ΜΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ

(Σάββ. 05/04/14 - 10:32)

Του Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Αποφάσισε επιτέλους να μιλήσει για το σκάνδαλο Μπαλτάκου χτες ο Αντώνης Σαμαράς. Και μας είπε πόσο σκληρός -ο σκληρότερος όλων!!- πολέμιος της Χρυσής Αυγής υπήρξε από την αρχή. Μας είπε ότι δεν θα επιτρέψει σε μια εγκληματική οργάνωση να γίνει ρυθμιστής της πολιτικής ζωής. Μας είπε ότι δεν θα επιτρέψει απαράδεκτες και ανεκδιήγητες συμπεριφορές από κανένα κυβερνητικό στέλεχος. Μας είπε τέλος ότι ταυτίζονται με τους ναζί όσοι ζητούν την παραίτηση των δύο υπουργών του.

Πρόκειται για ένα μνημειώδη συνδυασμό πολιτικής δειλίας και κουτοπονηριάς. Διότι δεν τόλμησε να πει λέξη για τη δική του ευθύνη στην επιλογή και στήριξη του Μπαλτάκου. Για το πώς και γιατί ανέχτηκε την ακροδεξιά ρητορική και πρακτική του στενού του συνεργάτη. Για το πώς και γιατί κατάπιε το αλισβερίσι του με τους ναζί. Για το πώς και γιατί έκλεισε τα μάτια σ' αυτό που ο κόσμος είχε τούμπανο: Ο Μπαλτάκος ήθελε να διδάξει στους Κασιδιάρηδες savoir vivre για να τους βάλει ως συμμάχους του Σαμαρά στα σαλόνια της εξουσίας. Εν αγνοία του Σαμαρά!!!

Επ' αυτών άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Ο πρωθυπουργός δεν έχει καμιά ευθύνη για τον κλυδωνισμό του πολιτικού συστήματος, για τον Κασιδιάρη φίλο του φίλου, που γαυριά στη Βουλή, για τους νεοναζί που γαυγίζουν και την Άρτα φοβερίζουν, για τον Μπαλτάκο που βρίσκεται πίσω από όλο αυτό το ανακάτωμα φασισμού και Μαξίμου, για τα παρακρατικά ξεσαλώματα στο γραφείο δίπλα στο γραφείο του. Μπράβο του. Αν μας πείσει για όλα αυτά, τότε θα μας έχει πείσει ότι είναι βλάκας με περικεφαλαία.

Όμως όχι. Ο Σαμαράς επιχειρεί μεν να απαλλαγεί λόγω βλακείας από τα βαρύτατα που διέπραξε, αλλά βλακείας όχι δικής του -δικής μας. Υποθέτει ότι έχει απέναντί του ένα λαό βλάκα, που αντί να του ζητήσει το λόγο για όσα διέπραξε και διαπράττει με τον Μπαλτάκο, με τον Βορίδη, με τον Άδωνη, με τα Δίκτυα 21 και με τα άλλα μπουμπούκια της ακροδεξιάς, θα ζητήσει το λόγο από αυτούς που ζητούν το λόγο από τον ίδιο και τους υπουργούς του.

Εκεί που μας χρωστούσε δηλαδή μας παίρνει και για βόδια. Ίσως όπου εμφανίζεται εφεξής θα πρέπει να τον υποδεχόμαστε κι εμείς όπως του αρέσει: Μουουουουου....

*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» το Σάββατο 5 Απριλίου 2014