Τα τελευταία τρία χρόνια, με πρόσχημα την κρίση, βρισκόμαστε μπροστά σ' ένα έργο με πολλές πράξεις. Οι δανειστές και οι μνημονιακές πολιτικές δυνάμεις προωθούν, μέρα με την ημέρα, τρίμηνο με το τρίμηνο, διάφορα αντιλαϊκά μέτρα που ως στόχο έχουν να αφαιρέσουν κάθε δικαίωμα των εργαζομένων και της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινωνίας.
 Αιδώς, Αργείοι. Φαρισαίοι, υποκριτές και κοινωνικοί εκτελεστές.
***
του  Ηλία  Βρεττάκου
 
Το έργο τιτλοφορείται «Η σωτηρία της πατρίδας» κι εξελίσσεται σε ποικίλες πράξεις, ανάλογα με τα συμφέροντα των δανειστών, Μνημόνιο 1, Μνημόνιο 2, Μνημόνιο 3, Μνημόνιο 4, 5, 6 κ.λπ. Οι πρωταγωνιστές αλλάζουν ανάλογα με τις αντιδράσεις των ιθαγενών. Ο στόχος ιερός. Η Ελλάδα πρέπει να γίνει Λιθουανία.
Το Δημόσιο και τα δημόσια κοινωνικά αγαθά αποτελούν τον βασικό άξονα του έργου. Οι πρωταγωνιστές αξιοποιούν τις γνωστές παθογένειες του Δημοσίου, τις πελατειακές σχέσεις, το ρουσφέτι, την ευνοιοκρατία, την αναξιοκρατία, τις ρεμούλες και όλα αυτά που οι ίδιοι δημιούργησαν και ταλαιπωρούν τους πολίτες, για να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία και να περάσουν πιο εύκολα τα σχέδιά τους.
Εκείνοι που για χρόνια ασελγούσαν πάνω στο σώμα του Δημοσίου, παρουσιάζονται ως οι κύριοι κατήγοροι.
Οι αναδιαρθρώσεις που κάνουν δεν είναι τίποτα άλλο παρά η προσαρμογή του Δημοσίου στις ανάγκες των δανειστών.
Στο πλαίσιο αυτά, πριν αλέκτορα φωνήσαι, ξέχασαν τις υποσχέσεις τους και προωθούν νέες καταργήσεις υπηρεσιών και νέες απολύσεις υπαλλήλων.
Οι προεκλογικές δηλώσεις των κομμάτων τους, αλλά και η προγραμματική θέση που παρουσίασαν στη Βουλή «όχι απολύσεις από το Δημόσιο», ξεχάστηκαν.
Η Ν.Δ. ούτε λίγο ούτε πολύ μας είπε ότι οι απολύσεις είναι προς όφελος της κοινωνίας.
ΤΟ ΠΑΣΟΚ μας είπε πως ό,τι η τρόικα απαιτεί το επιδιώκουμε και εμείς.
Η ΔΗΜ.ΑΡ., ο αριστερός ψάλτης, που είχε αναγάγει τις απολύσεις στο Δημόσιο σε κεντρικό ζήτημα, ποιεί την νήσσα.
Όχι, δεν παραιτήθηκε ο αρμόδιος υπουργός. Ο συνταγματολόγος, που είχε ανακοινώσει ότι δεν θα βάλει τη δική του υπογραφή σε απολύσεις.
Ταυτόχρονα, μας καλούν να καταθέσουμε προτάσεις.
Μας μιλούν, σήμερα, για ιστορική ευκαιρία, για να αλλάξουν τα πράγματα στο Δημόσιο της χώρας μας.
Ούτε λόγος βέβαια για το πάπλωμα, ούτε λόγος για το Μνημόνιο και το πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό πλαίσιο που έχουν συμφωνήσει με την τρόικα.

Να κάνουμε προτάσεις. Για το πώς θα καταργηθεί το ένα τρίτο του κράτους προς όφελος των ιδιωτών. Για το πώς θα απομακρυνθούν 300.000 εργαζόμενοι από το Δημόσιο, ανεξάρτητα από τις επιπτώσεις στους πολίτες, αν αυξηθεί η ανεργία, αν διαλυθούν τα ασφαλιστικά ταμεία. Για νέα σχολεία και νοσοκομεία και υπηρεσίες πρόνοιας που πρέπει να κλείσουν.
Τα μέσα που χρησιμοποιούν είναι συγκεκριμένα. Η κατασκευή επίορκων και πλεονάζοντος προσωπικού. Τα εργαλεία δεδομένα και αντικειμενικοφανή. Οι αξιολογήσεις υπηρεσιών, δομών και προσωπικού με κριτήρια πάντα όχι τις ανάγκες των πολιτών, αλλά τη συρρίκνωση του κράτους και τις νέες απολύσεις.
Να κάνουμε προτάσεις. Δηλαδή, όχι απλώς να αποδεχτούμε τα Μνημόνια και τους εγκληματικούς στόχους τους, αλλά και να συμβάλλουμε στην επίτευξή τους. Λες και δεν υπάρχουν διαχρονικές προτάσεις για να σταματήσει το Δημόσιο να χρησιμοποιείται ως λάφυρο, για λειτουργική ανεξαρτησία της Δ.Δ., για την αξιοκρατία, την πάταξη της διαφθοράς και της συναλλαγής με τα ιδιωτικά συμφέροντα.
Από κοντά τους και οι κολαούζοι τους. Γνωστοί συνδικαλιστές, που όλα αυτά τα χρόνια προσέφεραν με το αζημίωτο τις υπηρεσίες τους και σήμερα, χαμένοι στη μετάφραση των κομματικών μεταλλάξεων, προσπαθούν να βρουν νέους, μνημονιακούς πλέον, ρόλους.
Συνεχίζουν να παίζουν τον ρόλο τους. Δεν τους ενδιαφέρει ούτε η καταστροφή της κοινωνίας ούτε οι «Μανωλάδες» ούτε το αυγό του φιδιού που εκκολάπτουν.
Η λύση είναι μία. Να βγούμε στους δρόμους, ν' ανέβουμε στη σκηνή και να τους σταματήσουμε.
Ο Ηλίας Βρεττάκος είναι πρώην αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