ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2013: ΡΑΓΔΑΙΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ*

Το φθινόπωρο στην ευρωζώνη θα τελειώσει στις 23 Σεπτεμβρίου, την ημέρα των γερμανικών εκλογών. Αμέσως μετά  ακολουθεί ή κοινωνικός χειμώνας ή κοινωνική άνοιξη . Οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι πιθανά ραγδαίες στην Ελλάδα καθώς  θα  απαιτηθούν  νέα μέτρα (μνημόνιο 4) . Στο Βερολίνο  δεν συζητούν για ''κούρεμα'' του ελληνικού χρέους έχοντας  τους δικούς τους σχεδιασμούς. Επιδιώκουν μία χρονική μετάθεση του χρέους Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που διέρρευσε επιβεβαιώνει ότι η Ελλάδα θα χάσει τους στόχους για μία ακόμα φορά και με μεγάλη διαφορά. Η  οικονομία της χώρας εξακολουθεί να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Το ΙΟΒΕ εκτιμά πως το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί κατά 5% φέτος. Σε δημοσιογράφους διαρρέουν ότι το τελικό νούμερο μπορεί να είναι 7%. Το success  story αποτέλεσε τελικά  το πιο σύντομο και τραγικό πολιτικό ανέκδοτο της δεκαετίας.

Μέσα σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον η λήψη πρόσθετων μέτρων θεωρείται επιβεβλημένη και θα κινηθεί στους εξής άξονες:

1.Απολύσεις επιπλέον δημοσίων υπαλλήλων. Ήδη  έχει ξεκινήσει απογραφή εξπρές σε Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, καθώς και σε δημόσιες και δημοτικές επιχειρήσεις. Μέχρι το τέλος Αυγούστου, ο κάθε οργανισμός να έχει στείλει πλήρη στοιχεία των εργαζομένων του. Ο αριθμός που έχει τεθεί ως στόχος για την περαιτέρω μείωση των εργαζομένων μόνο στα ΝΠΙΔ φτάνει τις 35.000 και αφορά  10.000 απολύσεις και 25.000 υπαλλήλους  σε διαθεσιμότητα. Η κατάργηση μέσα σε μια νύχτα , αιφνιδιαστικά, 50 ειδικοτήτων της τεχνικής- επαγγελματικής εκπαίδευσης δείχνει την έκταση του πογκρόμ που σχεδιάζουν.

2. Μειώσεις μισθών και συντάξεων. Ιδιαίτερα ο προγραμματισμός για περικοπή στις συντάξεις έως και 15% θα αποτελέσει το πέταγμα της πεταλούδας που θα προκαλέσει κοινωνικό τσουνάμι.  Σήμερα το 60% της άνεργης, φτωχοποιημένης νεολαίας έχει σαν δίκτυ κοινωνικής προστασίας τις συντάξεις του άμεσου οικογενειακού περιβάλλοντος. Όταν το δίκτυ αυτό σπάσει η ανεργία των νέων θα αποτελέσει ένα πρόβλημα μη διαχειρίσιμο.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι το φθινόπωρο του 2013 δεν θα έχει καμία σχέση με το φθινόπωρο του 2012. Εάν πέρυσι η κύρια λογική που διέτρεχε το κοινωνικό σώμα ήταν η αναμονή (με ευθύνη και των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς), το διάστημα που ακολουθεί η κύρια λογική θα είναι το αίτημα της αλλαγής( « να φύγουν , να φύγουν γιατί δεν πάει άλλο»). Το υψηλό ποσοστό(73%) των πολιτών που δημοσκοπικά εμφανίζεται να πιστεύει ότι η χώρα βαδίζει πλέον σε λάθος κατεύθυνση, το 81% που δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τη σύνθεση της νέας κυβέρνησης (και μόλις στο 9% ικανοποιημένοι),  πιστοποιεί κάτι τέτοιο.

Είναι σίγουρο επίσης ότι και σε κινηματικό επίπεδο το φθινόπωρο του ΄13 θα είναι θερμό. Οι απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων σε συνδυασμό με την διάλυση των πυλώνων του κοινωνικού κράτους ( εκπαίδευση, υγεία, τοπική αυτοδιοίκηση) θα τροφοδοτήσει δυναμικές κινητοποιήσεις. Άγνωστο Χ και αστάθμητο (πιθανά καταλυτικό) παράγοντα θα αποτελέσει ιδιαίτερα ο χώρος της Παιδείας, όχι μόνο λόγω της διακηρυγμένης θέσης του συνεδρίου της ΟΛΜΕ για αγώνες διαρκείας αλλά και λόγω μιας πιθανής δυναμικής και ποιοτικά αναβαθμισμένης επανεμφάνισης του μαθητικού κινήματος.

Μπροστά σε τέτοιου είδους εξελίξεις τίποτα δεν μπορεί να αποκλειστεί.  ¨Ήδη γίνονται κινήσεις για διάδοχες του Σαμαρά καταστάσεις . Η επανεμφάνιση ενός πιο κοινωνικά ευαίσθητου ¨καραμανλικού τόξου¨ δεν μπορεί να αποκλειστεί, ιδιαίτερα εάν αναλογιστούμε τις προνομιακές σχέσεις που θα έχει με τους Ανεξάρτητους ¨Έλληνες. Οι καλοπροαίρετες συμβουλές στο στενό πρωθυπουργικό περιβάλλον  δεν λείπουν  ¨πρέπει να ξαναδιαβάσουν το Σύνταγμα. Αν ο Πρωθυπουργός παραιτηθεί επειδή καταψηφίστηκε ένα νομοσχέδιο, δεν είναι δεδομένο ότι αμέσως προκηρύσσονται εκλογές. Αντίθετα ακολουθείται η διαδικασία των διερευνητικών εντολών''.

Ούτε θα πρέπει να υποτιμηθεί ο χρονικός ορίζοντας της 7^ης Νοεμβρίου, όταν τελειώνει η δυνατότητα διεξαγωγής εκλογών με λίστες (και ότι αυτό συνεπάγεται για τον έλεγχο της επόμενης κοινοβουλευτικής ομάδας ). Επόμενης, μέχρι της προεδρικές εκλογές του 2015, εκλογές που θα αναδείξουν ουσιαστικά κυβέρνηση τετραετίας. Για αυτό και στους σχεδιασμούς του πρωθυπουργικού περιβάλλοντος  είναι να έχουν περάσει όλα από τη Βουλή, ακόμα και'' η αναθεώρηση και επέκταση της δανειακής σύμβασης'', (όπως πιθανά θα ονομαστεί το νέο μνημόνιο), μέχρι τις 25 Οκτωβρίου.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον η Αριστερά καλείται να θέσει τους δικούς της στόχους.  Να αντιληφθεί ότι η περίοδος όπου οι θεωρίες της ανάθεσης αποτελούσαν το εύκολο άλλοθι πέρασαν ανεπιστρεπτί. Τα άλλοθι τέλος. Τέλος και οι αυταπάτες;

Το πρόσφατο νεόκοπο, μανιχαϊστικό σχήμα «της αριστεράς της νίκης» απέναντι «στην αριστερά της ήττας» δεν αρκεί. Πιθανά αρκεί για να κερδίσει μερικά εύκολα και ανέξοδα χειροκροτήματα σε γηπεδικά συνέδρια, πιθανά αρκεί για να χαϊδέψει μικροαστικά όνειρα θερινής (θέρους 1993 όμως)  νυκτός, δεν αρκεί όμως για να αναμετρηθεί με τα μεγάλα ερωτήματα. Δεν θα περισσέψουν δάκρυα από μια κοινωνία σε διάλυση,  για  την  αριστερά, (στο σύνολό της),  που δεν ξαναεπινοήσει το ριζοσπαστικό και ταξικό της χαρακτήρα Ο πολιτικός χρόνος δυστυχώς δεν είναι  μια δεξαμενή που στερεύει μόνο για τον αντίπαλο. Στερεύει για όλους.  Ιδιαίτερα όταν δίπλα στο πηγάδι καραδοκεί ο φασισμός.

*Ο Ανδρέας Ζαφείρης είναι μέλος της γραμματείας των ΣΥΝΕΚ.