Κάνοντας τα Αδύνατα Δυνατά: Η περίπτωση ενός “Γελοιογράφου του Βασιλιά”

από το unfollow

“Διαρκής Υπερ Αδυνάτων Λόγος”. Έτσι είχε χαρακτηρίσει ο Παντελής Μπουκάλας τη Γελοιογραφία, δίνοντας εναν ορισμό που δύσκολα μπορεί να αμφισβητηθεί.

Ας το έχουμε αυτό κατα νού όσο εξετάζουμε την απόληξη της πρόσφατης “Χατζοπουλειάδας”. Για τους μή γνωρίζοντες (ναι, και΄τους τρείς), ο γελοιογράφος των “Νέων” Δημήτρης Χαντζόπουλος, εχοντας ήδη πίσω του “bad blood” με τον ΣΥΡΙΖΑ εξ αιτίας αυτού του πρωτοσέλιδου, έγινε εκ νέου αντικείμενο σφοδρής κριτικής απο αριστερούς αναγνώστες και απο την “Αυγή” λόγω απανωτών γελοιογραφιών του που αφορούσαν γυναίκες πολιτικούς που το μόνο κοινό τους στοιχείο εκτός απο το φύλο, είναι οτι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στάθηκαν απέναντι στην κυβέρνηση.

Η απάντηση των “Νέων” ήταν ομολογουμένως πολύ πιό αστεία απο ο,τιδήποτε έχει καταφέρει να δημιουργήσει στην τέχνη του ο συνάδελφος. Ουρλιαχτά για “λογοκρισία”, επιστράτευση αρθρογράφων προς υπεράσπιση, ενω  δεν λείπουν απο το εντιτόριαλ της εφημερίδας νουθεσίες και “τσκ τσκ τσκ” για την έλλειψη Καλών Τρόπων στη διατύπωση του Αντίλογου. Η υπερασπιστική γραμμή εντιτόριαλς και άρθρων είναι οτι η Γελοιογραφία είναι μια τέχνη βλάσφημη, οτι ο γελοιογράφος είναι ενα πνεύμα ατίθασο σαν Απαλούζα , οτι των βουλευτίνων “τα ΄θελε ο κώλος τους”  και οτι ο ΣΥΡΙΖΑ εγκαλείται για διαπλοκή με συμφέροντα.

Ξανακοιταώ την απο πάνω παράγραφο, και σκέφτομαι να την καταθέσω μαζί με το φύλο της εφημερίδας στο βιβλίο Γκίνες, γιατί δύσκολα θα μπορούσε να ξαναβρεί κανείς μαζεμένες τόσες εφαρμογές του Newspeak, και τόση αντιστροφή κάθε-μα κάθε-ένοιας που επιχειρεί να ακουμπήσει.

Πάμε πάλι να διαβάσουμε το καλυπτόμενο θέμα, αυτή τη φορά με τα μάτια κάποιου που actually ζεί στην Ελλάδα τα τελευταία όχι πολλά χρόνια, κι όχι κάποιου αδαούς εξωτερέστριαλ όπως ο εκ των αρθρογράφων Γιάννης Πρετεντέρης, ο οποίος λίαν προσφάτως  προσγειώθηκε στον Πλανήτη μας και το πρώτο πράγμα που έμαθε είναι οτι η Χρυσή Αυγή είναι φασίστες.

Πάμε λοιπόν:

Μια εφημερίδα που διευθύνεται απο εναν τόσο χωμένο λαδιάρη που διατέλεσε μέχρι και Διοικητής Αγίου Όρους, υπερασπίζεται το δικαίωμα του Γελοιογράφου της να βάλει όχι κατα της Εξουσίας, αλλά όσων  actually την αντιστρατεύονται.

Ο “Διαρκής Υπερ Αδυνάτων Λόγος” στα χέρια του Χαντζόπουλου στρέφεται κατα εκπροσώπων κομμάτων της αντιπολίτευσης που παρουσιάζονται αντεστραμμένα ως “Η Εξουσία που βάλει κατα των Αδυνάτων”, που στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η διμοιρία ΜΑΤ που είχε επιστρατευτεί στο Ραδιομέγαρο.

Μη γελάτε: η εφημερίδα εχει ξεχωριστό άρθρο για το “τι ακούγανε τα καημένα τα αυτιά των ΜΑΤατζήδων απο την Κωνσταντοπούλου”.

Η αποκαλούμενη στην πιάτσα και ως “Εφημερίδα της Κυβερνήσεως” ουρλιάζει για “λογοκρισία” ορίζοντας ως τέτοια την απλή κριτική μιας μικρότερης εφημερίδας.

Και όλα αυτά για να υπερασπίσει μια υπόθεση πραγματικής Λογοκρισίας απο την κυβέρνηση, το εν μία νυκτί σβήσιμο της ΕΡΤ, που εξέθεσε τη χώρα διεθνώς, έπαιξε μπάλα με το κομένο κεφάλι των αποφάσεων του Αρείου Πάγου, και τελικά βρήκε επικεφαλής του διάδοχου σχήματος των μεχρι πρόσφατα Διευθυντή της εν λόγω Εφημερίδας.

Για έξτρα κερασάκι Newspeak, η εφημερίδα παίζει ταυτόχρονα δύο αλληλοεξουδετερούμενα χαρτιά: οτι οι εγκαλούντες δεν εχουν Καλούς Τρόπους, και οτι ο εγκαλούμενος εκ της Φυσης της Τέχνης του οφείλει να μην έχει.

Αυτό υπερασπίζεσαι, Δημήτρη.

Μέσα απο μια εφημερίδα που είναι τόσο, ω μα τόσο, κατά της λογοκρισίας και υπερ της ελευθερίας των γελοιογράφων, πού είναι ίσως Η ΜΟΝΗ εφημερίδα που εν καιρώ Μνημονίων απέλυσε συνάδελφό σου καθαρά για πολιτικούς λόγους: τον Τάσο Αναστασίου.

Για να το πω λοιπόν με τρόπο που αποδεδειγμένα σου φαίνεται δόκιμος:

“Ασε μας κουκλίτσα μου”.