ΟΙ ΠΑΡΑΛΥΤΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ

Χάσαμε μισθούς, δουλειές, συντάξεις, αλλά ευτυχώς είμαστε στο ευρώ.

 Ζούμε μια τραγωδία, αλλά ευτυχώς εντός του ευρώ.

 

Του Θ.ΚΑΡΤΕΡΟΥ*

Είπε ο πρόεδρος της κυπριακής Βουλής Γιαννάκης Ομήρου: "Μεταξύ αποδοχής της ταπεινωτικής και εξουθενωτικής μεταχείρισης που θα οδηγεί σε συνεχή υποδούλωση το λαό και τη χώρα μας και της εξέτασης μιας άλλης στάσης και θέσης της Κύπρου, δεν θα πρέπει να υπάρχει κανένας δισταγμός και καμιά αμφιταλάντευση". Και το τι εννοεί μιλώντας για άλλη στάση και θέση είναι σαφές -με την έξοδο από το ευρώ έχει να κάνει. Ενδεχόμενο που δεν διστάζουν να συζητούν δημοσίως στην Κύπρο παράγοντες από όλο το πολιτικό φάσμα.

Το θέμα δεν είναι αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τον Ομήρου -πολλοί διαφωνούν και μάλιστα κάθετα. Το θέμα είναι ότι δεν εκτοξεύονται προπαγανδιστικές πέτρες ούτε ξηλώνονται τα καθεστωτικά κεραμίδια στην Κύπρο, επειδή ένας θεσμικός παράγοντας δεν αποκλείει την αποχώρηση από το ευρώ. Δεν γίνεται δηλαδή εκεί, αλλά και πουθενά αλλού, αυτό που γίνεται στην Ελλάδα. Να λέει κάποιος ναι στο ευρώ-αλλά όχι πάση θυσία, ή ναι στην Ευρώπη- αλλά όχι στο ευρώ, και να πέφτουν να τον φάνε ως αντιευρωπαϊστή, εξτρεμιστή, ή και σαμποτέρ.

Το ευρώ έχει καταντήσει σε μας ταμπού. Μια δύναμη σχεδόν θεϊκή, πάνω και από τις ανάγκες που (υποτίθεται ότι) εξυπηρετεί. Που δεν χρειάζεται επιχειρήματα -η πίστη αρκεί. Λέει ας πούμε η επίσημη προπαγάνδα:  Κι αν κάποιος τολμήσει να ξεστομίσει τα μισά από αυτά που είπε ο Ομήρου, τον παίρνει και τον σηκώνει, διά χειρός Κεδίκογλου, Μουρούτη, και άλλων ευρωπαϊκών δυνάμεων.

Αυτή τη νομισματική θρησκεία την ασπάζονται όχι μόνο οι δυνάμεις που κυβερνούν, όχι μόνο τα καθεστωτικά media, αλλά και δυνάμεις που αντιστέκονται στα μνημόνια. Οι άπιστοι και οι αμφιβάλλοντες αντιμετωπίζονται με όρους αίρεσης. Ενώ η πίεση και η κακοήθεια απέναντι στην αριστερά είναι τέτοια, ώστε ούτε εκεί να μπορεί να γίνει μια συζήτηση της προκοπής, πιο απαραίτητη σήμερα που φουντώνει το ρεύμα του ευρωσκπεπτικισμού. Με επιχειρήματα, όχι με μπαταριές και σπόντες.

Και ξέρετε κάτι; Μεγαλύτερη ανάγκη να πειστούν έχουν σήμερα οι πιστοί του ευρώ. Γιατί κανένα ευρω-παράλυτο δεν είδαν ακόμα να ακούει το συνεχώς επαγγελλόμενο και αναγγελλόμενο, η πίστις σου σέσωκέ σε -και να περπατάει...

*Δημοσιεύθηκε στην «Αυγή» το Σάββατο 30 Μαρτίου 2013