35ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΓΣΕΕ: ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΟΔΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΤΟΥ ΤΑΞΙΚΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟΥ

ΟΙ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΕΣΩΣΑΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ - ΜΕ ΣΟΒΑΡΕΣ ΟΜΩΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ - ΤΗ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΗ ΗΓΕΣΙΑ 

ΤΗΣ ΓΣΕΕ

  ΑΥΤΟΝ. ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ 5 ΕΔΡΕΣ, ΠΑΜΕ 10, ΕΜ.Ε.Ι.Σ 3

 

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΡΑΤΟΥΛΗ

Η συμβιβασμένη και αναξιόπιστη ηγεσία της ΓΣΕΕ είχε σοβαρές απώλειες στο 35^ο συνέδριό της, παρά την οργιαστική λειτουργία των μηχανισμών της επί τρεις ημέρες στην "απομόνωση" της Αλεξανδρούπολης, προκειμένου να την διασώσουν και να την αναπαράγουν με κάθε τρόπο και να περιορίσουν τις όποιες αλλαγές στους παγιωμένους την τελευταία 20ετία και «μπαγιάτικους», αφού οι περισσότεροι σύνεδροι είχαν εκλεγεί πριν από τρία χρόνια, παραταξιακούς συσχετισμούς δυνάμεων.

Η μείωση αυτή δυνάμεων της ηγεσίας της ΓΣΕΕ συντελέστηκε επίσης και παρά το ότι ακόμη και σύνεδροι, που είχαν εκλεγεί με αντιδημοκρατικές, αδιαφανείς ή και νόθες διαδικασίες σε καθαρά εργοδοτικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, είχαν από πριν συμφωνηθεί και διαμοιραστεί μεταξύ ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ.

Παρότι οι συσχετισμοί παραταξιακών δυνάμεων στη ΓΣΕΕ δεν άλλαξαν ριζικά, σε πλήρη αντιστοίχιση με την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών στη χώρα και με τους αγώνες των εργαζομένων την προηγούμενη τριετία, η συμβιβασμένη ηγεσία της ΓΣΕΕ είχε μόνο μία προσωρινή «Πύρειο νίκη» και στην ουσία έχασε σημαντικό έδαφος...

Ακόμα όμως και μέσα σε αυτές τις συνθήκες η νέα διοίκηση της ΓΣΕΕ, που προέκυψε από το 35ο συνέδριο, είναι σε ένα τουλάχιστον βαθμό διαφορετική. Οι φυγόκεντρες τάσεις στην ΠΑΣΚΕ επιβεβαιώθηκαν και διευρύνθηκαν με αποτέλεσμα η ίδια να χάσει σε σχέση με το προηγούμενο συνέδριο 6 έδρες (πήρε 16 από 22 που είχε), από τις οποίες 3 πήρε η νέα αντιμνημονιακή παράταξη ΕΜΕΙΣ, που προέκυψε από πρόσφατη διάσπασή της ΠΑΣΚΕ (Ν. Φωτόπουλος, Στ. Σαλουφάκου, Ν. Ορφανός κλπ), 2 επιπλέον πήρε η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ, που από 3 έδρες που είχε στο προηγούμενο συνέδριο έφτασε τις 5, και 1 επιπλέον πήρε το ΠΑΜΕ, που από 9 έδρες έφτασε στις 10, ενώ η ΔΑΚΕ παρέμεινε στις 11 έδρες.

Συγκεκριμένα η ΠΑΣΚΕ πήρε 145 ψήφους, 34,52% και 16 έδρες, η ΔΑΚΕ 104 ψήφους, 24,35% και 11 έδρες, η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) 94 ψήφους, 22,22% και 10 έδρες, η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ 44 ψήφους, 10,40% και 5 έδρες και το ΕΜΕΙΣ (Ν. Φωτόπουλος κλπ) 32 ψήφους, 7,57% και 3 έδρες.

Με βάση αυτά τα νέα δεδομένα, με την ΠΑΣΚΕ αρκετά αποδυναμωμένη και διασπασμένη, τη ΔΑΚΕ να ισορροπεί σε τεντωμένο σκοινί για να κρατήσει την ενότητά της, την ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και το ΠΑΜΕ να σημειώνουν αύξηση των δυνάμεών τους και το ΕΜΕΙΣ να καταγράφει στην πρώτη της εμφάνιση αξιόλογη παρουσία, οι συσχετισμοί στη ΓΣΕΕ μπορεί να μην άλλαξαν ριζικά, τέθηκαν όμως οι βάσεις για την ανατροπή τους στις επερχόμενες εκλογές στις πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις και κατά συνέπεια στο επόμενο συνέδριο της ΓΣΕΕ.

Ένα άλλο βασικό πολιτικό συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι, εάν οι δυνάμεις του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος είχαν διασφαλίσει την κοινή δράση και συνεργασία τους θα ήταν πρώτη δύναμη στο συνέδριο της ΓΣΕΕ και αυτό θα δημιουργούσε άλλη δυναμική στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Επειδή όμως οι κατεδαφιστικές πολιτικές συνεχίζονται και δεν υπάρχει χρόνος για εφησυχασμό, οι δυνάμεις της συνδικαλιστικής Αριστεράς, που επιδιώκουν τον ταξικό προσανατολισμό του εργατικού κινήματος, και πρώτα απ΄ όλα και κυρίως η ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ και το ΠΑΜΕ, δεν πρέπει να χάσουν ούτε στιγμή. Θα πρέπει να αναζητήσουν τρόπους και δρόμους κοινής δράσης και συμπαράταξής τους και σε επίπεδο ΓΣΕΕ κυρίως όμως σε επίπεδο συντονισμών πρωτοβάθμιων και δευτεροβάθμιων συνδικαλιστικών οργανώσεων και συσπείρωσης των εργαζομένων στη βάση, που εκ των πραγμάτων – λόγω των συσχετισμών στη ΓΣΕΕ - θα σηκώσουν πλέον το κύριο βάρος των αγώνων ενάντια στα μνημόνια, και στην κυβέρνηση που τα υπηρετεί.

Στη μάχη αυτή οι συνεργαζόμενες δυνάμεις της συνδικαλιστικής αριστεράς μπορούν και πρέπει να συμπορευτούν μέσα στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες και με άλλες συνδικαλιστικές δυνάμεις, οι οποίες αποδεσμεύονται και αντιπαρατίθενται στην ΠΑΣΚΕ και την ΔΑΚΕ, που αποτελούν τα βασικά στηρίγματα των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα.

Οι νέοι αγώνες, οι οποίοι θα δοθούν με βάση κοινά αιτήματα των εργαζόμενων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, την προστασία από τις απολύσεις, τη λήψη μέτρων στήριξης των ανέργων, την καταβολή των δεδουλευμένων, την απόκρουση του ξεπουλήματος της δημόσιας και κοινωνικής περιουσίας, μπορεί και πρέπει να αποτελέσουν ένα σταθερό και αποφασιστικό βήμα για την κλιμάκωση και γενίκευσή τους με στόχο την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και της τρικομματικής κυβέρνησης που τις υπηρετεί.