Εκεί που τους χρωστάγανε…

 Οι καταλογισμοί στη ΓΓΑ

Θοδωρή Μανωλεδάκη, μέλους του ΓΣ της ΠΟΕ-ΥΠΠΟ

Λουίζας  Βαρβέρη, μέλους του ΔΣ του Συλλόγου

Χριστίνας Κατριβέση, μέλους του ΔΣ του Συλλόγου

Ανδρέα Μητρόπουλου, τ. υπαλλήλου της ΓΓΑ

Πάνε σχεδόν τέσσερα χρόνια από τότε που συντάχθηκε το γνωστό πόρισμα των ελεγκτών του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους (το «Κ» με κάπα κεφαλαίο) για τους εργαζόμενους στη Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Ένας έλεγχος, που έγινε επιλεκτικά για τους εργαζόμενους στη ΓΓΑ και -ας προσέξουμε- όχι για τη ΓΓΑ.

Το πόρισμα κατέληγε σε κάποια συμπεράσματα με μια νομική ερμηνεία με την οποία πολλοί θα μπορούσαν να συμφωνήσουν ή να διαφωνήσουν. Καθόσον μας αφορά διαφωνούμε. Ας σημειωθεί ότι            ο τότε Γεν. Γραμματέας Πάνος Μπιτσαξής, είχε, φανταζόμαστε με την νομική του ιδιότητα, μιλήσει για νομική αμφισημία. Προσέξτε, με την νομική, γιατί με την πολιτική, ως πολιτικός προιστάμενος δεν έδρασε συγκεκριμένα για να αποδώσει τα  πολιτικά του Καίσαρος τω Καίσαρει…

Έκτοτε, δεν έχει κυλήσει καθόλου νερό στο αυλάκι, ενώ 313 υπάλληλοι βρίσκονται σε μια οιωνεί ομηρία χρέους την ίδια στιγμή που κατ΄ εφαρμογή των μνημονιακών νόμων έχουν ήδη υποστεί δραστικές περικοπές των αποδοχών τους. Άσε, που κάποιοι από αυτούς έχουν ήδη περιέλθει στις ιδιαίτερα προνομιούχες ομάδες των απολυμένων, συνταξιοδοτηθέντων ή ακόμα και αποβιωσάντων (καθόσον εν των Άδη ουκ έστιν μετάνοια…)

Ας δούμε το θέμα από διάφορες πλευρές.

Η έρευνα και ο έλεγχος προήλθε κατόπιν καταγγελιών,  όπως λέγεται εκ των ένδον. Καμιά αντίρρηση…Το Κράτος δικαιούται να ελέγχει, και οφείλει να ελέγχει, και μακάρι να ελέγχει. Και μακάρι να αποδίδει έστω και εκ των υστέρων το δίκαιο,  στεκόμενο πάντα και στον τύπο και στην ουσία. (Όπως για παράδειγμα χτες, 13/3/2014, που μετά από τέταρτη προσπάθεια κατόρθωσε η κυβέρνηση να περάσει νομοθετική διάταξη, που δίνει τη δυνατότητα να χαριστούν 2 ή 3 δις σε εταιρίες πετρελαιοειδών!!!!)

Καμιά αντίρρηση, να έχει ο καθείς την άποψή του για το δέον γενέσθαι. Ας δούμε, προς στιγμήν, έστω με κατανόηση(?)  διάφορες κραυγές, όπως:  «Να χυθεί αίμα», «να εφαρμοστεί η νομιμότητα», «να τιμωρηθούν οι επίορκοι, και γιατί όχι να μην απολυθούν» κλπ. Μα για ποιο θέμα άραγε? Για μια «νομική αμφισημία», για ένα νομοθετικό πλέγμα διατάξεων που ακόμα και νομικοί θα μπορούσαν να γνωμοδοτήσουν διαφορετικά? Στην πυρά, λοιπόν οι εργαζόμενοι και τα διοικητικά στελέχη, και στο απυρόβλητο οι υπουργοί  που «εντέλλοντο» το ήδη εφαρμοσμένο?

Κάποια πράγματα όμως εκβάλλουν δυσώδη οσμή!

