''ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΕΣ''

(Παρ. 19/12/14 - 23:05)
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ TOY ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ RPROJECT  

-Η κυβέρνηση Σαμαρά μοιάζει να καταρρέει. Ποιος κατά τη γνώμη σου ήταν ο παράγοντας που επιτάχυνε τις πολιτικές εξελίξεις; 

-Η κυβέρνηση Σαμαρά πράγματι καταρρέει μέσα στο λαό, όπου γνωρίζει μεγάλη αποδοκιμασία και έναν συνεχή καταποντισμό. Ο κυριότερος παράγοντας αυτής της κυβερνητικής κατάρρευσης αφορά την καταστροφική και αδιέξοδη νεοφιλελεύθερη μνημονιακή πολιτική λιτότητας, λεηλασίας και απορρυθμίσεων που ακολουθεί χωρίς δισταγμό και έλεος αυτή η κυβέρνηση και η οποία συναντά μεγάλες λαϊκές αντιστάσεις, αν και όχι στο επίπεδο και τη μαζικότητα που απαιτούν οι περιστάσεις. Οι τελευταίες κυβερνητικές αποφάσεις για την επίσπευση των διαδικασιών εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας ελήφθησαν κάτω από το βάρος αυτών των αδιέξοδων κυβερνητικών πολιτικών, της λαϊκής αντίδρασης και της πίεσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα δείχνουν ότι η χώρα βαδίζει ταχέως σε εκλογές. Οφείλουμε να πούμε, όμως, ότι η κυβερνητική κατάρρευση, παρά τη λαϊκή αποδοκιμασία, δεν θα είναι αυτόματη. Η κυβέρνηση μαζί με τα εγχώρια και ξένα κέντρα του χρηματιστικού κεφαλαίου και της αντίδρασης έχουν επιδοθεί σε μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση κινδυνολογίας, φόβου και τρομοκρατίας. Η Αριστερά σε αυτήν την επιχείρηση πρέπει να απαντήσει με μια μεγάλη κινηματική και ριζοσπαστική πολιτική και προγραμματική αντεπίθεση, τη μόνη που μπορεί να της κατοχυρώσει μια μεγάλη εκλογική νίκη.

-Ποιες είναι οι πολιτικές και προγραμματικές αιχμές που πρέπει να προβάλει ο ΣΥΡΙΖΑ για να αντιμετωπίσει αυτήν τη συγκυρία; 

-Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να ανασυνταχθεί πολιτικά και προγραμματικά ενόψει των προκλήσεων της τελικής ευθείας. Το πρώτο που έχουμε ανάγκη είναι μια στροφή στις πληττόμενες κοινωνικές δυνάμεις και η πολύμορφη κινητοποίησή της. Το δεύτερο που χρειαζόμαστε είναι ένας ξεκάθαρος και ριζοσπαστικός πολιτικός και προγραμματικός λόγος. Το κυριότερο πάνω στο οποίο πρέπει να δεσμευόμαστε, και δεσμευόμαστε, είναι η άμεση απαλλαγή της χώρας από την τρόικα και η άμεση ακύρωση των μνημονίων και των εφαρμοστικών τους νόμων. Κι αυτό παράλληλα με τη μέχρι τέλους διεκδίκηση της διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους. Ταυτόχρονα, θεμελιώδης είναι η απαίτηση για άμεσο πέρασμα των τραπεζών σε δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικό έλεγχο, προκειμένου να ασκηθεί μια νέα χρηματοπιστωτική πολιτική με αποκλειστικά αναπτυξιακά και κοινωνικά κριτήρια. Στο πλαίσιο αυτό, χρειάζεται να σταματήσουν άμεσα οι ιδιωτικοποιήσεις και να περάσουν σε δημόσια ιδιοκτησία και εργατικό κοινωνικό έλεγχο όλοι οι στρατηγικοί τομείς της οικονομίας, προκειμένου η χώρα να κατευθυνθεί σε ένα διαφορετικό, προοδευτικό οικονομικό πρότυπο. Προτεραιότητα, επίσης, θα πρέπει να είναι, μαζί με την ακύρωση της λιτότητας, η πλήρης επαναφορά των ελεύθερων συλλογικών διαπραγματεύσεων, εργατικών και συνδικαλιστικών κατακτήσεων και φυσικά η 13η σύνταξη και ο κατώτατος μισθός των 750 ευρώ στο πλαίσιο της σταδιακής αποκατάστασης μισθών και συντάξεων. Τέλος, αιχμές μας θα πρέπει να είναι η στήριξη και η ενίσχυση και διασφάλιση της δημόσιας παιδείας και υγείας, μαζί με τη γενναία αύξηση και αναδιάρθρωση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων.

ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ 11 ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΑΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ

(Παρ.19/12/14-09:28)
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ψυχρολουσία αποτέλεσε σίγουρα για την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του ο πρωθυπουργός δεν θα φανταζόταν ότι μόνο 5 από τους 24 ανεξάρτητους θα τάσσονταν στην πρώτη ψηφοφορία υπέρ του Σταύρου Δήμα. Μόνο οι πιο «κραγμένοι» ως φιλοκυβερνητικοί από τους ανεξάρτητους βουλευτές τάχθηκαν υπέρ του κυβερνητικού υποψηφίου. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η έκβαση της προχθεσινής ψηφοφορίας υπήρξε δυσάρεστο σοκ για τον κυβερνητικό συνασπισμό ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Η υποψηφιότητα Δήμα πέρασε «κάτω από τον πήχη» που είχε θέσει η κυβέρνηση για την πρώτη ψηφοφορία, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε βουλευτής της ΝΔ μετά την ψηφοφορία αυτή. Η συγκέντρωση μόνο 160 ψήφων υπέρ της κυβέρνησης από τη μία και η συσπείρωση 135 δημόσιων «όχι» από την άλλη συν τους 5 απόντες, σίγουρα δεν προοιωνίζονται τα καλύτερα για την εκλογή του κυβερνητικού υποψηφίου.

Δημιουργούν καιροσκοπικές αναστολές για τους ταλαντευόμενους βουλευτές και σίγουρα δυσχεραίνουν τις προσπάθειες των ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να προσελκύσουν, να δελεάσουν ή να πιέσουν βουλευτές εκτός των κομμάτων τους προκειμένου να εξασφαλίσουν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος την προσωπική πολιτική τους επιβίωση. Μετά το αποκαρδιωτικό αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας για την κυβέρνηση, σαφώς συρρικνώνεται ο αριθμός αυτών που σκέπτονταν να συμπαραταχθούν με το κυβερνητικό μπλοκ προκειμένου να παραμείνουν για ακόμη ενάμιση χρόνο στη Βουλή οι ίδιοι, εισπράττοντας την παχυλή βουλευτική αποζημίωση και απολαμβάνοντας τα σχετικά οικονομικά προνόμια των «πατέρων του έθνους».

Θεωρητικά μιλώντας, μειώνεται και η προθυμία εκείνων που θα επεδίωκαν να εξαγοραστούν, να δελεαστούν ή να εκβιαστούν, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοιοι βουλευτές, αφού μετά από ένα δεκαήμερο μπορεί να έχουμε υποχρεωτική προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών.

Αυτό φυσικά και το γνώριζαν οι βουλευτές, αλλά στα μάτια της κοινής γνώμης η υπόθεση αυτή επεκτάθηκε στα όρια της βεβαιότητας μετά το προχθεσινό αποτέλεσμα των 160 «ναι» και των 135 «όχι», πράγμα όμως που κι αυτό με τη σειρά του ασκεί τεράστια πίεση στους «πρόθυμους» να συμπλεύσουν με την κυβέρνηση βουλευτές. Αυτή η βεβαιότητα όμως του κόσμου ότι οι 160 ψήφοι αποδεικνύουν ότι πάμε για εκλογές είναι αβάσιμη. Αλλο η εκτίμηση ότι πάμε προς εκλογές, την οποία συμμεριζόμαστε απολύτως και εμείς. Η βεβαιότητα περί αυτού θα υπάρξει μόνο όταν ολοκληρωθεί η τρίτη ψηφοφορία τη Δευτέρα, 29 Δεκεμβρίου.

Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη μέχρι να τελειώσει και η τρίτη ψηφοφορία. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μάζες και κοινωνικά ρεύματα, των οποίων η κίνηση προδιαγράφει το εκλογικό αποτέλεσμα, αν εκτιμηθεί σωστά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με 30-40 βουλευτές όλους κι όλους που θα κρίνουν το αποτέλεσμα. Η ματαιοδοξία τους, ο καιροσκοπισμός τους, η φιλαργυρία τους, οι σκοτεινές πτυχές του προσωπικού τους παρελθόντος ενδέχεται να καθορίσουν τη στάση τους, οπότε απολύτως καμία βεβαιότητα δεν μπορεί αντικειμενικά να υπάρξει για τη στάση του ενός ή του άλλου από αυτούς. Γι' αυτό και κανένας -κυριολεκτικά κανένας, ίσως ούτε καν οι... ίδιοι οι περί ων ο λόγος βουλευτές!- δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά για τη στάση που θα τηρήσει ο καθένας από τους «υπόπτους προθυμίας» κοινοβουλευτικούς!

Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη, επαναλαμβάνουμε. Υπάρχουν βουλευτές οι οποίοι κατά την προσωπική μας πολιτική εκτίμηση θα ψηφίσουν «ναι» στον όποιο κυβερνητικό υποψήφιο υπάρξει στην τρίτη ψηφοφορία και οι οποίοι ψήφισαν «όχι» προχτές! Κοινοβουλευτικές πηγές του κυβερνητικού στρατοπέδου με ιδιαίτερες γνώσεις για το ποιόν του κάθε βουλευτή -και των 300!- ισχυρίζονται ότι είναι εφικτή η συγκέντρωση 170-172 βουλευτών γύρω από οποιονδήποτε προτείνει η κυβέρνηση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και ότι ακριβώς στα νούμερα αυτά βρίσκεται και η απόλυτη οροφή της με όλα τα μέσα (κυριολεκτικά!) συσπείρωσης βουλευτών που μπορεί να πετύχει η κυβέρνηση. Σε ένα δεκαήμερο θα διαπιστώσουμε αν η εκτίμησή τους είναι ορθή. Το πολιτικό κλίμα όμως που επικρατεί καθόλου δεν βοηθάει την κυβέρνηση.

Το χειρότερο ίσως γι' αυτήν είναι αυτή η εξαπλούμενη πεποίθηση ήττας της, η οποία δεν της επιτρέπει να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό επιλέγοντας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας προσωπικότητα της αντιμνημονιακής Αριστεράς - αν και κανένας σοβαρός αριστερός δεν θα επιθυμούσε να λειτουργήσει σαν σωσίβιο μιας μνημονιακής κυβέρνησης και να εξευτελιστεί! Επί της ουσίας πάντως, απαιτείται υπομονή έντεκα ημερών προκειμένου να μάθουμε οριστικά αν η Ελλάδα βαδίζει ή όχι σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές.

*Δημοσιεύθηκε στο''ΕΘΝΟΣ'' την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014

ΓΛΑΣΤΡΕΣ ΤΩΝ ΦΟΒΩΝ

διαχειριστής

(Πεμ. 18/12/14 -19:10)
Του ΛΑΚΗ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΥ*  

Παρακολουθώ, όχι με κομμένη την ανάσα, τα όσα συμβαίνουν. Με αναμενόμενη την ανάσα. Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης, που έχει υφανθεί από ελληνικά χέρια σε ξένους αργαλειούς.

Πως έγινε ο κόσμος;  

Σηκώνουν δέκα τηλέφωνα, αναστατώνουν αγορές, καταρρέουν χρηματιστήρια, ανακοινώσεις τρόμου βγάζουν οι διεθνείς οίκοι τους, αν δεν είμαστε καλά παιδιά, δηλαδή δεξιά παιδιά, η Γερμανία θα μας βγάλει απ' το Ευρώ. Λες και μπήκαμε στην Δεξιά Νομισματική Ένωση.  

Πόσο ίδιοι! Πόσο θλιβερά επαναλαμβανόμενοι. Nα βγαίνει ο εντεταλμένος Στουρνάρας να ομιλεί περί κινδύνου ρευστότητας. Αυτός και όλοι αυτοί, που όταν είχε τελειώσει πραγματικά η ρευστότητα και την φέρναν με αεροπλάνα, μυστικά, κρατούσαν το στόμα τους βουλωμένο για να μην φέρουν πανικό στον κόσμο και τώρα, προκειμένου να μην χάσουν τις θέσεις τους προσφέρουν πανικό απλόχερα.  

Να με εκβιάζει εμένα η κάθε κυράτσα Βούλτεψη , ότι χωρίς την παρουσία της στο πολιτικό προσκήνιο κινδυνεύει η σταθερότητα μου. Ρε, σε τι σημείο εξευτελισμού έφτασε η σταθερότητα μου! Να φοβάμαι μην αλλάξει η Βούλτεψη, ο Άδωνις, ο Πλεύρης, ο Βορίδης, ο Γιακουμάτος, εκπρόσωποι της καμιάς πλειοψηφίας, σημαιοφόροι του αναποτελεσματικού.  

Σαν έτοιμος από καιρό αποχαιρέτα τη την σταθερότητα.  

Σταθερότητα.  

Ωραία λέξη!  

Σταθερότητα ενός διαρκούς θανάτου. Κάθε μέρα εξαφανίζεται και ένας από την αγορά, από τη ζωή, από τον δρόμο, από το σπίτι που ζούσε, από τη δουλειά που πήγαινε. Έχουμε αλλάξει λεξικό, έχουν αλλάξει οι λέξεις έννοια. Πάλι σε κίνδυνο, πάλι σε κρισιμότητα, πάλι οι γνωστές φράσεις των σεσημασμένων γραφιάδων.  

Και να ο Βενιζέλος, να ανοίγει το στόμα του και να ξεχύνεται το μακρόσυρτο συντακτικό του παραλήρημα. Δεν ομιλεί πλέον, κάνει μικρά διαγγέλματα κινδύνου και καταλήγει "Φάγαμε τον γάιδαρο. Απομένουν 3 τρίχες μόνο από την ουρά".  

Ε! ας τις φάμε κι αυτές.  

Τώρα, μεταξύ μας, έχουν και το δίκιο τους. Είναι ανισόρροπο αυτό που πάμε να κάνουμε. Πάμε να ξεφύγουμε από τα χέρια του δήμιου. Τον καημένο τον δήμιο δεν τον σκέφτεσαι; Πως σηκώνεσαι και τρέχεις την ώρα που αυτός σου κόβει τον λαιμό; Που πα ρε αγενή! Λίγος σεβασμός. Έχει πονέσει το χεράκι του από το μαχαίρι που σε κόβει 6 χρόνια τώρα και λίγο πριν σε αποτελειώσει φεύγεις;  

Φοβερά διλήμματα έρχονται να κατασκηνώσουν στο νου του μέσου ανθρώπου. Μόνο που στις γλάστρες των φόβων μας, οι σπόροι τους δεν καρποφορούνε πια. Πρώτη φορά νοιώθω την βαρβαρότητα να περπατάει με τα στρατεύματα της, στους διαδρόμους του μυαλού μου. Πρώτη φορά βλέπω πόσα υποκείμενα κυκλοφορούν με κιτρινωπές ή ροζουλί γραβάτες, καπνίζοντας τα ανήσυχα πούρα τους στα μούτρα μου. Πρώτη φορά βλέπω την γελοιότητα, να ανεμίζει επηρμένα στις οροφές της κατάντιας μας.  

Βιαστές του αυτονόητου. Χωρίς αυτούς δεν θα τρέξει η ιστορία. Είναι η ώρα για εθνική συνεννόηση. Να έχουμε Πρόεδρο της Δημοκρατίας.  

Φαντάζομαι έναν ίδιο, σαν αυτόν που είχαμε. Ένας γέρων που υπέγραφε ότι χαρτί του έβαζαν μπροστά του. Λένε, ότι στις ελεύθερες ώρες του ο Παπούλιας υπέγραφε και χαρτιά υγείας. Και αν ακόμα είχε υποστεί 40 εγκεφαλικά, θα αντιδρούσε στην υπογραφή έστω και ενός χαρτιού. Βλέπαμε την Ελλάδα να περνάει κάθε μέρα στην φτώχεια, τα νέα παιδιά να μεταναστεύουνε και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μιλάει με τους υπεύθυνους του τόπου, βουλιαγμένοι όλοι στους καναπέδες τους. "Να κοιτάξουμε και τους φτωχούς", "Ο κόσμος περνάει δύσκολα". Έλα! Σηκώθηκε η τρίχα μου όρθια από την ανησυχία σας. Ώστε φτάσανε τα νέα στα διαμερίσματα της Αντουανέτιας Δημοκρατίας μας; Ότι η χώρα παραπαίει;  

Πονάει το μυαλό μου! Ακούω κραυγές απόγνωσης μέσα μου. Πάω να αλλάξω κανάλι μήπως και σωθώ. Και βλέπω τον Παπανδρέου να θέλει να φτιάξει καινούριο κόμμα. Πήρε το κόμμα του 40% και το έκανε 4% και θέλει να αναλάβει κι άλλο. Θέλει, λέει, κυβέρνηση ειδικού σκοπού. Ξέρει αυτός από κυβερνήσεις ειδικού σκοπού. Τον δικό του ειδικό σκοπό τον έφερε εις πέρας.  

Έβαλε την χώρα στην μεγαλύτερη εθνική περιπέτεια, στον μεγαλύτερο διεθνή εξευτελισμό. Την πέταξε στα σκυλιά να την φάνε. Και κυκλοφορεί αμέριμνος ο θεμελιωτής της αθλιότητας και κάνει και προτάσεις αντί να κλειστεί αυτοβούλως στο ντουλάπι της ιστορίας. Με τους διορισμένους του να τον χειροκροτούν.  

Γιώργο γερά, να φύγει η δεξιά! Αυτός, που συνεργάστηκε με την ακροδεξιά και διατυμπάνιζε πόσο σώφρων άνθρωπος είναι ο Καρατζαφέρης. Εισαγγελείς αμέριμνοι, παρακολουθούν τα τερατώδη μαύρα χρήματα που κατέφθαναν στα ταμεία του τέως κόμματος του, από όπου ζούσε αυτός και όλοι αυτοί οι θρασύτατοι λογάδες του τίποτα. Υπουργοί και παρατρεχάμενοι. Χρυσοχοϊδηδες και Λοβέρδοι, μόνιμοι υπουργοί μιας διακαναλικής δημοκρατίας. Αλλά οι 29 προμηθευτές της Siemens συνιστούν συγκυβέρνηση. Αυτοί ξέρουν..  

Ω! Σε τι δημοκρατία μ' έχεις φέρει, μπαμπά, για να ζήσω!  

Ούτε την είχα φανταστεί έτσι όταν τη διάβαζα στα βιβλία. Ότι δηλαδή η δημοκρατία κινδυνεύει αν αποχωρήσει μια εταιρία από το χρηματιστήριο. Τρόμαξαν λοιπόν τα Χρηματιστήρια μήπως φύγει ο Άδωνις από την ιστορία; Αποθρασύνθηκαν οι αναρχικοί μόλις έμαθαν ότι ο Γιακουμάτος, ο Μητσοτάκης και ο Ντινόπουλος μπορεί να μην είναι κυβέρνηση;  

Αρπάξανε τα καλάσνικοφ και άρχισαν να γαζώνουν την Ισραηλινή πρεσβεία; Αυτά τα καλάσνικοφ, όταν το άκουσα, δεν ξέρω για ποιο λόγο, ένιωσα τον ήχο τους να μοιάζει με αυτόν τον ήχο της φράσης του πρωθυπουργού όταν μιλούσε για το καλάσνικοφ του Ρωμανού. Φυτέψτε και τα καλάσνικοφ στις γλάστρες των φόβων μας.  

Δεν αρπάζονται έτσι τα καλάσνικοφ και γαζώνουν, αυτή την τη συγκεκριμένη πρεσβεία. Θέλει σχέδιο οργανωμένο από καιρό. Με πρόβες πολλές για να σκάσουνε όλα μαζί τη κατάλληλη ώρα. Άθλιο υφαντό, πλεγμένο από ελληνικά χέρια στους ξένους αργαλειούς. Τι κάνει μπουμ - μπουμ στα κεραμίδια; Η προβοκατόγατα !  

Πάμε στο μυαλό του μέσου Έλληνα. Πάμε να σπείρουμε στις γλάστρες των φόβων του. Να διασπείρουμε. Κάνουμε συγκεκριμένες πράξεις, που η λογική του φόβου μονοδρομεί τους συνειρμούς. "Ο πρωθυπουργός μας παλεύει να γίνουν επενδύσεις. Να γίνει πραγματικότητα η ΑΟΖ παρά το ότι οι Τούρκοι μας απειλούν. Το Ισραήλ μας στηρίζει και να τώρα οι παλιοαναρχικοί , που ξέρουμε ποιοι είναι από πίσω τους, πάνε να ανατρέψουν τη μεγάλη αυτή επιτυχία του πρωθυπουργού μας".  

Είναι οι αναρχικοί από πίσω;

Είναι οι Τούρκοι από πίσω;

Ή είναι οι ίδιοι από πίσω;  

Σαν αυτούς που καίνε τα σπίτια τους για να εισπράξουν τις ασφάλειες. Σαν αυτούς τους μαντράδες πολυτελών αυτοκινήτων που συνεννοούνται με "κουκουλοφόρους" για να κάψουν τα πολυτελή αυτοκίνητα τους, τα οποία αφήνουν κατά λάθος οι ιδιοκτήτες τους στη περιοχή των Εξαρχείων, ώρες και μέρες προσυνεννοημένες ώστε να καούν και να μοιραστούν την ασφάλεια ο ιδιοκτήτης, ο μαντράς και ο ''κουκουλοφόρος''. Τους "κουκουλοφόρους" της MARFIN δεν θα τους βρούνε. Αυτούς που γαζώσαν την πρεσβεία δεν θα τους βρούνε. Θα βρουν όσους θέλουν να βρουν.  

Ελάτε να μας φοβίσετε πάλι. Αυτή την φορά πρέπει να μας φοβίσετε πιο πολύ. Ελάτε! Φυτέψτε τους σπόρους. Κι εσείς, Μπάμπηδες και Πρετεντέρηδες, αρχίστε να ποτίζετε. Ο καθένας ζει, τα τελευταία χρόνια, στην Ελλάδα μέσα στην γλάστρα των δικών του φόβων. Ζούμε σε καθεστώς μη αναπνέουσας δημοκρατίας.  

Στη γλάστρα του μικρομεσαίου, ας πούμε, ανθίζει ο φόβος της αναρχίας, ο φόβος ότι θα του κάψουν το μαγαζί, ο φόβος ότι θα του κόψουν κι άλλο τον μισθό κι άλλο τη σύνταξη. Κι ενώ του κόβουν την σύνταξη, αυτός φοβάται μήπως του κόψουν περισσότερο την σύνταξη.

Κι όταν του κόψουν περισσότερο την σύνταξη τότε φοβάται μήπως έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και του κόψουν σύριζα την σύνταξη. Κι έτσι κάθεται αδιαμαρτύρητος στην γλάστρα του!

Ξέρουν λοιπόν όλοι αυτοί τι σπόρους να σπείρουν στις γλάστρες των φόβων μας. Ξέρουν αυτοί πως να δηλητηριάζουν την κοινή λογική.  

Πως ξεπήδησαν τόσα πολλά γεγονότα καθώς ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ξεκινήσει μία αναμενόμενη διαδικασία; Την διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν είχε τους 180, το σύστημα θα πούλαγε ακόμα σταθερότητα. Αλλά επειδή χρειάζεται τους 180, πουλά αποσταθεροποίηση. Απροκάλυπτα. Αδίστακτα. Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν.  

Και στον τρίτο γύρο θα προτείνει αριστερό Πρόεδρο. Και ποιος θα είναι αυτός ο πουλημένος αριστερός που θα έχει συνεννοηθεί με τον δεξιό πρωθυπουργό και τον ασθμαίνοντα Βενιζέλο - υποχείριο της εξουσιομανίας του - ποιος; Ποιος θα παίξει αυτόν τον βρώμικο ρόλο; Ή μήπως ο Καραμανλής είναι η έκπληξη; Έφυγε για να μην εφαρμοστεί το μνημόνιο και επανέρχεται για να στηρίξε

ΓΛΑΣΤΡΕΣ ΤΩΝ ΦΟΒΩΝ

διαχειριστής

(Πεμ. 18/12/14 -19:10)
Του ΛΑΚΗ ΛΑΖΟΠΟΥΛΟΥ*  

Παρακολουθώ, όχι με κομμένη την ανάσα, τα όσα συμβαίνουν. Με αναμενόμενη την ανάσα. Ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αποσταθεροποίησης, που έχει υφανθεί από ελληνικά χέρια σε ξένους αργαλειούς.

Πως έγινε ο κόσμος;  

Σηκώνουν δέκα τηλέφωνα, αναστατώνουν αγορές, καταρρέουν χρηματιστήρια, ανακοινώσεις τρόμου βγάζουν οι διεθνείς οίκοι τους, αν δεν είμαστε καλά παιδιά, δηλαδή δεξιά παιδιά, η Γερμανία θα μας βγάλει απ' το Ευρώ. Λες και μπήκαμε στην Δεξιά Νομισματική Ένωση.  

Πόσο ίδιοι! Πόσο θλιβερά επαναλαμβανόμενοι. Nα βγαίνει ο εντεταλμένος Στουρνάρας να ομιλεί περί κινδύνου ρευστότητας. Αυτός και όλοι αυτοί, που όταν είχε τελειώσει πραγματικά η ρευστότητα και την φέρναν με αεροπλάνα, μυστικά, κρατούσαν το στόμα τους βουλωμένο για να μην φέρουν πανικό στον κόσμο και τώρα, προκειμένου να μην χάσουν τις θέσεις τους προσφέρουν πανικό απλόχερα.  

Να με εκβιάζει εμένα η κάθε κυράτσα Βούλτεψη , ότι χωρίς την παρουσία της στο πολιτικό προσκήνιο κινδυνεύει η σταθερότητα μου. Ρε, σε τι σημείο εξευτελισμού έφτασε η σταθερότητα μου! Να φοβάμαι μην αλλάξει η Βούλτεψη, ο Άδωνις, ο Πλεύρης, ο Βορίδης, ο Γιακουμάτος, εκπρόσωποι της καμιάς πλειοψηφίας, σημαιοφόροι του αναποτελεσματικού.  

Σαν έτοιμος από καιρό αποχαιρέτα τη την σταθερότητα.  

Σταθερότητα.  

Ωραία λέξη!  

Σταθερότητα ενός διαρκούς θανάτου. Κάθε μέρα εξαφανίζεται και ένας από την αγορά, από τη ζωή, από τον δρόμο, από το σπίτι που ζούσε, από τη δουλειά που πήγαινε. Έχουμε αλλάξει λεξικό, έχουν αλλάξει οι λέξεις έννοια. Πάλι σε κίνδυνο, πάλι σε κρισιμότητα, πάλι οι γνωστές φράσεις των σεσημασμένων γραφιάδων.  

Και να ο Βενιζέλος, να ανοίγει το στόμα του και να ξεχύνεται το μακρόσυρτο συντακτικό του παραλήρημα. Δεν ομιλεί πλέον, κάνει μικρά διαγγέλματα κινδύνου και καταλήγει "Φάγαμε τον γάιδαρο. Απομένουν 3 τρίχες μόνο από την ουρά".

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

(Τρ. 16/12/14 - 22:25)
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΗΣΥΧΟΥ*, ΣΤΗΝ ΕΦ. ''ΒΡΑΔΥΝΗ'' ΚΑΙ ΣΤΗ Δ. ΜΠΕΛΛΑ

-Γιατί, κατά την άποψη σας, η κυβέρνηση επέσπευσε τη διαδικασία εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας;

Η επίσπευση της διαδικασίας εκλογής Προέδρου από την κυβέρνησης είναι μια σαφής ένδειξη της πολιτικής και προγραμματικής της ήττας. Η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου εδώ και πολύ καιρό είχε αυτοπαγιδευθεί σε μια επικοινωνιακή λογική που έλεγε φεύγουμε από το μνημόνιο. Όταν διαψεύσθηκαν οικτρά από την τρόικα, ότι δηλαδή κάθε άλλο φεύγουμε από το μνημόνιο, αλλά μπαίνουμε σε ένα άλλου είδους μνημόνιο, ήταν αυτονόητο ότι αυτόν τον σταυρό δεν μπορούσαν να το κουβαλήσουν προεκλογικά μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου και έπρεπε να επιλέξουν με βάση τη δική τους φιλοσοφία και πολιτική στόχευση, ανάμεσα σε μια συντριβή ή ανάμεσα σε μια διαχειρίσιμη ήττα.

Από ότι φαίνεται έπαιξαν με υψηλό ρίσκο στη διαχειρίσιμη ήττα, αν κι εμείς πιστεύουμε ότι θα υπάρξει σοβαρότατη ηθική, πολιτική και προγραμματική συντριβή και καταποντισμός των δυο κομμάτων στις επερχόμενες εκλογές.

-Δηλαδή πιστεύετε ότι δεν θα συγκεντρωθούν οι 180 βουλευτές;

Για την εκλογή του Προέδρου με βάση τις μέχρι τώρα εκτιμήσεις μας η κυβέρνηση υπολείπεται αρκετά από το να φτάσει στον αριθμό 180.

-Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συνομιλίες και με άλλους ανεξάρτητους βουλευτές εκτός από αυτούς που έχει δει ο κ. Τσίπρας;

Με δημόσιο και διαφανή λόγο απευθυνόμαστε σε όλους τους βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου έξω από λογικές επικοινωνιακής «προσχώρησης» ή εκλογικής λογικής. Θεωρούμε ότι η ευθύνη του κάθε βουλευτή απέναντι στις ιστορικές στιγμές που διανύει η χώρα είναι μια ευθύνη που τον βαραίνει με μια αρνητική ψήφο προκειμένου αυτή η χώρα να απαλλαγεί από τις πολιτικές εξαθλίωσης. Πιστεύουμε ότι αν όχι οι περισσότεροι αλλά ένας αρκετά μεγάλος αριθμός των ανεξάρτητων βουλευτών θα επιλέξει το δρόμο της πολιτικής ευθύνης απέναντι στις επερχόμενες πολιτικές εξελίξεις.

- Πώς αξιολογείτε την υποψηφιότητα του κ. Δήμα;

Δεν είναι θέμα ονόματος. Ο κ. Δήμας είναι ένας αξιοπρεπής αστός πολιτικός, που παραδοσιακά καταγράφεται στο χώρο της κεντροδεξιάς. Ακόμη, όμως και να ήταν και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας για πρόεδρος, όπως έχει πει και ο ίδιος, δεν θα ψηφίζαμε για πρόεδρο. Επομένως, με τα δικά μας μέτρα και τα δικά μας κριτήρια δεν έχει να κάνει με την ονοματολογία, αλλά ρόλο έχει η συνολική αντίληψη που έχουμε για την πολιτική που ακολουθείται, μια πολιτική εξόντωσης κι εξαθλίωσης του ελληνικού λαού.

“ΑΝ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΜΟΝΟΜΙΑΣ ΘΑ ‘ΡΘΕΙ ΑΝΑΠΟΔΑ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ”

(Τρ.16/12/14-09:20)

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Ο άνθρωπος που αναποδογύρισε μια «βολεμένη» ζωή κι άρχισε να γράφει «για εκείνους που δεν ξέρουν να διαβάσουν, για τους εργάτες που γυρίζουνε το βράδυ με τα μάτια κόκκινα απ' τον άμμο...»,

όπως έλεγε ο Τάσος Λειβαδίτης, ο κατά πολλούς ιδρυτής της επαναστατικής Τέχνης στην Ελλάδα, ο Κώστας Βάρναλης, «έφευγε» σαν σήμερα πριν ακριβώς 40 χρόνια, στις 16 Δεκέμβρη του 1974.

Ο αμετανόητος κομμουνιστής Βάρναλης, στις αιτιάσεις εναντίον του για την «στράτευσή του», ήταν καταιγιστικός: «…όλες οι τέχνες "πολιτεύονται", είτε το ξέρουνε είτε όχι, είτε τους φαίνεται είτε όχι.Κι η επαναστατική τέχνη "πολιτεύεται" - έλεγε ο Βάρναλης - με τη διαφορά, πως το ξέρει. Γιατί αν είναι κανείς συντηρητικός από κοινωνική Συνήθεια, γίνεται επαναστάτης μονάχα από γνώση της πραγματικότητας κι από αντίδραση στη Συνήθεια».

Όταν πέθανε ο Παλαμάς, ο Σικελιανός μίλησε για το φέρετρο που πάνω του ακούμπησε όλη η Ελλάδα. Από αυτή τη στόφα ήταν φτιαγμένος και ο Βάρναλης. Από τη στόφα των ποιητών που πάνω τους μπορεί να ακουμπήσει ο λαός στα δύσκολα. Ο Βάρναλης, που υπήρξε ένα με το λαό χωρίς ποτέ να θωπεύσει και να καλοπιάσει το λαό, που αρνήθηκε να γίνει «δημοπίθηκος» που με κολακείες εξαπατά το λαό, έγινε η «φωνή του λαού».

Αυτός ο «παππούς των λαϊκών αγώνων», όπως τον αποκαλούσε ο Ρίτσος, είναι περισσότερο επίκαιρος από ποτέ. Είναι παρών με τους «Μοιραίους», όταν μαστιγώνει την παθητικοποίηση και τη μοιρολατρία.

Η φιγούρα του Βάρναλη θα ξεχωρίζει πάντα στην αίθουσα του στρατοδικείου δίπλα στον Λουντέμη, όταν εκείνος στην παραίνεση του δικαστή  να κάνει μια «δήλωση μετανοίας» και αποκήρυξης των ιδεών του για να πάψει να «τραβιέται» στα ξερονήσια απάντησε: «Κύριε πρόεδρε  ο άνθρωπος έκανε κάτι εκατομμύρια χρόνια για να σταθεί στα δυο του πόδια. Δεν θα τον ξαναγυρίσω εγώ στα τέσσερα»!

Ο Βάρναλης σαρκαστικός και αμείλικτος εχθρός της σεμνοτυφίας, που στα βαρύγδουπα ερωτήματα του τύπου «ποια είναι τα σημαντικότερα ιδανικά της ζωής» απαντούσε «οι γυναίκες, η θάλασσα, η φασουλάδα και να βλέπεις να παίζουν τάβλι στο "Βυζάντιο"..», υπήρξε ο απόλυτος μαστιγωτής της γλίτσας του λογοτεχνικού, δημοσιογραφικού και κάθε λογής σιναφιού που αντιλαμβάνεται το ρόλο του ως σμπίρος της εξουσίας. Έγραφε: «Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη,/ της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα,/ και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι,/ του βούρκου. λιβανίζετε την μπόχα!».

Ο Βάρναλης είναι «Το Φως που Καίει» διαρκώς. Είναι ο «παραμυθάς» που όχι μόνο δεν χαρίζεται στον «κυρίαρχο» λαό κάθε φορά που ο λαός ανέχεται να τον κουμαντάρουν οι αφεντάδες, αλλά και κατσαδιάζει τον λαό όταν υποτάσσεται στο ρόλο του υποτακτικού που «δεν μπορούσε πια μήτε να ζήσει – μήτε να σκεφτεί χωρίς “σωτήρες”».

Ο Βάρναλης, είναι εκείνος που «Στην αληθινή απολογία του Σωκράτη» προειδοποιεί: «Αλίμονο στον αφτόδουλο πολίτη, που φτασμένος στα έσχατα της απελπισιάς, παραδίνεται για να σωθεί, στο έλεος του Θεού και στους νόμους των κλεφτών».

Και θα είναι πάντα εκείνος που θα μπολιάζει το «θύμα» και το «ψώνιο» με την προτροπή - σπίθα να σηκώσει το ανάστημά του. Και να αποκτήσει επίγνωση της δύναμής του αφού «αν ξυπνήσει μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς».

Υστερόγραφο: Είναι η ώρα των απειλών, είναι η ώρα του λαϊκού εκφοβισμού, είναι η ώρα της πιο χυδαίας κινδυνολογίας. Ακούμε ότι το δικαίωμα του ελληνικού λαού να καθορίζει τη μοίρα του μπορεί να «ενοχλήσει» τις Αγορές. Ακούμε ότι ο λαός δεν πρέπει να έχει γνώμη για το παρόν και το μέλλον του διότι αυτό μπορεί να «τσαντίσει» τους δανειστές, τον Γιούνγκερ, το ΔΝΤ, τη «Goldman» και τον «Moody’s». Και βλέπουμε γύρω μας το στρατό με τα ασπάλακα βαποράκια να πετροβολάει, χωρίς ντροπή και χωρίς συστολή, τον ελληνικό λαό με αυτές τις απειλές.

Ήρθε επομένως η ώρα να απαντηθούν οι απειλές τους. Αναγνωρίζουμε ότι η απάντηση πρέπει να είναι τόσο ψύχραιμη όσο και σαφής. Άρα φιλοσοφημένη. Ψάχνοντας μια πιθανή απάντηση, στο άκουσμα των όλο και πιο ιταμών απειλών τους, στο μυαλό μας στριφογυρνούν τρεις λέξεις. Δεν τις εφηύραμε εμείς. Τις είχε επικαλεστεί ο Μοντεσκιέ στο περίφημο έργο του υπό τον τίτλο «Δοκίμιο για τις αιτίες που μπορούν να επηρεάσουν το πνεύμα και τον χαρακτήρα».

Ο πέραν πάσης αναρχοκομμουνιστικής υποψίας Μοντεσκιέ, λοιπόν, το έθετε ως εξής: «Είναι εκπληκτικό πράγμα όλη η φιλοσοφία να συνίσταται στις τρεις αυτές λέξεις: “Jem’enfous”»!

*Δημοσιεύθηκε στο ''enikos.gr'' την Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι

 του Ζαχαρία Στουφή

Κάποιες σκέψεις για την απενοχοποίηση της μαλακίας στην Ελλάδα…

Μακάριος θα πει ευτυχισμένος και συνεκδοχικά ικανοποιημένος, ήρεμος και γαλήνιος. Ειρωνικά είναι ο πνευματικά νωθρός, ο ασυγκίνητος. Μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να είναι ικανοποιημένος και ευτυχισμένος μέσα στη γαλήνη και την ηρεμία, αυτός που είναι πνευματικά νωθρός. Δηλαδή ο βλάκας και για να είμαι πιο συγκεκριμένος, ο μαλάκας. Στο Λεξικό της Σύγχρονης Ελληνικής Δημοτικής Γλώσσας του Εμμ. Κριαρά η επόμενη λέξη από την λέξη μακάριος είναι η λέξη μακαριότητα που θα πει, έλλειψη πνευματικής ανησυχίας και ηθικού προβληματισμού, ασυγκινησία. Νομίζω πως δεν υπάρχει ακριβέστερος ορισμός  για να ορίσουμε την βλακεία- μαλακία.

Η έννοια της μακαριότητας δεν προήλθε από τους μαλάκες αλλά από τους Αγίους που μετά από πολλές πνευματικές ασκήσεις, κατέκτησαν την ασυγκινησία. Από εκεί προέρχεται και η προσφώνηση των αρχιεπισκόπων, μακαριότατος. Η είσοδος του μαλάκα στην μακαριότητα, αξίζει πραγματικά να ερευνηθεί, αφού έγινε από την ίδια την εκκλησία και επισημοποιήθηκε με την φράση «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι».

Ως γνωστόν τον μαλάκα κανένας δεν τον θέλει και όλοι τον αποφεύγουν, δεν είναι τυχαία η σύγχρονη λαϊκή ρήση που λέει: «την μαλακία πολύ αγάπησαν, το μαλάκα κανείς» (υπονοώντας και τον αυνανισμό). Όμως ο μαλάκας δεν είναι ένα σπάνιο κοινωνικό φαινόμενο· σύμφωνα με το δοκίμιο του Διονύση Χαριτόπουλου «Περί βλακείας» η κοινωνία μας απαρτίζεται κατά 30% από βλάκες που είναι μοιρασμένοι δίκαια και σε όλες τις κοινωνικές τάξεις. Όταν λοιπόν σε λένε εκκλησία και έχεις το ένα τρίτο του ποιμνίου σου μαλάκες δεν μπορείς να τους εξορίσεις στην απομόνωση της μαλακίας γιατί τότε δύο πράγματα θα συμβούν.  Κατά πρώτον δεν θα τους έχεις νικήσει γιατί η μαλακία είναι αήττητη και κατά δεύτερον, θα χάσεις τον έλεγχο της προθυμίας τους, την οποία και μπορείς να εκμεταλλευτείς παντοιοτρόπως. Όμως ο μαλάκας θέλει και την αναγνώριση, γουστάρει τους ρόλους και τους τίτλους, γι’ αυτό και η εκκλησία, φρόντισε να τον εντάξει στη μακαριότητα, μιας και έτσι μοιάζει εκ πρώτης όψεως με το αδιάκοπό του χαμόγελο που περιμένει να εκτελέσει, εντολές «άνωθεν».

ΣΥΡΙΖΑ: Το προσχέδιο νόμου για τον αθλητισμό αποτελεί προσαρμογή στις μνημονιακές εντολές της τρόικας

Δελτίο τύπου

Τμήμα Αθλητισμού και Φυσικής Αγωγής ΣΥΡΙΖΑ

Το προσχέδιο του νέου αθλητικού νόμου που παρουσιάστηκε προς διαβούλευση, αποτελεί ένα ακόμα βήμα στην υλοποίηση των μνημονιακών επιταγών και των κατευθύνσεων της TASK FORCE και οδηγεί στη πλήρη ιδιωτικοποίηση του αθλητισμού και την οριστική διάλυσή του. Την ίδια στιγμή που η σύγκρουση των ιδιωτικών συμφερόντων έχει φτάσει στο απροχώρητο ελπίζουμε ότι η δικαιοσύνη, αυτή τη φορά, θα ρίξει άπλετο φως στις εγκληματικές ενέργειες που διαβρώνουν ολόκληρο το αθλητικό οικοδόμημα.

Το προσχέδιο νόμου αποτελεί ένα χαώδες σχέδιο που προωθεί την αποχώρηση της πολιτείας από τον ελληνικό αθλητισμό. Θεσμοθετεί υπερεξουσίες άσκησης αθλητικής πολιτικής από την Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, παρέχοντας πλήρη διοικητική και οικονομική ανεξαρτησία και αρμοδιότητες άσχετες με το ρόλο της. Ταυτόχρονα εγκαθιστά από το παράθυρο την ΔΟΕ ως ένα ακόμα υπερεθνικό κέντρο διεθνούς εποπτείας στον ελληνικό αθλητισμό.

Αμφίπολη: "Εξυπηρέτησαν τη ματαιοδοξία τους, δε μας έδωσαν απαντήσεις"

Συνέντευξη στο Γιώργο Λαμπίρη

 

"Eίναι πολύ σημαντικό αυτό που βρέθηκε στην Αμφίπολη. Δεν το βρήκε όμως η ομάδα της κυρίας Περιστέρη. Πρόκειται για στοιχεία που είχε ήδη αναδείξει και επισημάνει ο Δημήτρης Λαζαρίδης".

Με αυτά τα λόγια, η αρχαιολόγος και επίτιμη προϊσταμένη τεκμηρίωσης αρχαιοτήτων στο υπουργείο Πολιτισμού, Μαρία Σούτου, σε συνέντευξή της στο news.gr, ασκεί έντονη κριτική στην ανασκαφική ομάδα της Κατερίνας Περιστέρη για τους μέχρι στιγμής χειρισμούς της σε ό,τι αφορά στην παρουσίαση των αποτελεσμάτων των ερευνών στον τύμβο Καστά.

Όπως χαρακτηριστικά λέει η κυρία Σούτου, "η ανασκαφή στον τύμβο δεν έχει τελειώσει ακόμα" και όπως υποστηρίζει υπάρχουν αρκετοί ακόμα τάφοι στο συγκεκριμένο σημείο. Η ίδια εμφανίζεται άκρως αρνητική στην πιθανότητα να έχει ταφεί ο Μέγας Αλέξανδρος στην Αμφίπολη, ενώ εκτιμά ότι το μνημείο δημιουργήθηκε κατά τον 3ο ή ακόμα και τον 2ο αιώνα π. Χ., σε αντίθεση με τον 4ο αιώνα που υποστηρίζουν κάποιοι ότι στήθηκε ο τάφος της Αμφίπολης.

Παρακολουθήσαμε την περασμένη εβδομάδα την επιστημονική συνάντηση, παρουσία της ανασκαφικής ομάδας της Αμφίπολης, στο υπουργείο Πολιτισμού. Πιστεύετε ότι παραμένουν ακόμα ερωτήματα αναπάντητα σε ό,τι αφορά τις ανασκαφές στον τύμβο Καστά;

Προέκυψαν νέα ερωτήματα, μεταξύ τον οποίων γιατί κατάντησε έτσι αυτή η ανασκαφή μεγάλης ιστορικής και αρχαιολογικής σημασίας. Επίσης, πολλά πράγματα έμειναν αναπάντητα. Θα έλεγα ότι η ανασκαφή εξυπηρετεί τις ματαιοδοξίες κάποιων ανθρώπων και όχι τις φιλοδοξίες, και το λέω αυτό, επειδή στην συνάντηση στο αμφιθέατρο του υπουργείου Πολιτισμού δεν δόθηκε καμία υπεύθυνη και εμπεριστατωμένη επιστημονική απάντηση στα όσα μέχρι στιγμής έχουν γίνει στην Αμφίπολη. Η εικόνα που παρουσιάστηκε είναι αντιστρόφως ανάλογη της σημασίας της επίγνωσης, αλλά και της σημασίας της ίδιας της πόλης για την αρχαιολογική εξέλιξη.

Είναι τόσο σημαντική από αρχαιολογικής απόψεως η συγκεκριμένη περιοχή ή απλά γινόμαστε μάρτυρες ενός επικοινωνιακού παιχνιδιού;

Υπάρχει ουσία, αρκεί να ξέρει κανείς να την χειριστεί. Ο τρόπος της ανασκαφής, χαρακτηρίζεται από ένα αποτέλεσμα που είναι αντιστρόφως ανάλογο της σημασίας της ανασκαφής. Από τη βιασύνη και τον τρόπο εκτέλεσης της ανασκαφής, έως τον τρόπο παρουσίασης των δεδομένων που έδωσε η ανασκαφή. Βεβαίως, είναι πολύ σημαντικό αυτό το οποίο βρέθηκε, το οποίο όμως δεν ανακάλυψε η ομάδα της κυρίας Περιστέρη. Αυτό είχε αναδειχθεί και επισημανθεί ήδη επί εποχής του αείμνηστου, Δημήτρη Λαζαρίδη. Ενός ανθρώπου που ήταν γνώστης της αρχαιολογίας και της τέχνης, ευαισθητοποιημένος πολίτης, δημοκρατικής σκέψης και άποψης. Το λέω αυτό γιατί είχε μεγαλύτερη ευρύνοια ως προς τη σημασία κάποιων πραγμάτων.

Γιατί σταμάτησε η ανασκαφή Λαζαρίδη, από τη στιγμή που όπως λέτε είχε φέρει στο φως κάποια σημαντικά στοιχεία, και τελικά φτάνουμε στο σήμερα να συζητάμε με τέτοια θέρμη για την Αμφίπολη;

Ο Λαζαρίδης είχε επισημάνει όλα αυτά από πολύ νωρίς. Εκδιώχθηκε από τη χούντα γιατί ήταν δημοκρατικών φρονημάτων άνθρωπος. Από εκεί και πέρα όμως, είχε την ευτυχία ή τη δυστυχία να προΐσταται σε έξι ή επτά νομούς της Βόρειας Ελλάδας. Ο κάθε νομός είχε τα μνημεία του και τις ιδιαιτερότητές τους. Ο ίδιος προσπάθησε περισσότερο να σώσει ότι μπορούσε, παρά να κάνει μία ανασκαφή, η οποία όπως φαίνεται από τον τρόπο που γίνεται η ανασκαφή στην περιοχή, ευνοεί τη ματαιοδοξία κάποιων ανθρώπων χωρίς να έχουν το κατάλληλο γνωστικό υπόβαθρο. Κάτι που φάνηκε από τον τρόπο, με τον οποίο προσπάθησαν να εξηγήσουν κάποια πράγματα οι ανασκαφείς. Όχι μόνο δεν τα εξήγησαν, όχι μόνο τα περιέπλεξαν, αλλά φάνηκαν και κάποιες αδυναμίες.

Τελικά ο λέοντας σχετίζεται ή όχι με το μνημείο και το νεκρό του τάφου της Αμφίπολης;

Καταρχάς, για να μάθουμε το DNA που θα μας οδηγήσει στην ταυτότητα του νεκρού, θα πρέπει να το συγκρίνουμε με κάποιο άλλο DNA. Αν λοιπόν έχουμε στο μυαλό μας ότι ένοικος του τάφου είναι ο Αλέξανδρος δεν υπάρχει καμία βάση σε αυτόν τον ισχυρισμό, παρότι έχουμε τα οστά του Φιλίππου και μπορούμε να λάβουμε συγκριτικά δείγματα DNA. Η Αμφίπολη από μόνη της είναι σπουδαία όπως και ο τύμβος Καστά, η διάμετρος του οποίου είναι ισομεγέθηςη με το γήπεδο Καραϊσκάκη, και δεν είναι δυνατόν να εμπεριέχει μόνο έναν τάφο. Άλλωστε, οι ταφές που έχουν επισημαθεί εκεί από τον Λαζαρίδη, είναι της εποχής του σιδήρου. Περίπου το 1.100 με 1.000 π.Χ. Ο λέων έχει συγγένειες ως προς τη μορφολογία του, με το λέοντα της Χαιρώνειας. Εκεί είχε γίνει το 338 η γνωστή μάχη, όπου ο Αλέξανδρος, ηγούμενος της δεξιάς παράταξης του ιππικού, κατατρόπωσε τους αντιπάλους του και έστησε το λέοντα της Χαιρώνειας. Όμως, για να πει κανείς κάτι θα πρέπει να είναι πάρα πολύ σίγουρος, όπως και για να ταυτίσει το μνημείο με τον Μακεδόνα στρατηλάτη. Σε ό,τι αφορά το λιοντάρι, δεν ξέρω αν δέσποζε στην κορυφή του λόφου της Αμφίπολης. Κάτι τέτοιο χρειάζεται αποδείξεις για να το πει κανείς. Αν δεν δούμε τα δεδομένα, τα οποία αποδεικνύουν ότι βρισκόταν ή δεν βρισκόταν εκεί ο λέων δεν μπορούμε να μιλάμε με συμπεράσματα. Θα πρέπει να μας εξηγήσουν κατασκευαστικά οι υπεύθυνοι της ανασκαφής, το πώς μεταφέρθηκε. Αν δημιουργήθηκε πάνω στο λόφο και στήθηκε εκεί. Σε ένα τύμβο διαμέτρου 500 μέτρων, που είναι πολεμικό μνημείο, θα πρέπει να μας εξηγήσουν που εδραζόταν κατασκευαστικά και γιατί.

Είναι πολύ εύκολο να πετάμε προσωπικές επιθυμίες. Η αρχαιολογική επιστήμη όμως, βασίζεται στη μαθηματική λογική. Δεν μπορεί ο καθένας να λέει ό,τι θέλει. Θα πρέπει να το τεκμηριώνει.

Τελείωσε η ανασκαφή στον τύμβο Καστά;

Σε καμία περίπτωση. Ο υπουργός Πολιτισμού, ο οποίος βγήκε και ευχαρίστησε κάνει καλά που είναι υπουργός Πολιτισμού. Δεν κάνει καλά όμως να συμπεριφέρεται ως αρχαιολόγος. Γιατί δεν είναι. Αντιλαμβάνομαι την επιθυμία του να χαϊδέψει κάποια από τα ευρήματα, αλλά ως εκεί. Το άλλο είναι ότι πρέπει να δείξουμε σεβασμό σε αυτό που ονομάζουμε πολιτιστική κληρονομιά γιατί δεν είναι μόνο η Αμφίπολη. Πανελλαδικά υπάρχουν μνημεία, τα οποία είναι εγκαταλελειμμένα. Ωστόσο, η συγκεκριμένη περιοχή έχει να δώσει πάρα πολλά πράγματα ακόμα.

Πρώτα πρώτα, είναι εξαιρετική η περιμετρική κατασκευή του μνημείου με μάρμαρο Θάσου, το οποίο μόνο φθηνό δεν ήταν εκείνη την εποχή. Επίσης, ο τρόπος της δόμησης είναι αφενός αισθητικός, αφετέρου πρακτικός γιατί συγκρατεί το ύψος και τον όγκο των χωμάτων. Δεν χρειάζεται να βιάζεται κανείς για να αποκτήσει μία διασημότητα, η οποία μπορεί να υφίσταται, μπορεί όμως και όχι. Επί της ουσίας πάντως παραμένει αταυτοποίητος ο νεκρός. Για να καταλήξουμε στην ταυτότητα, χρειάζονται χρόνια μελέτης, με συγκρίσιμα και αποδεικτικά στοιχεία. Για να μπορέσουμε να πούμε πώς έγινε και τι έγινε.

Ταπεινής καταγωγής ή επιφανής ο νεκρός;

Ταπεινής καταγωγής αποκλείεται να είναι με βάση το μνημείο που έχουμε μπροστά μας. Ενδεχομένως να είναι κάποιος άνθρωπος, ο οποίος να μην ήταν σημαντικός ως προς το έργο του, αλλά σημαντικός ως προς την οικονομική του επιφάνεια. Κάτι, το οποίο εμμέσως αποκλείω. Γιατί είναι ένας χώρος, ο οποίος αποπνέει μία ιερότητα. Πιστεύω λοιπόν, ότι θα πρέπει να είναι κάποιος γνωστός. Δεν μπορώ να πω αν είναι σύγχρονος του Αλεξάνδρου ή μεταγενέστερος. Αυτό που πιστέυω όμως είναι ότι ο νεκρός που βρέθηκε εκεί, ίσως δεν ανήκει στον αιώνα που θέλουν όλοι να παρουσιάζουν. Είναι υστερότερος. Μιλάμε δηλαδή για τον 3ο, ίσως και για το 2ο αιώνα. Κι αυτό γιατί φαίνεται από τη μορφολογία και τον τρόπο που έχουν σμιλευτεί οι περίφημες Καρυάτιδες. Ως προς την τεχνοτροπία. Δείχνει μία προσέγγιση του μαρμάρου, μια προσπάθεια να του δώσουν ανθρώπινη μορφή.

Ο τάφος πάντως είναι μακεδονικός...

Βεβαίως. Και μάλιστα είναι μακεδονικός, λόγω των διαστάσεών του, καθώς ανήκει σε μία πολύ συγκεντρωμένη αρχιτεκτονική. Τόσο χώμα συγκεντρωμένο και αν κρίνουμε από τα ευρήματα, θα μπορούσε ας πούμε να "κλωτσήσει" το χώμα του κύκλου που περιβάλλει τον τάφο. Τα πράγματα όμως είναι καλά μελετημένα. Δείχνουν έναν άνθρωπο ή ανθρώπους που ήξεραν πάρα πολύ καλά τι επρόκειτο να δημιουργήσουν. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι μπορούμε να τους βαφτίζουμε κιόλας. Γιατί η βάφτιση απαιτεί και όνομα. Και το όνομα ταυτοποιείται. Δεν μπορούμε να λέμε κάτι απλά για να το πούμε.

Πάντως, εκτός από το κοινό που δεν ξέρει και θέλει - όντας ιδεολογικά ταυτισμένο - να είναι ο Αλέξανδρος, πρέπει να μιλάμε και με στοιχεία. Αυτή η ιδεολογική ταύτιση είναι αποτέλεσμα της ιδεολογικής φτώχειας, ως επιστάθμισμα του καταντήματος της Ελλάδας σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Θέλουν κάτι που να πρωταγωνιστεί στην παγκόσμια αρχαιολογική σκηνή. Αυτός λοιπόν που αναλαμβάνει να κάνει ανακοινώσεις, θα πρέπει να είναι πάρα πολύ σίγουρος για τα βέλη που έχει στη φαρέτρα του. Αλλιώς να περιμένει...

Σε αυτό βέβαια, τεράστιες ευθύνες έχει και η πολιτική ηγεσία. Ο Ανδρόνικος για παράδειγμα, αν δεν είχε συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δεν επρόκειτο ποτέ να ταυτίσει τη Βεργίνα με τον τάφο του Φιλίππου. Και δεν ξέρω ακόμα τι μπορεί να κρύβει το υπέδαφος της Βεργίνας.

Η Αμφίπολη είναι από μόνη της πολύ σημαντική: Πρώτον, το λέει και το όνομά της: Αμφί - πολη. Η ονομασία προήλθε από το γεγονός ότι βρίσκεται και στις δύο όχθες του Στρυμόνα. Δεύτερον, ο Λαζαρίδης είχε βρει την παλιά γέφυρα του ποταμού, η οποία και σώζεται κάτω από την καινούργια. Τρίτον, η Αμφίπολη ήταν αποικία των Αθηναίων και είχε αρκετά αθηναϊκά χαρακτηριστικά στη δόμησή της. Τέταρτον, ας μην ξεχνάμε ότι βορειοανατολικά φαίνεται να ξεπροβάλει το Ορφικό Βουνό του Παγγαίου. Το Παγγαίο ήταν το Ελ Ντοράντο της αρχαιότητας. Είχε πάρα πολύ χρυσό. Και από 'κει ο Αλέξανδρος, πήρε τη χρηματοδότηση - άμεση και έμμεση - για να κάνει την εκστρατεία, τεράστεια σε έκταση και σημασία, και να καθυποτάξει πόλεις στον ελλαδικό και τον ασιατικό χώρο. Επίσης, είχε πευκόφυτες εκτάσεις όπου μπορούσε να συγκροτήσει το στόλο του. Συν τοις άλλοις κέρδιζε στρατηγικά πολλά χιλιόμετρα γιατί η περιοχή βρίσκεται μετά το Άγιον Όρος. Ο ίδιος γνώριζε καλά τη μεγάλη καταστροφή που είχε υποστεί ο περσικός στόλος στη διάρκεια των Μηδικών πολέμων.

Η Αμφίπολη αρχικά ήταν αθηναϊκή αποικία. Στη συνέχεια πέρασε στους Σπαρτιάτες και στη συνέχεια πέρασε στη δυναστεία του Αλεξάνδρου και τον Μακεδόνων. Ήταν σπουδαία στρατηγικά πόλη γι' αυτό και την επέλεξαν οι Αθηναίοι.

Υπάρχει τελικά ταύτιση με τους Τημενίδες;

Για εμάς τους αρχαιολόγους οι Τημενίδες θάβονταν στις Αιγές. Ο Κάσσανδρος, ο οποίος βασίλεψε στη Μακεδονία, παντρεύτηκε την αδελφή του Αλεξάνδρου και θέλησε έμμεσα να θεωρηθεί ότι ανήκει στους Τημενίδες. Κάτι τέτοιο όμως στην πράξη δεν συμβαίνει. Στην πραγματικότητα δεν θεωρήθηκε ποτέ ότι ο Κάσσανδρος ανήκε σε αυτή τη δυναστεία για να μπορέσουμε να πούμε ότι ο τάφος σχετίζεται με τη δυναστεία.

Είναι γεγονός πάντως ότι οι τάφοι δείχνουν στοιχεία ταυτότητας. Στη Βεργίνα για παράδειγμα βρέθηκαν πολύ σοβαρά ευρήματα, τα οποία απέδειξαν οτί εκεί ήταν θαμμένος ο Φίλιππός. Βρέθηκαν δύο κνημίδες ανισομεγέθεις καθώς ήταν γνωστό ότι ο Φίλιππος ήταν χολός. Επιπλέον βρέθηκε η βασιλική λάρνακα, η οποία ανήκε μόνο σε βασιλείς. Τελευταίο και βασικότερο, οι προσωπογραφίες στα μικρά κεφαλάκια, τα ελεφαντοστέινα. Η ομοιότητα του Αλεξάνδρου με τον Φίλιππο στα εξωτερικά χαρακτηριστικά του, ήταν φοβερή. Κι εκεί υπήρχε επίσης - στις μικρές προσωπογραφίες - ο Φίλιππός μονόφθαλμος. Θυμίζω ότι είχε χάσει το ένα του μάτι σε μάχη. Άρα είχαμε αρκετά αποδεικτικά στοιχεία για να γνωρίζουμε ποιος είχε ταφεί στη Βεργίνα.

Ένα ακόμα ερώτημα είναι το αν έχει συληθεί ή όχι ο τάφος. Η κυρία Περιστέρη υποστήριξε πρόσφατα ότι συλήθηκε πριν δημιουργηθούν οι προστατευτικές επιχώσεις στο μνημείο.

Δεν έχει τεκμηριωθεί κάτι τέτοιο. Είναι πολύ μεγάλο το βάθος του τάφου για να συληθεί με τέτοια ευκολία. Οι αρχαιοκάπηλοι αντιθέτως δρουν με ταχύτητα για να μην τους συλλάβουν. Τα αρχαία νεκροταφεία της Μακεδονίας είναι γεγονός ότι έχουν υποστεί συλήσεις. Αντικείμενα μεγάλης αξίας έφυγαν στο εξωτερικό. Εδώ όμως δεν είναι η ανασκαφή, στην οποία θα φτάσει κανείς σε δύο μέρες στα ενδότερα του τάφου, ακόμα και με τα σύγχρονα μέσα. Δεν μπορεί να συληθεί ένας τύμβος αυτής της έκτασης, ο οποίος καλύπτεται από όγκους χωμάτων.

Εγώ πάντως, δεν άκουσα ούτε την κυρία Περιστέρη, ούτε τον κύριο Λεφαντζή, ούτε τον κύριο Εγγλέζο να τεκμηριώνουν την ανασκαφή τους. Άρα τα ερωτήματα παραμένουν. Η ανασκαφή κατά τη γνώμη μου είναι ατελής. Οφείλουν να πραγματοποιήσουν συνέδριο και να τεκμηριώσουν αποδεικτικά ό,τι βρήκαν για να το αποδεχθεί η επιστημονική κοινότητα.

Θα μάθουμε την ταυτότητα του νεκρού; Υπάρχει περίπτωση να μην μάθουμε ποτέ;

Είναι πολύ πιθανό να μη μάθουμε ποτέ. Στη Βεργίνα βρέθηκε προσωπογραφία και του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου. Εδώ τι έχουμε; Καταρχήν πρέπει να γίνουν σκελετικές μετρήσεις. Να δούμε ποιος ήταν, τι έκανε. Να ξεσκονίσουμε όλα τα χώματα και να δούμε αν υπάρχουν μικρά γλυπτά, προτομικά κεφάλια, τα οποία να δείχνουν κάποιο πρόσωπο. Δεν είναι εύκολο να αποδώσουμε σε κάποιον το μνημείο. Άλλο το 'θέλω' και άλλο το 'είναι'.

Εκτιμώ ότι εκτέθηκε η ανασκαφική ομάδα, γιατί επέδειξε μία εφηβικότητα, την οποία έχει περάσει προ πολλού. Και σωματικά και πνευματικά. Αυτό φάνηκε από την οργύλη συμπεριφορά εκπροσώπων του τύπου, αλλά και από την αποχώρηση αρκετών αρχαιολόγων από το αμφιθέατρο του υπουργείο Πολιτισμού το περασμένο Σάββατο. Εκτέθηκαν ανεπανόρθωτα όλοι.

«Δε θα πάρεις σύνταξη ποτέ, εργαζόμενε και άνεργε»

  Του Νάσου Χατζητσάκου

Αφού «κούρεψαν» τις υφιστάμενες, κύριες και επικουρικές, συντάξεις έως 40% με 50% με διαδοχικές μειώσεις από το 2010 και μετά, αφού αύξησαν από το 2013, μέσα σε μια νύκτα, τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 έτη, αφού νομοθέτησαν την «αποχώρηση», από το 2015, του Κράτους από τις πάλαι ποτέ δεδομένες υποχρεώσεις του, αφού συρρίκνωσαν τις παροχές ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, τώρα ήρθε η ώρα να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα.

Με τη διαφαινόμενη αύξηση των ελάχιστων, απαιτούμενων ετών ασφάλισης για την απόκτηση δικαιώματος συνταξιοδότησης στα 21,5 ή –στην καλύτερη περίπτωση- στα 20 έτη (από 15 που ισχύει), και σε συνδυασμό με την ανεργία που -τουλάχιστον μέχρι τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του… 2030- θα παραμείνει σε δυσθεώρητα επίπεδα, ουσιαστικά «κλείνουν το δρόμο» προς τη σύνταξη σε ένα μεγάλο ποσοστό πολιτών.

«Δεν θα πάρεις σύνταξη ποτέ, εργαζόμενε και άνεργε» ανέφεραν με στόχο να καταδείξουν την επερχόμενη κατάσταση ειδικευμένοι στα θέμα του Συστήματος Δημόσιας Ασφάλισης, στο άκουσμα των μέτρων που συζητεί η συγκυβέρνηση ΝΔ και ΠΑΣΟΚ με την τρόικα, και από τις πρώτες αναλύσεις φαίνεται ότι έχουν απόλυτο δίκιο.

Εφόσον τα μέτρα, τα οποία στα μέσα της εβδομάδας έγινε γνωστό ότι προτείνουν οι δανειστές, πάρουν το «οκ» από τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ε. Βενιζέλο και νομοθετηθούν ως έχουν, τότε πολλοί από τους σημερινούς εργαζομένους, και πολλοί περισσότερο από τους ανέργους, δεν θα καταφέρουν ποτέ να συμπληρώσουν αυτούς τους σκληρούς όρους και προϋποθέσεις συνταξιοδότησης.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΡΩΜΑΝΟΥ

(Τρ.2/12/14-09:08)

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Κάθε άλλο παρά της διέφυγε, τότε, το γεγονός ότι θα ερχόταν στο φως η αγριότητα των υπηρεσιών καταστολής και οι μέθοδοι λιντζαρίσματος που ακολουθούν. Αυτό ακριβώς ήθελε! Το ίδιο ακριβώς επιθυμεί και σήμερα: Θέλει να διατρανώσει, θέλει να διαλαλήσει προς πάσα κατεύθυνση ότι η «υπέρτατη αξία» του κώδικα βάσει του οποίου «πρέπει» να πορεύεται η κοινωνία δεν είναι άλλη από το «νόμος και τάξη». Και ακόμα παραπέρα: Η κοινωνία «πρέπει» να μάθει και «πρέπει» να αποδεχτεί - ή έστω να συμβιβαστεί και να ανεχτεί - ότι στο πλαίσιο της επιβολής «του νόμου και της τάξης» συμπεριλαμβάνονται όλα τα μέσα. Ακόμα και η μέθοδος της εξόντωσης…

Tα μαγειρεία της διαμόρφωσης συνείδησης εκείνο στο οποίο στόχευαν εξ αρχής με την υπόθεση του Βελβεντού ήταν η «εξοικείωση» του κοινού με αυτές τις μεθόδους. Η «νομιμοποίησή τους». Ξεκίνησαν με την τακτική καλλιέργειας κλίματος «αποδοχής» του ξυλοδαρμού και του βασανισμού ως «δικαιολογημένου» ή και «αμυντικού» μέσου της εξουσίας, που ασκείται προς όφελος της κοινωνίας. Συνέχισαν με την συκοφαντία ότι οι συλληφθέντες ήταν «τρομοκράτες». Και τώρα προχωρούν στην επόμενη φάση που λέει πως αυτός ο περίφημος «μέσος άνθρωπος», θα πρέπει να συμβιώνει με την ύπαρξη «λευκών κελιών» και με την ιδέα ότι οι εκεί έγκλειστοι έχουν να διαλέξουν:  Η’ θα αποδεχτούν τα «λευκά κελιά» τους ή θα πεθάνουν…