Συναδέλφισσα,
Συνάδελφε.
Όπως όλα δείχνουν, η πρώτη, και πιθανά όχι και η τελευταία, φάση του
δράματος των 45 διαθεσιμοτήτων-απολύσεων στη ΓΓΑ, τελειώνει.
Απολύσεις (έτσι κι αλλιώς άδικες).
Απολύσεις διπλά άδικες στη ΓΓΑ!
Η κυβέρνηση επέλεξε μια αποτελεσματική τακτική (αν κρίνουμε και από
την Υπηρεσία μας), προκειμένου να περάσει κατά το δυνατόν «αβρόχοις ποσί» τα
εμπόδια.
1.
Πλήρως
αναιτιολόγητες απολύσεις κατά αριθμό και ειδικότητες ανά Υπουργείο. Στόχος;
Να διαρραγεί το απαραίτητα ενιαίο της πανδημοσιουπαλληλικής αντίδρασης και να «εσωστραφεί» η κάθε Υπηρεσία
στα «καθαυτήν», με ερωτηματικά του τύπου πχ: γιατί 9% οι διαθεσιμότητες στην
ΓΓΑ και μόνο 2% στο ΥΠΠΟ, ή γιατί μόνον
κυρίως ΔΕ και ΥΕ (κατεύθυνση της ΤΡΟΪΚΑ και του ΟΟΣΑ) και όχι και ΠΕ και ΤΕ;
2.
ΚΥΑ
(Μητσοτάκη) καθορισμού των κριτηρίων μοριοδότησης, με κριτήρια διασπαστικά.
Κριτήρια, που εκτός των άλλων
επιχειρούσαν να καταστήσουν κάποιες κατηγορίες προσλήψεων «πιο νόμιμες» από
κάποιες άλλες. Προέβλεψε προφανώς η κυβέρνηση, ότι κάτω από το φόβο και τον
πανικό των επερχόμενων απολύσεων, οι εργαζόμενοι ανά χώρο θα επιχειρούσαν να
«βρουν» τους εαυτούς τους σε αυτούς τους διαχωρισμούς, αδυνατίζοντας έτσι και
πάλι το απαραίτητα ενιαίο της συλλογικής
αντίδρασης απέναντι στις απολύσεις.
3.
ΚΥΑ
ανά χώρο δουλειάς (πχ Παναγιωτόπουλου-Ανδριανού). Σε αυτές αξιοποιήθηκαν
επί μέρους ιδιαιτερότητες: Περίοδοι προσλήψεων, παλαιότερες «προνομίες»
(πλασματικά χρόνια προϋπηρεσίας), αλλά και έντονα και εμφανή πελατειακά χαρακτηριστικά,
που συχνά έπαιρναν επικίνδυνα απροκάλυπτο και απροσχημάτιστο τρόπο. Αξιοποιήθηκε
στο έπακρο και με τον πιο προκλητικό
τρόπο ο φιλο- κυβερνητικός συνδικαλισμός. Το «πόσοι» και «ποιοι» από κάθε κλάδο
ή κατηγορία, καθορίστηκαν με βάση στοιχεία που, έτσι κι αλλιώς υπήρχαν από καιρό, και μελετήθηκαν με χειρουργική ακρίβεια.
Συνάδελφοι.
Κι έτσι, έχοντας στο χέρι , η
κυβέρνηση, η πολιτική ηγεσία και συχνά η εντολοδόχος διοικητική ιεραρχία τα 3
προαναφερόμενα, δεν είχαν τίποτα να κάνουν, παρά να περιμένουν…Στο παιχνίδι της
διαμάχης δεν θα έμπαιναν μόνον οι προς διαθεσιμότητα, αλλά και οι λοιποί
εργαζόμενοι, που γνώριζαν ότι αργά ή γρήγορα, όταν θα ερχόταν η «σειρά τους», η
όποια σημερινή διασπαστική επιλογή θα αποτελούσε ασφαλές δεδικασμένο για το μέλλον.
Έτσι, η πολιτική ηγεσία, ως Ξέρξης επί του όρους Αιγάλεω,
παρακολουθούσε εμάς, τα θύματα, να έχουμε λησμονήσει το σημερινό 45 ή το
αυριανό «Χ» και να μετατρεπόμαστε σε
οπαδούς της μία ή της άλλης ΚΥΑ. Δηλαδή της μία ή της άλλης version της
κυβερνητικής πολιτικής.
Το ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ επιχειρήθηκε
να αντικατασταθεί με το ΖΗΤΩ η ΑΛΦΑ ή η ΒΗΤΑ
ΚΥΑ, προς «τέρψιν και ικανοποίησιν»
της εντόπιας πολιτικής τάξης πραγμάτων, που στην ουσία αδιαφορούσε αν οι 45 θα
ήσαν από δω, από κει, ή από πάρα πέρα. Το ενδιαφέρον της ήταν, όχι μόνο «να περάσει»
το 45, αλλά να περάσει «αναίμακτα» για
την ίδια. Το τωρινό «αναίμακτο» αποτελεί το «wishful thinking” για την αυριανή επανάληψη.
Έτσι είδαμε επιχειρήματα ή «επιχειρήματα» να αναπτύσσονται, «ων
αριθμός ουκ έστιν…». Ήξερε η πολιτική ηγεσία, «ήξεραν» οι δύο ΚΥΑ πως είτε ο
ένας τρόπος επιλεγεί, είτε ο άλλος ο καυγάς
και η διαμάχη θα ήταν δεδομένα. Ο καυγάς (αν όχι δικαιολογημένα, τουλάχιστον
εξηγήσιμα) θα ήταν ο καυγάς για το «ποιοι» και όχι για το «πόσοι». Ό,τι
πιο βάρβαρο: Να πατάς στον φόβο
της αυτοσυντήρησης για να οδηγείς σε συναδελφοκτόνο εμφύλιο.
Η ομηρία καμιά 70αριά εργαζομένων και άλλων πολλών που έρχονταν στη
σειρά, έδωσε και πήρε από τα τέλη Ιουλίου. Το «προνόμιο» της πρώτης ΚΥΑ
(Μητσοτάκη) αφέθηκε να πλανάται ως πιθανό δικαιούμενο και να παράγει από τη μια
σιγουριά και ελπίδα και από την άλλη αφορμή για ενδοφύλιες διενέξεις. Αν δεν
ήσαν οι 252, θα ήσαν οι μόνιμοι… Αν μειώνονταν οι μόνιμοι θα ήταν οι 252… Αν
σήμερα δεν ήσαν οι 252, αύριο μπορεί να την «ξαναγλύτωναν» οι 176… Το «8» των
Διοικητικών Γραμματέων τους κορόϊδεψε προσωρινά, για να μην καταλάβουν ότι η σημερινή
τους εξαίρεση θα είναι ίσως η αυριανή τους καταδίκη. Κάκιστη υπηρεσία τους προσέφεραν, όσοι
τους πούλησαν πολιτικο-συνδικαλιστική εκδούλευση.
Η κυβερνητική πολιτική,
ασκώντας την πολιτική της, παρά τα προσωρινά «ρουσφετάκια», δεν ξεχωρίζει δεξιούς, αριστερούς. Και αν
κάνει ευκαιριακά την «καλή» σε κάποιους, το κάνει σαν τη μαλάγρα που ρίχνει ο
ψαράς.
Συνάδελφοι.
45 συνάδελφοι μας
αποχαιρετούν!!!
Χωρίς να διεκδικούμε το αλάθητο, μπορέσαμε από την αρχή, από πολύ
νωρίς, να προβλέψουμε την σημερινή κατάληξη. Είναι χιλιοειπωμένη,
χιλιογραμμένη: Η κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να περνάει την πολιτική της χωρίς τα
«κολπάκια» των διασπαστικών ΚΥΑ, χωρίς τον κοινωνικό αυτοματισμό, χωρίς την
βοήθεια που άθελά μας της δίνουμε.
Έστω και τώρα, έστω και για
το μετά, πρέπει να ακουστεί η φωνή ΟΛΩΝ
ΜΑΖΙ, μέσα και έξω από το κτήριο. Αρκετά ακούστηκαν οι καυγάδες μας…
·
ΟΧΙ ΣΤΙΣ
ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
·
ΟΧΙ ΣΤΙΣ
ΔΙΑΣΠΑΣΤΙΚΕΣ ΚΥΑ
·
ΟΛΟΙ ΟΙ
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΣΛΗΦΘΕΙ ΝΟΜΙΜΑ ΣΤΗ ΓΓΑ
·
ΔΕΝ
ΓΥΡΝΑΜΕ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΓΙΑ ΝΑ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΟΥΜΕ
ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ
Ανάλογα με το πόσο ενωτική και δυνατή θα ακουστεί η φωνή μας θα
εξαρτηθεί και η αποτελεσματικότητά μας.
ü
Για αυτούς
που φεύγουν, για να μη φύγουν…
ü
Για τη
δεύτερη φουρνιά, που μπορεί να είσαι ΕΣΥ…ΕΓΩ…ΕΜΕΙΣ…
ü
Για την
αξιοπρέπειά μας…
ü
Για να μη
χάνουν ή για να μη χάσουν τη δουλειά τους δικοί μας άνθρωποι αδιαμαρτύρητα…
ü
Σήμερα… Χτες,
για την ακρίβεια, είναι η ώρα της αντίδρασης. Αύριο, έχουμε καιρό, για να έλθει
η σειρά των δικαστηρίων και των όποιων
νομικών επιχειρημάτων…
ü
Δεν μπορεί να λειτουργεί η Υπηρεσία, την ώρα
που φεύγει κόσμος…
Για μια ακόμα φορά, δεν θα
κουραστούμε να σας λέμε τα ίδια!
ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΝ;
ΔΕΝ ΠΕΡΙΣΣΕΥΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
Ας ξεκινήσουμε από αύριο. Ας
αξιοποιήσουμε την 24 ωρη απεργία για να εκφράσουμε και με τη συμμετοχή
μας στην διαδήλωση, το ΟΧΙ μας στις απολύσεις. Την ανάγκη για να ανατρέψουμε τη
βάρβαρη και αδιέξοδη κυβερνητική πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου