κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνών και μένω.
Εσύ της θάλασσας ρυθμός, ολάνθιστο κλωνάρι,
πως σου μαδήσαν τ' άνθια σου διπλοί, τριπλοί βαρβάροι.
Τι θλιβερά που σεργιανάν τριγύρω σου τα ψάρια
κι αντίχροιστοι να παίζουνε την τύχη σου στα ζάρια.
Κουράγιο, μικροκόρη μας, που μας εγίνης μάνα
Ύμνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα.
Γ. Ρίτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου