Ο Ζίζεκ και τα Γκούλαγκ της Δεξιάς

Του Γιώργου Ανανδρανιστάκη

Γκαιμπελίσκοι ή βλάκες; Αυτό ήταν το ερώτημα που ανέβηκε αυθορμήτως στα χείλη όσων διάβασαν την ανακοίνωση της Ν.Δ. σχετικά με τον αστεϊσμό του Σλοβένου φιλόσοφου Σλάβοι Ζίζεκ. Είπε ο Ζίζεκ στον Τσίπρα που καθόταν δίπλα του στην εκδήλωση του Ζάγκρεμπ ότι όσους δεν ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ θα τους στείλουμε στα Γκούλαγκ και ποιος είδε τον Μουρούτη και δεν τον εφοβήθηκε.  "Να μας πει ο κ. Τσίπρας, γιατί αποδέχτηκε δημοσίως την αθλιότητα Ζίζεκ, γιατί το κόμμα του  διένειμε δελτίο Τύπου που τον εκθείαζε και  ποιους ακριβώς Έλληνες που δεν θα τον ψηφίσουν, ονειρεύεται παρέα με τους φίλους του, να στείλει σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας!». Και μετά ακολούθησε ενδελεχής περιγραφή των Γκούλαγκ, αντιγραμμένη από τον ιστότοπο Wikipedia. Δεν έκαναν καν τον κόπο να ανοίξουν ένα βιβλίο οι αυστραλοπίθηκοι της Ρηγίλλης.


Γκαιμπελίσκοι, λοιπόν, ή βλάκες; Γκαιμπελίσκοι είναι σίγουρα, παραποιούν δηλώσεις, χαλκεύουν βίντεο, λένε χονδροειδή ψέματα, ε αυτό έκαναν και τώρα, πήραν το αστείο του Ζίζεκ και το παρουσίασαν ως απειλή. Μα υπάρχουν άνθρωποι που δεν κατάλαβαν ότι πρόκειται περί αστείου, που πιστεύουν ότι ο Τσίπρας θα πάρει την εξουσία με εκλογές και μετά θα μετατρέψει την Ελλάδα σε σοβιετική δημοκρατία; Ότι θα στείλει τους αντιφρονούντες να σαπίσουνε στα Γκούλαγκ; Ναι υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να πιστέψουν τα πάντα για την Αριστερά. Είναι η κρίσιμη μάζα που επιδιώκει να προσεταιριστεί η ΝΔ, ώστε να κερδίσει τις επόμενες εκλογές. Αυτό το 3%-4% που πάει προς την Χρυσή Αυγή και που την τελευταία στιγμή μπορεί να πει: «Μωρέ προκειμένου να βγει ο Τσίπρας και να μας στείλει στα Γκούλαγκ, καλύτερα να βγει ο Σαμαράς και να στείλει τους Τσίπρες στα ξερονήσια». Να έχουμε το νου μας, γιατί όσοι υποτίμησαν τον γκαιμπελισμό, το πλήρωσαν πολύ ακριβά.

Είναι γκαιμπελίσκοι, αλλά και βλάκες, βλάκες με περικεφαλαία. Δεν μπορεί να χωρέσει ο νους τους ότι κάποιος μπορεί να αστειευτεί με τον εαυτό του και να το κάνει με τρόπο έμμεσο, υπαινικτικό και επεξεργασμένο. Αυτό ακριβώς έκανε ο Ζίζεκ: Δια του αστείου ξεκαθάρισε ότι τα αμαρτήματα του παρελθόντος που η αριστερά το φέρει ως βάρος στη συνείδησή της δεν πρόκειται να επαναληφούν στο μέλλον. Το αστείο του Ζίζεκ ως εξορκισμός του κακού και το γέλιο του Τσίπρα ως αποδοχή του εξορκισμού.

Αν δεν ήταν εντελώς ντουβάρια εκεί στη ΝΔ θα ήξεραν ότι ο Ζίζεκ έχει γράψει για τα Γκούλαγκ, κατά των Γκούλαγκ φυσικά, ως Λακανικός ψυχαναλυτής. Αυτό όμως είναι το πρόβλημα του επικοινωνιακού επιτελείου της ΝΔ, ότι αποτελείται από αγράμματους Φιλισταίους. Από τύπους που ταυτίζουν το χιούμορ με την επιθετική χοντροκοπιά: «Κοίτα ρε πως είναι βαμμένη αυτή η κωλόγρια, ρε σαν λατέρνα είναι χα,χα,χα. Ρε αραπάκο, τι τρώτε ρε εκεί στην Αφρική, φίδια τρώτε ρε, χα, χα,χα. Τράβα του ρε την καρέκλα να δούμε αν θα σκάσει κάτω σαν καρπούζι, χα, χα, χα». Το χιούμορ σαν χωρατό, σαν μέσο εξευτελισμού του άλλου, εξόντωσης του άλλου.

Δεξιά Γκούλαγκ φτιαγμένα από χαχανητά, με αδύναμους ανθρώπους πνιγμένους στα αφόρητα γέλια των ισχυρών.

www.avgi.gr