(ΞΑΝΑ) περί Οργανισμού της ΓΓΑ

L'État, c'est moi

Για όσους δεν αρέσκονται στο να στρουθοκαμηλίζουν, ο νέος οργανισμός του Υπουργείου Πολιτισμού-Αθλητισμού, καθόσον αφορά στο κομμάτι της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού,  δεν έφερε τίποτα καινούριο που να εξέπληξε.

Τα πάντα προδιαγεγραμμένα.

Η ΓΓΑ ουσιαστικά διαλύεται, και επομένως και ο αθλητισμός ως κοινωνικό αγαθό υποβαθμίζεται…

Λόγια κουραστικά, που μήνες τώρα… χρόνια …λέγονται. Κασσάνδρειες προφητείες!

Οι μόνοι που δεν «ήθελαν» να τα ακούσουν ήσαν ο κυβερνητικός συνδικαλισμός, και οι προσδοκούντες να διασωθούν και γιατί όχι να  ανελιχθούν ως παντός είδους ημέτεροι.

Όχι πως θα μπορούσε ο σύλλογος ή οι εργαζόμενοι της ΓΓΑ να αποτρέψουν την επίθεση των μνημονίων στο Δημόσιο, αλλά….λίγη αξιοπρέπεια δεν θα έβλαπτε.

Στις 29 Οκτώβρη, ημέρα αιμοδοσίας του Συλλόγου (!!!)  ίσχυσε ο καινούριος οργανισμός. Έβαλε μπροστά τη μίζα και ξεκίνησε. Λέμε ξεκίνησε, γιατί τα αποτελέσματα θα τα βλέπουμε σιγά-σιγά.

Μια-πρώτη-αποτίμηση:

Εδώ, ας δανειστούμε τα λόγια ενός συνδικαλιστικού οργάνου (ΠΟΕΜΔΥΔΑΣ), που περιγράφουν ακριβώς και με λίγα λόγια την πραγματικότητα.

«…οι νέες τοποθετήσεις προϊσταμένων (Τμηματάρχες και Διευθυντές) απ' ευθείας απ' την πολιτική ηγεσία όχι μόνο αναπαράγουν δίκτυα πελατειακών σχέσεων και εξαρτήσεων αποθεώνο-ντας αντιλήψεις και πρακτικές κομματισμού αλλά αναδεικνύουν και στον πλέον καλοπροαίρετο το πως εννοεί πραγματικά η Κυβέρνηση τα περί "αξιοκρατίας", "αντικειμενικότητας" κ.λπ.»

Τίποτ΄ άλλο. Με δυο λόγια να! Η αλήθεια, η πραγματικότητα και η καταγγελία.

Αλήθεια, που είναι η εκτίμηση του Συλλόγου των εργαζόμενων στη ΓΓΑ, που εκτός των άλλων θα βοηθούσε και τα υπόλοιπα συνδικαλιστικά όργανα, πχ ΑΔΕΔΥ, στη διαμόρφωση μιας πιο συνολικής  αντίληψης για αυτά που έγιναν?

Απλώς δεν υπάρχει!

Όπως δεν υπήρξε αντίδραση, και σε όλο το διάστημα που επιμελώς προετοιμαζόταν από την πολιτική ηγεσία και τους «συν αυτή», αυτή η διαλυτική και ευνοιοκρατική βόμβα.

Άκρα του τάφου σιωπή! Ακόμα και στην τελευταία Συνέλευση, απ΄ότι πληροφορούμαστε.

ü    Όταν, ανεμπόδιστα, ανερυθρίαστα και προκλητικά, η πολιτική ηγεσία μετακινούσε κόσμο, ακόμα και την τελευταία εβδομάδα, προκειμένου να τους δώσει τα μπόνους μιας ευνοιοκρατικής  προαγωγής.

ü    Όταν, η πολιτική ηγεσία παρέκαμπτε, προκειμένου να καλύψει τις αυθαιρεσίες της, ακόμα και το νόμο που η ίδια η κυβέρνηση ψήφισε (42752014).

ü    Που είναι οι εξαιρετικά τεκμηριωμένες  εξηγήσεις, που ορίζει ο νόμος, προκειμένου να υπάρξουν  οι υπερβάσεις από τον θολό έστω κανόνα ορισμού των προϊσταμένων που έθετε ο νόμος?

ü    Ποιος θα προστατέψει παλαιότερους, έστω κατ΄ανάθεση προισταμένους, από την πιθανή συκοφαντία «γύρευε, τι έκανε και τον ξήλωσαν»?

ü    Πως θα μπορέσει να λειτουργήσει μια οργανική μονάδα, όταν στοιχειωδώς δεν τηρείται ένα προβάδισμα αρχαιότητας?

ü    Ποιοι διοικητικοί «εγκέφαλοι» ανέχτηκαν να εισηγηθούν ή να ανεχτούν δομές οργανικών μονάδων (πχ επιπέδου τμημάτων)  με 21 άτομα? Κάτι, βέβαια, που εξ αρχής ήταν αναμενόμενο να συμβεί, από τη στιγμή που οι νέοι οργανισμοί δεν είχαν στόχο τον εκσυγχρονισμό, αλλά τη συρρίκνωση. Και ποιος θα μπορέσει να αποκλείσει στο μέλλον, η υπερφόρτωση τμημάτων να λειτουργήσει ως άλλοθι για νέες διώξεις (απολύσεις, διαθεσιμότητες, μετακινήσεις)?

ü    Ποιοι στελέχωσαν τις νέες οργανικές μονάδες, χωρίς καμιά γνώμη των προϊσταμένων, με ουσιώδεις ελλείψεις ειδικοτήτων, κατηγοριών ή γνώσεων? Τόση διοικητική τσαπατσουλιά, άγνοια και προχειρότητα?

Θα πει κανείς για τα πάρα πάνω αυτονόητα:

Καλά τι εκπλήσσεσαι, πρώτη φορά βλέπεις να υπάρχει τόση ευνοιοκρατία, αδικία, ασχετοσύνη, διαλυτικά φαινόμενα?

Ναι! Πρώτη φορά σε τέτοιο βάθμό…

Κι αυτό εξηγείται εν μέρει.

Δυο αμαρτωλές αντιλήψεις του παρελθόντος σε συσκευασία της μιας είναι πάντα ποιο αποτελεσματικές και επικίνδυνες.