ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΗΣΥΧΟΥ ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (30/6) ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΧΡΗΣΤΟ ΣΙΜΟ
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να προχωρήσει αταλάντευτα στην υλοποίηση του προγράμματος, παρά τις πιέσεις που θα δεχτεί από τις εγχώριες και διεθνείς ελίτ, υπογραμμίζει ο Κώστας Ήσυχος, μέλος της Συντονιστικής Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην Αυγή της Κυριακής (30/6) και στον δημοσιογράφο Χρήστο Σίμο, ο Κ. Ήσυχος εκτιμά πως δεν υπάρχουν περιθώρια συγκλίσεων με τη ΔΗΜ.ΑΡ., ενώ επισημαίνει πως η αυτοδιάλυση των συνιστωσών δεν είναι επείγον ζήτημα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
* Τι καινούργιο φέρνει η νέα συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ;
Ίσως να εμπεριέχει το "κύκνειο άσμα" του σάπιου πολιτικού συστήματος και του δικομματισμού, όπως τον γνωρίσαμε στη μεταπολίτευση, που θα συνεχίζει να εφαρμόζει κατά γράμμα τις απαιτήσεις της τρόικας αλλά και των ισχυρών συμφερόντων των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλοεργολάβων και των ιδιοκτητών ΜΜΕ της χώρας μας. Αυτή η δικομματική κυβέρνηση ίσως και να επισφραγίζει την κοινή ιδεολογική και πολιτική ατζέντα των "δύο πάλαι ποτέ μονομάχων" και, γιατί όχι, και την εκλογική συμπόρευση τους, στις επόμενες εκλογές. Δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας και όχι μόνο. Μπαίνουμε σε μια περίοδο έντονης ρευστότητας των συστημικών κομμάτων. Είναι η μεγάλη ιστορική ευκαιρία ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να περάσει στην ιδεολογική, κινηματική και προγραμματική αντεπίθεση, ώστε η ηγεμονία των ιδεών της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, να καταστεί πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα ανατροπής κι ελπίδας.
* Τι καινούργιο φέρνει η νέα συγκυβέρνηση Ν.Δ. - ΠΑΣΟΚ;
Ίσως να εμπεριέχει το "κύκνειο άσμα" του σάπιου πολιτικού συστήματος και του δικομματισμού, όπως τον γνωρίσαμε στη μεταπολίτευση, που θα συνεχίζει να εφαρμόζει κατά γράμμα τις απαιτήσεις της τρόικας αλλά και των ισχυρών συμφερόντων των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλοεργολάβων και των ιδιοκτητών ΜΜΕ της χώρας μας. Αυτή η δικομματική κυβέρνηση ίσως και να επισφραγίζει την κοινή ιδεολογική και πολιτική ατζέντα των "δύο πάλαι ποτέ μονομάχων" και, γιατί όχι, και την εκλογική συμπόρευση τους, στις επόμενες εκλογές. Δείχνει το πραγματικό πρόσωπο της μεταλλαγμένης σοσιαλδημοκρατίας στη χώρα μας και όχι μόνο. Μπαίνουμε σε μια περίοδο έντονης ρευστότητας των συστημικών κομμάτων. Είναι η μεγάλη ιστορική ευκαιρία ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ να περάσει στην ιδεολογική, κινηματική και προγραμματική αντεπίθεση, ώστε η ηγεμονία των ιδεών της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, να καταστεί πλειοψηφικό κοινωνικό ρεύμα ανατροπής κι ελπίδας.
* Πώς κρίνεις την αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση Σαμαρά; Οφείλεται μόνο στο θέμα της ΕΡΤ ή συντρέχουν κι άλλοι λόγοι; Υπάρχει δυνατότητα σύγκλισης με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Η αποχώρηση της ΔΗΜ.ΑΡ. από την κυβέρνηση πραγματοποιήθηκε μετά από μια κοινωνική ρευστοποίηση της εκλογικής της βάσης, που δεν άντεξε το βάρος των επιλογών της. Προσπαθεί, ως μια άλλη εκδοχή της Κεντροαριστεράς την περίοδο των Μνημονίων, να επιδιώξει την πολιτική της επιβίωση, μετατρέποντάς την σε ένα "α λα καρτ" συμμαχικό σχήμα σε ό,τι αφορά τον κυβερνητισμό.
Η ΕΡΤ αποτέλεσε απλά την αφορμή για να
αναζητήσει μια "ηρωική έξοδο" από την τρικομματική κυβέρνηση.
Προηγήθηκαν όμως οι ιδιωτικοποιήσεις, το άγριο κτύπημα των συντάξεων και
των μισθών, η αλματώδης αύξηση της ανεργίας, η μαζική μετανάστευση των
νέων, αντιδημοκρατικές και αυταρχικές πολιτικές, ακόμα και ακροδεξιές
εξάρσεις εις βάρος του κόσμου της εργασίας, σε βάρος των κινημάτων.
Παραμένει ο χώρος αυτός δογματικά προσηλωμένος στον μεγάλο "εθνικό
στόχο" του αστικού μπλοκ, στον "μπαμπούλα" για τη δήθεν "ολική
καταστροφή" που θα πλήξει τη χώρα μας εάν εξέλθει από την Ευρωζώνη.
Βαδίζοντας στον δρόμο της "υπευθυνότητας", απώλεσε κάθε ταξική αναφορά,
κάθε στίγμα της πολιτικής της καταγωγής και της ιστορικής μνήμης της
Αριστεράς.
Δεν υπάρχουν περιθώρια προγραμματικής σύγκλισης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ με τη ΔΗΜ.ΑΡ. Μια τέτοια περίπτωση "συνεργασίας" την εύχεται ήδη μέρος του συστήματος, που επιθυμεί, προκειμένου το μετεκλογικό σενάριο, να είναι "ελεγχόμενο" στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου της ΔΗΜ.ΑΡ. πιστεύω ότι έχει βγάλει χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα και κατανοεί πλήρως την ανάγκη να συμπορευτεί στον δρόμο της ανατροπής της "μνημονικής δαγκάνας" που επιβλήθηκαν στον λαό μας.
* Εδώ και αρκετό διάστημα, έχουν ξεσπάσει στη Βραζιλία μαζικές κινητοποιήσεις εναντίον της κυβέρνησης Ρούσεφ. Πού οφείλονται αυτές;
Πρόκειται για πρωτόγνωρες σε μαζικότητα διαδηλώσεις, σε πάνω από 82 πόλεις με τη συμμετοχή να ξεπερνά τους 2 εκατ. πολίτες. Η Βραζιλία παραμένει μια καπιταλιστική χώρα, όπου οι κυβερνήσεις του κόμματος των εργαζομένων (P.T.), ανέκοψαν την πρόσδεση της χώρας στους παγκόσμιους μηχανισμούς πολιτικού και οικονομικού έλεγχου από τις ΗΠΑ, δηλαδή την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Συμμετέχει ενεργά στην ολοκλήρωση της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, με άλλες πολιτικές ταχύτητες από αυτές της Βολιβίας, της Βενεζουέλας, του Ισημερινού. Είναι η ραχοκοκαλιά της διαδικασίας ολοκλήρωσης σε ενεργειακό, οικονομικό και νομισματικό επίπεδο. Εισήλθαν στα μεσαία στρώματα εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και νέες από τις "φαβέλες", που αναζήτησαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Η Βραζιλία κατέκτησε μια σημαντική θέση στην παγκόσμια οικονομία από άποψη δεικτών.
Το 21,5 % του πληθυσμού ζει με 1,25 δολάρια την ημέρα. Τα ζητήματα που αφορούν την εμβάθυνση της δημοκρατίας και της λαϊκής συμμετοχής δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές απαιτήσεις και ανάγκες. Η "μεγάλη ιδέα" που πλανάται σήμερα πάνω από τη Βραζιλία να διοργανώσει το κύπελλο συνομοσπονδιών, το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου και τους ολυμπιακούς αγώνες, έδωσαν την αφορμή μιας δικαιολογημένης αγανάκτησης της κοινωνίας και κυρίως των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που βλέπουν ένα χορό δισεκατομμυρίων με στοιχεία αδιαφάνειας και διαφθοράς, ενώ ορισμένες ομοσπονδιακές κυβερνήσεις έχουν νέο - συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές με την ανοχή του πολιτικού κέντρου.
