Περί δεοντολογίας

Του Βασίλη Μουλόπουλου

Άκουσα χθες το πρωί στην εκπομπή των κ. Λυριτζή και Οικονόμου στον "Σκάι" τους δύο δημοσιογράφους να σχολιάζουν αρνητικά όσα είπα για τη δημοσιογραφική δεοντολογία σε συνέντευξή μου.

Εξέφρασαν τον φόβο τους για κρατική παρέμβαση, την οποία αποκήρυξαν μετά βδελυγμίας. Ας δούμε λοιπόν τι "εννοούσε ο ποιητής".

Τους εγγυώμαι ότι δεν εννοούσε κρατική παρέμβαση. Το αντίθετο. Δηλαδή. Προστασία του "επαγγέλματος δημοσιογράφος" από κρατικές παρεμβάσεις.

-Να μην παίρνει δηλαδή ο υπουργός τον διευθυντή ζητώντας να αντικατασταθεί ο ρεπόρτερ γιατί "δεν του πάει".

-Να μην απαιτεί ο διευθυντής από τον δημοσιογράφο στημένα ρεπορτάζ.

-Να υπάρχει ασυμβίβαστο μεταξύ δημοσιογράφου και εκπροσώπου Τύπου ιδιωτικών και δημόσιων επιχειρήσεων και οργανισμών.

Ή, αν αυτό φαίνεται υπερβολικά παρεμβατικό στους κ. Λυριτζή και Οικονόμου, να δηλώνει ο δημοσιογράφος και την "άλλη" ιδιότητά του.

* Όταν λιντσάρεται ένας κοινός θνητός επί μέρες και μήνες, όπως ο αντιπρύτανης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, η αθώωσή του να μην περνάει "στα ψιλά" του δικαστικού ρεπορτάζ. Θα περίμενα από  όσους υπερασπίζονται την "τιμή της δημοσιογραφίας" μία τουλάχιστον εκπομπή που θα αποκαθιστούσε τη χαμένη τιμή του αντιπρύτανη.

* Να μην μπορεί ο κ. Μουρούτης, ακόμη και ο "Μουρούτης του ΣΥΡΙΖΑ", να τηλεφωνεί στον διευθυντή ειδήσεων της δημόσιας τηλεόρασης για να του υπαγορεύσει πώς θα κάνει τη δουλειά του, με ποιους δημοσιογράφους και με ποιους καλεσμένους.

* Να μην μπορεί ο "αρμόδιος" υπουργός να "τρώει'" ρεπορτάζ στη δημόσια τηλεόραση (ούτε και στην ιδιωτική) που "βλάπτουν" την κυβέρνηση.

Όπως ας πούμε στο αναρχοαυτόνομο BBC, το οποίο αποκάλυψε τα ψεύδη του Μπλερ περί όπλων μαζικής καταστροφής στο Ιράκ, που ετοίμασαν την εισβολή.

Θα μπορούσα να συνεχίσω με πλήθος άλλων παραδειγμάτων περί "εγγυήσεων της δεοντολογίας" στις υπεράνω κρατικιστικής υποψίας χώρες της Δύσης και δη στις αγγλοσαξονικές.

Και όσον αφορά τα ολιγοπώλια στον χώρο των ΜΜΕ, ας διαβάσουν το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου πριν από λίγες ημέρες, που επεσήμανε τον κίνδυνο και ζητούσε μέτρα. Το Ευρωκοινοβούλιο, όχι η Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ.

Όλα αυτά μάλλον αρχές της φιλελεύθερης δημοκρατίας μου μυρίζουν. Αυτές που οι δύο δημοσιογράφοι και το μέσο, στο οποίο εργάζονται, υποστηρίζουν.

Ή μήπως όχι;

Πηγή: Αυγή