ΑΠΑΙΤΟΥΝΤΑΙ 11 ΜΕΡΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΟΥΜΕ ΑΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΕΚΛΟΓΕΣ

(Παρ.19/12/14-09:28)
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Ψυχρολουσία αποτέλεσε σίγουρα για την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου το αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας στη Βουλή για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Ούτε στους χειρότερους εφιάλτες του ο πρωθυπουργός δεν θα φανταζόταν ότι μόνο 5 από τους 24 ανεξάρτητους θα τάσσονταν στην πρώτη ψηφοφορία υπέρ του Σταύρου Δήμα. Μόνο οι πιο «κραγμένοι» ως φιλοκυβερνητικοί από τους ανεξάρτητους βουλευτές τάχθηκαν υπέρ του κυβερνητικού υποψηφίου. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η έκβαση της προχθεσινής ψηφοφορίας υπήρξε δυσάρεστο σοκ για τον κυβερνητικό συνασπισμό ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Η υποψηφιότητα Δήμα πέρασε «κάτω από τον πήχη» που είχε θέσει η κυβέρνηση για την πρώτη ψηφοφορία, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε βουλευτής της ΝΔ μετά την ψηφοφορία αυτή. Η συγκέντρωση μόνο 160 ψήφων υπέρ της κυβέρνησης από τη μία και η συσπείρωση 135 δημόσιων «όχι» από την άλλη συν τους 5 απόντες, σίγουρα δεν προοιωνίζονται τα καλύτερα για την εκλογή του κυβερνητικού υποψηφίου.

Δημιουργούν καιροσκοπικές αναστολές για τους ταλαντευόμενους βουλευτές και σίγουρα δυσχεραίνουν τις προσπάθειες των ηγεσιών της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ να προσελκύσουν, να δελεάσουν ή να πιέσουν βουλευτές εκτός των κομμάτων τους προκειμένου να εξασφαλίσουν ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος την προσωπική πολιτική τους επιβίωση. Μετά το αποκαρδιωτικό αποτέλεσμα της πρώτης ψηφοφορίας για την κυβέρνηση, σαφώς συρρικνώνεται ο αριθμός αυτών που σκέπτονταν να συμπαραταχθούν με το κυβερνητικό μπλοκ προκειμένου να παραμείνουν για ακόμη ενάμιση χρόνο στη Βουλή οι ίδιοι, εισπράττοντας την παχυλή βουλευτική αποζημίωση και απολαμβάνοντας τα σχετικά οικονομικά προνόμια των «πατέρων του έθνους».

Θεωρητικά μιλώντας, μειώνεται και η προθυμία εκείνων που θα επεδίωκαν να εξαγοραστούν, να δελεαστούν ή να εκβιαστούν, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοιοι βουλευτές, αφού μετά από ένα δεκαήμερο μπορεί να έχουμε υποχρεωτική προκήρυξη πρόωρων βουλευτικών εκλογών.

Αυτό φυσικά και το γνώριζαν οι βουλευτές, αλλά στα μάτια της κοινής γνώμης η υπόθεση αυτή επεκτάθηκε στα όρια της βεβαιότητας μετά το προχθεσινό αποτέλεσμα των 160 «ναι» και των 135 «όχι», πράγμα όμως που κι αυτό με τη σειρά του ασκεί τεράστια πίεση στους «πρόθυμους» να συμπλεύσουν με την κυβέρνηση βουλευτές. Αυτή η βεβαιότητα όμως του κόσμου ότι οι 160 ψήφοι αποδεικνύουν ότι πάμε για εκλογές είναι αβάσιμη. Αλλο η εκτίμηση ότι πάμε προς εκλογές, την οποία συμμεριζόμαστε απολύτως και εμείς. Η βεβαιότητα περί αυτού θα υπάρξει μόνο όταν ολοκληρωθεί η τρίτη ψηφοφορία τη Δευτέρα, 29 Δεκεμβρίου.

Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη μέχρι να τελειώσει και η τρίτη ψηφοφορία. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μάζες και κοινωνικά ρεύματα, των οποίων η κίνηση προδιαγράφει το εκλογικό αποτέλεσμα, αν εκτιμηθεί σωστά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με 30-40 βουλευτές όλους κι όλους που θα κρίνουν το αποτέλεσμα. Η ματαιοδοξία τους, ο καιροσκοπισμός τους, η φιλαργυρία τους, οι σκοτεινές πτυχές του προσωπικού τους παρελθόντος ενδέχεται να καθορίσουν τη στάση τους, οπότε απολύτως καμία βεβαιότητα δεν μπορεί αντικειμενικά να υπάρξει για τη στάση του ενός ή του άλλου από αυτούς. Γι' αυτό και κανένας -κυριολεκτικά κανένας, ίσως ούτε καν οι... ίδιοι οι περί ων ο λόγος βουλευτές!- δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά για τη στάση που θα τηρήσει ο καθένας από τους «υπόπτους προθυμίας» κοινοβουλευτικούς!

Τίποτα δεν έχει κριθεί ακόμη, επαναλαμβάνουμε. Υπάρχουν βουλευτές οι οποίοι κατά την προσωπική μας πολιτική εκτίμηση θα ψηφίσουν «ναι» στον όποιο κυβερνητικό υποψήφιο υπάρξει στην τρίτη ψηφοφορία και οι οποίοι ψήφισαν «όχι» προχτές! Κοινοβουλευτικές πηγές του κυβερνητικού στρατοπέδου με ιδιαίτερες γνώσεις για το ποιόν του κάθε βουλευτή -και των 300!- ισχυρίζονται ότι είναι εφικτή η συγκέντρωση 170-172 βουλευτών γύρω από οποιονδήποτε προτείνει η κυβέρνηση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και ότι ακριβώς στα νούμερα αυτά βρίσκεται και η απόλυτη οροφή της με όλα τα μέσα (κυριολεκτικά!) συσπείρωσης βουλευτών που μπορεί να πετύχει η κυβέρνηση. Σε ένα δεκαήμερο θα διαπιστώσουμε αν η εκτίμησή τους είναι ορθή. Το πολιτικό κλίμα όμως που επικρατεί καθόλου δεν βοηθάει την κυβέρνηση.

Το χειρότερο ίσως γι' αυτήν είναι αυτή η εξαπλούμενη πεποίθηση ήττας της, η οποία δεν της επιτρέπει να αναλάβει πολιτικές πρωτοβουλίες που θα μπορούσαν να ανατρέψουν το πολιτικό σκηνικό επιλέγοντας για Πρόεδρο της Δημοκρατίας προσωπικότητα της αντιμνημονιακής Αριστεράς - αν και κανένας σοβαρός αριστερός δεν θα επιθυμούσε να λειτουργήσει σαν σωσίβιο μιας μνημονιακής κυβέρνησης και να εξευτελιστεί! Επί της ουσίας πάντως, απαιτείται υπομονή έντεκα ημερών προκειμένου να μάθουμε οριστικά αν η Ελλάδα βαδίζει ή όχι σε πρόωρες βουλευτικές εκλογές.

*Δημοσιεύθηκε στο''ΕΘΝΟΣ'' την Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2014