Πρέπει να εξετάσουμε το βάθος των πολλαπλών αντιθέσεων. Οι όποιες προοδευτικές οριακές μετατοπίσεις, που η σοσιαλδημοκρατία πράττει, διστάζει να προχωρήσει σε βαθιές ρήξεις με τον καπιταλισμό. Αγνοεί τη βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας και την ταξική πάλη, θεωρώντας ότι η αύξηση της κατανάλωσης και η διόγκωση των μεσαίων στρωμάτων αποτελεί το όριο των κατακτήσεων των εργαζόμενων. Οι αναγκαίες δομικές ανατροπές με το σύστημα, αναδεικνύουν την ιστορική ανάγκη ώστε η πυξίδα ενός ταξιδιού με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό να έχει αρχή, μέση και τέλος. Το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση της Βραζιλίας πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη λαϊκή απαίτηση στο βάθεμα των κοινωνικών κατακτήσεων με ταξικό προσανατολισμό ή τη διαχειριστική λογική.
Παρ' όλα αυτά, εκτιμώ ότι και ο αμερικανικός παράγοντας, όπως δήλωσε πρόσφατα ο υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρυ, στην επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, έχει σαφή προσανατολισμό να επαναφέρει τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική στα "καθεστώτα της πίσω αυλής". Επομένως, οι διεκδικήσεις και οι μαζικές αφυπνίσεις πρέπει να έχουν αριστερό προσανατολισμό, αλλιώς θα μετατραπούν σε χειραγωγούμενες "εξεγέρσεις" μέσω των ισχυρών ΜΜΕ, που θα κάνουν πιο εύκολο το έργο των ιμπεριαλιστών. Η "τηλεοπτική κατσαρόλα" στην εποχή μας ίσως να έχει μεγαλύτερη απόδοση.
* Πώς σχολιάζεις το ζήτημα της αυτοδιάλυσης των συνιστωσών ενόψει του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ;
Η αυτοδιάλυση των συνιστωσών δεν μπορεί να γίνει με διοικητικό τρόπο και χρονοδιάγραμμα που δεν περιλαμβάνει τις ανησυχίες και προβληματισμούς των εταίρων του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Μια τέτοια "ωρίμανση" ιδίως όταν επιβάλλεται από τον ισχυρό εταίρο, τον Συνασπισμό, χωρίς να ακουστούν οι ανησυχίες των εταίρων μας στο συμμαχικό σχήμα που είχαμε ως τώρα, είναι κίνηση βίαιη. Το κοινωνικό απόθεμα της Αριστεράς είναι τεράστιο, αφού εμπεριέχει πολιτισμικές, ιστορικές και ταξικές πτυχές, που αγγίζουν σχεδόν κάθε πολίτη έμμεσα η άμεσα. Η πολυφωνία και η εσωκομματική δημοκρατία είναι πλούτος, όπως έχει ειπωθεί αρκετές φορές από την ηγεσία μας. Η μονολιθικότητα της Αριστεράς έχει τελειώσει χωρίς επιστροφή. Η πολυτασική ριζοσπαστική αριστερά, μέσα από έναν ενιαίο πολιτικό φορέα οφείλει να βρει τον βηματισμό της, με σύνεση και συναίνεση, με αποφασιστικότητα, ενότητα, αποτελεσματικότητα, επαναφέροντας την ανιδιοτελή στράτευση και όχι τον εθελοντισμό, την ιστορική παρακαταθήκη της ανιδιοτέλειας και όχι τον παραγοντισμό. Ο ιδεολογικός πλούτος των ιδεολογικών ρευμάτων να τροφοδοτούν συνθέτοντας την ατμομηχανή των ρήξεων και των ανατροπών.
Η ενότητά μας είναι δεδομένη. Η αυτοδιάλυση των συνιστών μπορεί να περιμένει κάποιο μεταβατικό διάστημα με τη λογική της διπλής ένταξης με συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα. Ας βασιστούμε στη δύναμη της προωθητικής σύνθεσης των ιδεών, σε επίπεδο θεωρίας και πρακτικής, που θα δώσουν ελπίδα και αυτοπεποίθηση στο λαό μας στο επερχόμενο συνέδριο μας.
