Ο αθλητισμός στη Β΄Εθνική

Εκεί!...Εκεί! στη Β΄ Εθνική...
Μαζί με την Υγεία και την Εκπαίδευση!

A.M.

Η τρόικα ετοιμάζεται απ΄ ότι φαίνεται να «βάλει χέρι» και στις αθλητικές ομοσπονδίες. Σύμφωνα με πληροφορίες οι υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Αθλητισμού θα αποτελέσουν τον πολιορκητικό κριό της «επίθεσης» με άγνωστα αποτελέσματα…

Έτσι η Γενική Γραμματέας Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Μενδώνη φαίνεται να «παραγγέλνει»  στην ΓΓΑ να προχωρήσει σε «αξιολόγηση» δομών (κλπ, κλπ) των  αθλητικών ομοσπονδιών προκειμένου  να μεταβούμε στο επόμενο βήμα, που θα είναι η πιθανή συγχώνευση κάποιων από αυτές, η και άλλες παρεμβάσεις.

Βεβαίως οι εργαζόμενοι έχουν  πια αρκετή πείρα από τις λεγόμενες «αξιολογήσεις»  δομών στο Δημόσιο, οι οποίες στο όνομα της τάχα μεταρρύθμισης, δεν στοχεύουν πουθενά αλλού, παρά στις απολύσεις προσωπικού, στην υποβάθμιση υπηρεσιών με κοινωνικό και κοινωφελή χαρακτήρα…

Όπως φαίνεται, ανεξάρτητα από την επιχειρηματολογία που θα αναπτυχθεί για τις αθλητικές ομοσπονδίες και τις τροικανές παρεμβάσεις (άγνωστο με ποιο τρόπο και σε ποια έκταση αυτές θα εκφραστούν), το σίγουρο είναι πως η τραγική υποβάθμιση που βιώνει  ο αθλητισμός, ιδίως τα τελευταία  χρόνια,  συνεχίζεται.

Είτε με τη δραστική περικοπή πόρων, είτε με τις προθέσεις για συγχωνεύσεις αθλητικών κέντρων, είτε με το ξεφόρτωμα τους  «χωρίς οικονομική προίκα» προς την αιμορραγούσα οικονομικά τοπική αυτοδιοίκηση και τώρα με την παρέμβαση προς τις ομοσπονδίες  χτίζουν βήμα- βήμα  την αποδόμηση του Αθλητισμού.

Κορυφαία απόδειξη, μέσο και στόχος  είναι οι περιπέτειες στις οποίες υποβάλλουν τα τελευταία μνημονιακά χρόνια την  Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Δραστική περικοπή των οργανικών μονάδων, περιφορά της Γραμματείας από Υπουργείο σε Υπουργείο, υποβαθμίσεις ουσιωδών τομέων (μαζική άθληση) κλπ. Και βέβαια ακόμα δεν είδαμε τι θα σημάνουν όλα αυτά για το εργασιακό μέλλον των υπαλλήλων της (υποτίθεται) κεντρικής επιτελικής αθλητικής υπηρεσίας, αλλά και άλλων εργαζόμενων στον ευρύτερο χώρο του αθλητισμού (στάδια, ομοσπονδίες κλπ).

Παράλληλα, η όλη πολιτική που εφαρμόζεται στο χώρο του αθλητισμού, πέρα από τον προφανή  στόχο της υποβάθμισης, χαρακτηρίζεται και από επιπολαιότητα, αντιεπιστημονική διοικητικο-οργανωτική προσέγγιση και οπωσδήποτε επικίνδυνη άγνοια.

Εκείνο που χρειάζονται οι ομοσπονδίες δεν είναι οι αμφίβολου τρόπου και περιεχομένου συγχωνεύσεις, οι  παρά το έστω σημερινό  ισχύον νομικό πλαίσιο παρεμβάσεις, με δυο λόγια οι επίφοβες για δημιουργία διεθνών επιπλοκών «δράσεις» (ένα άθλημα-μια ομοσπονδία).

Σίγουρα απαιτούνται παρεμβάσεις ισχυρής εξυγιαντικής δημοκρατικής παρέμβασης στον τρόπο λειτουργίας τους, διαρκής και συστηματικός έλεγχος της διαχείρισης των  οικονομικών τους, ώστε να σταματήσει ένα πιθανό καθεστώς διαπλεκόμενου παραγοντισμού.

Μια τέτοια πολιτική όμως, συνδυασμένη με στοχευμένες δράσεις ανάπτυξης του αθλητισμού, είναι «πλέον ή βέβαιον» πως είναι αδύνατο να υπηρετηθεί από τη σημερινή (ή μια σαν τη σημερινή) κυβέρνηση.

Η αναβάθμιση, εξυγίανση και ανάπτυξη του αθλητισμού είναι άρρηκτα δεμένη με την ανατροπή αυτής της πολιτικής, με την ανάδειξη μιας  άλλης,  αριστερής κυβέρνησης με την παράλληλη δυναμική παρουσία ενός  λαϊκού αθλητικού κινήματος, που θα συναπαρτίζεται από αθλητές, αθλούμενους και εργαζόμενους στον αθλητισμό.

Είδομεν λοιπόν, και αγωνιστικά ας αναμένομεν…