Ø  Από πού προκύπτει ότι ένα πόρισμα, που είχε καθαρά τον χαρακτήρα διοικητικού ελέγχου, μπορεί να αξιοποιείται ως κείμενο πολιτικού καταλογισμού, με θύματα δεκάδες ή και εκατοντάδες εργαζόμενους?

Ø  Από πού προκύπτει η ασχολίαστη στάση, ακόμα και ανώτατων διοικητικών ή ελεγκτικών στελεχών να αφήνουν να διαρρέονται εμπιστευτικά έγγραφα και να συκοφαντούνται υπάλληλοι, ονόματα ή και υπηρεσίες?

Ø  Από πού προκύπτουν τα ποσά που επισήμως εμφανίζονται στα ΜΜΕ για 30.000.000 Ε?

Ø  Από πού προκύπτει το ηθικό δικαίωμα να τιμωρείται όποιος σχολιάζει και επιχειρηματολογεί κατά κάποιων διοικητικών απόψεων (εδώ έχει ισχύ ότι ο διάολος στην αναμπουμπούλα τρώει και τα παιδιά του), ενώ παράλληλα  άλλοι, καταγγέλλοντες και ίσως συκοφαντούντες να τυγχάνουν προστασίας, αν όχι και επαίνου?

Ø  Επιτέλους, πότε έχει ημερομηνία λήξης το «όλοι μαζί τα φάγαμε»?

Ø  Από πότε οι εργαζόμενοι έχουν ονοματεπώνυμο και οι υπουργοί είναι ανώνυμοι?

Ø  Και τέλος, στους εργαζόμενους θα πρέπει να καταλογιστεί η σαπίλα του κράτους που κατέλειπαν και συνεχίζουν να διαλύουν οι συγκυβερνώντες?  Και η σαπίλα ονομάζεται «επιτροπές στη ΓΓΑ»?

Το αμαρτωλό τους χτες, η ρομφαία τους σήμερα ?

Οι  γράφοντες δεν έχουν  καμιά προσδοκία ωφέλειας από τα γραφόμενά τους. Ούτε ατομική, ουδέ -πολλώ δε μάλλον- κομματική. Κανένα ποσόν, ή ελάχιστα τους έχουν καταλογιστεί. Δεν διετελέσαμε ποτέ «ημέτεροι», όπως άλλωστε και η μεγάλη, πολλή μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων…

Η Αριστερά,  από το παρελθόν ήδη αναδείκνυε και κατάγγελνε  την ουσία αλλά και τη σκοπιμότητα της  διαχρονικά ακολουθούμενης  στο Δημόσιο πολιτικής μισθών. Μιας πολιτικής που σημαδευόταν από το τρίπτυχο: λιτότητα-επιδοματική διασπαστική τακτική-ευνοιοκρατία. Με την πολιτική αυτή επιδιωκόταν αφενός η καθήλωση των βασικών αποδοχών σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα, και αφετέρου η ανά χώρο ρουσφετολογική πολιτική επιδομάτων, επιτροπών ή ομάδων εργασίας που άλλοτε αφορούσαν μερίδα και άλλοτε το σύνολο των εργαζομένων.

Οι κυβερνήσεις του δικομματισμού  κώφευαν στις πάγιες προτάσεις  της Αριστεράς για μια πολιτική μισθών στο Δημόσιο που θα βασιζόταν σε υψηλούς βασικούς μισθούς και όχι σε επιδόματα, και στην αναγνώριση των ουσιαστικών ιδιαιτεροτήτων των κλάδων και της εργασίας των υπαλλήλων.

Αντί αυτών η μισθολογική  πολιτική στόχευε στο διαίρει και βασίλευε μεταξύ των κλάδων και των δημοσίων υπηρεσιών, στη διάσπαση των εργαζομένων μέσα στην ίδια τη δημόσια  υπηρεσία, και στον οικονομικό «ημετερισμό» με στόχο την αναπαραγωγή της συνδικαλιστικής, αλλά και της πολιτικής τάξης πραγμάτων.

Έτσι είναι γνωστές και έχουν δει το φως της δημοσιότητας διάφορες επιτροπές ή ομάδες εργασίες, αλλά και έντονες μισθολογικές ανισότητες ακόμα και στα πλαίσια της ίδιας υπηρεσίας.

Ίδια πολιτική και με τις ίδιες σκοπιμότητες ακολουθείτο και στην Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.

Πολλές επιτροπές, πολλές ομάδες εργασίας. Δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα συγκροτημένες. Ενιαίες ή κατά περίπτωση, επιτροπές σκούπα (παραμονές εκλογών) ή ειδικές, θεσμοθετημένες (ΟΠΑΠ) ή όχι. Ας προσέξουμε όμως. Κάτι τέτοιο δεν συνέβαινε στη ΓΓΑ. Συνέβαινε ΚΑΙ στη ΓΓΑ. Ήταν, όπως προείπαμε στοιχείο της πολιτικής μισθών.

Υπήρχε ρουσφέτι σε όλο αυτό το σύστημα? Αναμφίβολα ναι!

Ένα σύστημα που λειτουργούσε έτσι, ώστε να αναδεικνύει και να δυναμώνει ένα ιδιότυπο κοινωνικό αυτοματισμό μέσα στα όρια της ίδιας της υπηρεσίας. Που να διαμορφώνει μια διαρκή διάσπαση ανάμεσα στους εργαζόμενους:

Ø  ΠΑΣΟΚοι - ΝΔτες.

Ø  Συστημικοί - αντισυστημικοί.

Ø  Διοικητικοί - τεχνικοί.

Ø  ΠΕ - ΔΕ.

Ø  Μόνιμοι - ΙΔΑΧ.

Ø  252 - 176 κλπ.

Ένα σύστημα που εξανδραπόδιζε συνειδήσεις και συμπεριφορές αξιοπρεπών (κατά τα λοιπά) ανθρώπων. (Εσύ είσαι, εγώ δεν είμαι…Ναι αλλά εσύ ήσουν παλιότερα…Ναι είμαι και ήμουν, αλλά ο τάδε ήταν σε περισσότερες…Εγώ δουλεύω και ανταμείβουν τη δουλειά μου, ναι αλλά εγώ τι φταίω που δεν έχω δουλειά….)

Ένα σύστημα, που είχε επί τούτω δημιουργηθεί, ώστε αφενός να παράγει κομματικά ή παραταξιακά (μακράς πνοής) οφέλη, και αφετέρου ώστε να απωλεσθεί κάθε μορφής συλλογικότητα και κάθε έννοια συνδικαλιστικής συνείδησης. Ένα παραγόμενο, και απ΄ αυτά, σύμπτωμα, ήταν και το φαινόμενο της απαράδεκτης μαζικής σιωπής που επιδείχτηκε στην πρόσφατη απόλυση 45 συναδέλφων και στην προηγούμενη που εκδιώχτηκαν οι 70 ΙΔΟΧ.

Υπήρξε ευθύνη για όλα αυτά στους εργαζόμενους? Το ερώτημα δεν είναι εύκολο να απαντηθεί, ούτε να προσεγγιστεί με όρους πάθους και ατομικής-εγωϊστικής αλλοφροσύνης. Ίσως το σύστημα διαμορφώνει τις συνειδήσεις και όχι οι ατομικές συνειδήσεις το σύστημα. Σε συνθήκες λιτότητας και με το δόλωμα των επιπλέον αμοιβών ήταν σχεδόν αδύνατο, όπως τελικά δείχνουν οι εμπειρίες του δημοσιούπαλληλικού κινήματος, να μην αποδεχτεί ο εργαζόμενος την χωρική ή ατομική αμοιβή στο όνομα της πάλης για ενιαίες μισθολογικές ρυθμίσεις.

Όμως…

Όλα τα προηγούμενα δεν «δικάζονται» από το περίφημο πόρισμα. Το πόρισμα και ο κατ΄ εντολή του έλεγχος ασχολείται με το κατά πόσον υπήρξαν υπερβάσεις από το κατά τη γνώμη τους νόμιμο πλαφόν του 50% (κατά τη γνώμη μας το νόμιμο ήταν 100%).

 Γιαυτό, είναι απαράδεκτο να επιχειρείται να γίνει πολιτικός κολασμός και διαπόμπευση εργαζόμενων (και όχι πολιτικών ηγεσιών) μέσα από μια τεχνοκρατική ανάλυση, που την μετατρέπουν σε πολιτική. Και είναι ακόμα πιο προκλητικό, τέτοιου είδους αναλύσεις να γίνονται μπροστά από τηλεοπτικές κάμερες, ή από δημοσιεύσεις σε έγκριτες εφημερίδες και μάλιστα  από υψηλά ιστάμενες αρχές.

Ας αναζητηθούν τα parties στη ΓΓΑ σε άλλους πιθανά τομείς, και όχι ανάμεσα στους απλούς εργαζόμενους.

Για να μην πούμε, ότι αποκρύβεται  το γεγονός, ότι η όποια ευνοιοκρατία και αν υπήρξε, αυτή δεν αποτυπώνεται στην κατάσταση των 313 εργαζόμενων, αφού για παράδειγμα θα μπορούσε να υπάρξει ο ισχυρισμός ότι, κάποιος «ευνοημένος» που μόνιμα και επί σειρά ετών βρισκόταν εντός των ορίων του 50% δεν εμφανίζεται στον κατάλογο των «διαπομπευομένων»…!!!

Για να μην πούμε πως, αν στην κατάσταση των καταλογισμών υπάρχουν και ονόματα που εμφανίζονται με μεγάλα ποσά, δεν μπορεί για το γινάτι ορισμένων να εφαρμοστεί στο σύνολο το πόρισμα και να την πληρώσουν εκατοντάδες εργαζόμενοι. Τέτοιου είδους επιχειρήματα υπακούουν στη λογική «ράβδος εν γωνία, άρα βρέχει»!

Και βέβαια κανείς δεν θα υπερασπιστεί, εάν υπάρξουν ή υπήρξαν φαινόμενα παραχαράξεων ή πλαστογραφήσεων, όπως διαρρέεται (αληθώς?) στον τύπο.

Επί του τύπου

Οι προαναφερόμενες «υπερβάσεις» προκύπτουν, κυρίως από την συμμετοχή σε συμβούλια, επιτροπές του ν.2725/99, νομοθετημένες επιτροπές κληρώσεων του ΟΠΑΠ, καθώς και χορήγηση επιδομάτων ευθύνης. Οφείλονται, σύμφωνα με  την προαναφερόμενη έκθεση ελέγχου μισθοδοσίας του Γενικού Λογιστήριου του Κράτους, ως   υπερβάσεις του  50% των τακτικών αποδοχών, ως ορίζει το ισχύον μισθολόγιο.

Στην περίπτωση της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού όμως, εφαρμόζονταν οι διατάξεις του ν. 2725/1999, που σύμφωνα με το άρθρο 53 προβλέπεται: «Με αποφάσεις του αρμόδιου για τον αθλητισμό Υπουργού, που δημοσιεύονται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, συγκροτούνται …. Οι κανόνες λειτουργίας των επιτροπών αυτών, τα ειδικότερα καθήκοντα και κάθε συναφές θέμα καθορίζονται με την απόφαση συγκρότησής τους.

Στα μέλη των παραπάνω επιτροπών καταβάλλεται αποζημίωση, που καθορίζεται με την ίδια απόφαση, κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης και βαρύνει τα έσοδα της παρ. 1 του άρθρου 49 του παρόντος νόμου».

Να σημειωθεί πως  από την προαναφερόμενη Έκθεση προκύπτει ότι καμία καταβολή δεν είχε γίνει αυθαίρετα, αλλά όλες βασίζονταν σε Υπουργικές και Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις. Επίσης  αναφέρονται ονομαστικά όλες  οι ομάδες εργασίας και οι επιτροπές οι οποίες είχαν νομότυπα συσταθεί (Ν.2725/99, επιτροπές κληρώσεων ΟΠΑΠ κλπ).

Αθροιστικά για το σύνολο των 313 εργαζομένων, και για όλη την πενταετία,  προκύπτει κατόπιν των υπηρεσιακών υπολογισμών   συνολικό ποσόν «υπέρβασης» γύρω στο 1.000.000 Ε.

Το ανωτέρω ποσόν επιμερίζεται σε διάφορες υποκατηγορίες εργαζομένων:

Μόνιμοι υπηρετούντες, ήδη συνταξιοδοτηθέντες, ορισμένου χρόνου που ήδη έχουν απολυθεί στο τέλος του 2010, υπάλληλοι που ήδη έχουν μεταταγεί σε άλλες υπηρεσίες, υπάλληλοι ΙΔΑΧ, υπάλληλοι που έχουν ενταχθεί στο καθεστώς της διαθεσιμότητας, ακόμα και  αποθανόντες!

Να σημειωθεί  ότι τα προς καταλογισμό ποσά είναι ελαχιστότατα (στο σύνολο της 5ετίας) για τη συντριπτικότατη πλειοψηφία των εξαιρετικά χαμηλόμισθων εργαζόμενων, αλλά αρκετά  όταν ζητώνται άδικα να επιστραφούν.  Η αναζήτηση των ανωτέρω καταβληθέντων ποσών από τους υπαλλήλους, οι οποίοι τα είχαν λάβει νομίμως και καλόπιστα, θα δημιουργήσει ανυπέρβλητες οικονομικές δυσχέρειες που θα έχουν δυσμενή επίδραση στα μέσα διαβίωσης τους, την ίδια στιγμή που κατ΄ εφαρμογή των μνημονιακών νόμων έχουν ήδη υποστεί δραστικές περικοπές των αποδοχών τους, πολύ δε περισσότερο αν ληφθεί υπόψιν ότι αντίκειται στις αρχές της χρηστής διοίκησης «μετά πάροδο μακρού χρόνου αναζήτησης των αχρεωστήτως αλλά καλοπίστως ληφθέντων χρηματικών ποσών». Αν συμπληρωθούν τα προλεγόμενα με το ότι η συγκρότηση των επιτροπών ή των ομάδων εργασίας γινόταν με υπουργικές αποφάσεις που όριζαν ότι η ανωτάτη υπέρβαση δεν πρέπει να ξεπερνά το 100%, τότε συμπληρώνεται το puzzle της λογικής κατάληξης, ότι είναι άδικο να γίνουν οι καταλογισμοί.

                     

Επιτέλους να δοθεί ένα τέλος στην ομηρία

Κατά τη συζήτηση του νόμου «Άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας χώρου παραστάσεων - ΄Αδεια παράστασης, κλπ» ο υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος αποδέχτηκε εισηγητικά βουλευτική τροπολογία «…Δεν αναζητούνται ως αχρεωστήτως καταβληθέντα, τα ποσά που έχουν προκύψει κατ΄εντολή της από 12-2-2010 Έκθεσης Ελέγχου Μισθοδοσίας του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους,   και αφορούν σε αμοιβές οι οποίες βασίζονταν σε Υπουργικές ή Κοινές Υπουργικές Αποφάσεις για το χρονικό διάστημα 2004-2008». Κατά την τελική του αγόρευση απέσυρε την τροπολογία με την δέσμευση ότι θα την βελτιώσει νομοτεχνικά και θα την επαναφέρει σε νέο  νομοσχέδιο του ΥΠΠΟΑ μέσα στο Γενάρη.

 Έκτοτε τίποτα δεν έχει γίνει, ενώ την ίδια στιγμή πληθαίνουν τα δημοσιεύματα και οι τηλεοπτικές εκπομπές που αναφέρονται υποτιμητικά, στρεβλωτικά και αποσπασματικά  στους υπαλλήλους της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού, οι οποίοι δεν έχουν καμιά κάλυψη από την επίσημη πολιτική ηγεσία.

Υπάρχει  προφανής στόχευση?

Η συκοφάντηση κάθε δημόσιου και κοινωνικού τομέα, όπως της διαρκώς υποβαθμιζόμενης ΓΓΑ, καθώς και των εργαζόμενων σ΄ αυτή?

Αν κρίνουμε από το πολιτικό περιβάλλον που βιώνουμε, μάλλον…

Και όλα αυτά, στα πλαίσια της τήρησης της νομιμότητας!!!

Επιτέλους, δε θα ντρεπόμαστε που δουλεύουμε στη ΓΓΑ...