* Ποια τακτική θα πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές, σε περίπτωση που σχηματίσει κυβέρνηση;
Η ριζοσπαστική Αριστερά δεν έχει περιθώρια ενσωμάτωσης ως μια άλλη δύναμη κυβερνητικής διαχείρισης. Αυτή είναι κοινή διαπίστωση όλων μας: θα κατέρρεε με απίστευτη ταχύτητα, στο πεδίο του πολιτικού χρόνου αλλά και του πραγματικού. Οι προγραμματικές μας εξαγγελίες για ανατροπή των μνημονίων, διαγραφή του χρέους ή του μεγαλυτέρου μέρους του, σε συνδυασμό με την ακύρωση των εφαρμοστικών νόμων, είναι επιβεβλημένες και ιστορικά αναπόφευκτες.
Η ρήξη μας, πρέπει να εμπεριέχει μέθοδο, προτεραιότητες στρατηγικές με αταλάντευτες κόκκινες γραμμές που θα στοχεύουν στην εθνική και λαϊκή κυριαρχία, με ταξικές στοχεύσεις, ταξικό πατριωτισμό και διεθνισμό. Θα γνωρίζουμε πού δεν κάνουμε πίσω. Η πικρή εμπειρία της Κύπρου, έδειξε ότι το σημερινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι αδυσώπητο, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Κάθε δισταγμός από την πλευρά μας στα κρίσιμα και κομβικά ζητήματα, θα γίνει μπούμερανγκ σε βάρος μας.
Το μεγάλο μας πλεονέκτημα είναι ο ίδιος ο λαός μας, αλλά και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου. Οι αναβαθμισμένες διακρατικές συμμαχίες εντός αλλά και εκτός Ε.Ε., η προτεραιότητα της κάλυψης των βασικών αναγκών το πρώτο διάστημα, η "απειθαρχία" μας ώστε να μην γίνουμε αρεστοί και "υπεύθυνοι", κάνει τους αντιπάλους μας να τρέμουν κυριολεκτικά, για να μην φύγει η γη κάτω από τα πόδια τους. Τέτοια ιστορικά παραδείγματα είναι πολλά. Εμείς μπορούμε να γίνουμε ένας καταλύτης σεισμικών πολιτικών και κινηματικών επιπτώσεων προς όφελος του λαού μας και των άλλων λαών στη Ν. Ευρώπη και αλλού. Το ξέρουν και το ξέρουμε. Θα είμαστε νικητές.
Δεν υπάρχουν περιθώρια προγραμματικής σύγκλισης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ με τη ΔΗΜ.ΑΡ. Μια τέτοια περίπτωση "συνεργασίας" την εύχεται ήδη μέρος του συστήματος, που επιθυμεί, προκειμένου το μετεκλογικό σενάριο, να είναι "ελεγχόμενο" στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου της ΔΗΜ.ΑΡ. πιστεύω ότι έχει βγάλει χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα και κατανοεί πλήρως την ανάγκη να συμπορευτεί στον δρόμο της ανατροπής της "μνημονικής δαγκάνας" που επιβλήθηκαν στον λαό μας.
* Εδώ και αρκετό διάστημα, έχουν ξεσπάσει στη Βραζιλία μαζικές κινητοποιήσεις εναντίον της κυβέρνησης Ρούσεφ. Πού οφείλονται αυτές;
Πρόκειται για πρωτόγνωρες σε μαζικότητα διαδηλώσεις, σε πάνω από 82 πόλεις με τη συμμετοχή να ξεπερνά τους 2 εκατ. πολίτες. Η Βραζιλία παραμένει μια καπιταλιστική χώρα, όπου οι κυβερνήσεις του κόμματος των εργαζομένων (P.T.), ανέκοψαν την πρόσδεση της χώρας στους παγκόσμιους μηχανισμούς πολιτικού και οικονομικού έλεγχου από τις ΗΠΑ, δηλαδή την Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ.
Συμμετέχει ενεργά στην ολοκλήρωση της Λατινικής Αμερικής και της Καραϊβικής, με άλλες πολιτικές ταχύτητες από αυτές της Βολιβίας, της Βενεζουέλας, του Ισημερινού. Είναι η ραχοκοκαλιά της διαδικασίας ολοκλήρωσης σε ενεργειακό, οικονομικό και νομισματικό επίπεδο. Εισήλθαν στα μεσαία στρώματα εκατοντάδες χιλιάδες νέοι και νέες από τις "φαβέλες", που αναζήτησαν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Η Βραζιλία κατέκτησε μια σημαντική θέση στην παγκόσμια οικονομία από άποψη δεικτών.
Το 21,5 % του πληθυσμού ζει με 1,25 δολάρια την ημέρα. Τα ζητήματα που αφορούν την εμβάθυνση της δημοκρατίας και της λαϊκής συμμετοχής δεν ανταποκρίνονται στις σημερινές απαιτήσεις και ανάγκες. Η "μεγάλη ιδέα" που πλανάται σήμερα πάνω από τη Βραζιλία να διοργανώσει το κύπελλο συνομοσπονδιών, το παγκόσμιο κύπελλο ποδοσφαίρου και τους ολυμπιακούς αγώνες, έδωσαν την αφορμή μιας δικαιολογημένης αγανάκτησης της κοινωνίας και κυρίως των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, που βλέπουν ένα χορό δισεκατομμυρίων με στοιχεία αδιαφάνειας και διαφθοράς, ενώ ορισμένες ομοσπονδιακές κυβερνήσεις έχουν νέο - συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές με την ανοχή του πολιτικού κέντρου.
Πρέπει να εξετάσουμε το βάθος των πολλαπλών αντιθέσεων. Οι όποιες προοδευτικές οριακές μετατοπίσεις, που η σοσιαλδημοκρατία πράττει, διστάζει να προχωρήσει σε βαθιές ρήξεις με τον καπιταλισμό. Αγνοεί τη βασική αντίθεση κεφαλαίου-εργασίας και την ταξική πάλη, θεωρώντας ότι η αύξηση της κατανάλωσης και η διόγκωση των μεσαίων στρωμάτων αποτελεί το όριο των κατακτήσεων των εργαζόμενων. Οι αναγκαίες δομικές ανατροπές με το σύστημα, αναδεικνύουν την ιστορική ανάγκη ώστε η πυξίδα ενός ταξιδιού με κατεύθυνση τον σοσιαλισμό να έχει αρχή, μέση και τέλος. Το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση της Βραζιλίας πρέπει να διαλέξει ανάμεσα στη λαϊκή απαίτηση στο βάθεμα των κοινωνικών κατακτήσεων με ταξικό προσανατολισμό ή τη διαχειριστική λογική.
Παρ' όλα αυτά, εκτιμώ ότι και ο αμερικανικός παράγοντας, όπως δήλωσε πρόσφατα ο υπ. Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρυ, στην επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων, έχει σαφή προσανατολισμό να επαναφέρει τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική στα "καθεστώτα της πίσω αυλής". Επομένως, οι διεκδικήσεις και οι μαζικές αφυπνίσεις πρέπει να έχουν αριστερό προσανατολισμό, αλλιώς θα μετατραπούν σε χειραγωγούμενες "εξεγέρσεις" μέσω των ισχυρών ΜΜΕ, που θα κάνουν πιο εύκολο το έργο των ιμπεριαλιστών. Η "τηλεοπτική κατσαρόλα" στην εποχή μας ίσως να έχει μεγαλύτερη απόδοση.
* Πώς σχολιάζεις το ζήτημα της αυτοδιάλυσης των συνιστωσών ενόψει του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ;
Η αυτοδιάλυση των συνιστωσών δεν μπορεί να γίνει με διοικητικό τρόπο και χρονοδιάγραμμα που δεν περιλαμβάνει τις ανησυχίες και προβληματισμούς των εταίρων του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Μια τέτοια "ωρίμανση" ιδίως όταν επιβάλλεται από τον ισχυρό εταίρο, τον Συνασπισμό, χωρίς να ακουστούν οι ανησυχίες των εταίρων μας στο συμμαχικό σχήμα που είχαμε ως τώρα, είναι κίνηση βίαιη. Το κοινωνικό απόθεμα της Αριστεράς είναι τεράστιο, αφού εμπεριέχει πολιτισμικές, ιστορικές και ταξικές πτυχές, που αγγίζουν σχεδόν κάθε πολίτη έμμεσα η άμεσα. Η πολυφωνία και η εσωκομματική δημοκρατία είναι πλούτος, όπως έχει ειπωθεί αρκετές φορές από την ηγεσία μας. Η μονολιθικότητα της Αριστεράς έχει τελειώσει χωρίς επιστροφή. Η πολυτασική ριζοσπαστική αριστερά, μέσα από έναν ενιαίο πολιτικό φορέα οφείλει να βρει τον βηματισμό της, με σύνεση και συναίνεση, με αποφασιστικότητα, ενότητα, αποτελεσματικότητα, επαναφέροντας την ανιδιοτελή στράτευση και όχι τον εθελοντισμό, την ιστορική παρακαταθήκη της ανιδιοτέλειας και όχι τον παραγοντισμό. Ο ιδεολογικός πλούτος των ιδεολογικών ρευμάτων να τροφοδοτούν συνθέτοντας την ατμομηχανή των ρήξεων και των ανατροπών.
Η ενότητά μας είναι δεδομένη. Η αυτοδιάλυση των συνιστών μπορεί να περιμένει κάποιο μεταβατικό διάστημα με τη λογική της διπλής ένταξης με συμφωνημένο χρονοδιάγραμμα. Ας βασιστούμε στη δύναμη της προωθητικής σύνθεσης των ιδεών, σε επίπεδο θεωρίας και πρακτικής, που θα δώσουν ελπίδα και αυτοπεποίθηση στο λαό μας στο επερχόμενο συνέδριο μας.
* Ποια τακτική θα πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές, σε περίπτωση που σχηματίσει κυβέρνηση;
Η ριζοσπαστική Αριστερά δεν έχει περιθώρια ενσωμάτωσης ως μια άλλη δύναμη κυβερνητικής διαχείρισης. Αυτή είναι κοινή διαπίστωση όλων μας: θα κατέρρεε με απίστευτη ταχύτητα, στο πεδίο του πολιτικού χρόνου αλλά και του πραγματικού. Οι προγραμματικές μας εξαγγελίες για ανατροπή των μνημονίων, διαγραφή του χρέους ή του μεγαλυτέρου μέρους του, σε συνδυασμό με την ακύρωση των εφαρμοστικών νόμων, είναι επιβεβλημένες και ιστορικά αναπόφευκτες.
Η ρήξη μας, πρέπει να εμπεριέχει μέθοδο, προτεραιότητες στρατηγικές με αταλάντευτες κόκκινες γραμμές που θα στοχεύουν στην εθνική και λαϊκή κυριαρχία, με ταξικές στοχεύσεις, ταξικό πατριωτισμό και διεθνισμό. Θα γνωρίζουμε πού δεν κάνουμε πίσω. Η πικρή εμπειρία της Κύπρου, έδειξε ότι το σημερινό ευρωπαϊκό οικοδόμημα είναι αδυσώπητο, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου. Κάθε δισταγμός από την πλευρά μας στα κρίσιμα και κομβικά ζητήματα, θα γίνει μπούμερανγκ σε βάρος μας.
Το μεγάλο μας πλεονέκτημα είναι ο ίδιος ο λαός μας, αλλά και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης και του κόσμου. Οι αναβαθμισμένες διακρατικές συμμαχίες εντός αλλά και εκτός Ε.Ε., η προτεραιότητα της κάλυψης των βασικών αναγκών το πρώτο διάστημα, η "απειθαρχία" μας ώστε να μην γίνουμε αρεστοί και "υπεύθυνοι", κάνει τους αντιπάλους μας να τρέμουν κυριολεκτικά, για να μην φύγει η γη κάτω από τα πόδια τους. Τέτοια ιστορικά παραδείγματα είναι πολλά. Εμείς μπορούμε να γίνουμε ένας καταλύτης σεισμικών πολιτικών και κινηματικών επιπτώσεων προς όφελος του λαού μας και των άλλων λαών στη Ν. Ευρώπη και αλλού. Το ξέρουν και το ξέρουμε. Θα είμαστε νικητές.
Τετάρτη 3 Ιουλίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου