Το φαινόμενο Beatles

Τους Μπητλς αποτελούσαν οι Τζων Λέννον (John Lennon), Πωλ Μακάρτνεϊ (Paul McCartney), Τζωρτζ Χάρισον (George Harrison) και Richard Starkey, γνωστός ως Ρίνγκο Σταρ (Ringo Starr), οι οποίοι γεννήθηκαν τη δεκαετία του 1940 στο Λίβερπουλ στην Αγγλία.

Το συγκρότημα ξεκίνησε ως «Quarry Men», και πήρε το όνομά του από το σχολείο του Τζων Λέννον (Quarry Bank High).

Το 1957, ο Λέννον άκουσε τον Πωλ Μακάρτνεϊ, ενθουσιάστηκε και τον κάλεσε να παίζει μαζί του κιθάρα και πιάνο. 

Εκείνη την εποχή, ντράμερ ήταν ο Πητ Μπεστ και μπασίστας ο Στιου Σάτκλιφ.

Η καριέρα τους ξεκίνησε στο Λίβερπουλ το 1960, αφού σχημάτισαν το συγκρότημα με το όνομα «The Beatles» και άρχισαν να απογειώνονται μετά τις περιοδείες τους σε Ευρώπη και Αμερική.

Ο πρώτος τους δίσκος ηχογραφήθηκε το 1962, ήταν το «Love me do» και έγινε κατευθείαν επιτυχία.

Το κλείσιμο του "βιβλιοπωλείου της ΕΣΤΙΑΣ", ξερίζωμα μιας εποχής…

Όταν περάσουν τα χρόνια και φτάσεις σε μια ηλικία που αρχίζουν να φεύγουν, χωρίς επιστροφή, τα πρόσωπα που σημάδεψαν τη ζωή σου, τότε αρχίζεις να νιώθεις πως μαζί τους ξεριζώνονται κομμάτια από τις εποχές που έζησες. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους χώρους. Είναι κάποιες εικόνες, ήχοι και μυρωδιές που σφραγίζουν, σε πείσμα της «εξέλιξης», με ανεξίτηλο μελάνι τη μνήμη, για να σου θυμίζουν για πάντα τις πιο ουσιαστικές στιγμές της ζωής σου. Δεν υπάρχει ανώδυνος αποχωρισμός, όμως η χρονική στιγμή που αυτός συμβαίνει έχει τη σημασία της. Για τις ώρες που περάσαμε ανάμεσα στα «βαριά» ράφια του "βιβλιοπωλείου της ΕΣΤΙΑΣ", ξεφυλλίζοντας τόμους και μετρώντας και ξαναμετρώντας το πενιχρό περιεχόμενο της τσέπης μας, το κλείσιμό του σημαίνει το ξερίζωμα μιας εποχής.

Το λόμπι της χολής, από τον Χριστούλα στο μαγκάλι

Σε λίγες ημέρες (4 Απριλίου) συμπληρώνεται ένα χρόνος από την αυτοκτονία – πολιτική διακήρυξη του συνταξιούχου φαρμακοποιού Δημήτρη Χριστούλα. Ένας χρόνος διαρκούς αθλιότητας εκ μέρους των «πάνω». Ας θυμηθούμε – όλο και κάποια χρήσιμα συμπεράσματα απορρέουν…

Διονύσης Ελευθεράτος

Απρίλιος 2012. Το «όλον ΠΑΣΟΚ» ήταν «εκεί», με την ιδιότητα του αγριότερου καθεστωτικού «μαντρόσκυλου». «Ενωμένο» – εμετικό. «Ενωμένο» (η σήψη ενίοτε γίνεται συγκολλητική ουσία) και αποφασισμένο να …απαντήσει στον Χριστούλα. Επί των «επάλξεων», ο εκ των «κηπουρών» του ΓΑΠ, Πάνος Μπεγλίτης, ο «βενιζελικός» Πάρις Κουκουλόπουλος, ο «μια κατηγορία μόνος μου» Μίμης Ανδρουλάκης…

Ο Μπεγλίτης διερωτήθηκε αν ο νεκρός «είχε χρέη ή δεν είχε, αν τα έφαγαν τα παιδιά του ή τα έφαγε ο ίδιος»! Λες και τον ήξερε και χθες… Ο Κουκουλόπουλος, πάλι, εστίασε στο «δημόσιο συμφέρον», λέγοντας: «Εάν ο ίδιος άνθρωπος είχε άλλη προσέγγιση, θα μπορούσε να μας βοηθήσει για το πώς τα 4 δισ. του 2004 για δαπάνες φαρμάκου έγιναν 9 δισ. μέσα σε λίγα χρόνια»!! Επειδή έφριξαν οι πάντες, ο Κουκουλόπουλος «διευκρίνισε»: Ο απεσταλμένος (του) δικαστικός κλητήρας, εκείνος που κωπηλατούσε στον Αχέροντα ποταμό πασχίζοντας να προλάβει την ψυχή του Χριστούλα, για μάρτυρα την ήθελε κι όχι για το εδώλιο. Α, ίσως ήθελε επίσης να ελέγξει αν κρατούσε (η ψυχή) τον οβολό που έπρεπε να αφήσει στο πορθμείο του Χάροντα. Διότι ο Χριστούλας ήταν και υποστηρικτής του κινήματος «Δεν Πληρώνω». Ως εκ τούτου, πιθανόν να προκαλούσε απώλεια εσόδων του πορθμείου – πέραν του αδιευκρίνιστου ρόλου του στη διόγκωση της φαρμακευτικής δαπάνης.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΦΥΛΑΚΗ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΠΙΟ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟΛΜΗΡΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΓΕΣΙΕΣ ΤΗΣ !

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ Π. ΛΑΦΑΖΑΝΗ ΣΤΟ "ΒΗΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ"

Ερ: Κύριε Λαφαζάνη, έπειτα από τις δραματικές αποφάσεις της Ευρώπης για την Κύπρο, αισθάνεστε πολιτικά δικαιωμένος για τα όσα έχετε υποστηρίξει το τελευταίο διάστημα για την πολιτική των Βρυξελλών και του Βερολίνου;

Δεν θα σας πω τι λέω σήμερα, θα σας αναφέρω αποσπάσματα για το τι έγραφα, για παράδειγμα, στο περιοδικό «Δίαυλος» το Φεβρουάριο του 1998, πριν καν συγκροτηθεί η ευρωζώνη και φυσικά πολύ πριν την ένταξη της Ελλάδας σ’ αυτήν, όταν από παντού πανηγύριζαν. Διαβάζω επί λέξει: «Το "ευρώ" έτσι όπως οικοδομείται, αποτελεί μηχανισμό κοινωνικής εκθεμελίωσης της Ευρώπης. Η διαμόρφωση του "ευρώ" δεν πρόκειται να αποβεί παράγοντας σταθερότητας αλλά περαιτέρω αστάθειας και ανασφάλειας για την Ευρώπη ως σύνολο και τα κράτη μέλη της. Ο αποκλειστικά αγοραίος και μονεταριστικός δρόμος νομισματικής οικοδόμησης δεν οδηγεί κατ’ ανάγκη στην ενοποίηση αλλά μάλλον στην αποενοποίηση και σε περαιτέρω αποκλίσεις, παράλληλα με την πολιτική επικυριαρχία των ισχυρών κρατών εντός της ευρωπαϊκής Ζώνης. Η Ελλάδα θα υποστεί βαρύτατες οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες για να εισέλθει στο ευρώ, οι οποίες όχι μόνο δεν θα ανακοπούν, αλλά θα επιταθούν στη συνέχεια, προκειμένου η χώρα να παραμείνει στη Ζώνη του ενιαίου νομίσματος». Βλέπετε να έχει διαψευσθεί τίποτα απ’ αυτά; Η ευρωζώνη δυστυχώς μετατρέπεται σε πολιτική “φυλακή” του Γερμανικού ιμπεριαλισμού, σε καταστροφέα μικρών χωρών και “αποικιοποίησης” του ευρωπαϊκού Νότου.

ΑΡΘΡΟ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Η ΗΓΕΣΙΑ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ  ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΠΟΡΕΙΑ

1) Αντιγράφω (Ντοκουμέντα 16ου Συνεδρίου, σελ. 71, σ. Παπαρήγα):

«Στο 15ο Συνέδριο ξεκαθαρίσαμε το εξής πράγμα: Οτι η συγκέντρωση δυνάμεων, η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος χτίζεται πάνω στην αντίθεση μονοπώλια - ιμπεριαλισμός. (...). Τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Ομως, δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός, γιατί σημαίνει συμμαχία για τη σοσιαλιστική επανάσταση και συμμαχία για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό δεν μπορούμε να το βάλουμε. Και δεν μπορούμε να το βάλουμε, γιατί είναι και λυμένο θεωρητικά, αλλά και η πείρα αυτό δείχνει». Κανένα νέο δεδομένο δεν επιτρέπει αναθεώρηση όσων θεωρητικά και εμπειρικά, κατά το 16ο Συνέδριο, είναι λυμένα. Εντούτοις στις Θέσεις γίνεται ακριβώς αυτό το λάθος: Προτείνεται οικοδόμηση πολιτικής συμμαχιών στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός. Αλλά πάνω σε αυτή την αντίθεση, όπως σωστά διαπιστώναμε στο 16ο Συνέδριο, δεν χτίζεται η - στρατηγικής σημασίας για την Επανάσταση - πολιτική συμμαχιών.

2) Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών «πλησιάζουμε» το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που «έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας.

Στο 50% η προσωρινή σύνταξη για τους δημοσίους υπαλλήλους

Στη Βουλή το νομοσχέδιο

Έως και το 60% του βασικού μισθού θα λαμβάνουν οι υπάλληλοι του Δημοσίου που θα συνταξιοδοτούνται, έως ότου λάβουν την πλήρη σύνταξή τους, σύμφωνα με νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών που θα κατατεθεί την Τετάρτη στη Βουλή και το οποίο παρουσίασε ο αναπληρωτής υπουργός Χρ.Σταϊκούρας.

Το ποσοστό προκαταβολής ανέρχεται στο 50% του βασικού μισθού του μισθολογικού κλιμακίου ή του βαθμού που έφερε ο υπάλληλος κατά το χρόνο της αποχώρησής του από την Υπηρεσία και αυξάνεται σε 60% σε περιπτώσεις υπαλλήλου που είναι γονέας τριών τέκνων και άνω ή γονέας τέκνου με αναπηρία ή προστάτης μέλους της οικογενείας με αναπηρία.

