έπεσαν οι
πολλοί…
Θα συνεχίσουμε να ερίζουμε για το
ποια τακτική ήταν η βέλτιστη, ποια συνδικαλιστική ή παρασυνδικαλιστική ηγεσία
ήταν η αποτελεσματικότερη…
Επαναλαμβάνουμε:
Καμιά αντίρρηση (και)
για τις δικαστικές παρεμβάσεις. Καμιά
αντίρρηση (και) για την οικονομική
συνδρομή των απολυμένων.
Αντίρρηση μεγίστη, όμως, στη
διάσπαση που έχει επέλθει μεταξύ μας!
Αντίρρηση κάθετη, που ακόμα και
σήμερα συνεχίζονται οι έριδες των «μεν» εναντίον των «δε».
Καθόσον αφορά στο Σύλλογο, παρά
τη γνωστή σε όλους σας αντίρρηση των δυο
μελών μας στο ΔΣ για την τακτική της ακραίας σιγής και αδράνειας ενάντια στην
πολιτική ηγεσία για τις απολύσεις, ας αναλογιστούμε πόσο αποτελεσματικά μπορεί
να λειτουργήσει η αποχή μας από τη
λειτουργία του, οι παραιτήσεις μελών και
η αποστασιοποίηση στο όνομα
δικαιολογημένων οπωσδήποτε διαφωνιών και αιτιάσεων…
Ξεχάσαμε ότι τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουμε οφείλονται στην πολιτική
της κυβέρνησης (και της πολιτικής
ηγεσίας) και όχι στους «μεν» ή στους
«δε»;
Ή μήπως δειλοί μοιραίοι και άβουλοι περιμένουμε τις
εκλογές θεωρώντας ότι αυτές από μόνες
τους θα μας λύσουν όλα τα προβλήματα;
Καμιά πολιτική αλλαγή δεν μπορεί να λύσει προβλήματα, αν αυτή δεν
επέλθει μέσα από αγώνες και αν δεν σφραγιστεί στη συνέχεια με τους ίδιους
αγώνες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου