Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Νέος γύρος αποδόμησης της Δημόσιας Διοίκησης



του Αλέξη Μητρόπουλου
Η κυβέρνηση, δέσμια του πιο σκληρού και αντικοινωνικού μνημονιακού στόχου, να σχεδιάσει και να λειτουργήσει δηλαδή τη Δημόσια Διοίκηση με τα λιγότερα οικονομικά μέσα από κάθε άλλη πολιτισμένη χώρα (μέχρι 9% επί του ΑΕΠ, σελ. 998 Ν. 4046/2012), συνεχίζει το δεύτερο μέρος του σχεδίου "Κούρεμα του κράτους".
Μετά την ψήφιση του Ν. 4109/2013 (ΦΕΚ Α 16/23-1-2013), που κατάργησε 8 φορείς και συγχώνευσε 197 Νομικά Πρόσωπα, περνά στην επόμενη φάση δραστικής μείωσης του Δημοσίου και των υπαλλήλων του, σύμφωνα με τη μνημονιακή δέσμευση για "μείωση της απασχόλησης στη γενική κυβέρνηση κατά τουλάχιστον 150.000 την περίοδο 2011-2015" (σελ. 998-999 Ν. 4046/2012). Από αυτούς, σε πρώτο στάδιο θα απολυθούν 15.000 άνθρωποι και θα τεθούν σε διαθεσιμότητα άλλοι 25.000, από τους οποίους θα απολυθούν αργότερα οι περισσότεροι.

Παρά τα τεκμηριωμένα στοιχεία του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ και των κοινωνικών φορέων ότι το πρόβλημα της Ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης δεν είναι αριθμητικό, κάτι που προκύπτει και από τα έγγραφα της ίδιας της κυβέρνησης (βλ. το υπ'αριθ. ΤΚΕ/Φ.2/17973 απαντητικό έγγραφο του κ. Μανιτάκη στην από 2-8-2012 ερώτησή μας), με το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο (τέταρτο Μνημόνιο) η κυβέρνηση
* μείωσε δραστικά το ελληνικό κράτος,
* αυστηροποίησε το Πειθαρχικό Δίκαιο ακρωτηριάζοντας το δικαιοκρατικό σύστημα,
* θεσμοθέτησε μόνιμους μηχανισμούς άντλησης υπαλλήλων προς απόλυση και εν τέλει
* θέσπισε ανοιχτά και την απόλυση χωρίς την ενδιάμεση "διαθεσιμότητα - κινητικότητα" των υπαλλήλων που υπηρετούν με σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου στους φορείς που θα καταργηθούν ή θα συγχωνευθούν. Κράτησε όμως σε ισχύ τη ρύθμιση του Ν. 4093/2012 (σελ. 5571), που επιτρέπει την απόλυση μονίμων δημοσίων υπαλλήλων μετά το πέρας της διαθεσιμότητας για φορείς και θέσεις που καταργούνται.
Ήδη δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 14.5.2013 σχέδιο νόμου με τίτλο"Οργάνωση Δημόσιας Διοίκησης και άλλες διατάξεις". Σ' αυτό χρησιμοποιείται κάθε είδους ευφημισμός και ωραιοποίηση των στόχων, κατ'ουσίαν όμως υλοποιεί τη σκληρή μνημονιακή ιδεολογία για ένα κράτος επιχειρηματικής επίνευσης, μικρό και αδύναμο για ένα κράτος - "ιμάντα" μεταξύ της Διοίκησης και των ιδιωτών ιδιωτών για ένα κράτος χωρίς πόρους για κοινωνική πολιτική, αποστασιοποιημένο από τις πολιτικές απασχόλησης και τις φιλοκοινωνικές παρεμβάσεις, αποξενωμένο από τους πολίτες, που μεταβάλλονται σε καταναλωτές.
Αντιμετωπίζει τους υπαλλήλους ως εχθρούς και οιονεί εγκληματίες, που με την πρώτη καταγγελία τίθενται υπό διαδικασία απομάκρυνσης. Έτσι αποκόπτεται κάθε δίαυλος λαϊκής συμμετοχής και κοινωνικού ελέγχου. Κυρίως όμως με αυτή τη διαδικασία αποθαρρύνονται οι νέοι ταλαντούχοι επιστήμονες να στελεχώσουν τον δημόσιο τομέα. Ο στόχος δεν είναι ούτε ο εξορθολογισμός, ούτε η καλή λειτουργία του Δημοσίου, αλλά η μετατροπή του σε υπηρέτη της αποτυχημένης στη χώρα μας ιδιωτικής πρωτοβουλίας.
Πρέπει, επομένως, να πάψουμε να βλέπουμε το ζήτημα της Διοίκησης αμυντικά και απολογητικά. Το ζήτημα του κράτους σήμερα λαμβάνει υπαρκτικό για την κοινωνία χαρακτήρα και ξεδιπλώνει τη νέα εθνικο-ανεξαρτησιακή του διάσταση. Αντί της διάλυσής του, απαιτείται ανασχεδιασμός. Αντί της αποδόμησης της κοινωνικής του ουσίας, χρειάζεται επέκταση και εμβάθυνση της κοινωνικής του αποστολής.
Η κυβέρνηση, διαλύοντας το κράτος και ευαίσθητες δομές του, "παίζει με τη φωτιά". Οφείλει να σταματήσει την καταστροφή του. Η προστασία του κράτους, στα πλαίσια ενός σχεδίου επανεκκίνησης, μπορεί να αποτελέσει το εφαλτήριο της νέας συνεννόησης της Ενωμένης Ελληνικής Αριστεράς που επιθυμεί ένα κράτος οργανωμένο με τις βέλτιστες μεθόδους και στελεχωμένο με τους αρίστους νέους λειτουργούς, που θα βοηθήσουν στην παραγωγή ποιοτικών αγαθών και υπηρεσιών, προσιτών σε όλους τους πολίτες.
Το νέο σχέδιο εισάγει ένα πλαίσιο - φενάκη για να συγκαλύψει - δικαιολογήσει τις μαζικές απολύσεις και τις δραστικές περικοπές των δημοσίων δαπανών. Επιχειρεί ένα -χωρίς προηγούμενο- κούρεμα των σύγχρονων δομών, χωρίς σχέδιο και προοπτική. Με το πρόγραμμα της γενικευμένης... "αξιολόγησης - ορθολογισμού" διαλύονται και οι πλέον ανθεκτικές του δομές. Χρησιμοποιεί ψευδεπίγραφα και ευρηματικά μέσα - μηχανισμούς-θεσμούς για να "χρυσώσει" τον πραγματικό στόχο: τον απορφανισμό του από πολύτιμο ανθρώπινο δυναμικό.
Καταφεύγει σε παρωχημένους για ευρωπαϊκά κράτη θεσμούς, προσβάλλοντας το έθνος και τον λαό. Χρησιμοποιεί μεθόδους "αξιολόγησης" και ερωτηματολόγια απαξιωτικά και παιδαριώδη για δημοσίους υπαλλήλους, ζητώντας απαντήσεις - διευκρινίσεις που είτε διαθέτει, είτε όφειλε να διαθέτει. Σε κάθε περίπτωση, πρόκειται περί μιας ανώφελης επαναπληροφόρησης των αυτονόητων.
Το τελικό συμπέρασμα είναι ότι πρόκειται περί παρωχημένων ερωτημάτων, στοιχείων, μεθόδων και μηχανισμών, που εμπλουτίζονται από αφελείς ευφημισμούς και ψευδεπίγραφες διαδικασίες για να καλύψουν τον μοναδικό στόχο των απολύσεων. Επιπλέον δημιουργεί μόνιμους μηχανισμούς κατάργησης οργανικών θέσεων, μια περιττή και ενεργοβόρα κινητικότητα και εναλλαγή των υπαλλήλων και μια προϊούσα αποκοινωνικοποίηση των δομών, ιδίως αυτών που υπηρετούν το Κοινωνικό Κράτος Δικαίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου