ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΡΤ

Του ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΥ*

Η «υπόθεση ΕΡΤ» ήταν εξ αρχής και παραμένει πολιτικό ζήτημα και όχι μια μεταρρυθμιστική προσπάθεια την οποία επιχειρεί να ματαιώσει η αντιπολίτευση, όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση. Όλα τα άλλα περί «αμαρτωλής ΕΡΤ» είναι άνοστες σάλτσες. Ο μόνος αμαρτωλός στην περίπτωση της ΕΡΤ, όπως και σε κάθε Δημόσιο Οργανισμό, είναι η εκάστοτε κυβέρνηση και η σημερινή. Αυτές διόριζαν, αυτές ήλεγχαν, αυτές επέβαλλαν το καθεστώς λειτουργίας της ΕΡΤ. Όταν υπάρχει χρηστή Διοίκηση ο υπάλληλος που δεν τηρεί τους κανόνες τιμωρείται. Μένει ασύδοτος μόνο όταν η Διοίκηση το επιτρέπει-για να καλύψει δικές της ατασθαλίες.

Το πολιτικό ζήτημα στην «υπόθεση ΕΡΤ» έχει τρεις τουλάχιστον πλευρές: Την ενδοκυβερνητική, τους συσχετισμούς μεταξύ των τριών κομμάτων. Την οικονομική, δηλαδή τους καναλάρχες που θέλουν να αρπάξουν ότι μπορούν από τον πλούτο της ΕΡΤ, από τις συχνότητες και το αρχείο, την ακίνητη περιουσία της και ότι άλλο. Η τρίτη πλευρά είναι η άμεση ανάμιξη της Γερμανίας και των Βρυξελλών σε μια θεωρητικώς εσωτερική μας υπόθεση.

Αυτή η τρίτη πλευρά είναι προφανώς η πιο σημαντική. Διότι ένα καθαρά, υποτίθεται, εσωτερικό θέμα μετατράπηκε εν μια νυκτί σε ευρωπαϊκό αλλά και διεθνές αν συνυπολογίσουμε το ενδιαφέρον μεγάλων αμερικανικών εφημερίδων όπως οι Ν.Υ. Τάϊμς. Δυο σημαντικά στοιχεία προέκυψαν από την κρίση, αποκλειστικό δημιούργημα των «ιδιοφυών» χειρισμών του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος. Το πρώτο είναι ότι ένα απαλό φύσημα αέρα ήταν αρκετό για να κλονιστεί η κυβερνητική σταθερότητα. Λέω απαλό επειδή οι δυο κυβερνητικοί εταίροι θέλουν πάση θυσία να αποφύγουν τις εκλογές γιατί γνωρίζουν ότι ο ένας τουλάχιστον (ίσως και οι δυο…) δεν θα μπουν στη Βουλή. Οι κυβερνητικοί χειρισμοί επέτρεψαν στους δυο εταίρους να απειλήσουν την κυβέρνηση αν και ήταν σε θέση απόλυτης αδυναμίας. Η σκέψη ήταν ότι ο πρωθυπουργός μπορούσε να απειλήσει τους δυο εταίρους με εκλογές. Αλλά αυτό το όπλο δεν το είχε. Σύμπασα η «Ευρώπη» προειδοποίησε ότι επιθυμεί «σταθερότητα», δηλαδή όχι εκλογές. Η επιλογή των εκλογών δεν βρίσκεται στην Αθήνα, δεν έχει τέτοιο δικαίωμα η κυβέρνηση Σαμαρά. Εκλογές θα γίνουν όταν το επιτρέψουν οι Βρυξέλλες. Αυτό σημαίνει να είσαι προτεκτοράτο. Η εναλλακτική λύση είναι να γίνουν εκλογές με ισχυρή λαϊκή πίεση, ήττα της κυβέρνησης και πτώση της. Τέτοια πίεση δεν ασκήθηκε.

Το τρίτο, ουσιώδες, σημείο που αποκαλύφθηκε είναι πως όχι μόνο η κυβέρνηση τρίζει αλλά και η γερμανική κυριαρχία στην Ελλάδα είναι ετοιμόρροπη, φτερό στον άνεμο. Επειδή βασίζεται σε ασθενή κυβέρνηση χωρίς στοιχειώδες λαϊκό έρεισμα-πχ ο Ερντογάν διαθέτει (και ισχυρή) λαϊκή βάση για να αντιμετωπίσει τους αντιπάλους του. Η Μέρκελ έκανε απροκάλυπτη (πανικόβλητη, θα έλεγα) παρέμβαση κλείνοντας αστραπιαία ένα ακόμα ραντεβού με τον κ. Σαμαρά ενώ ο Σόϊμπλε δήλωσε ότι θα έρθει στην Ελλάδα. Οι κινήσεις αυτές υποδηλώνουν ότι η Γερμανία είδε καθαρά πως η «υπόθεση ΕΡΤ» άνοιγε το δρόμο για εξελίξεις δυσμενείς για τα συμφέροντά της, πχ εκλογές στην Αθήνα, προ των γερμανικών, και πτώση της εξαρτημένης σημερινής κυβέρνησης.

Η ΕΡΤ, όπως και η ΔΕΠΑ, είναι πτυχές που φωτίζουν φευγαλέα τις αδιαφανείς συγκρούσεις στο τρίγωνο ΗΠΑ-Ρωσία-ΕΕ/Γερμανία για την κυριαρχία/κατοχύρωση/διεκδίκηση του ελληνικού χώρου, ενταγμένου στην ευρεία διαφιλονικούμενη περιοχή από τα Βαλκάνια ως τη Μ. Ανατολή, Τουρκία κλπ. Η κυβέρνηση το έχει αντιληφθεί και παίζει σε ένα μόνο χαρτί. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει ότι έχει καν αντιληφθεί αυτή, την απολύτως καθοριστική, διάσταση για την τύχη της χώρας, τη δική του τύχη και τη μοίρα της Αριστεράς που κρατάει στα χέρια του αυτή τη στιγμή. Η ΕΡΤ, η ΔΕΠΑ, το Μεταναστευτικό και τόσα άλλα θέματα, θέτουν και επαναθέτουν φορτικά ένα και μόνο ζήτημα, το ζήτημα της αποκατάστασης της εθνικής αξιοπρέπειας, της εθνικής ανεξαρτησίας, το μόνο θέμα που μπορεί και να ενώσει και να εμπνεύσει τον κόσμο.

Στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο οι τρεις αναζητούν νέα ισορροπία με τον κ. Σαμαρά να τάζει ανασχηματισμούς και υπουργικές θέσεις, κάτι σαν λαγούς με πετραχήλια, αλλά να εμμένει στα περί της ΕΡΤ-γράφω Τετάρτη πρωί. Θα εξαρτηθεί από τους απολυμένους/ εργαζόμενους, εν πολλοίς, η κάθε εξέλιξη. Υπό τον όρο ότι δεν θα μείνουν μόνοι και δεν θα σκορπίσουν. Αν δεν τεθεί ευθέως το πολιτικό ζήτημα, ανατροπής της κυβέρνησης, και μείνει ως συνδικαλιστική διεκδίκηση, το τέλος δεν προοιωνίζεται ευτυχές. Εννοείται ότι τα περί μεταρρυθμίσεων είναι θλιβερές αστειότητες. Αν υπήρχε τέτοια πρόθεση θα είχε φανεί σε προηγούμενες περιπτώσεις Δημόσιων Οργανισμών. Και πάντως, έστω τώρα, δεν θα μίλαγαν μόνο για απολύσεις αλλά για ένα στοιχειώδες σχέδιο με αιτιολογημένη πρόβλεψη για τον αριθμό των υπαλλήλων (συνολικά και ανά κατηγορία/ειδικότητα), προϋπολογισμό κλπ. Τα προτεκτοράτα, όμως, δεν αναλαμβάνουν τέτοια βάρη.

ΥΓ. Εργάστηκα σχεδόν τρεις δεκαετίες στην ΕΡΤ ως δημοσιογράφος/παρουσιαστής/παραγωγός του Δελτίου Ειδήσεων και πολιτικών εκπομπών. Γνωρίζω κάπως το θέμα της ΕΡΤ. Γνωρίζω, επίσης, ότι το σύνολο των εργαζομένων στην ΕΡΤ στον τομέα της Ενημέρωσης, διακρίνεται από εξαιρετική αυτοπειθαρχία, σπάνια στον Δημόσιο Τομέα. Υποχρεωτικά αφού το «προϊόν», το Δελτίο Ειδήσεων, οφείλει να είναι έτοιμο στην ώρα του, με ακρίβεια δευτερολέπτου.

Τετάρτη 19 Ιουνίου 2013