(Κυρ. 13/04/14 – 10:32)
Του Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*
Έχετε δει τη θεία από το Σικάγο;
Ποιος να το έλεγε ότι το χάλι μας είναι τέτοιο και τόσο, που να ζούμε
-και κάποιοι να απολαμβάνουν με ξεχειλωμένα χαμόγελα- την επίσκεψη της
θείας από το Βερολίνο. Η οποία ήρθε με όλα τα παραφερνάλια της πλούσιας και φιλάνθρωπης κυρίας, μοίρασε επαίνους στον Σαμαρά και τους ομοίους του, μίλησε για τα καλά της επιχειρηματικότητας σε νέους και παλιούς επιχειρηματίες, είχε τρυφερό τετ α τετ με τον ανεψιό της και πρωθυπουργό μας, τον αποκάλεσε μάλιστα Αντώνη με γερμανική προφορά.
Είχε εν
γένει έναν αέρα πλούτου αλλά και ικανοποίησης γιατί και οι φτωχοί
συγγενείς τα πηγαίνουν καλά, ακολουθώντας τις συμβουλές της. Και φυσικά επιβράβευσε την υπακοή, την πειθαρχία, το μεταρρυθμιστικό πνεύμα.
Είχε μάλιστα το κουράγιο -άγνοια κινδύνου;- να μιλήσει για τους
άνεργους και να τους διαβεβαιώσει ότι όλα θα περάσουν και θα δουν άσπρη
μέρα κι αυτοί, όπως οι συμπατριώτες της από την ανατολική Γερμανία, που
τις δυσκολίες τους γνώρισε από πρώτο χέρι. Αυτή είναι ίσως η μόνη
περίπτωση, πάντως, με όλο το σεβασμό, που θα έπρεπε όσοι την αγαπούν να
της εξηγήσουν ότι πρέπει να το κλείσει με γερμανικό φερμουάρ.
Τέλος πάντων, ήρθε, είδε και απήλθε. Δεν είδε βέβαια τον Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος μπορούμε να φανταστούμε ότι δεν θα μπορέσει να κοιμηθεί από τη στενοχώρια του για πολλές νύχτες.
Είχε βλέπετε την ευκαιρία να μάθει από πρώτο χέρι γιατί είναι
μεταρρυθμιστική η ανεργία, εμψυχωτική η φτώχεια, ωφέλιμο το ξεπάγιασμα,
παραγωγικές οι βουτιές σε κάδους σκουπιδιών, καλύτερη η σημερινή Ελλάδα από τη χτεσινή!
Και την έχασε επειδή η θεία από το Βερολίνο τον θεωρεί, λέει,
ταραχοποιό πολιτικό -το αντίθετο ακριβώς του Σαμαρά που έφερε ειρήνη στη
χώρα. Και δεν θέλει να τον βλέπει στα μάτια της.
Αχ αυτοί οι Γερμανοί, δεν μας ξέρουν καθόλου. Αν έβλεπε τον Τσίπρα, αν έβγαινε από τη συνάντηση χαμογελαστή, αν τον κοίταζε στα μάτια και τον αποκαλούσε Αλέξη, τότε θα τον έστελνε αδιάβαστο. Κι εμάς μαζί του. Ευτυχώς όμως φέρθηκε γερμανικά. Η αγένειά της υπήρξε άκρως διαφημιστική σε μια χώρα που ακούν το όνομά της και φτύνουν τον κόρφο της. Της οφείλει συνεπώς o ΣΥΡΙΖΑ ένα μεγάλο dankeschön....
*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» την Κυριακή 13 Απριλίου 2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου