ΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΕΚΡΟ ΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ;

(Σάββ. 29/11/14 - 11:32)

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Είναι το δεύτερο δείγμα, μετά την επίθεση, χωρίς καμία αφορμή, σε συγκεκριμένα μπλόκ στη πορεία του Πολυτεχνείου , που υποδεικνύει την ύπαρξη «σταγονιδίων » και σεναρίων εκτροπής.

Είναι φανερό ότι εντός (ή παραλλήλως ή άνωθεν ή έξωθεν) της κυβέρνησης, κύκλοι κατασκευάζουν εξωφρενικά σενάρια σωτηρίας της , που περιλαμβάνουν πιθανά ακόμη και μια ανθρώπινη ζωή-Ιφιγένεια.

Η ψυχραιμία με την οποία ο αναρχικός χώρος αντιμετώπισε τις προκλήσεις το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου, ματαίωσε, προσωρινά, τα σχέδια αυτά.

Και τώρα ήρθε η στιγμή του Νίκου Ρωμανού.

Ο Νίκος Ρωμανός , αθωώθηκε από την κατηγορία περί τρομοκρατίας και με το αδίκημα της ένοπλης ληστείας δικαιούται άδειες τόσο εκπαιδευτικές όσο και τακτικές. Ακόμη και όσοι πολιτικά δεν ταυτίζονται με τις απόψεις του ή τις πρακτικές που απορρέουν από αυτές , δε μπορούν παρά να σεβαστούν τη καθαρή στάση ενός κρατούμενου (που είδε στα 16 του το φίλο του να ξεψυχάει στην αγκαλιά του) να διεκδικεί το νόμιμα αυτονόητο, με μοναδικό του μέσο την ίδια του τη ζωή.

ΑΠ’ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ

(Παρ.28/11/14-08:32)

Του ΣΤΑΘΗ*

Η στήλη πιστεύει ακράδαντα ότι η προσέγγιση της ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ και η τυχόν συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ - ΔΗΜΑΡ συνιστά μια πεντακάθαρη αριστερή πολιτική. Διότι πηγαίνοντας η ΔΗΜΑΡ στον ΣΥΡΙΖΑ προίκα το 0,98% που διαθέτει στο εκλογικό σώμα συν τη συγκυβέρνησή της με τον Βενιζελομπαλτάκο, είναι βέβαιον ότι ένα 3%-4% της εκλογικής επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ θα πάει στο ΚΚΕ. Ετσι ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει κατορθώσει να ενισχύσει τις δυνάμεις στα αριστερά του, που θα τον πιέζουν να ασκήσει μια πιο αριστερή πολιτική. Υπάρχει τίποτα πιο αριστερό από αυτό;

Θα μου πείτε ορισμένοι ότι το ΚΚΕ βρίσκεται στα δεξιά του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν σας καταλαβαίνω. Βλέπετε κάποιο μέτωπο του ΚΚΕ προς τα δεξιά; Το μόνο μέτωπο που έχει ανοιχτό το ΚΚΕ είναι προς την Αριστερά. Υπάρχει τίποτα πιο αριστερό απ’ αυτό;

Μάλιστα ο σ. Κουτσούμπας βρίσκεται σε εγρήγορση: «To KKE θα είναι στους δρόμους απ’ την πρώτη μέρα κιόλας σε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ». Απ’ την «πρώτη κιόλας μέρα», σύντροφε; Ούτε καν απ’ τη δεύτερη; Να μη δούμε πρώτα τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να τον πλακώσουμε στις σφαλιάρες με τη μία; Μπράβο! Αυτό είναι αριστερή πολιτική! Και συνεπής!

Διότι όταν πλακώνεις στις σφαλιάρες τόσον καιρό τον ΣΥΡΙΖΑ εκ προοιμίου (ότι είναι αποστάτες, νεοπασόκοι, ότι δουλεύουν τον λαό), δεν μπορείς να μην τον πλακώσεις στις σφαλιάρες απ’ την πρώτη κιόλας μέρα, αν ο λαός δώσει στους ΣΥΡΙΖαίους την εντολή να τον προδώσουν. Ή είσαι αριστερός, συγγνώμην κομμουνιστής, ή δεν είσαι. Ούτε «χρυσαύγουλο», ούτε «συριζαύγουλο». Αν και, στην πραγματικότητα, για το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ την πρώτη μέρα (κι όχι μόνον) δεν τίθεται θέμα, το έχει λύσει η ΚΝΕ. «Την πρώτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα λύσει με τα χέρια τον Γόρδιο Δεσμό. Τη δεύτερη ημέρα θα φέρει διπλές με ένα ζάρι. Την τρίτη ημέρα θα φτιάξει οχτάπορτο στο τάβλι. Την τέταρτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα βάλει τρίποντο απ’ τη γραμμή των βολών. Την πέμπτη ημέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει διαίρεση με το μηδέν. Την έκτη ημέρα θα κάνει την Ε.Ε, φιλολαϊκή. Την έβδομη μέρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναπαυθεί παρέα με τον Τσακ Νόρις». Χιούμορ περιωπής.

ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ σ. ΣΑΠΟΥΝΑ;

(Πεμ. 27/11/14 -00:05)
Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Αφορμή γι' αυτό το σημείωμα στάθηκε το άρθρο του Γ. Σαπουνά με τίτλο «Η Τζάκρη προσχωρεί στον Σύριζα;», για το οποίο, με όλο το θάρρος, θα ήθελα να τον επιπλήξω: γιατί, θυμίζοντας περσινά ξινά σταφύλια (μνημόνια, μεσοπρόθεσμα και υπουργιλίκια), γίνεται ιδιαίτερα σκληρός με τη συναγωνίστρια Θεοδώρα, η οποία είναι συμπαθεστάτη, πάντοτε περιποιημένη και επιμελημένη. Επιπροσθέτως δε, να θυμίσουμε στους αμνήμονες, πρόκειται για τη θεοσεβούμενη κυρία που είχε προκαλέσει ρίγη συγκίνησης στο πανελλήνιο, τότε που κάτι «μπαχαλάκηδες» της Κερατέας είχαν δημιουργήσει επεισόδιο σε ταβέρνα όπου συνέτρωγε με τον Πάγκαλο κι αυτός βγήκε στις τηλεοράσεις και φώναζε ότι δεν σεβάστηκαν οι αληταράδες συριζαίοι την κα Τζάκρη, η οποία έτρωγε χορταράκια και βρούβες λόγω σαρακοστής.

Αλήθεια πόσο στενοκέφαλοι είναι ορισμένοι, να μην εννοούν ότι ο καθένας έχει δικαίωμα στο λάθος, έχει δικαίωμα να αλλάξει απόψεις και να διορθώσει την πορεία του.

Είναι όμως έτσι;

ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ!

(Τρ. 25/11/14 - 20:55)
Της ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΣΠΑΝΟΥ

Η κυβέρνηση, ενώ όλο το τελευταίο διάστημα προσπαθούσε να πείσει τον ελληνικό λαό για την δήθεν επερχόμενη έξοδο από την κρίση ισχυριζόμενη μάλιστα ότι θα προβεί ακόμα και σε μονομερείς ενέργειες, σήμερα παρακαλάει την Τρόικα για να επιστρέψει στην Αθήνα, υποσχόμενη «γη και ύδωρ», δηλαδή όλα τα προαπαιτούμενα που έχουν τεθεί (απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, νέες απολύσεις στο δημόσιο, μείωση συντάξεων, νέες ιδιωτικοποιήσεις, ουσιαστική κατάργηση της συνδικαλιστικής δράσης και της απεργίας, αύξηση της φορολογίας) και άλλα τα οποία θα δώσουν την χαριστική βολή στην ήδη λεηλατημένη ελληνική κοινωνία.

Ο στόχος τους είναι να διατηρηθούν με κάθε τρόπο στην εξουσία, ενώ οι αντιπαραθέσεις στα πλαίσια της συγκυβέρνησης οξύνονται ακόμα περισσότερο. Είναι χαρακτηριστικές οι δημόσιες παρεμβάσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ που επιτίθενται σε στελέχη της Νέας Δημοκρατίας και αντίστροφα (ποιος ευθύνεται για τα μέτρα, ποιος προσπαθεί να αποφύγει το χειρότερα) και άλλα κωμικοτραγικά.

Το λιγότερο που θα μπορούσαμε να πούμε γι' αυτά είναι ότι αποτελούν προσβολή στην νοημοσύνη του ελληνικού λαού, ο οποίος γνωρίζει και την πολιτική τους και τις συνέπειες που είχε αυτή η πολιτική στην ζωή τους.

Ο προϋπολογισμός που ήδη έχει κατατεθεί είναι ο πλέον κοινωνικά βάρβαρος, αφού μειώνει ακόμα περισσότερο τις κοινωνικές δαπάνες, μειώνει τις δαπάνες σε μισθούς και συντάξεις (αν συνυπολογίσουμε και τα επερχόμενα μέτρα) και αυξάνει τρομακτικά τους φόρους (1,4 δις. περισσότερο) με αποτέλεσμα βέβαια την μεγαλύτερη μείωση του εισοδήματος του ελληνικού λαού.

Ιδιαίτερα στο θέμα του νέου μισθολογίου στο Δημόσιο, οι μειώσεις θα είναι τραγικές, καθώς μεθοδεύεται μείωση του κατώτερου μισθού για να εξισωθεί με αυτό του ιδιωτικού τομέα (586 ευρώ). Οι μειώσεις των αποθεματικών στα ασφαλιστικά ταμεία λόγω των ασκούμενων πολιτικών θα επιφέρουν μεγάλες μειώσεις και στις κύριες και στις επικουρικές συντάξεις, επομένως εκατομμύρια άνθρωποι θα δουν το εισόδημά τους να συρρικνώνεται ακόμα περισσότερο, μετά και από την λεηλασία που έχουν υποστεί τα τελευταία χρόνια.

Ο ΜΑΤΑΤΖΗΣ ΝΕΡΟ ΝΑ ΠΙΕΙ, Ο ΡΑΜΦΟΣ ΝΑ ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΕΙ...

(Κυρ. 23/11/14 - 15:44)

Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΥ*

H ληστεία δεν είναι μόνο παρατεταμένη, αλλά κι εφ' όλης της ύλης οργανωμένη. Αρνείται να περιοριστεί στα του ΕΝΦΙΑ, της περικοπής μισθών και συντάξεων, της δημόσιας περιουσίας. Πλάι στην οικονομική αρπαγή, σηκώνουν τα μανίκια διάφοροι ακόμη «λήσταρχοι», βγαλμένοι μέσα από τη μούχλα και το έρεβος που διαδέχθηκαν τις φανφάρες του μεταμοντερνισμού. Αδημονούν λοιπόν να ληστέψουν - με τον τρόπο τους- και ... «άνθρωποι του πνεύματος». Να ληστέψουν δικαιώματα και αλήθειες. Διαφέρουν από τους άλλους, ως προς το εξής: τα αντικείμενα της αρπαγής σκοπεύουν να τα αφανίσουν, όχι να τα μεταβιβάσουν σε πορτοφόλια, θυρίδες ή ταμεία της οικονομικής ελίτ.

Φορτσάκηδες βάλθηκαν να αρπάξουν το δικαίωμα στη διεκδίκηση και να κάνουν «delete» στην ίδια την ύπαρξη και λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων. Δεν μένει να πούμε πολλά για την πεμπτουσία του - εν προκειμένω διατυπωμένου σε ηλεκτρονική μορφή- δόγματος «απόφαση να λαμβάνεται με πλειοψηφία και επί των απόντων». Θα ασχοληθούμε σοβαρά (λέμε, τώρα) μόνο εάν κάποιος εκ των οπαδών της ιδέας εκτείνει το προτεινόμενο πεδίο εφαρμογής της προς τα «πάνω».

Γιατί δηλαδή να δεσμεύει τους κοινωνικούς - συνδικαλιστικούς φορείς κι όχι το πολιτικό σύστημα αυτή η ... δημοκρατικότατη αρχή; Ας κανονιστεί λοιπόν, ώστε να μην εκλέγεται κυβέρνηση, εάν τις πολιτικές δυνάμεις που φιλοδοξούν να την συγκροτήσουν δεν τις έχει υπερψηφίσει το «50% +1» των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους. Ας κανονιστεί, επίσης, να μην λαμβάνεται καμία απόφαση στο κοινοβούλιο, εάν δεν την υπερψηφίζουν τουλάχιστον 151 βουλευτές.

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ Β' ΛΥΚΕΙΟΥ & ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

(Τετ. 19/11/14 - 17:25)
ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ=ΦΑΣΙΣΜΟΣ;
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Από το «συνωστισμό της Σμύρνης» έως το «κομμουνισμός= φασισμός», ο δρόμος ούτε μακρύς είναι, ούτε διαφορετικός. Ο , πέρα από τα όρια της παραχάραξης, βιασμός της ιστορικής αλήθειας ήταν πάντα ένα χρήσιμο εργαλείο.

Και από τη κ.Ρεπούση έως τον κ. Μάραντο, συγγραφέα του νέου βιβλίου Πολιτικής Παιδείας της Β΄Λυκείου, ο παρανομαστής κοινός. (Και ας δίνει την αντίθετη εντύπωση).

Στην ενότητα για τα πολιτεύματα, οι μαθητές στην , κρίσιμη πολιτικά, ηλικία των 16 χρονών θα διδάσκονται ότι:

«Τον 20ό αιώνα εμφανίστηκαν και δύο νέες κατηγορίες πολιτευμάτων, το κομμουνιστικό και το φασιστικό ...Είναι πολιτεύματα ολοκληρωτικά. Ο ολοκληρωτισμός επιβάλλεται είτε με τη βία (ψυχική ή σωματική) είτε με άλλους τρόπους (π.χ. προπαγάνδα, διαφήμιση). Επιβάλλει ίδιους τρόπους σκέψης και κρίσης σε όλους. Στόχος του είναι ο περιορισμός της ελευθερίας του ατόμου και η μαζοποίησή του. ...Ειδικότερα: Ο κομμουνισμός. ... Το κομμουνιστικό σύστημα άρχισε να εφαρμόζεται πρώτα στη Ρωσία μετά την επανάσταση του 1917. Αργότερα, άλλοτε με επανάσταση κι άλλοτε με πραξικόπημα, άρχισε να εφαρμόζεται και σ' άλλες χώρες (Ανατολική Ευρώπη, Ασία, Αφρική) με διάφορες παραλλαγές. Ο φασισμός...Εμπεριέχει διάφορα στοιχεία ιδεαλισμού, εθνικισμού, σοσιαλισμού, συντεχνιασμού κτλ....»

Ενδιαφέρον έχουν και τα παραθέματα. Εκεί, ο σοσιαλισμός όχι απλά δεν εξισώνεται με τον φασισμό αλλά ...

