ΑΝΩ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΩ ΦΑΣΙΣΜΟΣ

Του ΣΤΑΘΗ

Ο νέος Ουκρανός πρωθυπουργός(;) Αρσένι Γιατσιενιούκ πανηγύριζε για την αρπαγή της Ουκρανίας από τις Σκοτεινές Δυνάμεις του Θανάτου (διότι αυτό είναι ο φασισμός) χαιρετώντας φασιστικά.

Δεν ξέρω αν κάποιο απ’ τα ντόπια καθάρματα που χαιρετούν με τον ίδιο τρόπο θα μας πει ότι και ο Ουκρανός φασίστας μετέρχεται αρχαίον τινά ελληνικό χαιρετισμό ή ότι η ανάταση του χεριού είναι ανάτασις της χειρός προς το θείον - δεν με νοιάζει πια ποια μπούρδα θα πουν κι ούτε με ενδιαφέρει. Αλλωστε ό,τι και να τους πεις, με κάποια υπεκφυγή απαντούν, σοφιστεία (αν ξέρουν τη λέξη), λέγοντας μονίμως άλλα αντ’ άλλων - όπως τα παιδάκια στο δημοτικό (τα εξ αυτών πονηρά) που αρνούνται τις ευθύνες τους. Για αυτούς τους γελοίους (όπως είναι οι φασίστες) μπορεί ο αγκυλωτός σταυρός να υπήρξε μια γλαδιόλα που καλλιεργούσε ο Βούδας στο φαρ-ουέστ, όμως αυτό πια δεν με νοιάζει, ούτε με ενδιαφέρει. Εξάλλου ο αχταρμάς που έχουν μέσα στο μυαλό τους, μόνον με κιμαδομηχανή μοιάζει που αλέθει τη λογική και την ηθική σε κοπριά, αλλιώς ούτε ρατσιστές θα ήταν, ούτε ανηλεείς, ούτε ακατέργαστα τομάρια αμορφωσιάς που ανοίγουν το στόμα τους μόνον για να πουν ουρανομήκεις απιθανότητες. Δεν με ενδιαφέρει πια το γελοίον του πράγματος, διότι τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Κι έχουμε μπει στην επικράτεια του αίματος. Οχι του γελοίου «αίμα - τιμή - Χρυσή Αυγή», ούτε του ακόμα πιο γελοίου «καθαρόαιμου» της φυλής, του «ελληνικού αίματος» κι όλων αυτών των φρικαλέων ανοησιών, αλλά του αίματος που χύνεται, του αίματος «που όταν χύνεται καμμιά πια εξαγορά δεν υπάρχει», όπως θρηνεί ο Αισχύλος στους «Πέρσες». Και οι φασίστες έχουν αρχίσει να χύνουν το αίμα των λαών πάλι στην Ευρώπη.

Και δεν μιλώ μόνον για τα οδοφράγματα στην Ουκρανία (όπως στη Βοσνία, το Κοσσυφοπέδιο, τη Γεωργία και αλλού λίγα μόλις χρόνια πριν) αλλά και για τα ευρωπαϊκά σαλόνια.

Διότι τις δύο τελευταίες δεκαετίες ο φασισμός στην Ευρώπη δεν τρέχει μόνον στους υπονόμους και τα πεζοδρόμια, αλλά και στο καλό κρασί που πίνουν στα καλά ρεστάραν, τραπεζίτες, λομπίστες, γκόλντεν μπόυς, μεγαλομέτοχοι, τοκογλύφοι κι άλλοι λεχρίτες που κάνουν κουμάντο στην Ενωση καθιερώνοντας παντού τη βία! Ή μήπως δεν είναι βία οι πολιτικές λιτότητας που εξαθλιώνουν τη ζωή των ανθρώπων; Δεν είναι βία ο εξαναγκασμός κρατών ολόκληρων σε υποτελείς πολιτικές ως προς άλλα κράτη, εταιρείες και τράπεζες;

Η νεοφιλελεύθερη πολιτική είναι ως εκ της φύσεώς της βίαιη διότι είναι αρπαχτική. Κι εκφράζεται με ακροδεξιές μεθόδους, διότι δεν μπορεί να κατισχύσει αλλιώς. Χωρίς την προπαγάνδα και την καταστολή η νεοφιλελεύθερη πολιτική δεν θα μπορούσε να ευοδώνεται.

Αυτοί που τάχα καταδικάζουν τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, ασκούν την πιο άγρια βία εναντίον των λαών που έχουν βάλει στο χέρι. Και αυτή η νεοφιλελεύθερη βία είναι όμοια κι απαράλλαχτη με τη φασιστική βία.

Εκτός κι αν είναι κάτι διαφορετικό από φασιστική βία να σου αρπάζουν τη δουλειά και να μένεις άνεργος, ή να δουλεύεις με τους πιο πρωτόγονους και άγριους όρους, έχοντας τις μαζικές απολύσεις πάνω απ’ το κεφάλι σου, ένα μισθό ίσα για ένα πιάτο φαΐ (ώστε να συνεχίσεις να δουλεύεις, όπως γινόταν και στα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας). Δεν είναι βία να σου «κουρεύουν» τα ταμεία, να μένεις αβοήθητος αν πάθεις κάτι, να σου βουτάνε με τους φόρους όσα γουστάρουν, να επανακεφαλοποιούν με τα λεφτά σου τις τράπεζες (για να σου πάρουν κι από πάνω το σπίτι); Δεν είναι ακροδεξιά βία, φασιστική βία, εκείνη που οδήγησε χιλιάδες στην αυτοκτονία, δεκάδες χιλιάδες στη μετανάστευση, εκατομμύρια στη φτώχεια, στον υποσιτισμό και στην απελπισία;

Αν όλα αυτά δεν είναι φασιστική βία, τότε έχουν δίκιο οι χρυσαυγίτες όταν λένε ότι ο αγκυλωτός σταυρός είναι ένα ούφο που πάει στο κατηχητικό.

Η Ευρώπη τα τελευταία χρόνια έχει μπει σε ένα καλούπι πολύ παραγωγικό για τον καπιταλισμό -παραγωγικό εις ό,τι αφορά την όλο και μεγαλύτερη συσσώρευση κερδών σε όλο και λιγότερα τσακάλια- μια κατάσταση που ασφαλώς οδηγεί σε πολέμους, ώσπου να γίνει μια και καλή ο ένας και καλός.

Πράγμα για το οποίο ο καπιταλισμός ενδιαφέρεται όσον και ο φασισμός: καθόλου!

Το «σοφόν» όμως όλης αυτής της τερατώδους ανοησίας (διότι ανοησία είναι η πορεία προς τον θάνατο) είναι το σχήμα υπό το οποίον λειτουργεί τα τελευταία χρόνια το σύστημα: φασισμός απ’ τα πάνω - φασισμός απ’ τα κάτω.

Ο φασισμός απ’ τα πάνω εύκολα δημιουργεί την πρώτη ύλη για τον φασισμό απ’ τα κάτω. Αντικομμουνισμός, αναθεώρηση της Ιστορίας, λάιφ στάιλ, τηλεόραση για κολοκύθες, περιθωριοποίηση των ανθρώπων, αποπολιτικοποίηση, γενίκευση της ιδιώτευσης και κατ’ ακολουθίαν του κυνισμού, υποπρολεταριοποίηση, αποδόμηση της λαϊκής παράδοσης, υποβάθμιση της εκπαίδευσης, καλλιέργεια του «διαίρει και βασίλευε», εκμαυλισμός του λαού, ενοχοποίηση των πολιτών, αλαζονεία των ελίτ, προσεταιρισμός των διανοουμένων και να το το μείγμα απ’ όπου αντλεί ο φασισμός. Ή μήπως αυτό το μείγμα είναι ψευδές; Αυτό το μείγμα δεν δημιούργησε ο «εκσυγχρονισμός»; Αυτό δεν αποδέχεται τη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική και τα ακροδεξιά πολιτικά υβρίδια (χριστιανοσοσιαλδημοκράτες, κεντροακροδεξιούς) που τη φέρουν εις πέρας; Ε, απ’ αυτό το ίδιο μείγμα αλιεύει και ο φασισμός των πεζοδρομίων. Απ’ αυτό το μείγμα που δημιουργεί ο φασισμός των σαλονιών.

Ο κάτω φασισμός χρησιμοποιείται απ’ τον άνω φασισμό για δύο κυρίως λόγους: πρώτον, ως ανάχωμα για την Αριστερά, στην περίπτωση που η τελευταία υπερβεί τα ακίνδυνα για το σύστημα ποσοστά και, δεύτερον, ως μηχανισμός απορρόφησης, εκτόνωσης, παραπλάνησης.

Για παράδειγμα: όταν ο άνω φασίστας κόβει μισθούς και απολύει, τι κάνει ο κάτω φασίστας; κυνηγάει μετανάστες, αυτοί φταίνε, «αυτοί μας παίρνουν τις δουλειές» που πετσόκοψε το αφεντικό. Οταν ο πάνω φασίστας παίρνει μίζες, ο κάτω φασίστας θέλει να πάρει κι αυτός. Φωνάζει βεβαίως ότι ο πάνω φασίστας είναι διεφθαρμένος (όπως φώναζε ο Χίτλερ), αλλά μόλις πάρει το μερτικό του κυνηγάει κομμουνιστές, εβραίους, τρελούς και τους πάντες (όπως ο Χίτλερ). Αν ο πάνω φασίστας είναι εφοπλιστής, τι κάνει ο κάτω φασίστας; το κορόιδο. Ο,τι δεν καταφέρνει η κυρίαρχη προπαγάνδα, το καταφέρνει ο κάτω φασίστας (για όλα φταίνε οι εβραίοι, οι μουσουλμάνοι, οι ξένοι). Οταν δεν αρκεί η κρατική καταστολή, ο κάτω φασίστας βγαίνει στους δρόμους, άλλοτε μπράβος, άλλοτε προβοκάτορας, άλλοτε ό,τι λάχει. Αρκεί τα θύματά του να ’ναι... μιάσματα. Ο άνω φασίστας κλέβει την πατρίδα και την πουλάει στους ξένους, ο κάτω φασίστας κατηγορεί όλους τους άλλους ότι δεν είναι... ελληνόψυχοι - ο κατάλογος θα μπορούσε να ’ναι ατελείωτος, η ουσία όμως είναι μία: όλα αυτά καταλήγουν στο αίμα. Γιατί; Διότι τίποτα δεν μπορεί να ακυρώσει καλύτερα την ταξική πάλη απ’ τον εμφύλιο πόλεμο και τον πόλεμο...

*Δημοσιεύθηκε στο "enikos.gr"  το Σάββατο 01 Μαρτίου 2014