Συνεδρίαση Κυβερνητικού Συμβουλίου Μεταρρύθμισης

Συνεδρίασε σήμερα, 13 Σεπτεμβρίου 2013, το Κυβερνητικό Συμβούλιο Μεταρρύθμισης υπό την προεδρία του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά και με τη συμμετοχή του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Εξωτερικών κ. Ευάγγελου Βενιζέλου και των Υπουργών Εσωτερικών κ. Γιάννη Μιχελάκη, Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, Επικρατείας κ. Δημήτρη Σταμάτη, του Υπουργού Αναπληρωτή Εσωτερικών κ. Λεωνίδα Γρηγοράκου, της Υφυπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κυρίας Εύης Χριστοφιλοπούλου και του Υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ και Κυβερνητικού Εκπροσώπου κ. Σίμου Κεδίκογλου. Κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης, που πραγματοποιήθηκε στο Μέγαρο Μαξίμου, εγκρίθηκαν τα επικαιροποιημένα σχέδια στελέχωσης Υπουργείων και εποπτευόμενων φορέων. Στις αρχές της επόμενης εβδομάδας θα δημοσιοποιηθούν οι Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις (ΚΥΑ), οι οποίες θα προβλέπουν την κατάργηση των πλεοναζουσών οργανικών και προσωποπαγών θέσεων, μόνιμου και με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, προσωπικού που προήλθε από αξιολόγηση.

"...Κατά τη σφαγή του Διστόμου βρισκόμουν μέσα στο χωριό, στο πατρικό μου σπίτι, μαζί με τον αδερφό μου Γιάννη, 14 χρονών, τον Λουκά Αν. Ανέστη, 11 χρονών, τη γιαγιά μου, την Ασήμω Σωτηρίου από το Στείρι. Οι γονείς μου έλειπαν στην Αθήνα όπου ο πατέρας μου είχε υποβληθεί σε εγχείρηση στομάχου. Και τα τέσσερα άτομα βρισκόμαστε στο ανατολικό σωμάτιο του σπιτιού μας, απ’ όπου είδαμε την ομαδική εκτέλεση ολοκλήρου της οικογενείας Τσεκούρα ή Καραγιάννη, μαζί με άλλα άτομα, που βρίσκονταν εκεί γιατί ετοίμαζαν το μνημόσυνο (τα σαράντα) του γιου τους Όθωνα, που είχε φονευθεί από τους Γερμανούς στον Καρακόλιθο μαζί με τους 117 στις 24 Απριλίου 1944. Τότε η μακαρίτισσα η γιαγιά μας, Θεός σχωρέστην, μας πήρε και μας έβαλε κάτω από το εικόνισμα του σπιτιού μας και γονατισμένοι κάναμε το σταυρό μας για να σωθούμε. Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα και ανοίγοντας βλέπω δυο Γερμανούς με προτεταμένα τα αυτόματα να μας λένε να βγούμε έξω. Βγήκαμε στο μπαλκόνι και κατεβήκαμε στην αυλή όπου μας ανέμεναν άλλοι τρεις Γερμανοί. Τότε μας σπρώχνουνε όλους μπροστά στο φούρνο της αυλής μας. Η γιαγιά κατάλαβε ότι θα μας σκοτώνανε και μας τράβηξε προς το πλυσταριό, όπου βρισκόταν και το αποχωρητήριο. Ο καμπινές ήταν μια απλή γούρνα με δυό χοντρά ξύλα για να πατάμε. Γρήγορα η γιαγιά μου κάθεται στο μέρος και προσποιούμενη τη φυσική της ανάγκη με άρπαξε από το χέρι και με έβαλε μέσα στη γούρνα καλύπτοντας το εξέχον κεφάλι με το σώμα της. Αυτό και με έσωσε! Συγχρόνως ο αδερφός μου έτρεξε και μπήκε στο κατώι και κρύφτηκε κάτω από τα βαρέλια. Τον είδαν οι Γερμανοί, έτρεξαν κοντά του και τον φόνευσαν όπως ήταν κρυμμένος..."