«Οι χώρες όπου επικράτησε το κομμουνιστικό ή σοσιαλιστικό σύστημα χαρακτηρίστηκαν κομμουνιστικές ή σοσιαλιστικές αντίστοιχα. ..Χαρακτηρίστηκαν σοσιαλιστικά και δημοκρατικά τα πιο δικτατορικά και καταπιεστικά καθεστώτα».

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΥΝΕΝΝΟΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ

(Τρ. 18/11/14 - 21:35)

...ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΠΟΥΝΑ* 

Αρνητική εντύπωση προκαλεί η δημόσια πρόταση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη ότι χρειάζεται να γίνει «συνάντηση Τσίπρα-Σαμαρά και μια συμφωνία πακέτο για ΠτΔ, εκλογές και απομείωση του χρέους»!

Μάλιστα τα δημοσιογραφικά ρεπορτάζ αναφέρουν ότι κάποια «πηγή της Κουμουνδούρου» δίνει κάλυψη σ’ αυτή τη δήλωση, ως δήθεν, τμήμα ενός πλαισίου που έθεσε ο Α. Τσίπρας στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στην τελευταία συνάντησή τους.

Καθαρό ψέμα! Ποτέ ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρότεινε συνεννόηση με την κυβέρνηση για κοινή στάση απέναντι στους δανειστές. Και πως θα μπορούσε άλλωστε;

Η αντιμετώπιση της διαπραγμάτευσης του χρέους, σε συνεργασία με το Σαμαρά, θα ανέτρεπε την κεντρική πολιτική επιχειρηματολογία του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην μνημονιακή κυβέρνηση,  αλλά και συνολικότερα απέναντι στους δανειστές και τη νεοφιλελεύθερη στρατηγική σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μια τέτοια επιλογή θα αποτελούσε πραγματική υπονόμευση των θέσεων του ΣΥΡΙΖΑ, των συνεδριακών του αποφάσεων.

Για την «ιδρυτική πράξη» της κυβέρνησης της Αριστεράς: «…Ακυρώνουμε τα μνημόνια και τους εφαρμοστικούς νόμους…. Επαναδιαπραγματευόμαστε τις δανειακές συμβάσεις και ακυρώνουμε τους επαχθείς όρους τους, θέτοντας ως πρώτο θέμα τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, πραγματοποιώντας λογιστικό έλεγχο. Όπως συμπυκνώνει το σύνθημα «καμιά θυσία για το ευρώ», απόλυτη προτεραιότητα για τον ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί η αποτροπή της ανθρωπιστικής καταστροφής και η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, όχι η υποταγή σε υποχρεώσεις που ανέλαβαν άλλοι, υποθηκεύοντας τη χώρα. Δεσμευόμαστε ότι θα αντιμετωπίσουμε τις ενδεχόμενες απειλές και τους εκβιασμούς των δανειστών με όλα τα δυνατά όπλα που μπορούμε να επιστρατεύσουμε, ενώ είμαστε ήδη έτοιμοι να αναμετρηθούμε με οποιαδήποτε εξέλιξη, βέβαιοι ότι, σε κάθε περίπτωση, ο ελληνικός λαός θα μας στηρίξει ….»

ΚΑΜΜΙΑ ΒΑΣΗ ΓΙΑ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΜΕ ΝΔ ΚΑΙ ΠΑΣΟΚ

(Τετ.19/11/14 - 19:15)
 ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝ. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΣΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ (19/11)

''Δεν είναι καθόλου καλό και για την Αίθουσα και για την Κυβέρνηση το ότι για άλλη μια φορά απουσιάζει ο Υπουργός Οικονομικών, ο κ. Χαρδούβελης, σε ένα νομοσχέδιο που κατεξοχήν έχει λόγο και έπρεπε να έχει και άποψη και να έρθει να μας την καταθέσει. Φαίνεται ότι ο κ. Χαρδούβελης έχει άλλου είδους ασχολίες, να στέλνει e-mail στην τρόικα, απασχόληση βαρύτατη και σκληρή!  

Βεβαίως, αυτό που κάνει και ο ίδιος και ο κύριος Πρωθυπουργός, μαζί με το συνεταίρο του, τον κ. Βενιζέλο, δεν είναι τίποτε άλλο από το να εκλιπαρούν την τρόικα, τους υπαλλήλους των υπαλληλίσκων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου να έρθουν να μας κάνουν έλεγχο, να αξιολογήσουν τα πεπραγμένα τους, τα θαύματα τα οποία έχουν επιτελέσει, δηλαδή την καταστροφή της χώρας. Αυτό ζητάνε, να αξιολογηθούν από τους υπαλλήλους. Μεγάλο επίτευγμα!

Βεβαίως, αυτοί οι υπαλληλίσκοι σάς συμπεριφέρονται χειρότερα από αποικία, γιατί αυτά που συμβαίνουν σ' αυτή τη χώρα δεν έχουν ξανασυμβεί και στη χειρότερη αποικία. Και στη χειροτέρα των αποικιών δεν θα διενοείτο ο τοποτηρητής της να εκλιπαρεί τους υπαλλήλους της αποικιοκρατικής χώρας να έρθουν να τον εξετάσουν. Αυτό κάνετε. Σε αυτό το κατάντημα και σε αυτή την ταπείνωση έχετε φτάσει αυτή τη χώρα, δυστυχώς. Και δεν μας λέτε ποιο είναι το διακύβευμα, ποια είναι η διαφορά, ποιο είναι το πρόβλημα.

Δεν έρχεται ο κ. Χαρδούβελης εδώ να μιλήσει σε αυτή την Αίθουσα, να μας πει ποιες είναι οι διαφορές, ποιες είναι οι διαπραγματεύσεις και για ποιο –εντός εισαγωγικών- «πράγμα». Δεν αισθάνεστε την υποχρέωση, την ανάγκη, όταν συζητάμε για τα λογιστικά πρότυπα, να μας πείτε εδώ από αυτό το Βήμα για τις λογιστικές παρεμβάσεις-επεμβάσεις και απαιτήσεις που έχει η τρόικα;  

Τι σας ζητάει; Αν πιστέψουμε τις δημοσιογραφικές πληροφορίες, ζητάει βεβαίως «τη μάνα της και τον πατέρα της», όπως λέει η περίφημη αυτή διαφήμιση.

Αυτά ζητάει. Λέει να διαλύσουμε το ασφαλιστικό σύστημα. Ήδη το έχετε ξεκινήσει και το επιταχύνετε και το κλιμακώνετε. Πάτε να ενοποιήσετε όλα τα ταμεία, ακόμη και τα επικουρικά και τα εφάπαξ σε ένα ταμείο κύριας σύνταξης, το ΙΚΑ. Και αυτό γιατί; Για να καταργηθούν πλήρως οι συντάξεις και οι επικουρικές και τα εφάπαξ. Και ήδη πάμε για δεύτερη μείωση των μειωμένων επικουρικών συντάξεων τουλάχιστον κατά 10%, όπως έχετε ήδη ανακοινώσει και παραδεχθεί. Πάμε για μείωση ακόμη και της κύριας σύνταξης.

Και βεβαίως, ακολουθούν τα μέτρα, τα οποία «διαπραγματεύεστε», για τα εργασιακά. Μιλάμε για τη θεσμοθέτηση του lockout -απίστευτο πράγμα η ανταπεργία να γίνει νόμιμη πλέον κατεύθυνση για τις εταιρείες- μιλάμε για την απελευθέρωση των απολύσεων, μιλάμε για την κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας. Γιατί περί αυτού πρόκειται, όταν λέτε το 51% να ψηφίζει για να γίνεται μία απεργία.

Μιλάμε για κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας, ιδιαίτερα για πανελλαδικά σωματεία, για ομοσπονδίες, κλπ. Μιλάμε για απολύσεις 5.500 εργαζομένων μέχρι το τέλος του χρόνου από το δημόσιο και επιπλέον για 2-3 δισεκατομμύρια δημοσιονομικό κενό, που σημαίνει νέα μέτρα πέραν αυτών, τα οποία έχουν συμφωνηθεί και υποτίθεται πρέπει να εφαρμόσετε το επόμενο διάστημα.

Και το θέμα είναι: Τι κάνετε επ’ αυτών; Τι προτείνετε; Τι λέει το e-mail που στείλατε στην τρόικα; Μπορείτε να μας πληροφορήσετε γι’ αυτά ή είναι μυστικά ή θα τα μάθουμε όταν θα τα φέρετε προς ψήφιση νύχτα με κατεπείγουσες διαδικασίες και παραβιάζοντας τον Κανονισμό και το Σύνταγμα ή θα τα μάθουμε με το νέο μνημόνιο που έρχεται; Γιατί έρχεται νέο μνημόνιο. Η μεταμνημονιακή εποχή θα είναι να έχουμε νέο μνημόνιο, σκληρότερο ίσως από τα προηγούμενα, στο όνομα της προληπτικής γραμμής στήριξης. Γιατί με την πολιτική σας το μνημόνιο θα είναι αθάνατο. Από μνημόνιο σε μνημόνιο θα πηγαίνει η χώρα.

Για όλα αυτά, λοιπόν, δεν μας μιλάτε. Ακούμε, βεβαίως, κάποιους να λένε για συναίνεση. Δεν μας λέτε, όμως, ότι η συναίνεση συνεπάγεται μία πολιτική νέας λεηλασίας και νέας διάλυσης. Και δεν μας λέτε ότι αυτά, τα οποία προετοιμάζετε για το χρέος και τα οποία βεβαίως έχουν εξαγγείλει από την Ευρώπη, δεν είναι τίποτε άλλο από το να το πληρώσουμε πλήρως, στο ακέραιο και μέχρι το τέλος. Και αυτό με πιστοποιητικό βιωσιμότητας του χρέους. Δεν μας τα λέτε αυτά βεβαίως.

Για τα λογιστικά πρότυπα τοποθετήθηκε ο Εισηγητής μας αναλυτικά. Το θέμα, όμως, εδώ δεν είναι απλώς τεχνικό, δηλαδή εκείνο ή το άλλο λογιστικό πρότυπο. Το ουσιαστικό θέμα είναι άλλο. Το ουσιαστικό θέμα είναι ότι με οποιαδήποτε «λογιστικά πρότυπα», αυτά χρησιμοποιούνται όχι για να αποκαλύπτουν τα χαρακτηριστικά, την εικόνα και την προοπτική μιας επιχείρησης, αλλά για να την κρύβουν αυτή την εικόνα. Προσφέρουν, δηλαδή, μέσα από αυτές τις λογιστικές καταστάσεις στην κοινή γνώμη -και βεβαίως ευρύτερα σε όλους τους ενδιαφερόμενους- μία εικόνα η οποία είναι και εξωραϊσμένη και γκρίζα.  

Αυτό γίνεται μέχρι τώρα, αυτή είναι η κατάσταση και η παρούσα κρίση είναι αποτέλεσμα αυτών των αδιαφανών καταστάσεων. Η παρούσα κρίση ξεκίνησε από τις «φούσκες» των αμερικάνικων τραπεζών. Και εκεί είχαν συστήματα ελέγχου και διεθνή λογιστικά πρότυπα. Απ’ όλα είχαν, αλλά δεν λειτουργούσε τίποτα από αυτά. Και πίσω από αυτά ανθούσαν οι «φούσκες», οι απάτες, οι μεθοδεύσεις και οι παραπλανητικές καταστάσεις για να φτάσουν πλέον σε κρίσεις οι οποίες ήταν ανεξέλεγκτες.

Εσείς με αυτό το νομοσχέδιο που φέρνετε, σε τι εμποδίζετε την επανάληψη αυτών των φαινομένων; Και θα σας πω το λόγο για τον οποίο δεν εμποδίζετε την επανάληψη αυτών των φαινομένων. Διότι με όλα με αυτά που λέτε, δεν ασκείται έλεγχος. Δεν υπάρχει πουθενά έλεγχος.

Και έρχομαι στις εύλογες αξίες. Ποιος διαμορφώνει άραγε τις εύλογες αξίες, ιδιαίτερα στις μεγάλες εισηγμένες επιχειρήσεις; Τις διαμορφώνουν αυθαίρετα οι εταιρείες. Μπορούν να τις φουσκώνουν και να τις χαμηλώνουν ανάλογα με τις προτεραιότητες και τις επιδιώξεις τους. Ποιος όμως ελέγχει κατά πόσο είναι αξιόπιστες αυτές οι εύλογες αξίες και το ιστορικό κόστος; Μήπως οι πιστοποιημένοι εκτιμητές; Και αυτό αν υπάρχουν βεβαίως πιστοποιημένοι εκτιμητές οι οποίοι να έχουν προσδιορίσει αυτές τις αξίες. Μα, οι πιστοποιημένοι εκτιμητές είναι υπόθεση της αγοράς. Οι πιστοποιημένοι εκτιμητές επιλέγονται από την εκάστοτε εταιρεία για να κάνουν την πιστοποίηση της αξίας. Δηλαδή, εγώ που είμαι ο επιχειρηματίας, ο μεγαλομέτοχος στο διοικητικό συμβούλιο, ο διευθύνων σύμβουλος επιλέγω εσάς να μου κάνετε την εκτίμηση. Προφανώς αυτή η εκτίμηση θα στρογγυλευθεί –τουλάχιστον θα στρογγυλευθεί!- με βάση τις δικές μου επιδιώξεις. Αυτή είναι, λοιπόν, η εκτίμηση των εύλογων αξιών.

Και έρχομαι στους ορκωτούς ελεγκτές που υπογράφουν τους ισολογισμούς. Πώς κατοχυρώνεται ο έλεγχος; Κατ’ αρχάς οι ορκωτοί ελεγκτές έπρεπε να είναι σε δημόσια υπηρεσία. Θα έπρεπε, δηλαδή, να είναι δημόσια η υπηρεσία που ασκεί αυτό τον έλεγχο, όπως ήταν παλιά -βεβαίως είχε τα προβλήματά της, αλλά αυτά θα έπρεπε να αντιμετωπιστούν- και όχι να λειτουργούν ως αγορά οι ορκωτοί ελεγκτές και στο τέλος όλη η υπόθεση της ελεγκτικής δραστηριότητας να γίνεται από 4-5 μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες, οι οποίες βάζουν τη σφραγίδα τους και λένε «εσύ έχεις εισιτήριο», «ο άλλος κόβεται» και να πιστοποιούν πράγματα τα οποία μετά δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα.

Ξέρετε την υπόθεση «Enron» στην οποία κατέρρευσε η Arthur Andersen, η μεγαλύτερη ελεγκτική εταιρεία που ήταν η σφραγίδα για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το κύρος των Ηνωμένων Πολιτειών το υπέγραφε η Arthur Andersen, η οποία κατέρρευσε σε μία νύχτα.

Γιατί έχετε εναποθέσει, λοιπόν, στην αγορά αυτούς τους ελέγχους; Και εν πάση περιπτώσει, αφού η αγορά κάνει τους ελέγχους, ποιος ελέγχει αυτούς που κάνουν τους ελέγχους; Πώς ελέγχονται αυτοί; Από την Επιτροπή Λογιστικής Τυποποίησης και Ελέγχων που έχει ακυρωθεί και έχει τα μαύρα της τα χάλια; Από αυτήν; Αυτή θα έπρεπε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση του νομοσχεδίου σας. Πού είναι η εισήγησή της; Έχει δώσει γνωμάτευση και πρόταση; Έχει ακυρωθεί. Είχε υποχρέωση να κάνει ελέγχους, το 10% κάθε χρόνο από τις εισηγμένες. Γίνονται αυτοί οι έλεγχοι; Ποια είναι τα πορίσματά τους;

Επομένως, μη μας λέτε τώρα για λογιστικές καταστάσεις και για λογιστικά πρότυπα. Εδώ έχουμε ένα σύστημα το οποίο λέει ότι η επιχείρηση είναι άντρο του επιχειρηματία, του καπιταλιστή, των βασικών μετόχων. Η επιχείρηση κινείται στο σκοτάδι και μπορούν να καλύπτονται τα πάντα.

Όσον αφορά το λογιστή τώρα, πώς κατοχυρώνεται το επάγγελμά του, προκειμένου να μην είναι έρμαιο του οποιουδήποτε ιδιοκτήτη επιχείρησης και να μπορεί να έχει μια ικανότητα και δυνατότητα να στέκεται με αξιοπρέπεια και να κάνει όσο το δυνατόν καλύτερα τη δουλειά του;

Δεν αμφιβάλλω ότι κάνουν τη δουλειά τους και προσπαθούν να την κάνουν σωστά, όμως, υπάρχει ένα πρόβλημα εδώ και θέλει και κατοχύρωση και διασφάλιση αυτό το επάγγελμα για να παίξει το ρόλο του.

Άρα, όλο το σύστημα εδώ είναι ο καπιταλιστής, η επιχείρηση, μία αδιαφανής πορεία στο σκοτάδι. Και ξαφνικά ακούμε για κατάρρευση των επιχειρήσεων, πτώχευση, θαλασσοδάνεια που φεύγουν, μεγαλοεπιχειρηματίες να πλουτίσουν και οι επιχειρήσεις τους να κλείνουν, να μην πληρώνουν τα δεδουλευμένα… Αυτές είναι καταστάσεις νοσηρότατες, για τις οποίες βεβαίως δεν έχει καθόλου επίγνωση -και δυνατότητα να έχει επίγνωση- η κοινωνία και το δημόσιο.

Δεν είναι όμως έτσι ούτε η ιδιωτική επιχείρηση. Είναι ιδιωτική επιχείρηση, βεβαίως ο καπιταλιστής, αλλά από κει και πέρα υπάρχει και ένας δημόσιος έλεγχος, υπάρχει το δημόσιο συμφέρον, υπάρχει ένας κοινωνικός έλεγχος. Πρέπει να είναι ευρύτερα γνωστή η εικόνα μιας επιχείρησης, η κατάστασή της, η προοπτική της, ιδιαίτερα μεγάλων επιχειρήσεων, νευραλγικών επιχειρήσεων, όπως είναι οι τράπεζες, στις οποίες γίνεται έλεγχος για την κατάστασή τους και τα αποτελέσματά τους. Και δεν δίνετε στη δημοσιότητα τον έλεγχο, τον κρύβετε. Όταν σας τον ζητάμε, είναι απόρρητο, είναι μυστικό.

Μα, οι τράπεζες είναι δυνατό να μην κινούνται με διαφάνεια, να μην γνωρίζουμε οι πάντες και η Ελληνική Βουλή ποια είναι η θέση και η κατάστασή τους; Είναι δυνατόν να ακούμε πορίσματα επί πορισμάτων, τα οποία διαπιστώνουν –υποτίθεται- άριστες πορείες και μετά να βλέπουμε πράγματα και θαύματα να γίνονται ανεξέλεγκτα, να ακούμε ότι όλα πάνε καλά και να μην υπάρχει ρευστότητα στην αγορά και να στραγγίζει η αγορά; Τι σημαίνει «όλα πάνε καλά»; Γιατί δεν δίνετε στη δημοσιότητα, λοιπόν, αυτά τα πορίσματα των ελέγχων; Γιατί δεν δίδετε στη δημοσιότητα τη θέση και τις καταστάσεις αυτές;

Παλιότερα, όταν μάλιστα επωλούντο τράπεζες, που τις κρίνατε σε μία νύχτα ότι δεν έχουν αξιοπιστία, εμείς ζητούσαμε τα στοιχεία πάνω στα οποία βασίζατε αυτή την κρίση. Τίποτα δε μας φέρνατε. Τα λέγατε αυτά εσείς για να πουλάτε τις τράπεζες και να τις πουλάτε τζάμπα και με προίκα από πάνω.

Αυτή είναι η κατάσταση, μια νοσηρή κατάσταση στο χώρο των επιχειρήσεων, της ιδιωτικής οικονομίας, στην οποία δεν πιστεύω ότι αυτό το νομοσχέδιο μπορεί να έχει την παραμικρή θετική επίπτωση. Διότι όλο το πλέγμα ελέγχου, διαφάνειας, αξιοπιστίας δεν λειτουργεί. Δεν υπάρχει καμία ουσιαστική λειτουργία, όσο είναι δυνατόν βεβαίως στον ιδιωτικό κεφαλαιακό χώρο.''

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2014

ΟΤΑΝ 'Η…ΕΑΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΣΥΡΙΖΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ…;

(Τετ. 12/11/14 -21:55)

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

Σχεδόν κάθε πολιτική συζήτηση πλέον ξεκινάει με την φράση: «..όταν ο ΣΥΡΙΖΑ γίνει κυβέρνηση...». Από εκεί και πέρα, μετά τη διατύπωση της δεδομένης αυτής αλήθειας, η συζήτηση εξελίσσεται. Και μπορεί να χαράξει διαφορετικά μονοπάτια. Όμως το δεδομένο, η βάση, είναι κοινή.  

Ένα «δεδομένο»(;) που η χρήση του κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα επικίνδυνο μπούμερανγκ αυτοακύρωσης και παράλυσης .

Η κυβέρνηση Σαμαρά αποδείχθηκε ότι δεν είναι «κυβέρνηση Παπαδήμου». Και αυτή , η επώδυνη πλέον αλήθεια, δεν ήταν καθόλου αυτονόητη την επαύριο των εκλογών του Ιουνίου του 2012. Τότε η πεποίθηση ότι η κυβέρνηση δεν θα έχει χρόνο ζωής και σύντομα θα καταρρεύσει ήταν κυρίαρχη. Και η αντίληψη αυτή, (... «μέχρι την άνοιξη θα αντέξουν») που προερχόταν κυρίως από τη κεκτημένη (τα κινήματα ήταν ακόμη ενεργά και η παρακαταθήκη τους ισχυρή στο κοινωνικό σώμα) ταχύτητα, διέτρεξε οριζόντια τη διάθεση, την επιθυμία και τη στάση του κόσμου της αριστεράς.

Ήταν το αντικειμενικό όριο του αυθόρμητου, που όλα τα προηγούμενα χρόνια είχε δώσει σειρά αγώνων, πολλές φορές ξεπερνώντας τα πολιτικά υποκείμενα.

Να πέσει η κυβέρνηση με τους όρους της Αριστεράς

Το τελευταίο διάστημα έχει γίνει φανερό ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα πολιτική συγκυρία. Η κυβέρνηση παραπαίει, ενώ ούτε καν η ψήφος εμπιστοσύνης δεν της προσέφερε λίγες στιγμές ηρεμίας. Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ αποκτάει συνεχώς νέα ορμή, ξεπερνάει «ταβάνια» και φτάνει το όριο της αυτοδυναμίας, προσεγγίζοντας συνεχώς τον ιστορικό στόχο της αριστερής κυβέρνησης.

Βασικοί σταθμοί στη νέα άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξαν:

• Η μεγάλη νίκη στις ευρωεκλογές που πέραν ότι είχε αυτή καθεαυτή βαρύνουσα πολιτική σημασία, λειτούργησε απελευθερωτικά για την κοινωνία, αποδαιμονοποιώντας την προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ νίκησε και δεν άνοιξε η γη να μας καταπιεί.

• Η αδυναμία της κυβέρνησης να αναδιαρθρώσει το φορολογικό σύστημα και να επεκτείνει τη φορολογική βάση μέσω της αντιμετώπισης της φοροδιαφυγής, με τον ΕΝΦΙΑ να υπονομεύει εκ νέου τις παραδοσιακές σχέσεις εκπροσώπησης των κυβερνητικών κομμάτων με μικροαστικά στρώματα.

• Η εξαιρετική παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα στη ΔΕΘ που απέδειξε την προγραμματική στιβαρότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς να δώσει λαϊκιστικές κι εξαρχής ανεδαφικές υποσχέσεις, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε ένα οικονομικό πρόγραμμα που διέπεται από αριστερή λογική και είναι σαφώς προσανατολισμένο στη στήριξη των φτωχών. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει ενώπιον της κοινωνίας μια άμεσα πραγματοποιήσιμη προγραμματική πρόταση στον αντίποδα των μνημονίων και του νεοφιλελευθερισμού.
Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό ότι η νέα άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ δεν οφείλεται μόνο στο προφανές αδιέξοδο της μνημονιακής πολιτικής, αλλά και στη δική του θετική παρέμβαση, στη δική του προγραμματική πρόταση.

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι η επιτυχημένη παρουσία στη ΔΕΘ δεν θα είχε επιτευχθεί χωρίς την επίπονη συλλογική προσπάθεια που προηγήθηκε. Για πολλοστή φορά αποδεικνύεται ότι είναι η συλλογική λειτουργία που φέρνει τα καλύτερα αποτελέσματα. Η δημοκρατική συμμετοχή δε διασφαλίζει μόνο την ισοτιμία όλων, αλλά οδηγεί στη βέλτιστη αξιοποίηση της συλλογική διάνοιας. Οι μεγάλες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας απαιτούν περισσότερη δημοκρατία και μεγαλύτερη συμμετοχή.

Το Τείχος του Βερολίνου

 Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

    Δεν υπάρχει επιτελείο προπαγάνδας που να μην έχει υπηρετήσει εκείνη την υπέροχη ρήση: «Ποτέ μην αφήνεις την πραγματικότητα να σου χαλάσει μια ωραία ιστορία»…

    Πόσο «ωραία» όμως είναι η ιστορία που μας διηγήθηκαν και φέτος οι νικητές του «ψυχρού πολέμου» – και μάλιστα την διηγήθηκαν με ιδιαίτερη ένταση - λόγω της συμπλήρωσης 25 χρόνων  από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου;

    Λίγο να ξύσεις την λουστραρισμένη βιτρίνα εκείνο που αμέσως θα προκύψει είναι το ρυτιδιασμένο, το μουμιοποιημένο κουφάρι των προ 25ετίας επινικίων τους περί «ελευθερίας» και «ευημερίας» που δήθεν θα βασίλευαν στον κόσμο μετά την πτώση του «σιδηρού παραπετάσματος». Ένας όρος που ακόμα κι αυτόν τον δανείστηκαν από τον Γκέμπελς αφού εκείνος τον είχε χρησιμοποιήσει στο ραδιοφωνικό του διάγγελμα στις 12/2/1945…

   

ΤΑ ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΓΓΑ

ΓΕΝΙΚΗΣ  ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ  ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ

6 Νοέμβρη 2014

Συναδέλφισσα, Συνάδελφε!

Κανένα δεν πρέπει να εξέπληξε ο νέος οργανισμός  και τα πρώτα του αποτελέσματα.

Ώδινεν όρος και έτεκεν…!!!

Η σύνταξη του νέου Οργανισμού έγινε με προχειρότητα και αποσπασματική προσέγγιση, χωρίς κανένα διάλογο. Στα άρθρα του αποκρυσταλλώνεται η νεοφιλελεύθερη πολιτική που σχεδιάζεται για τα επόμενα χρόνια στον τομέα του Πολιτισμού και του Αθλητισμού.  Μεταλλάσσονται  δομές και αρμοδιότητες, σύμφωνα με τις μνημονιακές επιταγές για ένα «μικρό επιτελικό κράτος», προκειμένου να εφαρμοστούν συγκεκριμένες πολιτικές: Απολύσεις, δημοσιονομική λιτότητα, ιδιωτικοποιήσεις με εκχώρηση κερδοφόρων δραστηριοτήτων του δημοσίου σε ιδιώτες, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας και ακύρωση κάθε δυνατότητας της δημόσιας διοίκησης να ασκεί ρυθμίσεις δημόσιου συμφέροντος. Η ΓΓΑ ουσιαστικά διαλύεται, και επομένως και ο αθλητισμός ως κοινωνικό ΔΙΚΑΙΩΜΑ εξαφανίζεται…

Οι μόνοι που δεν «ήθελαν» να τα ακούσουν αυτά και διαφωνούσαν, όταν ως ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ εναργώς και αναλυτικά τα περιγράφαμε και τα προβλέπαμε (γιατί ήσαν προβλέψιμα), ήσαν οι υπουργοί, οι συντάκτες, ο κυβερνητικός συνδικαλισμός και οι προσδοκούντες να διασωθούν, και γιατί όχι, να  ανελιχθούν ως παντός είδους και καιρού ημέτεροι.

ΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ

(Τετ. 5/11/14 - 19:40)

ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ (9/11) Η ΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ

Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ*

Την Κυριακή 9 Νοεμβρίου θα διεξαχθεί η ημερίδα ''Χρέος και Τράπεζες'' στο Πάντειο, η οποία διοργανώνεται από συλλογικότητες της Αριστεράς. Στόχος της είναι η συμμετοχή ευρύτερων δυνάμεων και κοινωνικών φορέων που θα συζητήσουν ανοιχτά τα δύο αυτά καίρια θέματα, καθώς υπάρχει έντονη ανάγκη για πειστικές ριζοσπαστικές θέσεις. Κατά τη διάρκεια της ημερίδας θα παρουσιαστούν σχετικές επιστημονικές εργασίες, αλλά ο κύριος κορμός της θα είναι ο διάλογος με τους παρευρισκόμενους τόσο στο οικονομικό όσο και στο πολιτικό σκέλος των δύο θεμάτων. Με αφορμή τη δράση αυτή αναρτάται και το παρακάτω κείμενο ειδικά για το δημόσιο χρέος.  

Στο τέλος του 2013 το ύψος του ελληνικού δημόσιου χρέους ήταν (στρογγυλεύοντας) 320δις, από τα οποία τα 65δις ήταν στα χέρια ιδιωτών, με μέσο επιτόκιο περίπου 4,4% και άλλα 65δις κατείχαν η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, με σχεδόν το ίδιο μέσο επιτόκιο. Τα υπόλοιπα 190δις ήταν στην κατοχή της ΕΕ και του ΕΤΧΣ (διμερή και μνημονιακά δάνεια), με μέσο επιτόκιο ίσως κοντά στο 1%. Οι ετήσιοι τόκοι στο σύνολο ανέρχονταν στα 8-9δις.

Το ΔΝΤ επισήμως πιστεύει ότι αυτό το χρέος είναι βιώσιμο, αρκεί να ικανοποιηθούν ορισμένοι όροι. Συγκεκριμένα, αν το διάστημα 2015-19 η Ελλάδα αναπτυχθεί με μέσο ρυθμό 3,4%, ο ετήσιος πληθωρισμός είναι περίπου 1,1%, τα μέσα επιτόκια παραμείνουν τα ίδια και οι ιδιωτικοποιήσεις αποφέρουν ετήσια έσοδα της τάξης του 1,4% του ΑΕΠ, τότε το δημόσιο χρέος είναι βιώσιμο. Με την επιπλέον προϋπόθεση φυσικά ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει να ζει με σκληρή λιτότητα παρουσιάζοντας πρωτογενή πλεονάσματα ύψους 4,1% κατ' έτος. Αν συμβούν όλα αυτά, το ελληνικό χρέος θα μειωθεί παράλληλα από 175% του ΑΕΠ το 2013 σε 135% το 2019.

''ΤO ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΑΘΗΜΑ''

(Τρ. 4/11/14-11:30)

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Με αφορμή το πρυτανικό μοντέλο που εκπροσωπεί ο κ.Φορτσάκης, η στήλη έγινε αποδέκτης του παρακάτω μηνύματος που υπογράφεται από τον αναγνώστη μας κ.Αντώνη Πρεκατέ, δάσκαλο από τα Τρίκαλα. Του δίνουμε τον λόγο:  

«Το τελευταίο μάθημα του Αριστόβουλου Μάνεση (δημοκράτη καθηγητή και συνταγματολόγου) στις φοιτήτριες και στους φοιτητές του.Με θάρρος ανέβηκε στην έδρα και είπε ταλόγια του Ν.Ι.Σαρίπολου (κορυφαίου συνταγματολόγου):

''Εάν βεβαίως η Ελευθερία εδιώκετο από όλη την Οικουμένη, ήθελε διασωθεί εν Ευρώπη. Εάν και απ'την Ευρώπη ολόκληρη εφυγαδεύετο, έπρεπε αυτή να βρει καταφύγιο στην κοιτίδα της,την ωραία μας Ελλάδα. Εάν δε και απ' αυτή εξωθείτο, τότε η ιερά τούτη έδρα, η πανεπιστημιακή, άξια αυτής, ήθελε γίνει κρυπτήριο και κρυφιομύστες αυτής (σσ:οι μεμυημένοι, οι έμπιστοι της φύλαξης), οι στην πανεπιστημιακή έδρα της σοφίας λειτουργοί. Εάν δε τέλος και ενταύθα ο απηνής διωγμός κατελάμβανε αυτή, τότε ήθελον παραλάβει εγώ κάτω απ' την καθηγητική τήβεννό μου και καταβεί μελανείμων (σσ: ντυμένος στα μαύρα) την έδρα αυτή ως διοπετές τι παλλάδιο (σσ: που έρχεται απ' το Δία, κάτι το πολύ ιερό) κι έτσι κατακρύπτων αυτή (σσ: την Ελευθερία) έως ότου πιο αισιόδοξες και λαμπρές μέρες έρθουν, για να αποδώσω την φυγάδα στην πατρίδα''.

Θα σε κάνω Τμηματάρχη...

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο ΥΠΠΟΑ

Σάββατο, 27 Οκτωβρίου 2012

Θα σε κάνω Τμηματάρχη...

Ξαφνικά (;) μετά από ένα μεγάλο διάστημα που το θέμα των κρίσεων και των τοποθετήσεων Τμηματαρχών ήταν παγωμένο, η Διοίκηση αποφάσισε να ολοκληρώσει  τις διαδικασίες τις επόμενες μέρες. Προφανώς υπήρξε πολιτική εντολή γι' αυτό και εύλογα πρέπει να αναρωτηθούμε τους στόχους αυτής της κίνησης.

Να θυμήσουμε από τη διαδικασία έχουν εξαιρεθεί οι συνάδελφοι αορίστου χρόνου (ΙΔΑΧ) παρά το γεγονός ότι έχει υπάρξει (νομοθετική) ρύθμιση για την συμμετοχή τους στις "θέσεις ευθύνης". Η εξαίρεση αυτή έχει και μια δεύτερη ανάγνωση, εκείνη που θεωρεί ότι θέσεις ευθύνης πρέπει να καταλαμβάνουν ΜΟΝΙΜΟΙ δημόσιοι υπάλληλοι, διαφορετικά θα τείνει να ενισχυθεί η κίνηση που οδηγεί στην κατάργηση της μονιμότητας στην πράξη. Από την άποψη αυτή, πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί και δύσπιστοι στην όλη διαδικασία, αν δεν θέλουμε να δούμε σύντομα "συμβασιούχους διευθυντές" και "μάνατζερς" στη δημόσια διοίκηση.

Σε μια εποχή δραματικών μειώσεων των μισθών, η θέση του Τμηματάρχη σημαίνει εκτός από το "onore της εξουσίας" (την κολακεία δηλ. των προσδοκιών ανέλιξης μιας μερίδας μεσαίων στελεχών) και κάποια μισθολογική "αναβάθμιση" (το περίφημο επίδομα θέσως). Ωστόσο δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι κι αυτό θα περικοπεί κατά 50% με τα νέα μέτρα που θα φέρει για ψήφιση η συγκυβέρνηση. Δεν πρέπει, επίσης,  να μας διαφεύγει ότι για το σύνολο των εργαζομένων έχουν σταματήσει οι μισθολογικές και βαθμολογικές ωριμάνσεις.

Η τοποθέτηση των "νέων" Τμηματαρχών στοχεύει, επίσης, στην προσπάθεια της κυβέρνησης να (ανα)συγκροτήσει συμμαχίες και μηχανισμούς φιλικά προσκείμενους σ' αυτή στο επίπεδο της δημόσιας διοίκησης. Δίνει επίσης τη δυνατότητα μέσα από αδιαφανείς χειρισμούς οι τοποθετήσεις σε συγκεκριμένη Υπηρεσία να αποτελέσουν ένα είδος προσωπικής εξυπηρέτησης & "ρουσφετιού" που θα συμβάλλει στην αναπαραγωγή σχέσεων εξουσίας (και υποταγής;) στο εσωτερικό της ιεραρχίας και στη σχέση της με την πολιτική ηγεσία.

Η απόφαση να ξεπαγώσουν οι αμφιλεγόμενες κρίσεις - τοποθετήσεις δεν είναι άσχετη με τις γενικότερες μεταβολές και αναδιαρθρώσεις που ετοιμάζουν στο δημόσιο τομέα: νέοι οργανισμοί, αξιολογήσεις υπηρεσιών και εργαζομένων. Συνιστά μια προσπάθεια να διασκεδαστούν οι αρνητικές διαθέσεις της πλειοψηφίας των εργαζομένων, να καλλιεργηθούν ψεύτικες προσδοκίες και να συγκροτηθούν συμμαχίες που θα εξασφαλίζουν έστω την ανοχή στις αρνητικές αυτές μεταβολές. 

Οι νέοι Τμηματάρχες (με άγνωστης διάρκεια ή ήδη "ληγμένη" θητεία) θα έχουν την ψευδαίσθηση ότι σε όποιες μελλοντικές κρίσεις ή αξιολογήσεις θα έχουν ένα προβάδισμα (μορια;) σε σχέση με τους συναδέλφους που δεν μπόρεσαν ή δεν θέλησαν να "κριθούν".

Φυσικά, για όλους εμάς που γνωρίζουμε το πρόβλημα της στελέχωσης των Υπηρεσιών (κεντρικών ή περιφερειακών) γνωρίζουμε πολύ καλά ότι σε πολλές περιπτώσεις η τοποθέτηση τμηματαρχών θα είναι εικονική πραγματικότητα αφού δεν θα υπάρχουν υφιστάμενοι ή δεν θα έχουν πραγματικές αρμοδιότητες. 

Κλείνοντας πρέπει να υπενθυμίσουμε ένα ακόμη ζήτημα που σχετίζεται με τις τοποθετήσεις τμηματαρχών. Συστηματικά επί σειρά δεκαετιών η Διοίκηση και η εκάστοτε πολιτική ηγεσία αρνούνται (παράνομα και καταχρηστικά) να εφαρμόσουν την ισχύουσα νομοθεσία περί μεταθέσεων (κατάρτηση πίνακα μεταθετέων, μοριοδότηση κλπ). Η "παράλειψη" αυτή επιτρέπει στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία να προβαίνει σε μεταθέσεις, αποσπάσεις, μετακινήσεις κατά το δοκούν ικανοποιώντας αφενός τις απαιτήσεις και τις προσδοκίες κομματικών φίλων (το περίφημο "πελατειακό κράτος") και αφετέρου να συγκροτεί μηχανισμούς "yes men".

Σημεία μιας διαφορετικής προσέγγισης

Τι θα μπορούσαμε να προτάξουμε ως εργαζόμενοι απέναντι στην κίνηση αυτή;

(α). Την καταγγελία της κίνησης και τη διατύπωση του αιτήματος να σταματήσουν εδώ και τώρα τα παιχνίδια (ανα)συγκρότησης μηχανισμών. Την καταγγελία κάθε προσπάθειας να επιβάλλουν έναν νέο οργανισμό που εκπονείται όχι στο πλαίσιο των αναγκών της διοίκησης αλλά με βάση τις εντολές της Τρόϊκας να μειωθούν κατά 50% οι "δομές" (και οι εργαζόμενοι). Από την άποψη αυτή τα Σωματεία πρέπει να αποκαλύψουν το πραγματικό περιεχόμενο της κίνησης για νέους οργανισμούς και να απέχουν από κάθε τέτοια διαδικασία και ιδιαίτερα από την αντίληψη της "θετικής προτασεολογίας". Να αποκατασταθεί η "αυτοτέλεια" του ΥΠΠΟ που σήμερα τείνει να εξαφανιστεί μέσα από τη μετατροπή του σε "Γραμματεία".
(β) Να ξεπαγώσουν οι βαθμολογικές και μισθολογικές εξελίξεις για το σύνολο του προσωπικού στο δημόσιο τομέα, να αποκατασταθούν οι μισθοί μας στα επίπεδα προ μνημονίου. Το αίτημα αυτό πάει χέρι - χέρι με την ανάγκη να παλέψουμε για την καταγγελία - ακύρωση των Μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων που τα συνοδεύουν.
(γ) Να υπάρξει δυνατότητα ισότιμης συμμετοχής όλων των εργαζομένων στις διαδικασίες των κρίσεων (και τοποθετήσεων) με διαφανή κριτήρια τόσο στη φάση της αξιολόγησης όσο και στη φάση των τοποθετήσεων. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε και πρέπει να επαναφέρουμε στα αιτήματά μας και τη θέση μας για μία ενιαία εργασιακή σχέση στο δημόσιο, αυτή του μονίμου-τακτικού υπαλλήλου.
(δ) Να διασφαλισεί η ανεξαρτησία της διοίκησης απέναντι στην εκάστοτε πολιτική ηγεσία και να υπάρξουν δικλείδες που δεν θα επιτρέπουν να παραβιάζεται συστηματικά η αρχή αυτή. Στο πλαίσιο αυτό πρέπει να αποκρουστεί κάθε προσπάθεια να προχωρήσει (στην ουσία να επιβληθεί) η διάτρητη διαδικασία "αξιολόγησης" υπηρεσιών και εργαζομένων.
(ε) Να υπάρξουν σαφείς αρμοδιότητες (προφανώς σε άλλη κατεύθυνση  από την προσπάθεια επιβολής ενός "προσοντολόγιου" που επιδιώκει η κυβέρνηση) και ταυτόχρονα να εξασφαλιστεί ότι τα Τμήμα και οι Διευθύνσεις θα έχουν και θα ασκούν πραγματικές, ουσιαστικές αρμοδιότητες (και  να διασφαλιστεί ότι θα έχουν τα μέσα για να τις ασκήσουν). Παράλληλα, πρέπει να προβληθεί η ανάγκη να σπάσει η απαγόρευση προσλήψεων προκειμένου να στελεχωθούν οι υπηρεσίες με το απαραίτητο προσωπικό.
(στ) Τα Σωματεία και οι Σύλλογοι να ανοίξουν τη θεωρητική συζήτηση που είναι προαπαιτούμενο για τα θέματα αυτά δεν θέλουμε σταδιακα (και ενδεχομένως από καλές προθέσεις) να εκπέσουμε σε μια καρικατούρα "συντεχνιακών" αντιλήψεων και πρακτικών που θα διαιρούν αντί να ενώνουν τους εργαζόμενους.

(Γ.Σ.)

(ΞΑΝΑ) περί Οργανισμού της ΓΓΑ

L'État, c'est moi

Για όσους δεν αρέσκονται στο να στρουθοκαμηλίζουν, ο νέος οργανισμός του Υπουργείου Πολιτισμού-Αθλητισμού, καθόσον αφορά στο κομμάτι της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού,  δεν έφερε τίποτα καινούριο που να εξέπληξε.

Τα πάντα προδιαγεγραμμένα.

Η ΓΓΑ ουσιαστικά διαλύεται, και επομένως και ο αθλητισμός ως κοινωνικό αγαθό υποβαθμίζεται…

Λόγια κουραστικά, που μήνες τώρα… χρόνια …λέγονται. Κασσάνδρειες προφητείες!

Οι μόνοι που δεν «ήθελαν» να τα ακούσουν ήσαν ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, και οι προσδοκούντες να διασωθούν και γιατί όχι να  ανελιχθούν ως παντός είδους ημέτεροι.

Όχι πως θα μπορούσε ο σύλλογος ή οι εργαζόμενοι της ΓΓΑ να αποτρέψουν την επίθεση των μνημονίων στο Δημόσιο, αλλά….λίγη αξιοπρέπεια δεν θα έβλαπτε.

Στις 29 Οκτώβρη, ημέρα αιμοδοσίας του Συλλόγου (!!!)  ίσχυσε ο καινούριος οργανισμός. Έβαλε μπροστά τη μίζα και ξεκίνησε. Λέμε ξεκίνησε, γιατί τα αποτελέσματα θα τα βλέπουμε σιγά-σιγά.

Μια-πρώτη-αποτίμηση: