Η Κύπρος εάλω ;;;

Για τις εξελίξεις στο Eurogroup και στην Κύπρο

(Γ. Στεφ.- από ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΥΠΠΟ) 

 «Το Eurogroup είπε ότι υπάρχει πολιτική συμφωνία για την Κύπρο και το πρόγραμμα. Υπάρχουν κάποιες αλλαγές από την προηγούμενη συμφωνία της 16ης Μαρτίου. Σε γενικές γραμμές είναι ίδιες. Υπάρχουν όμως κάποιες διαφορετικές παράμετροι, τα εργαλεία όμως έχουν βελτιωθεί» δήλωσε κατά τη συνέντευξη Τύπου ο πρόεδρος του Eurogroup.

Mάγκα το μαχαίρι σου
για να το κουσουμάρεις

πρέπει να έχεις την ψυχή
καρδιά για να το βγάλεις

(Μουρμούρικο του Ανέστη Δελλιά)

Οι εξελίξεις στο Eurogroup για την Κύπρο είναι εξόχως αρνητικές και επί της ουσίας σηματοδοτούν έναν ΑΤΙΛΛΑ ΙΙΙ για το νησί. Σηματοδοτούν μια πλήρη αναδίπλωση – υποχώρηση με καταστρεπτικά αποτελέσματα για το λαό της Κύπρου και συνολικά για τους λαούς του Ευρωπαϊκού Νότου. Γιατί είναι προφανές ότι το μήνυμα από τις εξελίξεις στην Κύπρο έχει πρωτίστως αποδέκτες εκτός νησιού.

Τα συμπεράσματα από την κρίση και την τραγωδια της Κύπρου είναι πολλά. Θα σταθούμε σε κάποια κρίσιμα σημεία.

1. Όταν λες “ΟΧΙ” πρέπει να είσαι αποφασισμένος να το ακολουθήσεις μέχρι τέλους. Παλινωδίες, αμφιταλαντεύσεις, συμβιβασμοί, ψευτομαγκιές, υπαναχωρήσεις κλπ οδηγούν στην καταστροφή και μάλιστα με όρους άτακτης υποχώρησης, συντριβής και πλήρους παράδοσης.
2. Όταν λες “ΟΧΙ” πρέπει να έχεις ήδη εκπονησει ένα εναλλακτικό σχέδιο, που να απαντά στους εκβιασμούς της ΕΕ και του ΔΝΤ και να σου επιτρέπει με σχετικά συγκροτημένο τρόπο να πας παρακάτω. Οι αστικές τάξεις σε Ελλάδα και Κύπρο έχουν αποδεδειγμένα αποτύχει να εκπονήσουν ένα υποτυπώδες εναλλακτικό σχέδιο, με στοιχεία αυτονομίας από τις επιταγές ΕΕ-ΔΝΤ.
3. Όταν λες “ΟΧΙ” αυτό πρέπει να εκφωνείται από το λαό, ο οποίος και θα το υπερασπιστεί και θα επιβάλλει την υλοποίησή του. Η στάση του ΑΚΕΛ, δηλ. της αριστεράς, στην Κύπρο ακύρωσε εν μέρει (;) αυτή τη δυνατότητα.
4. Δεν μπορείς να περιμένεις θετικές εξελίξεις από τις διαπραγματεύσεις αν δεν είσαι πειστικός και αποφασισμένος να συγκρουστείς και να επιλέξεις μια άλλη πορεία, εκτός €. Με απλά λόγια δεν υπάρχουν πραγματικά και ρεαλιστικά περιθώρια “εντίμων” ή “ρεαλιστικών” συμβιβασμών και αργά ή γρήγορα θα κληθείς να απαντήσεις στο κρίσιμο ερώτημα της συμμετοχής στην Ευρωζώνη. Σε διαφορετική περίπτωση κινδυνεύεις να δεχθείς εκτός από τον πολιτικό εξευτελισμό, ακόμη χειρότερους οικονομικούς και πολιτικούς όρους, να εκπέσεις σε ένα καθεστώς μειωμένης κυριαρχίας που θα τελεί υπό τον έλεγχο και τις εγγυήσεις διαφόρων εγγυητριών δυνάμεων, δηλ. σ' ενα καθεστώς προτεκτοράτου.
5. Η γνωστή “καραμέλα” περί του ρόλου της Ρωσίας (πασπαλισμένη με διάφορους “εθνικισμούς”, “ορθοδοξίες” κλπ) όχι μόνο δεν συνιστά σοβαρή αντιπρόταση, αλλά δείχνει να αγνοεί (ή έστω να υποτιμά) τι σημαίνει ιμπεριαλισμός και τι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, ανταγωνισμοί κλπ.
6. Τα περίφημα “πετρέλαια” της Κύπρου, τα οποία ακούμε συχνά και για την περίπτωση της Ελλάδος, όχι μόνο δεν αποτελούν “εγγύηση” ή “όπλο” αλλά αντίθετα, στο βαθμό που υπάρχουν, αποτελούν έναν πολύτιμο ενεργειακό πόρο που το κεφάλαιο θέλει να ελέγξει (με όρους λεηλασίας – αποικιοκρατίας).
7. Δεν μπορεί στα σοβαρά να ισχυρίζεται κανένας ότι μπορεί να στηρίζεται στέρεα σε μια οικονομία βασισμένη στον τομέα των Υπηρεσιών, είτε μιλάμε για Τράπεζες, είτε για Τουρισμό. Μια διαφορετική πορεία σε σύγκρουση με τους μηχανισμούς ελέγχου και επιβολής ΕΕ και ΔΝΤ προϋποθέτει, τουλάχιστον, ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυκρότησης.
8. Τα διαφορα μνημόνια και συμφωνίες συνοδεύονται από μία άμεση υποχώρηση στα ζητήματα δημοκρατίας (βλ. η συμφωνία στο Eurogroup δεν θα παει στην Κυπριακή Βουλή!) και ταυτόχρονα σφραγίζει μια πορεία προς ένα ιδιότυπο κράτος εκτάκτου ανάγκης.
9. Το μήνυμα των εξελίξεων στην Κύπρο συνιστά καμπανάκι για όσες απόψεις επιμένουν ότι μπορεί να υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι παραμένοντας ταυτόχρονα δέσμιοι ενός δηθεν “ευρωπαϊσμού”, χωρίς να καταννοούν τους συσχετισμούς, εντός (και εκτός) ΕΕ και τα όρια που αυτοί θέτουν.

Επιπλέον:

1. Με δεδομένη τη διασύνδεση που υπάρχει μεταξύ της ελληνικής και κυπριακής οικονομίας (κι οχι μονο στον τραπεζικό τομέα) ας μην έχουμε αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα οι οποιες εξελιξεις στην Κυπρο θα επηρεάσουν και την Ελλάδα. 
2. Υπάρχουν σημαντικές καταθέσεις ελληνικών συμφερόντων στην Κύπρο (αλλά και σε κυπριακές τράπεζες εκτός Κύπρου). Αν ειναι σωστοί οι υπολογισμοί ανέρχονται σε περίπου 6 δισ. € και λόγω μεγέθους θα υποστούν το “κούρεμα”. Οι καταθέσεις αυτές δεν ειναι μόνο αποταμιεύσεις που είχαν πάει στην Κύπρο για “ασφάλεια”, αλλά και χρήματα επιχειρήσεων (κεφάλαια κίνησης). Αυτό αναδεικνύει οτι στόχος δεν ειναι μόνο τα ρωσικα κεφάλαια (περ. 25% του κυπριακού τραπεζικού συστήματος). Στο στόχαστρο δηλ. της ΕΕ και του ΔΝΤ μπαίνουν έστω και δια της πλαγίας και ελληνικά κεφάλαια.
   
3. Οι εξελίξεις καταδεικνύουν οτι συνολικά το τραπεζικό σύστημα στον ευρωπαϊκό νότο μπαίνει στο στόχαστρο μεγάλων αναδιαρθρώσεων. Το κούρεμα 3 ο/οο στις Ισπανικές Τράπεζες, η ανασφάλεια που φαινεται να κυριαρχεί, θα οδηγήσει σε μαζικές μετακινήσεις κεφαλαίων προς “ασφαλέστερους προορισμούς”, οπως λ.χ. οι Γερμανικές Τράπεζες. Η Γερμανία δηλαδή θα αντλήσει άμεσα και φτηνά (“τζάμπα”) κεφάλαια την ίδια στιγμή που οι περιφερειακές χώρες θα στραγγαλίζονται.
   
4. Μεγάλα τμήματα (πιθανόν εξαιρετικά ενδιαφέροντα) των Τραπεζών της Κύπρου “σπάνε” σε “καλα” (υγιή) και “κακά” και αλλάζουν χέρια με διαδικασίες express και υποχρεωτικές. Η περίπτωση των υποκαταστημάτων των Τραπεζών της Κύπρου στην Ελλάδα είναι χαρακτηριστική. Παράλληλα, με υπαρκτή την απειλή του κουρέματος στις καταθέσεις και μελλοντικά για κάποια άλλη χώρα (π.χ. Ελλάδα) η χρηματιστηριακή αξία των τραπεζών θα μειωθεί και οι “ενδιαφέρουσες” ελληνικές τράπεζες θα εξαγοραστουν από άλλες (Γερμανικές;) φτηνά μέσα από τις γνωστές διαδικασίες της ανακεφαλαιοποίησης (που ας σημειωθεί είναι ακομη σε εκκρεμότητα).
   
5. Οι εξελίξεις στην Κύπρο θα λειτουργήσουν ως απειλή και “παραδειγματικά” για άλλους λαούς και ειδικά στην Ελλάδα. Θα χρησιμοποιηθούν για να δικαιολογήσουν αναδρομικά στα μάτια του κόσμου τη στάση της συγκυβέρνησης και να νομιμοποιήσουν τη λογική των μνημονίων στο όνομα ότι αποφύγαμε τα χειροτερα (“Δειτε τι επαθε η Κυπρος”). Αποτελεί μεγάλο ερώτημα αν μετά τις εξελίξεις αυτές δεν ακυρώνονται πλευρές (τουλάχιστον) της πολιτικής και των απόψεων μιας σημαντικής μερίδας στο εσωτερικό της αριστεράς, οπως ειχαν εκφραστει το τελευταιο διάστημα.
   
6. Αποτελεί ερώτημα η στάση που θα κρατήσει η Κυπριακή Εκκλησία κι αυτό γιατί παραδοσιακά έχει να επιδείξει εναν πολύ διαφορετικό ρόλο απο αυτόν που εμεις γνωρίζουμε για την αντίστοιχη Ελληνική (θα μπορουσαμε να πουμε οτι αποτελεί μια παρακαταθήκη ή έναν απόηχο μιας προηγούμενης περιόδου “Μακαρίου” με έντονα πατριωτικά στοιχεία και μεγάλα περιθώρια επηρασμού των εξελίξεων). Ωστοσο δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι η Κυπριακή Εκκλησία έχει συμφέροντα στις Κυπριακές Τράπεζες και δεν παύει να ειναι ένας “επιχειρηματίας”. Από την άποψη αυτή οικονομικά συμφέροντα και πολιτική επιρροή βρίσκονται υπό τον άμεσο κίνδυνο να υποστούν “κούρεμα”.
   

(Το κείμενο απηχεί τις απόψεις του υπογράφοντος)