ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Toυ ΓΙΑΝΝΗ ΤΟΛΙΟΥ*

 Τα τεράστια προβλήματα που έχει σωρεύσει η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ένα χρόνο μετά τις εκλογές, κάνουν περισσότερη επίκαιρη τη συγκρότηση αριστερής κυβέρνησης. Μιας κυβέρνησης που με «κορμό» τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και εξασφάλιση της μέγιστης δυνατής συμμετοχής ή στήριξης των δυνάμεων της ευρύτερης Αριστεράς, θα φέρει σε πέρας το «τιτάνιο» έργο της προοδευτικής εξόδου από την κρίση, με την αντιστροφή της φτωχοποίησης του λαού, την οικονομική ανασυγκρότηση, την αντιμετώπιση της ανεργίας, την κοινωνική και πολιτιστική αναγέννηση της χώρας. Αυτά πρέπει να είναι από τα βασικά προτάγματα των αποφάσεων του συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο η επίτευξη της μέγιστης δυνατής συσπείρωσης των αριστερών δυνάμεων, για δημιουργία αριστερής κυβέρνησης και κυρίως για την υλοποίηση ενός αριστερού προγράμματος, προσκρούει σε δύο δυσκολίες:

Η πρώτη είναι η επιδίωξη «συνεργασίας για τη συνεργασία» και η δεύτερη η «άρνηση της συνεργασίας» λόγω των δυσκολιών. Στο σωστό χειρισμό των δύο αυτών «κινδύνων», κρίνονται «εν τέλει» πολιτικά όλες οι δυνάμεις της Αριστεράς και πρώτα απ’ όλα ο ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς η αντίληψη που εκπέμπεται από το κείμενο «κορμού» των Θέσεων, εμπεριέχει σοβαρά ελλείμματα θεώρησης των «κινδύνων».! Κατ’ αρχήν υπάρχει διάχυτη η αντίληψη επιδίωξη συνάθροισης δυνάμεων ευρέως φάσματος στο όνομα δημιουργίας «κυβέρνησης της αριστεράς», υποτιμώντας το πολιτικό πλαίσιο της συσπείρωσης που τελικά καταλήγει σε καθαρό «κυβερνητισμό» («κυβέρνηση για την κυβέρνηση»).! Ασφαλώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μένει αδιάφορος στη συγκρότηση μιας ευρύτερης πολιτικής και κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά αντίθετα την επιδιώκει. Ωστόσο υπάρχει ένα κρίσιμο ζήτημα, το «προγραμματικό πλαίσιο» της συνεργασίας. Οι «γέφυρες» που ρίχνονται προς άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις δεν είναι για να μετακινηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ σε «κεντρώες» θέσεις, αλλά αντίθετα οι άλλες δυνάμεις να κινηθούν προς τα αριστερά, τουλάχιστον σε βασικά ζητήματα. Μόνο τότε ενισχύονται οι προϋποθέσεις εφαρμογής του αριστερού προγράμματος. Κατά συνέπεια η αντίληψη να κάνουμε «σκόντο» και να «στρογγυλέψουμε» τις θέσεις μας προκειμένου να διευκολύνουμε την ευρύτητα συσπείρωσης, αποτελεί αφετηρία «αναδίπλωσης» και εγκατάλειψης των αριστερών «αιχμών» και της αριστερής «ψυχής» του προγράμματος. Όμως μη ξεχνάμε ότι με το πρόγραμμα της «Αθηναΐδας» φτάσαμε στο 27%, ενώ η μερική υποχώρηση από αυτό, καθώς και άλλες ενέργειες τον τελευταίο χρόνο, έχουν καθηλώσει τα ποσοστά επιρροής του.

Αυτή ωστόσο είναι η μία όψη του ζητήματος. Η άλλη αφορά τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και κυρίως προς το ΚΚΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι γεγονός ότι από άποψη αρχής, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ανοικτός σε συνεργασίες και κατά καιρούς επαναλαμβάνει την πρόσκληση για κοινή δράση, εισπράττοντας μόνιμα αρνητική απάντηση (από το ΚΚΕ σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, ενώ από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ κυρίως σε πολιτικό επίπεδο). Οι ευθύνες των δύο πολιτικών χώρων για άρνηση «κοινής δράσης» σε θέματα που υπάρχει «κοινός τόπος» είναι εμφανείς, γεγονός που οδηγεί αντικειμενικά σε ορισμένους συντρόφους σε αυθόρμητες τάσεις απόρριψης κάθε ιδέας συνεργασίας. Όμως νομίζω ότι χρειάζεται προσεκτικότερη ανάγνωση των δεδομένων. Ας έλθουμε προς στιγμήν στη θέση των άλλων, οι οποίοι βλέπουν το ΣΥΡΙΖΑ με καχυποψία λόγω ταλαντεύσεων και υπαναχωρήσεων από επίσημες θέσεις, καθώς και «ενεργειών» που δεν ενισχύουν αλλά αποδυναμώνουν την πολιτική του αξιοπιστία. Κατά συνέπεια από την πλευρά μας χρειάζεται να εκπέμπουμε και να υπηρετούμε σταθερά τα αριστερά μας προτάγματα, να εμπεδώνουμε κλίμα αξιοπιστίας και ταυτόχρονα με συνεχείς πρωτοβουλίες, να εγκαλούμε για «κοινές δράσεις» σε διακηρυγμένες κοινές θέσεις. Η εμμονή των άλλων στην άρνηση, θα έχει πολιτικό κόστος και αντίστοιχα πολιτικά οφέλη στο ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε αυτή η σταθερή στάση «διαλόγου και κοινής δράσης της Αριστεράς» ήταν από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησε στη δημιουργία του ΣΥΡΙΖΑ μαζί και στην «απογείωση» του στο 27% στις τελευταίες εκλογές. Η υπομονή και εμμονή στην ίδια στάση αρχών για την υπόθεση της Αριστεράς και τελικά του ελληνικού λαού, θα πρέπει χωρίς ταλαντεύσεις να συνεχιστεί. Επί πλέον με βάση τις εξελίξεις, χρειάζεται να δώσουμε νέα ώθηση «ριζοσπατικοποίησης» των πολιτικών θέσεις (πχ για χρέος, ευρωζώνη, «μέσα μαζικής επικοινωνίας» κά, που προτείνει το κείμενο της «Αριστερής Πλατφόρμας»), καθώς και την κινηματική μας δράση, γεγονός που θα επιδράσει θετικά τόσο στις δυνάμεις που προσεγγίζουν από «δεξιά» το ΣΥΡΙΖΑ, ενώ από την άλλη θα δημιουργήσουμε καλύτερο έδαφος για κοινή δράση με τις δυνάμεις που κινούνται «αριστερά». Με λίγα λόγια χρειάζεται να κάνουμε σωστή «διαχείριση κινδύνων» συνεργασία των αριστερών δυνάμεων και θεωρώ ότι το όφελος για το ΣΥΡΙΖΑ, την Αριστερά και συνολικά για την ελληνική κοινωνία θα είναι πολύ μεγάλο.

*Μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