Βασιλεύς Δαυιδ υπό το πρίσμα της σημερινής εποχής.

του ΑΜ

Ήταν κάποτε ένας πιτσιρικάς, τσοπανόπουλο, που -όπως λέει το παραμυθάκι η Παλαιά Διαθήκη- έρριξε μια με την ασφεντόνα στο δοξαπατρή του Φιλισταίου γίγαντα Γολιάθ και...πάρτον κάτω.
Και μετά - λέει - έγινε βασιλεύς του Ισραήλ ο τσοπανίσκος Δαυίδ. Τότε δεν υπήρχε ακόμα η οικογενειοκρατία. Αργότερα βέβαια την χρησιμοποίησε κι αυτός, κι έκανε βασιλιά το γιο του Σολωμόντα κλπ..
. Και όπως συνέβαινε στα αρχαία χρόνια, ο Δαυίδ δεν έγινε μόνο βασιλιάς, αλλά και αρχιερέας και...και...και...
Και όπως ήταν ξύπνιος ο τσομπαναρέας άρχισε και γ...σε και έδερνε.
Τι τον αδελφό του έστειλε στον πόλεμο για να του πηδ...ξει τη γυναίκα, τι σφαγές, τι ακολασίες, τι τρυφερούδια στο κρεββάτι του και άλλα πολλα.
Και περάσαν τα χρόνια ... και γέρασε ο βασιλεύς αλλά και πάλι ήταν ντούρος (παλαιά διαθήκη) και ζητούσε "...νεάνιδα ίνα ζεσταθεί, και του εδόθη..." (έτσι βγήκε και διεσώθη μέχρι τις μέρες μας η παροιμία να φοβάσαι τα πισινά του μουλαριού και τα μπροστινά του καλογήρου....).
Και επειδή γερνούσε ο Δαυίδ σκέφτηκε (πονηρός και γάτος ων) πως με τόσες αμαρτίες θα παρουσιαζόταν ενώπιον του κυρίου;
Και άρχισε να ετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις και να γράφει τους περίφημους ψαλμούς (ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα ελεός σου κλπ).
Και θαυμάζανε σφόδρα πολλοί σφογκοκολάριοι του βασιλέως (τσ...τσ...τσ... τι σοφία ο Μεγάλος !) δεδομένου ότι είχαν και αυτοί κονομήσει από τις κομπινίτσες και το παρελθόν του.
Υπήρξαν όμως και κάποιοι - που μάλιστα δεν είχαν ευνοηθεί από το κράτος που είχε εγκαθιδρύσει ο Βασιλεύς -, και εξέφρασαν κάποιες επιφυλάξεις για την μεταστροφήν του Βασιλέως και για το τι εννοούσε με τους ψαλμούς και που το πήγαινε ο πάνσοφος ! Μάλιστα, χυδαιολογούντες ανέκραζαν: Ρε παλιό γαϊδούρι καινούρια περπατησιά γίνεται;
Και τότε εξεγέρθησαν οι περί τον Βασιλέα ευσεβείς (και τέως πολλάκις ευνοηθέντες) και διεπόμπευσαν τους ασεβείς (και ίσως μη ευνοηθέντες στο παρελθόν) χαρακτηρίζοντας τους ανυπόμονους, αντιπολιτευόμενους, υπονομευτές και ... και...και... Και ζήσαν αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα !
Καλούς επίκαιρους συνειρμούς, και ο νοών νοείτω!!!