Με αφορμή την έναρξη της συζήτησης στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής του νομοσχεδίου με τίτλο «Ρυθμίσεις για την τροποποίηση και τη βελτίωση συνταξιοδοτικών, δημοσιονομικών, διοικητικών και λοιπών διατάξεων του Υπουργείου Οικονομικών», ο κ. Σταϊκούρας είπε ότι πρόκειται για μια νομοθετική πρωτοβουλία που ακολούθησε όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες.

Όπως ανέφερε, δόθηκε εγκαίρως στους κυβερνητικούς εταίρους, τέθηκε, από τις 28 Ιανουαρίου σε δημόσια διαβούλευση (έγιναν 269 σχόλια), στάλθηκε για γνωμοδότηση, επί των συνταξιοδοτικών διατάξεων, στο Ελεγκτικό Συνέδριο και ενσωμάτωσε συγκεκριμένες παρατηρήσεις και προτάσεις φορέων και πολιτών.

Σε διαθεσιμότητα 25.000 δημόσιοι υπάλληλοι το 2013

ΣΤΟ ΤΕΛΙΚΟ ΣΤΑΔΙΟ ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ

Στο τελικό στάδιο βρίσκεται το νέο σχέδιο της κινητικότητας στο Δημόσιο, με το οποίο θα τεθούν 25.000 υπάλληλοι σε διαθεσιμότητα μέχρι το τέλος του 2013, ως αποτέλεσμα της κατάργησης διοικητικών μονάδων και οργανικών θέσεων από τα νέα οργανογράμματα του Δημοσίου.

Οπως αναφέρουν αρμόδιες κυβερνητικές πηγές, ο σχεδιασμός πραγματοποιήθηκε από το γραφείο του πρωθυπουργού σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομικών από τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης.

Κυβερνητικοί παράγοντες εκφράζουν την αισιοδοξία ότι με βάση τον νέο σχεδιασμό θα επιτευχθεί συμφωνία με την τρόικα για τη μείωση του Δημοσίου, θέμα για το οποίο υπήρξε αδιέξοδο κατά την προηγούμενη επίσκεψή της.

Το στοίχημα του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης είναι να θεσμοθετήσει άμεσα τα κριτήρια αξιολόγησης του προσωπικού στο Δημόσιο, ούτως ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία με την οποία θα τεθούν σε διαθεσιμότητα 12.500 υπάλληλοι μέχρι τα τέλη του Ιουνίου από φορείς της κεντρικής κυβέρνησης και αντίστοιχος αριθμός εργαζομένων στο Δημόσιο μέχρι τα τέλη του 2013.

Σύμφωνα με πληροφορίες, από το σύνολο των 25.000 υπαλλήλων περίπου 7.000 εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα απομακρυνθούν το 2014 μετά τη λήξη του 12μήνου της διαθεσιμότητας. Οι υπόλοιποι «διαθέσιμοι» υπάλληλοι θα μετακινηθούν σε υπηρεσίες που έχουν ανάγκη ανθρώπινου δυναμικού.

Στόχος της κυβέρνησης είναι να απομακρυνθούν υπάλληλοι που θα ανήκουν στις κατηγορίες των επίορκων, των κοπανατζήδων και των κατόχων πλαστών εγγράφων.

Οπως υπογράμμισε ο αρμόδιος υπουργός Αν. Μανιτάκης σε ενημέρωση που πραγματοποίησε στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΔΗΜΑΡ, ο στόχος των αποχωρήσεων μέσω συνταξιοδότησης θα ξεπεράσει τον στόχο των 150.000 από το 2010 μέχρι και το 2015, με προοπτική να αγγίξει και τους 180.000 εργαζομένους.

Αναδημοσίευση από ΕΘΝΟΣ, 28-3-2013

ΜΑΝΩΛΗΣ ΧΙΩΤΗΣ

Η ζωή και το έργο του (1921 - 1970)

Το πρώτο όργανο που μαθαίνει και παίζει συνέχεια ο Μανωλάκης είναι η ...σφυρίχτρα

Lips Radio...Live 24

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη* το 1920** όπου είχε πάει η οικογένειά του που ήταν μόνιμα εγκατεστημένη στο Ναύπλιο. Εκεί τελείωσε το Δημοτικό σχολείο.

(* Κατά τον ρεμπετολόγο Τάσο Σχορέλη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ενώ κατά τον ποιητή και συγγραφέα Νίκο Ρούτσο στο Ναύπλιο.
** Στο προσωπικό μου αρχείο σαν ημερομηνία γεννήσεως έχω καταγράψει: 21/3/1921).

Λίγο πριν το 1935 η οικογένειά του ξαναγύρισε στο Ναύπλιο από τη Θεσσαλονίκη. Εκεί άρχισε να πρωτοεργάζεται, παιδί ακόμη, σαν μουσικός.

Γιος του βαρύμαγκα και καυγατζή Πειραιώτη Διαμαντή Χιώτη και μιας δυναμικής γυναίκας που διατηρούσε στο Ναύπλιο το πιο αριστοκρατικό Μπαρ, με τις πιο όμορφες κοπέλες για σερβιτόρες και με πελάτες της τους πιο παραλήδες και αριστοκράτες της εποχής εκείνης. Ο Μανώλης μεγάλωσε στα χέρια αυτών των κοριτσιών, με τα χάδια, τα φιλιά και τις τρυφερές φροντίδες τους, μέσα στη χλιδή και στα πλούτη της σπάταλης μητέρας του που δεν άφησε ποτέ να του λείψει τίποτα. Με λίγα λόγια, ο Μ. Χιώτης μεγάλωσε σαν αρχοντόπουλο στο Ναύπλιο και διατήρησε μέχρι τον πρόωρο θάνατό του την αριστοκρατική του εμφάνιση και τον χαρακτήρα του.

Ο πατέρας του Μανώλη, ο Διαμαντής, ήταν ένας πασίγνωστος Ρεμπέτης και μάγκας του Πειραιά, μα ντόμπρος και μπεσαλής άντρας! Και πολύ - πολύ τίμιος και ηθικός άνθρωπος που δεν έκανε ποτέ υποχωρήσεις και συμβιβασμούς στη ζωή του για κανέναν και για τίποτε.
Η καταγωγή του προπάππου του ήταν από τη Χίο, γι' αυτό και το όνομα Χιώτης.
Ο πατέρας Διαμαντής ήταν «ζόρικος» (όπως τον λέγανε) και δεν τα πήγαινε καθόλου καλά με τη γυναίκα του, γιατί σαν βρισκόταν στο Μπαρ καυγάδιζε και πιανόταν στα χέρια με τους πελάτες της.

Παρ' όλη την άνεση και την πολυτέλεια των πρώτων χρόνων της ζωής του, ο Μανώλης Χιώτης δεν έγινε ούτε «μαμμόθρεφτο» ούτε κανένας λεπτεπίλεπτος άντρας. Αντίθετα ένας γερός και μεγάλος καλλιτέχνης και άφοβος νταής που τον έτρεμαν όλοι, φίλοι, γνωστοί, συνάδελφοι και μαγαζάτορες!
Ο αξέχαστος Μανώλης ήταν ένα κράμα, ένα χαρμάνι, ας το πούμε, της έξυπνης και δραστήριας μητέρας του και του τίμιου μα καβγατζή και παλικαρά πατέρα του.

Επίθεση Παπαρήγα, Μαΐλη, Μεντρέκα στους διαφωνούντες

Η ηγεσία στήνει το Συνέδριο

Οι διαφωνούντες ασκούν κριτική στην άρνηση του ΚΚΕ για συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς, επικαλούμενοι είτε το ότι σε επίπεδο τακτικής το ΚΚΕ θα έπρεπε να θέσει τους όρους του με σκοπό να αποκαλύψει τον ρόλο του ΣΥΡΙΖΑ ως "οπορτουνιστικής δύναμης" είτε ως αναγκαίο στάδιο στην κατεύθυνση προς τον στρατηγικό στόχο του σοσιαλισμού 
Σφοδρή είναι η σύγκρουση που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό του ΚΚΕ, στον δρόμο προς το 19ο Συνέδριο του κόμματος, για το οποίο η ηγεσία φαίνεται πως προετοιμάζεται για το πώς θα καταφέρει να το ελέγξει, αλλά και να προχωρήσει κι ένα βήμα παρακάτω, δηλαδή να διαγράψει τους διαφωνούντες με την επίσημη γραμμή. Ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί είναι το ότι η γενική γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, σε πρόσφατη κομματική συγκέντρωση, χαρακτήρισε ως "αγράμματους" όσους διαφωνούν με την ηγεσία και έχουν διατελέσει μέλη της Κεντρικής Επιτροπής!
Ο προσυνεδριακός διάλογος που διεξάγεται μέσα από τις σελίδες του "Ριζοσπάστη" περιλαμβάνει σειρά άρθρων από μέλη και στελέχη του κόμματος που επισημαίνουν μια ευρύτατη γκάμα αντιρρήσεων ως προς την τακτική που ακολουθεί το κόμμα σε μια σειρά κομβικών ζητημάτων, τα οποία συμπυκνώνονται στην εγκατάλειψη του "Αντι-μονοπωλιακού Αντι-ιμπεριαλιστικού Δημοκρατικού Μετώπου" (ΑΑΔΜ) ως πολιτικού προγράματος του κόμματος, που είχε ψηφιστεί από το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ το 1996, το οποίο αντικαθίσταται από τη "Λαϊκή Εξουσία" στις θέσεις για το 19ο Συνέδριο.

ΑΡΧΙΣΑΝ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΣΗΚΩ ΑΠ ΤΗ ΘΕΣΗ ΣΟΥ

21 εκατομμύρια «φυγάδευσαν» πριν το κούρεμα συγγενείς του Αναστασιάδη

ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ

Μεγάλο ηθικό και νομικό ζήτημα προκαλέι η αποκάλυψη πως η οικογένεια του γαμπρού του Νίκου Αναστασιάδη απέσυρε περίπου 21 εκατομμύρια ευρώ από τις κυπριακές τράπεζες, 3 μόλις μέρες πριν την κρίσιμη συνεδρίαση του Eurogroup όπου αποφασίστηκε το κούρεμα. Τα λεφτά μεταφέρθηκαν σε τράπεζες του Λονδίνου. Για να πραγματοποιηθεί η μεταφορά, η εταιρία έσπασε 5 τραπεζογραμμάτια που διατηρούσε στη Λαϊκή Τράπεζα.

Η εφημερίδα Χαραυγή έφερε στο φως της δημοσιότητας τις συναλλαγές της εταρίας των συγγενών του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, A.Loutsios & Sons. Ο Γιάννης Λούτσιος, γιος του Άντη Λουτσίου και συνιδιοκτήτης της εταιρίας, έχει παντρευτεί την κόρη του Νίκου Αναστασιάδη, Έλσα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η εταιρία στις 12 Μαρτίου έσπασε 5 γραμμάτια συνολικής αξίας 21 εκατομμυρίων ευρώ, τα οποία διατηρούσε στη Λαϊκή Τράπεζα και στη συνέχεια (12 και 13 Μαρτίου) τα μετέφερε με εμβάσματα στο Λονδίνο, σε τραπεζικούς λογαριασμούς της Barclays και τη Τράπεζας Κύπρου Ηνωμένου Βασιλείου.

ΟΙ ΠΑΡΑΛΥΤΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ

Χάσαμε μισθούς, δουλειές, συντάξεις, αλλά ευτυχώς είμαστε στο ευρώ.

 Ζούμε μια τραγωδία, αλλά ευτυχώς εντός του ευρώ.

 

Του Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Είπε ο πρόεδρος της κυπριακής Βουλής Γιαννάκης Ομήρου: "Μεταξύ αποδοχής της ταπεινωτικής και εξουθενωτικής μεταχείρισης που θα οδηγεί σε συνεχή υποδούλωση το λαό και τη χώρα μας και της εξέτασης μιας άλλης στάσης και θέσης της Κύπρου, δεν θα πρέπει να υπάρχει κανένας δισταγμός και καμιά αμφιταλάντευση". Και το τι εννοεί μιλώντας για άλλη στάση και θέση είναι σαφές -με την έξοδο από το ευρώ έχει να κάνει. Ενδεχόμενο που δεν διστάζουν να συζητούν δημοσίως στην Κύπρο παράγοντες από όλο το πολιτικό φάσμα.

Το θέμα δεν είναι αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τον Ομήρου -πολλοί διαφωνούν και μάλιστα κάθετα. Το θέμα είναι ότι δεν εκτοξεύονται προπαγανδιστικές πέτρες ούτε ξηλώνονται τα καθεστωτικά κεραμίδια στην Κύπρο, επειδή ένας θεσμικός παράγοντας δεν αποκλείει την αποχώρηση από το ευρώ. Δεν γίνεται δηλαδή εκεί, αλλά και πουθενά αλλού, αυτό που γίνεται στην Ελλάδα. Να λέει κάποιος ναι στο ευρώ-αλλά όχι πάση θυσία, ή ναι στην Ευρώπη- αλλά όχι στο ευρώ, και να πέφτουν να τον φάνε ως αντιευρωπαϊστή, εξτρεμιστή, ή και σαμποτέρ.

Συγγνώμη, εκεί στη Χρυσή Αυγή δεν έχετε καθίκια;

"Ο θεός να σε φιλάει απ΄ τα πισινά του μουλαριού κι  απ΄ τα μπροστινά  του καλογήρου..."

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη.

Όλα τα περίμενα από τα ανθρωπόμορφα κτήνη της Χρυσής Αυγής, αλλά ότι θα έβαζαν τον κοινοβουλευτικό τους εκπρόσωπο Χρήστο Παπά, έναν γέρο άνθρωπο, ένα ραμολί με βαμμένα μαλλιά, να ουρήσει έξω από το κτήριο του Mega, ε, αυτό με χτύπησε σαν πέτρα. Όταν όμως συνήλθα από το χτύπημα, σκέφτηκα ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με δολοφόνους, έχουμε να κάνουμε με ναζήδες και σιγά μην ντραπούνε να βγάλουνε τον αναπαραγωγικό τους μυ σε δημόσια θέα εκείνοι που επικροτούν την εξαέρωση παιδιών σε φούρνους. Μου θύμισε ο Χερουβείμ και το «Τρόμος και αθλιότητα του Γ' Ράιχ» του Μπρεχτ, όπου δύο ναζί ουρούσαν στον δρόμο για να γιορτάσουν την εκλογική νίκη του Χίτλερ, οπότε ήρθα εντελώς στα ίσα μου.

«ΕΤΣΙ ΑΓΑΠΑΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ»

61 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ - ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ Ν. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

ΤΟΥ Ν.ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ' αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.

*

"Νίκο σήκω"

Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:

"Πάμε για καθαρό αέρα;"

"Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση" (...)»

*

(Από το ρεπορτάζ του δημοσιογράφου Γιώργου Κορωναίου, όπως δημοσιεύτηκε την επομένη της εκτέλεσης στην «Προοδευτική Αλλαγή»).

***

Τα χαράματα της Κυριακής 30 του Μάρτη του 1952, ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, Δημήτρης Μπάτσης, Νίκος Καλούμενος και Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Το παράγγελμα γι' αυτήν την πολιτική δολοφονία δόθηκε από το μετεμφυλιακό καθεστώς της άρχουσας τάξης της Ελλάδας μαζί με τους Αμερικανούς συμμάχους της.

Η ελληνική πλουτοκρατία, η κυβέρνηση Πλαστήρα, το παλάτι, το στρατιωτικό και παραστρατιωτικό κατεστημένο, σαν σήμερα, πριν από 61 χρόνια, εκτελούσαν τον Νίκο Μπελογιάννη.

Σύγχρονο Νεοελληνικό Λεξικό με όλα τα νέα περιεχόμενα των λέξεων

- Μπαμπά τι θα πει Δημοκρατική Αριστερά;

- Η Αριστερά που δεν είναι Αριστερά.

 σΑτΥρΟπΡόΚοΣ

- Μπαμπά τι θα πει «πείνα»;

- Πείνα παιδί μου, θα πει να έχουν φαγητό οι άνθρωποι αλλά να μην μπορούν να φάνε με αποτέλεσμα να μένουν νηστικοί.

- Μπαμπά τι θα πει «αυτοκτονία»;

- Αυτοκτονία παιδί μου, θα πει να πεθαίνουν οι άνθρωποι από μόνοι τους με σκοπό να ρίξουν τις νόμιμα εκλεγμένες κυβερνήσεις. Πάνω από τρεις χιλιάδες τέτοιοι κακοί άνθρωποι το προσπάθησαν χωρίς επιτυχία.

- Εξαθλίωση;

- Εξαθλίωση θα πει να αναγκάζονται κάποιοι, χωρίς να φταίνε, να πρέπει να πουλήσουν τη δεύτερη Καγιέν τους.

- Εξευτελισμός;

- Εξευτελισμός θα πει να αναγκάζεται κάποιος καταζητούμενος, πρώην επιχειρηματίας, εκδότης, τραπεζίτης και ιερός ευεργέτης, να μεταμφιέζεται σε παπά για να διαφύγει στο εξωτερικό.

- Υπεύθυνη πολιτική στάση;

- Αυτό θα σου το εξηγήσω στις επόμενες εκλογές όταν ρωτήσω το Θείο Φώτη.

- Δημοκρατική Αριστερά;

- Η Αριστερά που δεν είναι Αριστερά.

- Δημοσιονομική Πειθαρχία;

- Αυτό είναι δύσκολο να στο εξηγήσω με λόγια. Θα σε πάω αύριο στο σπίτι ενός άνεργου και μετά στο σπίτι ενός τραπεζίτη για να το καταλάβεις. Είναι αυτό για το οποίο πασχίζουν οι κυβερνήσεις εδώ και τέσσερα χρόνια.

- Άνεργος;

- Ο τεμπέλης, αυτός που δεν έκανε καλά τη δουλειά του και τον απέλυσαν.

Όλοι και Όλες την Κυριακή 31 Μάρτη στο Σύνταγμα στις 6 το απόγευμα

Ανακοίνωση του Δικτύου Συνδικαλιστών Ριζοσπαστικής Αριστεράς:

Χωρίς κανένα πρόσχημα κορυφώνεται μέσα στο 2013 η άγρια νεοφιλελεύθερη επίθεση της τρόικας, εξωτερικού και εσωτερικού, σε βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, προκειμένου να ισοπεδώσουν τα δικαιώματα και τις αποδοχές των εργαζομένων και να ξεπουλήσουν τη δημόσια περιουσία. 

Η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ σε αγαστή συνεργασία με τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις του κεφαλαίου, εγχώριου και διεθνούς, έχει βαλθεί να ξηλώσει εργατικές κατακτήσεις δεκαετιών και να γυρίσει την ελληνική κοινωνία έναν αιώνα πίσω. Η τροϊκανή λεηλασία της Κύπρου και η χυδαία επίθεση ενάντια στον κυπριακό λαό αποτελούν γι’ αυτούς  πρώτης τάξεως ευκαιρία για την εμπέδωση του «μονοδρόμου» της ακραίας λιτότητας. 

Απέναντι σε αυτή την βάρβαρη πολιτική που ισοπεδώνει ολόκληρους λαούς και μετατρέπει σε καθημερινότητα την ακραία φτώχεια για χάρη της κερδοφορίας μια χούφτας πολύ μεγάλων επιχειρήσεων, είμαστε αποφασισμένοι να αντισταθούμε μέχρι τη νίκη.

ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ!

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΝΙΚΗ!

"η αιθουσα είχε τη δική της ιστορία..."

ποιές "έδωσαν" τα ονόματά τους στις αίθουσες του κτιρίου του  Υπουργείου Παιδείας...

Ζακλίν ντε Ρομιγί

Γαλάτεια Σαράντη

Έλλη Παππά

Ζακλίν ντε Ρομιγί

 

H Ζακλίν ντε Ρομιγί γεννήθηκε στη Σαρτρ στις 26 Μαρτίου του 1913. Δίδαξε ως καθηγήτρια της αρχαίας ελληνικής γραμματείας στα πανεπιστήμια της Λιλ (1949-1957), της Σορβόνης (1957-1973) και στο Collège de France (1973-1984).
Όντας η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στο Collège de France, η Ζακλίν ντε Ρομιγί υπήρξε και η πρώτη γυναίκα μέλος της Académie des inscriptions et belles-lettres (1975), στην οποία και προήδρευσε κατά το έτος 1987. Υπήρξε μέλος της Ακαδημίας της Δανίας, της Βρετανικής Ακαδημίας, των Ακαδημιών της Βιέννης, των Αθηνών, της Νάπολης, του Τορίνο, των Κάτω Χωρών, της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Επιστημών κ.ά. Είναι δόκτωρ honoris causa των πανεπιστημίων της Οξφόρδης, των Αθηνών, του Δουβλίνου, του Μόντρεαλ και του Γέιλ.
Το 1995 της δόθηκε η ελληνική υπηκοότητα και το 2001 ανακηρύχθηκε πρέσβειρα του Ελληνισμού.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο Ambatiélos de l’ Académie des inscriptions et belles-lettres (1948), το βραβείο Croiset de l’Institut de France (1969), το βραβείο Langlois de l’Académie francaise (1974), το Grand Prix d’Académie της Académie francaise (1984), το βραβείο Ωνάσης (Αθήνα, 1995).

