Θέμο, άσε τη Ρένα και πιάσε τα τρένα γιατί τα 5.000.000 παραμένουν αδικαιολόγητα...

Οταν έχεις αποφασίσει από τα πριν ποιό θα είναι το συμπέρασμά σου μπορείς να βρεις χίλιους τρόπους για να καταλήξεις σε αυτό. Στα διαπλεκόμενα μίντια, αυτά που χρωστούν της Μιχαλούς κι αν ήταν οποιαδήποτε άλλη επιχείρηση δεν θα χρηματοδοτούνταν από τις τράπεζες ούτε με σφαίρες, έχουν επιδοθεί το τελευταίο χρονικό διάστημα στην πιο άγρια μορφή προπαγάνδας σε βάρος τού ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα και για τα δικά τους στάνταρ που νομίζαμε πως είχαν κορυφωθεί με την ταύτιση της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την επιστροφή στη δραχμή, με τον Βελζεβούλ και κάθε είδους Αρμαγεδδώνα. Το ότι, βεβαίως, η Αριστερά καλπάζει προς την αυτοδυναμία δεν είναι καθόλου τυχαίο πως συμπίπτει χρονικώς με την ανελέητη ισοπέδωσή της και τη σύνδεσή της άλλοτε με την πλουτοκρατία κι άλλοτε με την τρομοκρατία. Μόνο που είναι κωμικοτραγικό οι ίδιες πένες που χρυσοπληρώνονται από την ελίτ για να προασπίζουν τα συμφέροντά της να ρίχνουν κροκοδείλια δάκρυα για την εργατική τάξη, και τις καθαρίστριες ανάμεσά της. Ακόμα κι αν υποθέσουμε πως ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι πλέον παρά ενεργούμενο του κατεστημένου και πολέμιος των προλετάριων, με ποιό ηθικό πλεονέκτημα τον μέμφονται αυτοί που έχουν στρογγυλοκαθίσει εδώ και δεκαετίες στην θέση τού υμνητή-απολογητή τού συστήματος;...

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΠΡΟΣ ΑΝΑΠΟΦΑΣΙΣΤΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ

(Πεμ. 23/10/14 - 22:10)

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ

Είναι βέβαιο ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αριστερών έχει αποφασίσει να ψηφίσει στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ . Είναι επίσης βέβαιο ότι αυτό το ρεύμα θα ισχυροποιείται όσο θα πλησιάζουμε προς τις εκλογές από την εντεινόμενη πόλωση ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, η οποία αντικειμενικά καλλιεργείται και από τον ισχύοντα απαράδεκτο, αντιδημοκρατικό, εκλογικό νόμο .

Παράλληλα εκτός των πιστών ψηφοφόρων των υπόλοιπων αριστερών σχηματισμών, οι οποίοι παρά τις ραγδαίες δεξιόστοφες μετακυλήσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες διενεργούνται σε παγκόσμια πρώτη πριν ακόμη αυτός κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία, τείνουν να συρρικνωθούν, σε βαθμό που σε λίγο θα μιλάμε για ορισμένους από αυτούς για στρατηγούς δίχως στρατό, υπάρχουν και αρκετοί αριστεροί, οι οποίοι είτε έχουν αποφασίσει να ψηφίσουν τους εν λόγω σχηματισμούς με κρύα καρδιά, είτε παραμένουν ακόμη αναποφάσιστοι .

Καταθέτω λοιπόν ορισμένους προβληματισμούς που με βασανίζουν καιρό τώρα, και οι οποίοι θα μπορούσαν να συμβάλουν σε μια τεκμηριωμένη λήψη αυτής της απόφασης , και κυρίως να συμβάλουν στη στάση που κατά την ταπεινή μου γνώμη οφείλουμε να τηρήσουμε την κρίσιμη μετά τις εκλογές περίοδο.

- Όσον αφορά στον ΣΥΡΙΖΑ ξεκινάω από την εκτίμηση ότι και η πλέον αυστηρή κριτική απέναντι του δεν θα πρέπει να οδηγεί στην ισοπεδωτική θέση ότι το αν θα πρωτεύσει αυτός ή η ΝΔ στις εκλογές, δεν έχει καμία σημασία.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ: Οι δοσίλογοι της κατοχής 1940-'44 και το τέλος που...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ: Οι δοσίλογοι της κατοχής 1940-'44 και το τέλος που...

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ ΣΥΡΙΖΑ

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΗΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑΣ ΣΥΡΙΖΑ

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ: ΟΙ ΓΟΡΔΙΟΙ ΔΕΣΜΟΙ ΛΥΝΟΝΤΑΙ 'Η ΚΟΒΟΝΤΑΙ ;

(Τρ. 7/10/14 - 14:49)

Του ΑΝΤ. ΝΤΑΒΑΝΕΛΛΟΥ

Στη ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας παρουσίασε τις «προγραμματικές αιχμές» του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της τελικής σύγκρουσης για την κυβερνητική εξουσία.Έχει σημασία το ερώτημα ποιες από αυτές τις «αιχμές» προκάλεσαν θετικές αντιδράσεις στις εργατικές και λαϊκές δυνάμεις, επιταχύνοντας έτσι, πραγματικά, τις πολιτικές εξελίξεις. Η απάντηση είναι αυτονόητη, σχεδόν χειροπιαστή: οι δεσμεύσεις για την επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, για επαναφορά της 13ης σύνταξης, για το αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ, για την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, για την κατάργηση του ειδικού φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης. 

Μια μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία, με κέντρο την εργατική τάξη και τις φτωχές λαϊκές μάζες, βλέπει στις δεσμεύσεις την οικονομική-κοινωνική θέση της, για πρώτη φορά μετά την καταστροφική εποχή των μνημονίων, αν η Αριστερά κατακτήσει την κυβερνητική εξουσία. Πρόκειται για έναν πανίσχυρο «κινητήρα», που μπορεί να παραγάγει «πολιτική ενέργεια» ικανή να κάμψει την υποστήριξη της ντόπιας κυρίαρχης τάξης και των δανειστών προς την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Κάποια στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ βλέπουν σε αυτές τις δεσμεύσεις κυρίως την ανάδειξη της «ταξικής μονομέρειας» της ριζοσπαστικής Αριστεράς, το σεβασμό στο ευρύτερο πρόγραμμα που αποφάσισε το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλοι θεωρούν ότι πρόκειται για μια πρόταση που αφενός προκαλεί την ικανοποίηση των εργατικών-λαϊκών δυνάμεων, αφετέρου θα διασφαλίζει τις συνθήκες μιας ευρύτερης συμμαχίας «επανεκκίνησης της οικονομίας».

Θεωρώ χρήσιμη την υπενθύμιση μιας ιστορικής εμπειρίας. Το 1981, το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε στην εξουσία ισχυριζόμενο ότι η ικανοποίηση των εργατικών αιτημάτων ταυτίζεται με τα γενικότερα συμφέροντα της «εθνικής οικονομίας».

ΕΓΩ Ο ΜΙΚΡΟΑΣΤΟΣ...

(Παρ.3/10/14 -11:40)

Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΣΑΚΝΗ*

Την ξέρω την αμηχανία του σύγχρονου Αριστερού. Τη μυρίζομαι από απόσταση, την ακούω σε συζητήσεις ατελέσφορες, τη διαβάζω στη πλούσια έτσι κι αλλιώς αρθρογραφία του διαδικτύου. Μια αμηχανία που εξαντλείται στην προσπάθεια της αποκάλυψης των σχεδίων του ταξικού αντιπάλου, στις χιλιοειπωμένες αλήθειες για την ανάγκη ηγεμονίας της εργατικής ιδεολογίας, στις αναλύσεις για τους συσχετισμούς των παικτών στην πολιτική σκακιέρα.

Είναι η αμηχανία του γνώστη. Του γνώστη, που ενώ εκκινεί σωστά, έχοντας παραμάσχαλα το αλάνθαστο εργαλείο του επιστημονικού σοσιαλισμού και της ταξικής ανάλυσης, καταλήγει συνήθως στην «αποκάλυψη» του εχθρού, που βρίσκεται κυρίως, ανάμεσα σε ... φίλιες δυνάμεις.

Εύκολα η αμηχανία του γνώστη, μετατρέπεται σε αλαζονεία του άφρονα, εξ ου και παντού γύρω μας, υπάρχουν ρήτορες χωρίς κοινό, ηγέτες δίχως οπαδούς, παράγοντες χωρίς φιλάθλους, αυθεντίες σε τελευταία ανάλυση, πλην όμως, άνευ αντικειμένου.

Φωτεινές εξαιρέσεις; Προφανώς! Λίγες και σεμνές ως συνήθως. Στις συζητήσεις και συναναστροφές μου τα τελευταία χρόνια, είτε ξανασυναντήθηκα με κάποιους που προερχόμασταν απ' την ίδια μήτρα, είτε γνώρισα κάποιους άλλους,  εξ ίσου αξιόλογους και χρήσιμους. Καλό σημάδι.

Κατά τα άλλα, ένα τοπίο θολό και γκρίζο σαν τις μέρες που περνάμε. Και η αμηχανία το δρόμο της ...

Ως πολίτης αυτού του τόπου, ανήκω σ' αυτούς που η Τράπεζα καλοβλέπει το σπίτι τους, στους δεκάδες χιλιάδες που η εφορία έστειλε το τελευταίο ειδοποιητήριο πριν τον πλειστηριασμό, στους εκατοντάδες χιλιάδες παρέχοντες εργασία ενίοτε χωρίς αμοιβή (λόγω εργοδοτικής αυθαιρεσίας και αναλγησίας) σ' αυτούς που η τακτοποίηση των εκκρεμοτήτων στο τέλος του μήνα, είναι ζητούμενο, όπως και η κάλυψη των αναγκών των παιδιών τους. Για τις δικές μου, ούτε λόγος.

Ανήκω δηλαδή σε μια υποκατηγορία των 6.500.000 συνελλήνων, που με βάση τις εκθέσεις των σφουγγοκωλάριων της εξουσίας, βρίσκονται στο όριο της φτώχειας και κάτω απ' αυτό.

Δε μιλάω εξ ονόματος του λαού. Ανήκω στα λαό και στα βάσανά του. Επομένως, μέσα στη ζωή. Η ιδεολογία μου δε θα μπορούσε να είναι ξένη απ' αυτήν των υπόλοιπων μη ενσωματωμένων ή αλλοτριωμένων εργαζόμενων, απ' αυτή του κόμματος της εργατικής τάξης σε τελευταία ανάλυση. Εγώ ο μικροαστός!  Έστω!

Κάποια στιγμή λοιπόν, αποφάσισα να γυρίσω και να ενταχθώ, στο κόμμα που αγκάλιασα και στρατεύτηκα στις γραμμές του απ' τα δεκαεφτάμισι χρόνια μου.

ΕΚΒΙΑΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥΣ

(Κυρ. 05/10/14 – 11:52)

Του Γ.ΔΕΛΑΣΤΙΚ*

Πανικοβλήθηκαν δικαιολογημένα ο Αντώνης Σαμαράς και ο Βαγγέλης Βενιζέλος μόλις διάβασαν το πρωτοσέλιδο άρθρο του Βήματος την περασμένη Κυριακή, το οποίο υπέγραφε ο εκδότης Σταύρος Ψυχάρης. «Φημολογείται ότι ο ένας δεν θέλει να παραμείνει και ο άλλος δεν επείγεται!» άρχιζε το άρθρο. «Ο λόγος φυσικά για τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα» εξηγούσε. Στη συνέχεια ο Στ. Ψυχάρης πετούσε την πολιτική βόμβα «Πολλές φορές, σχεδόν όλοι οι πρωθυπουργοί της Ελλάδος έχουν διατυπώσει την επιθυμία να παραιτηθούν μη αντέχοντας την πίεση της κοινής γνώμης και την οργή της κοινωνίας»!

Ο Σαμαράς δηλαδή «δεν θέλει να παραμείνει» πρωθυπουργός, ενώ πρωθυπουργοί θέλουν να παραιτηθούν επειδή δεν αντέχουν «την οργή της κοινωνίας» εναντίον τους! Σε ελεύθερη απόδοση το μήνυμα ήταν σαφέστατο: Σήκω φύγε, Σαμαρά, γιατί η κοινωνία έχει οργιστεί εναντίον σου! Η παταγώδης αποτυχία του Πρωθυπουργού Αντ. Σαμαρά να αποσπάσει κάτι από τη καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ τον κατέστησε άχρηστο στα μάτια μερίδας της ελίτ της ελληνικής αστικής τάξης. Αυτό το τμήμα της οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας της χώρας προωθούσε τη γραμμή απαλλαγής από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με εκλογή το Νοέμβριο και μάλιστα με τις ψηφοφορίες εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας να έχουν προηγηθεί και να έχουν αποτύχει. Θεωρούσε φυσικά ότι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα έχαναν τις εκλογές, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ θα νικούσε τη ΝΔ με 3 έως 5 εκατοστιαίες μονάδες διαφορά. Δεν θα είχε φυσικά αυτοδυναμία και στόχος τους ήταν να τον υποχρεώσουν να συγκυβερνήσει με το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη, οπότε θα εγκλωβιζόταν αμέσως και άκοπα στο συστημικό πλαίσιο. Εκτιμούσαν, αντιθέτως, ότι αν οι εκλογές γίνουν τον Μάρτιο είναι πιθανό ο ΣΥΡΙΖΑ να υπερέχει ακόμη και… 8 με 10 εκατοστιαίες μονάδες της ΝΔ, οπότε θα κινείται στα όρια ή και στο πλαίσιο της αυτοδυναμίας. Σε μια τέτοια περίπτωση, προφανώς η πλήρης ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ θα απαιτήσει περισσότερο χρόνο και κόπο.

Ο "νέος" οργανισμός και η λειτουργία της ΓΓΑ

Αυτόνομη Παρέμβαση  (META)

γενικησ  γραμματειασ  αθλητισμου

26/9/2014

Συναδέλφισσες, Συνάδελφοι.

Σας παραθέτουμε συνοπτικά τις απόψεις μας για το νέο οργανισμό και τη λειτουργία της ΓΓΑ σήμερα όπως περιληπτικά παρουσιάσαμε στην προχτεσινή Συνέλευση του Συλλόγου. Είναι κριτικές θέσεις, που θα επιμένουμε –όπως εδώ και 2 χρόνια- να αποτελέσουν και αγωνιστικές θέσεις του συλλόγου. Δυστυχώς όμως, και η πρόσφατη συνέλευση κατέληξε χωρίς αποφάσεις…

Ο «ΝΕΟΣ» ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ

Η σύνταξη του νέου Οργανισμού έγινε με προχειρότητα και αποσπασματική προσέγγιση, χωρίς κανένα διάλογο, με τους συνδικαλιστικούς φορείς, με το υπαλληλικό προσωπικό ή το στελεχικό δυναμικό. Ο Οργανισμός δεν αποτελεί ένα ουδέτερο τεχνοκρατικό νομοθέτημα που αφορά σε «οργανωτικά ζητήματα». Στα άρθρα του αποκρυσταλλώνεται η νεοφιλελεύθερη πολιτική που σχεδιάζεται για τα επόμενα χρόνια στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού.

Έχει σαφή πολιτική στόχευση, να μεταλλάξει τις δομές και τις αρμοδιότητες του ΥΠΠΟΑ σύμφωνα με τις μνημονιακές επιταγές για ένα «μικρό επιτελικό κράτος», προκειμένου να εφαρμοστούν συγκεκριμένες πολιτικές: Απολύσεις, δημοσιονομική λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις με εκχώρηση κερδοφόρων δραστηριοτήτων του δημοσίου σε ιδιώτες, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και ακύρωση κάθε δυνατότητας της δημόσιας διοίκησης να ασκεί ρυθμίσεις δημόσιου συμφέροντος. Με προαποφασισμένες τις μειώσεις οργανικών μονάδων, τα διοικητικά στελέχη της υπηρεσίας απλώς κλήθηκαν να «ξαναγράψουν» τις αρμοδιότητες, να μεταγλωτίσουν τον οργανισμό στη δημοτική και να καταγράψουν αρμοδιότητες που θα ανταποκρίνονταν στις νέες προαποφασισμένες δομές.Καμιά έκθεση τεκμηρίωσης των «αλλαγών» και της υποτιθέμενης «αξιολόγησης» δεν υπήρξε, πράγμα εμφανώς «παράνομο» που κινείται στα όρια της συνταγματικής νομιμότητας.

Ο «νέος» οργανισμός δεν είναι καθόλου καινούριος, αφού τα βασικά οργανογράμματα που τον συνέχουν προϋπάρχουν ήδη από το 2012. Οργανογράμματα που διαψεύδονταν επιμελώς από τις πολιτικές ηγεσίες, αλλά ωστόσο χρησιμοποιήθηκαν, μαζί με τις λεγόμενες (ανύπαρκτες) αξιολογήσεις δομών και υπηρεσιών, ως άλλοθι για τις παράνομες (και για πολλούς αντισυνταγματικές) διαθεσιμότητες.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο ΥΠΠΟ: η ταφόπλακα σε ότι είχε απομείνει απ τα υπηρεσιακά...

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο ΥΠΠΟ: η ταφόπλακα σε ότι είχε απομείνει απ τα υπηρεσιακά...: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ & ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΓΕΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚ...

ΤΥΠΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ και ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΗ ΓΓΑ

του Α. Ι. Μητρόπουλου

Έχουμε ξανα- αναφερθεί για μια περίεργη κινητικότητα που εδώ και κάποιους μήνες παρατηρείται στο Δημόσιο σχετικά με διορισμούς προϊσταμένους τμημάτων και διευθύνσεων. Στόχος εμφανής: Η δημιουργία ενός μηχανισμού  (σε μεγάλο βαθμό) ημετέρων. Για να επιτευχθεί και για να λειτουργήσουν πιο άνετα οι εμφανώς ρουσφετολογικές μεταβατικές διατάξεις θα πρέπει να υπάρξει μια προεργασία. Και ποια είναι αυτή? Η -όπως όπως-  τοποποθέτηση μέσα από διοικητικές ακροβασίες  «δικών» μας σε θέσεις αναπληρωτών προϊσταμένων, ώστε αυτοί, με τη σειρά τους, να έχουν κατά τη λειτουργία των μεταβατικών διατάξεων τη δυνατότητα της τοποθέτησής τους σε θέσεις ευθύνης. Για χρονικό διάστημα, κύριος οίδεν, πόσο….

Η ΑΔΕΔΥ με ανακοίνωσή της καταγγέλει τις πομπές του πρώτου τη τάξει κήρυκα της νομιμότητας υπουργού κ. Μητσοτάκη.

«Ενδεικτικό της αντίληψης του Υπουργού ΔΜΗΔ περί αξιοκρατίας και δικαιοσύνης είναι το γεγονός ότι παρέλειψε πολλούς προϊσταμένους Τμήματος: τέσσερις Δ/ντες και ένα Γενικό Δ/τη (ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν ο μόνος ΓΔ του Υπουργείου που αρνήθηκε να εκδώσει πράξεις κατανομής ποσοστών, συμμετέχοντας στην απεργιακή κινητοποίηση της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. για την «αξιολόγηση»), που κατά το παρελθόν είχαν επιλεγεί με αντικειμενικές διαδικασίες και με κριτήρια, ενώ την τύχη εκείνων που μπήκαν στο «ψυγείο» απέφυγε ημέτερος στην Κυβέρνηση Γενικός Δ/ντής (σύζυγος αδελφής πρώην Υπουργού), ο οποίος τοποθετήθηκε προϊστάμενος Δ/νσης.»

Η ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ ΣΤΗ «ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ» ΣΤΗ ΓΓΑ

Η προαναφερόμενη προετοιμασία στη ΓΓΑ έχει ξεκινήσει περίπου εδώ κι ένα χρόνο. Ξεκινά ένα χρόνο πριν, όταν επιχειρείται να «μπει τάξη» σ΄ ένα καθεστώς, που ένας μεγάλος αριθμός προϊσταμένων ασκούν τα καθήκοντά τους ως άτυποι αναπληρωτές χωρίς απόφαση, αλλά κατ΄εφαρμογή των διατάξεων της νομοθεσίας (κώδικας κλπ). Υπάλληλος που εντοπίζει ιεραρχικά την παράλειψη «τιμωρείται» (νομίζουν πως τον τιμώρησαν…) με το επιτίμιον να είναι ο μοναδικός που δεν ορίζεται ως αναπληρωτής προϊστάμενος. (Κατά σύμπτωση πριν λίγες μέρες έχει συν-αποστείλει με άλλη συνάδελφο υπηρεσιακό-συνδικαλιστικό κείμενο προς τον κ. Ανδριανό, όπου επιχειρηματολογεί κατά των ουσιαστικών και ηθικών παρατυπιών που ακολουθήθηκαν και είχαν ως αποτέλεσμα την έξοδο προς τη διαθεσιμότητα 45 υπαλλήλων).

Στη συνέχεια αρχίζει μια βιομηχανία ορισμού αναπληρωτών προϊσταμένων. Εκ πρώτης όψεως τηρουμένου του τύπου της νομιμότητας.

Τηρουμένου (εν μέρει) του γράμματος του νόμου, αλλά όχι βεβαίως και του πνεύματος, όπως θα επιχειρήσουμε να αποδείξουμε.

Ας δούμε, όμως, τι ακριβώς προβλέπει ο νόμος….

1.       Τον προϊστάμενο, που απουσιάζει ή κωλύεται, αναπληρώνει στα καθήκοντα του ο ανώτερος κατά βαθμό προϊστάμενος των υποκείμενων οργανικών μονάδων, εφόσον ανήκει σε κλάδο του οποίου οι υπάλληλοι προβλέπεται ότι μπορούν να προΐστανται σύμφωνα με τις οικείες οργανικές
διατάξεις και επί ομοιοβάθμων ο προϊστάμενος που έχει ασκήσει περισσότερο χρόνο καθήκοντα προϊσταμένου.
Το αρμόδιο για την τοποθέτηση προϊσταμένων όργανο μπορεί, τηρουμένου του προβαδίσματος των βαθμών, να ορίσει ως αναπληρωτή προϊσταμένου οργανικής μονάδας, που απουσιάζει ή κωλύεται, έναν από τους προϊσταμένους των υποκείμενων οργανικών μονάδων.
2. Αν δεν υπάρχουν υποκείμενες οργανικές μονάδες, τον προϊστάμενο αναπληρώνει στα καθήκοντά του ο ανώτερος κατά βαθμό υπάλληλος που υπηρετεί στην ίδια οργανική μονάδα, εφόσον ανήκει σε κλάδο του οποίου οι
υπάλληλοι προβλέπεται ότι μπορούν να προΐστανται σύμφωνα με τις οικείες οργανικές διατάξεις. Αν υπηρετούν περισσότεροι υπάλληλοι με τον ίδιο βαθμό, αναπληρώνει αυτός που έχει περισσότερο χρόνο στο βαθμό ή αυτός
που ορίζεται από τον προϊστάμενο της αμέσως υπερκείμενης μονάδας ή αρχής.
3. Το αρμόδιο για την τοποθέτηση όργανο μπορεί με απόφαση του να ορίσει ως αναπληρωτή προϊσταμένου οργανικής μονάδας τον προϊστάμενο άλλης οργανικής μονάδας του ίδιου επιπέδου.
4. Αν κενωθεί ή συσταθεί θέση προϊσταμένου οργανικής μονάδος, έως την επιλογή και τοποθέτηση νέου προϊσταμένου, εφαρμόζονται οι διατάξεις των παραγράφων 1 και 2. Ο αναπληρωτής προϊσταμένου οργανικής μονάδας κατά την παράγραφο αυτή δικαιούται το προβλεπόμενο για τη
θέση επίδομα από την έναρξη της αναπλήρωσης.»

Ποιο είναι το πνεύμα του νομοθέτη?

Ο νομοθέτης εισάγει δυο κανόνες και μια λογική.

Πρώτος κανόνας: Νεότερος δεν μπορεί να προϊσταται παλαιότερου (προβάδισμα βαθμού).

Κανόνας δεύτερος:  Ο αναπληρωτής προϊστάμενος, πολύ περισσότερο αφού είναι προσωρινός, πρέπει να έχει το profile θέσης, ως το ορίζει ο οργανισμός.

Λογική:  Στο διάστημα  που θα καλύπτεται η θέση με αναπλήρωση, που δεν θα πρέπει να είναι ανεξέλεγκτο, η λογική είναι να γίνεται η αναπλήρωση από τον αρχαιότερο τμηματάρχη της Διεύθυνσης (γνωρίζει, κατά τεκμήριο  καλύτερα τον κύκλο εργασιών της Διεύθυνσης) ή επίσης δίνει τη δυνατότητα σε ένα άλλο Διευθυντή να ασκεί τα προσωρινά καθήκοντα της αναπλήρωσης.