"Συνταγματικές" οι απολύσεις!!!

Αναρτήθηκε από Α.Π. ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ 

Μια μέρα μετά  μετά την κοινοποίηση επτά (7) αποφάσεων του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών στις Υπηρεσίες του ΥΠΠΟ, με τις οποίες απορρίπτονται οι αγωγές 99 συμβασιούχουν οι οποίοι και απολύονται διατυπώσαμε την άποψη ότι η εξέλιξη αυτή πρέπει να μας προβληματίσει όλους και ειδικά όσους πιστεύουν ότι η μνημονιακή πολιτική μπορεί να ανατραπεί στα δικαστήρια.

Σήμερα, μια νέα απόφαση, αυτή τη φορά της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας απέρριψε τις αιτήσεις των Πανεπιστημίων της χώρας και του Συλλόγου Διοικητικού Προσωπικού του Πανεπιστημίου Αθηνών, που ζητούσαν να ανασταλεί η, από 23.9.2013, υπουργική απόφαση με την οποία καταργήθηκαν 1.349 οργανικές θέσεις διοικητικού προσωπικού των ΑΕΙ και οι εργαζόμενοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα.

(Για να γίνει κατανοητό σε όλους μας, η "αίτηση αναστολής" της Υπουργικής Απόφασης είναι κάτι αντίστοιχο με αυτό που γνωρίζουμε από τα καθ΄ ημάς ως "προσωρινή διαταγή", μέχρι την κανονική εκδίκαση της υποθέσεως). 

Ενδιαφέρον και χρήσιμο για πολιτικά και συνδικαλιστικά συμπεράσματα είναι οι σκέψεις, το αιτιολογικό που συνοδεύει την απόφαση σύμφωνα με το οποίο "η κατάργηση των 1.349 θέσεων διοικητικών υπαλλήλων συνάπτεται με τις μνημονιάκες υποχρεώσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας, για την αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης, αλλά και με τις συμβάσεις χρηματοδοτικής διευκόλυνσης, καθώς και με το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο".

Μεταφράζοντας σε απλά ελληνικά η Ολομέλεια του ΣτΕ είπε ότι οι διαθεσιμότητες (δηλ. οι απολύσεις) είναι συνταγματικές γιατί το λέει το Μνημόνιο(!).

Στην ίδια απόφαση το ΣτΕ έκρινε ότι "... η κατάργηση των 1.349 οργανικών θέσεων δεν προκαλεί «αδυναμία λειτουργίας των πανεπιστημίων», που να δικαιολογεί την αναστολή της εκτέλεσης της υπουργικής απόφασης...". Μπορούμε όλοι να μαντέψουμε ότι στη θέση της λέξης "πανεπιστήμιο" εύκολα μπορεί να μπει η λέξη "Υπουργείο".

Συνήθως η κρίση επί της όποιας αιτήσεως αναστολής αποτελεί δείκτη για την κατεύθυνση που θα έχει και η τελική απόφαση, ενώ η συζήτηση του θέματος της αίτησης αναστολής στην Ολομέλεια (Εισηγητής είχε οριστεί ο Νικόλαος Μαρκουλάκης, Πρόεδρος του ΣτΕ είναι ο Σωτ. Ρίζος) προσδίδει στην απόφαση αυξημένο κύρος (σε σύγκριση με το ενδεχόμενο να είχε συζητηθεί σε ένα Τμήμα του ΣτΕ). 

Απολύσεις συμβασιούχων ("ασφαλιστικά") στο ΥΠΠΟΑ

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η προσπάθεια της μνημονιακής συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ να διαλύσει ότι έχει απομείνει από το εργατικό δίκαιο και την προστασία που αυτό παρείχε στους εργαζομένους. 

Με δίκες και αποφάσεις express αποφασίστηκε (και διατάχθηκε) η απόλυση 99 συναδέλφων μας που υπηρετούσαν με "ασφαλιστικά" (προσωρινή διαταγή).

Έτσι η συγκυβέρνηση μπορεί να ισχυρίζεται ότι ένα ακόμη "προαπαιτούμενο" για κάποια μελλοντική δόση έχει εκπληρωθεί, όπως απαιτεί η Τρόϊκα. 

99 συνάδελφοί μας από διάφορες Υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ απολύονται!

Αυτό που σήμερα συντελείται είναι η πλήρης αναίρεση κάθε δικαιώματος και δυνατότητας του εργαζόμενου να υπερασπίσει το δικαίωμα σε μόνιμη, σταθερή εργασία με όρους αξιοπρέπειας και προοπτικής, απαλαγμένη από λογικές και πρακτικές ρουσφετιών και κομματικών εξυπηρετήσεων.

Οι εξελίξεις αυτές πρέπει, εκτός των άλλων, να μας προβληματίσουν σοβαρά για τα πραγματικά περιθώρια που υπάρχουν σ όσους αναζητούν τρόπους ή καλλιεργούν προσδοκίες ότι μπορούν ν' ανατρέψουν τα αποτελέσματα των μνημονιακών πολιτικών με δικαστικές προσφυγές. 
Η "ανεξάρτητη δικαιοσύνη" άλλωστε τα τελευταία χρόνια έχει δώσει δείγματα γραφής που δεν πρέπει να ξεχνάμε. Από τη συνταγματικότητα του μνημονίου ως το ρόλο της στο κλείσιμο της ΕΡΤ κι από τα "συνταγματικά" χαράτσια έως την κήρυξη όλων των απεργιών ως "παράνομων και καταχρηστικών" ο μηχανισμός αυτός, παρά την τυπική ανεξαρτησία του, έχει στοιχηθεί, ευθυγραμμιστεί και "νομιμοποιήσει" κάθε κρίσιμη κυβερνητική μνημονιακή πολιτική.

Όπου δεν αναπτύσσονται μαζικοί απεργιακοί αγώνες, όπου δεν υπάρχουν πραγματικά αγωνιστικά σωματεία με ταξικό προσανατολισμό, αλλά καρικατούρες ενός χρεοκοπημένου μοντέλου κυβερνητικού συνδικαλισμού , οι εξελίξεις αυτές θα είναι ο κανόνας. Και οι εξελίξεις αυτές δεν σηματοδοτούν μόνο την προσωπική ήττα για κάθε απολυμένο-εργαζόμενο αλλά αθροίζουν στο μακρύ κατάλογο υποχωρήσεων που έχει κάνει το συνδικαλιστικό κίνημα τα τελευταία χρόνια.

Αν και η στιγμή δεν είναι η καταλληλότερη πρέπει να πούμε και μια άλλη δυσάρεστη για πολλούς πλευρά. Δυστυχώς το μεγαλύτερο μέρος από τους συναδέλφους συμβασιούχους, οι οποίοι από αύριο θα προστεθούν στο μακρύ κατάλογο των ανέργων, απουσίαζαν από τις απεργιακές κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος (για να μην μιλήσουμε για περιπτώσεις που λειτούργησαν ως απεργοσπαστικός μηχανισμός). Για την κακή αυτή πορεία μεγάλη ευθύνη, εκτός των ίδιων, έχει και το Σωματείων Εκτάκτων το οποίο δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί με τη στοιχειώδη επάρκεια στις μεγάλες απαιτήσεις των καιρών μας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα Σωματείο που ελάχιστα απέχει από το να εκπέσει σ΄ ένα "σωματείο σφραγίδα", που δεν διασώζει τίποτα από τις μεγάλες αγωνιστικές και νικηφόρες παρακαταθήκες του παρελθόντος.

Οι 99 απολυμένοι συνάδελφοι μας δεν ειναι κάποιοι "άλλοι", κάποιοι "ξένοι", κάτι εξωτερικό και μακρινό! Είναι συνάδελφοί μας στο διπλανό μας γραφείο. Δεν θα μας λείψουν "απλά", ούτε γρήγορα θα ξεχαστούν μέσα στην ρουτίνα και την πίεση της καθημερινής δουλειάς στο γραφείο. Κι αυτό δεν είναι κανένας "παλαιομοδίτικος συναισθηματισμός". Είναι πολιτική στάση που όλοι πρέπει να κρατήσουμε απέναντι στη λογική "ζήσε εσύ κι άσε τους άλλους να πεθάνουν" Μια αντίληψη που ο φιλελευθερισμός συστηματικά καλλιεργεί και προβάλλει ως πρότυπο και στάση ζωής, ως "μαγκιά" και "άποψη". Η αλληλεγγύη είναι το μοναδικό όπλο των εργαζομένων απέναντι στην τρομοκρατία της απόλυσης και στη διάλυση της ζωής μας.

Έχουμε, λοιπόν, έναν ακόμη λόγο να συμμετέχουμε μαζικά στην απεργιακή κινητοποίηση της Πέμπτης 14/11.

(Γ.Στεφ)