30 Μάρτη 1952 ... η δολοφονία που συνέγειρε την ανθρωπότητα

 

 

"Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.

Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους

το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη."

 

 

                         Καλημέρα Μπελογιάννη  -  Γιάννης Ρίτσος

«Σήμερα το στρατόπεδο σωπαίνει.

Σήμερα ο ήλιος τρέμει αγκιστρωμένος στη σιωπή

όπως τρέμει το σακάκι του σκοτωμένου στο συρματόπλεγμα.

Σήμερα ο κόσμος είναι λυπημένος.

Ξεκρέμασαν μια μεγάλη καμπάνα και την ακούμπησαν στη γη.

Μες στο χαλκό της καρδιοχτυπά η ειρήνη.

Σιωπή. Ακούστε τούτη την καμπάνα.

Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους

το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

Οι δολοφόνοι κρύβονται πίσω από τα μαχαίρια τους.

Τραβηχτείτε πέρα δολοφόνοι. Τραβηχτείτε πέρα.

Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους

το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.

Ενας άνεμος που πέρασε μες απ' το σκοτεινό τούνελ της σιωπής μας έφερε το μαντάτο.

Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν.

Δυο ξεχασμένοι γλόμποι ξεθωριάζουνε στην ξώπορτα της μέρας.

Τους σκότωσαν.

[...]

Ηταν πικρό το τσάι σήμερα. Αφουγκραζόμασταν

ένα μεγάλο αμάξι που σταμάτησε στο δρόμο -

ένας τροχός του χτύπησε στο βράχο.

Μπορεί να 'ταν ο τροχός της ιστορίας.

Γιατί η γριούλα που βούρτσιζε στην μπαλκονόπορτα

το μαύρο κυριακάτικο φουστάνι της

πέτρωσε εκεί σα να κατάλαβε

τι μαύρο που 'ναι το μαύρο χρώμα

σα να 'δε ανεβασμένη μια μαύρη σημαία στο κατάρτι του χρόνου.

Λογαριάζαμε στα δάχτυλα: μεθαύριο,

μεθαύριο, ναι, μπαίνει ο Απρίλης.

Λέγαμε: θα βρούμε στο πανέρι της άνοιξης

πολλές χρυσές βελόνες, πολλές χρωματιστές κουβαρίστρες

να μπαλώσουμε το γέλιο του παιδιού

να μπαλώσουμε τις ρυτίδες της μάνας

να ράψουμε ακόμα κι ένα κομμένο πόδι, ένα σπασμένο κρανίο - λέγαμε.

Μια καρδιά χωρισμένη στα δύο,

απ' τη μια το ψωμί και το φιλί

απ' την άλλη το χρέος - θα σμίξει, λέγαμε,

μεθαύριο Απρίλης. Κάτου απ' τα δέντρα η ειρήνη,

θα χαιρετιούνται οι άνθρωποι μες απ' τα δίχτυα των αχτίνων

το φως θα κλείσει με τη φούχτα του την υψωμένη κάννη

θα χαμηλώσει η κάννη και θα γράψει στο χώμα

ένα μικρό κύκλο σαν το μηδέν

κι ύστερα γύρω στο μηδέν γραμμές - γραμμές

σαν τις αχτίνες του ήλιου που χαράζουν τα παιδιά στον άμμο.

Λογαριάζαμε στα δάχτυλα:

μεθαύριο Απρίλης και το Πάσχα

θα φιληθούνε οι άνθρωποι.

Τους σκότωσαν.

Τούτα τα πρόσωπα είναι σαν τα σταματημένα ρολόγια.

Τι ώρα να 'ναι; Τι ώρα να 'ναι σήμερα;

Ποιος σταμάτησε τούτα τα ρολόγια;

Ποιος σταμάτησε στη μέση τον Απρίλη;

Ποιος έγραψε με κάρβουνο σταυρούς πάνου στις πόρτες;

Ποιος σταμάτησε το χαμόγελο στα μάτια της μάνας; Τι ώρα να 'ναι;

Ποιος έκοψε στα δυο την ελπίδα; Τι ώρα να 'ναι; Πέστε μου λοιπόν.

Η κυρα-Λένη γύρισε απ' την αγορά μ' άδειο το καλάθι της.

Δε θυμάμαι, είπε, γιατί πήγα.

Οπου πηγαίνω βρίσκουμαι μπροστά στους σκοτωμένους.

Αν έχεις κάτι να μου πεις θα το ξεχάσω.

Δεν ξεχνάω τους σκοτωμένους. Το φουστάνι μου

αγγριώνει στους σταυρούς. Οι νεκροί με κρατάνε.

Ο,τι μου πουν θα κάνω. Παιδί μου, παιδί μου,

αυτοί πέθαναν για να ζήσεις.

Μην το ξεχνάς. Αν το θυμάσαι αυτοί δε θα πεθάνουν.

[...]

Σιωπή. Οι λαοί περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους

το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη.

Οχι δε σου ταιριάζει εσένα Μπελογιάννη τούτο το σιωπηλό πένθος

τούτες οι μαύρες κορδέλες άκρη άκρη στο φουστάνι της άνοιξης

τούτο το πράσινο σαπούνι που λιώνει ξεχασμένο στη σκάφη θολώνοντας το νερό.

Για σένανε είναι οι μεγάλες σάλπιγγες, τα μεγάλα τύμπανα,

οι μεγάλες καμπάνες και οι μεγάλες παρελάσεις,

ο μεγάλος όρκος των λαών πάνω στο φέρετρό σου

η μεγάλη μέρα της τριάντα του Μάρτη

που μπαίνει στο καινούργιο εορτολόγιο των ηρώων και των μαρτύρων της ειρήνης.

[...]

Εσύ σκαρφάλωσες στη ράχη του χάρου

κουρντίζοντας με γρήγορο χέρι το ρολόι του ήλιου.

Να φύγουν πιο γρήγορα οι δείχτες.

Να φύγει τούτη η μέρα.

Να φύγει το μαύρο απ' τα μάτια μας.

Να φύγει τ' άδικο απ' τον κόσμο.

[...]

Νίκο, είχες μια καρδιά γεμάτη απ' το αίμα του ήλιου.

Οταν περπατούσες στα ερείπια του φθινοπώρου

είχες πάντα στη μέσα τσέπη του σακακιού σου το σχέδιο της καινούργιας πολιτείας μας,

γι' αυτό χαμογελούσε ο λαός μέσα στα μάτια σου.

Εφυγες τώρα Νίκο

ανάβοντας μ' ένα γαρύφαλλο από φλόγα το κουράγιο του κόσμου,

ανάβοντας την ελπίδα στην καρδιά των λαών,

ανάβοντας τους αστερισμούς της ειρήνης στο στερέωμα του κόσμου,

πάνω απ' τις πεδιάδες τις σπαρμένες με κόκαλα.

Επεσες, Νίκο, με τ' αφτί σου κολλημένο στην καρδιά του κόσμου,

ν' ακούς τα βήματα της λευτεριάς να βαδίζουν στο μέλλον,

ν' ακούς το μέλλον να ξεδιπλώνει εκατομμύρια κόκκινες σημαίες

πάνω απ' το γέλιο των παιδιών και των κήπων.

[...]

Η νύχτα κόβει με το σουγιά της μικρά κομμάτια τ' όνειρο.

Ενα δέντρο κάνει φτερά. Ενα παιδί μεγαλώνει.

Ορκιστείτε να 'χει το παιδί το ψωμί του και το βιβλίο του

να μάθει να γράφει σ' αγαπώ,

να κρατάει μπράτσο τον ήλιο σ' ένα ανθισμένο περιβόλι.

Ο κομμουνισμός είναι η νιότη του κόσμου,

η λευτεριά και η ομορφιά του κόσμου. Ορκιστείτε.

[...]

Αύριο μεθαύριο θα επιστρέψουμε απ' το μεγάλο πόνο μας στις καθημερινές δουλειές μας,

θα φάμε το ψωμί μας. Το ψωμί είναι νόστιμο

όσο πικρές κι αν είναι οι μέρες μας. Πρέπει να φάμε το ψωμί μας.

Πρέπει να ζήσουμε, να διεκδικήσουμε τη ζωή μας και το δίκιο σας.

Μα και την ώρα που θα τρώμε θα 'μαστε έτοιμοι. Το ξέρουμε

είναι βαριά η κληρονομιά σου Μπελογιάννη -

θα τη σηκώσουμε στους ώμους μας.

Συχνά δυσκολευόμαστε, θα δυσκολευτούμε πιότερο -

θα την κρατήσουμε στους ώμους μας.

Η πληγή μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, το ίδιο κι η πίστη μας.

Θα φέρουμε την κληρονομιά σου στους ώμους μας,

ως την πόρτα του ήλιου, Μπελογιάννη.

Καλημέρα αδέρφια μου.

Καλημέρα ήλιε

Καλημέρα κόσμε.

Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά

πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.

Μ' ένα γαρύφαλλο ξεκλείδωσε όλη την αθανασία.

Μ' ένα χαμόγελο έλαμψε τον κόσμο για να μη νυχτώνει.

Καλημέρα σύντροφοι

Καλημέρα ήλιε

Καλημέρα Μπελογιάννη.

Τώρα, ας βροντήσουνε της λευτεριάς τα τύμπανα κι οι σάλπιγγες.

Καλημέρα Μπελογιάννη.

Ακόμη μια φορά. Ακόμη μια φορά

εσύ Νίκο πολέμησες για όλους μας

εσύ νίκησες για όλους μας

εσύ απόδειξες

πόσο μικρά είναι αυτή την ώρα τα μικρά όνειρα,

[...]

μπροστά στο μπόι της χαράς να πεθαίνεις

για τη χαρά του κόσμου.

[...]

Πόσο μικρή είναι τούτη η λευτεριά μπροστά στην άγρια λευτεριά

να βγάζεις την καρδιά σου σα γαρύφαλλο απ' τον κόρφο σου

για να μοσκοβολάν τα σύμπαντα θυσία και ειρήνη.

[...]

Καλημέρα ανθρώποι μου

Καλημέρα ήλιε

Καλημέρα Μπελογιάννη».

Αναρτήθηκε από camarade