Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας

Παρασκευή 7 Μαρτίου 2014 George Le Nonce, αναδημοσίευση από το unfollow

Εἰλικρινά, δὲν ξέρω τί εἶναι πιὸ χυδαῖο: ἡ ὑβριστικὴ ρατσιστικὴ καφενειακὴ συνομιλία στὸ ραδιόφωνο τοῦ Ἄλφα μεταξὺ τοῦ Βερύκιου καὶ τοῦ Σταυρόπουλου ἢ ἡ μελετημένη δήλωση δῆθεν μετανοίας ποὺ ὁ πρῶτος ἀνήρτησε στὸ facebook.

Στὴν ραδιοφωνικὴ συνομιλία ἀναπαράγονται ἀνενδοίαστα καὶ προκλητικὰ σχεδὀν ὅλες οἱ δομικὲς συνιστῶσες τοῦ πιὸ πρωτόγονου ρατσιστικοῦ ὁμοφοβικοῦ λόγου τῶν τελευταίων ἑκατὸ ἐτῶν τοὐλάχιστον. Στὴν φεησμπουκικὴ ἀνάρτηση, ὁ Βερύκιος ἐπιχειρεῖ (μὲ ὑστερόβουλη πρόθεση προφανῶς καθὼς τὸ θέμα φαίνεται νὰ παραπέμπεται στὸ πειθαρχικὸ τῆς ΕΣΗΕΑ, ἀλλὰ καὶ στὴ δικαιοσύνη πλέον) νὰ δώσει τὴν ἐντύπωση ὅτι μεταμελεῖται, ἐνῶ συγχρόνως κλείνει τὸ μάτι στὶς ἀγέλες τῶν ὁμοφοβικῶν ποὺ παρακολουθοῦν μὲ αὐτοσυγχαρητήρια εὐχαρίστηση τὶς ἐκπομπές του.

Ἡ ἀνάρτηση στὸ φέησμπουκ δὲν ἐκφράζει στὴν πραγματικότητα καμμιὰ μεταμέλεια καὶ δὲν ζητεῖ συγγνώμη. Τιτλοφορεῖται εἰρωνικὰ «δήλωση μετανοίας», μὲ εἰσαγωγικά, τὰ ὁποῖα δὲν εἶμαι καθόλου βέβαιος ὅτι τέθηκαν ὡς ἐκ τῆς ἀγραμματοσύνης τοῦ γράφοντος, ἀλλὰ μᾶλλον γιὰ νὰ τονίσουν τὴν εἰρωνεία. Καὶ τὸ περιεχόμενο τῆς δήλωσης δῆθεν μετανοίας ἀναπαράγει τὰ στερεοτυπικὰ ὁμοφοβικὰ φληναφήματα γιὰ τὰ ὁποῖα ὑποτίθεται ὅτι ζητεῖ συγγνώμη μὲ πιὸ προσεκτικό, δηλαδὴ πιὸ πονηρό, τρόπο ἀπὸ τὴν ἀρχικὴ συνομιλία.

Ξεκινᾶ μὲ τὴ δήλωση ὅτι ὁ συντάκτης της δὲν εἶναι ὁμοφοβικός, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ δήλωση, πέραν τῆς αὐταπόδεικτης κενότητας τοῦ περιεχομένου της, γίνεται σὲ ὕφος εἰρωνικό, σχεδὸν γκροτέσκο. Στὴ συνέχεια, διαστρεβλώνει τὰ πραγματικὰ γεγονότα μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι τὸ σχόλιο ἔγινε μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐμπλοκὴ τοῦ ὀνόματος τοῦ χλευαζόμενου στὴν πολιτική, χωρὶς νὰ σημειώνει ὅτι ἡ «ἐμπλοκὴ τοῦ ὀνόματος» ἔγινε χωρὶς τὴ συγκατάθεση, οὔτε κἂν τὴν γνώση, τοῦ χλευαζόμενου, ὅτι ἡ ἐπίθεση ἀπὸ τὸν Βερύκιο καὶ τὸν Σταυρόπουλο ξεκίνησε ἀκριβῶς ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ χλευαζόμενος ἁμύνθηκε στὴν χρήση αὐτὴ τοῦ ὀνόματός του καί, τὸ κυριότερο, ὅτι ὁ χλευασμὸς στόχευσε ἐξαρχῆς καὶ ἀποκλειστικὰ στὴν σεξουαλικὴ ταυτότητα καὶ ὄχι στὶς πολιτικὲς ἀπόψεις τοῦ ἀνθρώπου.

Ἀμέσως μετά, ἡ δήλωση μὴ μετανοίας περνᾶ στὴ σφαίρα τοῦ παραλόγου μὲ τὸν ἰσχυρισμὸ ὅτι τὰ σχόλια στὴν ἐπίμαχη ἐκπομπὴ (γιὰ νὰ μὴν ξεχνιόμαστε: περὶ κυραυγουστίνας, περὶ δαχτυλακίων, περὶ παρθενοπόπης, περὶ καιομένων πισινῶν, περὶ δικτατορίας τῶν gay, περὶ θηλυκῶν κορμιῶν καὶ μυαλῶν) δὲν εἶχαν πρόθεση νὰ μειώσουν ὡς ἄτομο ἢ ὡς gay τὸν κύριο Κορτώ! Ἀλλὰ τότε, ἀναρωτιέται κανείς, τί πρόθεση εἶχε ὅλη αὐτὴ ἡ ὁμοφοβικὴ χυδαιολογία; Καμμία, φαίνεται νὰ ἀπαντᾶ ὁ κύριος Βερύκιος, εἶναι ἁπλῶς μιὰ «πολιτικὴ πρόζα» ποὺ κάνει χρόνια τώρα χωρὶς κανεὶς νὰ τὴν παρεξηγήσει. Φαντάζομαι ὅτι ἐννοεῖ μὲ τὸν ἀκατανόητο ὅρο «πολιτικὴ πρόζα» κάποιο εἶδος κενῆς περιεχομένου παρλάτας, ἡ ὁποία ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲν ἔχει περιεχόμενο δὲν ὑπόκειται σὲ κριτική, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ δὲν ὑπόκεινται σὲ κριτικὴ οἱ κρωγμοὶ τῶν κοράκων. Βεβαίως, οἱ κόρακες δὲν κρώζουν σὲ ραδιοφωνικὲς ἐκπομπές καὶ δὲν πληρώνονται γιὰ τοὺς κρωγμούς τους, ἀλλὰ τὸ χειρότερο ἐδῶ εἶναι ἡ ὑπόνοια ὅτι ἔχει γίνει πολλὴ φασαρία γιὰ τὸ τίποτα, ὅτι βρέθηκαν κάτι ὑπερευαίσθητοι καὶ γκρίνιαξαν γιὰ μιὰ «πολιτικὴ πρόζα» ἀπὸ αὐτὲς ποὺ δεκαπέντε χρόνια τώρα διαπράττει ὁ Βερύκιος καλῇ τῇ πίστει καὶ δὲν ἀνοίγει ρουθούνι. Δηλαδή, δὲν μὲ καταλάβατε, μᾶς λέει, ἐγὼ ἁπλῶς κενολογῶ μὲ ἀγαθὲς πάντα προθέσεις, ἐσεῖς εἶστε ὑπερβολικοὶ καὶ παρεξηγιάρηδες!

Ἡ κατακλείδα τῆς δήλωσης μὴ μετανοίας εἶναι, ὅμως, κατὰ τὸ βερυκικῶς λεγόμενο, ὅλα τὰ λεφτά! Λυπᾶται εἰλικρινά, μᾶς λέει ὁ κύριος Βερύκιος. Ἀλλὰ λυπᾶται γιὰ τὴν «παρεξήγηση», ὄχι γιὰ τίποτε ἄλλο. Ζητεῖ, δέ, συγγνώμη, ἀπὸ τοὺς ὁμοφυλόφιλους, διότι προφανῶς οἱ μὴ ὁμοφυλόφιλοι δὲν ἐνοχλοῦνται, δὲν διανοεῖται ὁ κύριος Βερύκιος ὅτι μπορεῖ νὰ ἐνοχληθοῦν ἀπὸ τὰ δῆθεν κενὰ νοήματος φασιστικὰ παραληρήματα. Ὓστερα κλείνει ξανὰ καὶ τὸ μάτι στὶς ὁμοφοβικὲς ἀγέλες ποὺ θαυμάζουν τὴν «πολιτικὴ πρόζα» του, ἀναφερόμενος σὲ φανεροὺς καὶ κρυφοὺς ὁμοφυλόφιλους. Τέλος, γιὰ νὰ μὴ μένουν ἀμφιβολίες σχετικὰ μὲ τὴν βαρύτητα ποὺ θεωρεῖ ὁ ἴδιος ὅτι ἔχει αὐτὸ ποὺ οἱ ὁμοφυλόφιλοι (καὶ μόνο, κατὰ τὴν ἐκφρασθείσα ἄποψή του) θεωροῦν σφάλμα του, χαρακτηρίζει τὴν χυδαιότητά του «φραστικὴ ραδιοφωνικὴ ἀκρότητα» καὶ μὲ χιουμοράκι ζητεῖ ἐκ νέου συγχώρεση, φροντίζοντας νὰ αὐτοπαινευθεῖ καὶ πάλι, ὡς γενναῖος ποὺ ἔχει τὴ δύναμη νὰ ἀναγνωρίζει καὶ νὰ διορθώνει τὰ λάθη του. Καὶ ἂς μὴν ἔχει ἀναγνωρίσει καὶ ἂς μὴν ἔχει διορθώσει τίποτα.