Τολμήστε! Μια διακήρυξη για την οποία δε ζητήθηκε συγγνώμη...

Ιούνιος του 2011... Ο λαός ανήμπορος.... 

• Ξαφνιασμένος από τις σφαλιάρες που πέφταν σύννεφο, από τα τεντωμένα δάχτυλα που με μοχθηρό και γυάλινο μάτι τους τσίριζαν : "φταις" ...
• Προσπαθώντας να καταλάβει τι γίνεται, να απενοχοποιηθεί, να πει "πως είναι δυνατόν" για το κόμμα που αγάπησε, να οργανωθεί (και πάλι ως συνήθως από την αριστερά ή κάνω λάθος)...
• Οι εργαζόμενοι που βλέπαν ό, τι με αγώνες είχαν πετύχει να το μετατρέπει το "παιδί" σε σκατόχαρτα...
• Οι μεγαλύτεροι που με την πείρα τους βλέπαν να δικαιώνονται,όσοι υποστήριζαν ότι υπάρχουν και δικτατορίες με κοινοβουλευτικό μανδύα...

Όλοι αυτοί, κι άλλοι, κι άλλοι ...

Είδαμε είδωλά μας να μας καθίζουν στο εδώλιο....  

Κοντά στο τζάκι, αγκαλιά στην πολυθρόνα, στη θαλπωρή  της βόλεψής τους και στην ελπίδα πως θάρθουν γι αυτούς καλύτερες μέρες...

Τους είδαμε να χειροκροτούν τον Εφιάλτη, να τον στηρίζουν, να καταριούνται μετα βδελυγμίας το "λαϊκισμό" και να μας προτρέπουν ευγενικά να κάτσουμε ήσυχα...

Τους θαύμασαμε να ανησυχούν για την "ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη", να ζητούν να μας ενημερώσει ο "αρχηγό"  για "τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία"...

Ανατριχιάσαμε σαν τους διαβάσαμε να ζητούν  ένα "νέο πνεύμα ομοψυχίας" και προχωρώντας σε μια προδικαστική ετυμηγορία, να απειλούν πως "όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας"...

 "Δεν έχουμε δικαίωμα -είπαν- να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών"...

Είδαμε πολλούς συνωθούμενους για μια υπογραφή...

Το μεγάλο Διονύση  Σαββόπουλο, που με την υπογραφή του "έφτυνε" τη συγκέντρωση της ΕΦΕΕ, μας έφτυνε στη μούρη το βρώμικο ψωμί, μας αποκάλυψε ότι αυτός τελικά ήταν ο πολιτευτάκος που "βαλάντωνε εκεί στην εξορία"...

Την ακαδημαϊκό μας Κική Δημουλά να μας θυμίζει "τι κινητά που γράφεται το ψέμα:όταν εσύ το εξακοντίζεις προς τον άλλον σωστά το γράφεις μέσα σου, θαρραλέα. Όμως όταν εσύ το δέχεσαι κατάστηθα τότε το γράφεις ψαίμα." και πως "ἡ λήθη περιέργως λυπᾶται τὰ κενὰ  ποὺ πότε ἡ ζωὴ ἡ ἴ δια ἀφήνει. Κι ἀπ᾿ τὸ συρτάρι ὅπου φυλάσσονται τὰ ἀζήτητα παίρνει στὴν τύχη ἕνα τὸ προσαρμόζει στὸ κενό σου καὶ ὤ τοῦ θαύματος εὑρέθη νὰ θυμᾶσαι"

Τον γλυκύτατο Άγγελο Δεληβοριά, και το μαέστρο της αστυνομικής-πολιτικής λογοτεχνίας Πέτρο Μάρκαρη...

Κι άλλους, κι άλλους πολλούς... 

Με επικεφαλής τους (έστω και προς το τέλος υπογράφοντα) Γιάννη Στουρνάρα!!!

Και δε με νοιάζει γι αυτόν, τον τελευταίο ... Για το Διονύση και για τη Δημουλά με νοιάζει

Γιατί -ρε γαμώτο- μ έχετε κάνει να κλάψω τόσες φορές με τα στιχάκια σας...!

Με τα ποιήματά σας...

ΦΕΡΤΕ ΤΑ ΕΔΩ ΡΕ !!! ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΡΕ !

ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ !  

 "ΤΟΛΜΗΣΤΕ"

"Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά.  Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.

Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας.

Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους. Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας. Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους.

Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών."

Υπόγραφαν, από τα γράμματα και τις τέχνες:

Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός

Από την ακαδημαϊκή-επιστημονική κοινότητα:

Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Άγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Γιάννης Στουρνάρας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας

 ***

Έγραφε τότε ο "πιτσιρίκος" :

 Πριν από λίγες ημέρες 32 άνθρωποι των Γραμμάτων, των Τεχνών και της ακαδημαϊκής κοινότητας συνυπέγραψαν ένα κείμενο-έκκληση στις πολιτικές δυνάμεις του τόπου να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες και να αναλάβουν στο ακέραιο τις ευθύνες τους για το καλό της χώρας.

Ο «πνευματικός κόσμος» της χώρας έκανε παρέμβαση στα πολιτικά πράγματα του τόπου. Περιέργως, οι «πνευματικοί άνθρωποι» δεν ένιωσαν καμιά ανάγκη να κάνουν κάποια παρέμβαση όλα αυτά τα χρόνια που οι ίδιοι γελοίοι πολιτικοί οδηγούσαν τη χώρα στη χρεοκοπία. Τότε ήταν όλα καλά για τον «πνευματικό κόσμο».

Όσο οι Έλληνες αποβλακώνονταν στις τηλεοράσεις και στα σκυλάδικα, ο «πνευματικός κόσμος» δεν ανησυχούσε καθόλου. Τώρα που οι Έλληνες ξύπνησαν, ο «πνευματικός κόσμος» ανησυχεί. Ωραίος «πνευματικός κόσμος».

Επίσης, ο «πνευματικός κόσμος» δεν ένιωσε καμιά ανάγκη να διαμαρτυρηθεί ή να εκφράσει την ανησυχία του για την ατιμωρησία που επικρατεί στη χώρα και για την παντελή έλλειψη Δικαιοσύνης. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να μη χάσουμε το ευρώ. Ποιος είπε ότι το πνεύμα μισεί το χρήμα;

Βέβαια, πώς να ζητήσει ο «πνευματικός κόσμος» απονομή δικαιοσύνης, όταν αυτοί που κινδυνεύουν να τιμωρηθούν είναι τα φιλαράκια τους στην εξουσία, και όταν υπάρχει κίνδυνος να βρεθούν και κάποιοι «πνευματικοί άνθρωποι» μπλεγμένοι στη διασπάθιση δημοσίου χρήματος;

Πολύ πριν χρεοκοπήσει η χώρα, είχε χρεοκοπήσει –μεταξύ άλλων- και ο «πνευματικός κόσμος» της χώρας. Οι «πνευματικοί άνθρωποι» -με ελάχιστες εξαιρέσεις πραγματικών πνευματικών ανθρώπων- είναι τζουτζέδες της πολιτικής εξουσίας και των νταβατζήδων της διαπλοκής.

Δεν γίνεται να είσαι πνευματικός άνθρωπος και να είσαι κρατικοδίαιτος. Δεν γίνεται πολιτισμός με χορηγίες. Δεν γίνεται η παρέα του πνευματικού ανθρώπου να είναι οι πολιτικοί και οι εφοπλιστές. Δεν γίνεται τα βιβλία σου να τα παρουσιάζουν οι υπουργοί και οι εκθέσεις σου να έχουν χορηγό την τράπεζα. Η Βίσση, η Βανδή και ο Ρουβάς πιο τίμιοι είναι. Και πιο πνευματικοί, βέβαια.

Επίσης, αν αυτός ο «πνευματικός κόσμος» είχε τόσο μεγάλη αξία, θα είχε και απήχηση. Και εντάξει, στην Ελλάδα δεν έχουν απήχηση επειδή είμαστε λαός χαμηλού πνευματικού επιπέδου και δεν κατανοούμε τα αριστουργήματά τους ή δεν καταλαβαίνουμε το μεγαλείο των έργων τους. Αλλά, δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν έχουν απήχηση ούτε στο εξωτερικό. Είναι δυσνόητο το έργο τους – το μεγαλείο τους θα αναγνωριστεί μετά από μερικούς αιώνες, γιατί είναι και πολύ μπροστά από την εποχή τους.

Πνευματικός κόσμος στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Υπάρχουν κάποιοι πνευματικοί άνθρωποι αλλά αυτοί είναι ελάχιστοι και δεν έχουν αγοραστεί – επίσης, αυτοί ξεχωρίζουν τη θέση τους από τον «πνευματικό κόσμο». Οι υπόλοιποι υποδύονται τους ανθρώπους του πνεύματος αλλά είναι αγορασμένοι εδώ και χρόνια. Γι’ αυτό και το ερώτημα «πού είναι οι πνευματικοί άνθρωποι;» -που ακούγεται συχνά πυκνά- είναι βλακώδες.

Οπωσδήποτε, η αναφορά στον «πνευματικό κόσμο» δεν αφορά τους 32 που υπέγραψαν το σχετικό κείμενο• ανάμεσά τους υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι που εκτιμώ – όχι για το συγκεκριμένο κείμενο, όμως. Η αναφορά αφορά όλον τον «πνευματικό κόσμο» της χώρας.

Μιας, όμως, και οι συγκεκριμένοι 32 άνθρωποι των Γραμμάτων, των Τεχνών και των Επιστημών υπέγραψαν αυτό το κείμενο –και το έκαναν για το καλό της χώρας- θα ήθελα να τους κάνω μια ερώτηση: Εσείς που αγαπάτε τόσο πολύ τη χώρα -και εκφράζετε την αγωνία σας για την τύχη της- πού έχετε τις καταθέσεις σας; Στη χώρα ή στο εξωτερικό;

Ίσως, να θεωρείτε την ερώτησή μου λαϊκίστικη αλλά δεν είναι. Απλώς, δεν είναι καθόλου βολική. Θα επιθυμούσα οι 32 άνθρωποι που υπέγραψαν την επιστολή-έκκληση να απαντήσουν στο ερώτημά μου και να δηλώσουν πού έχουν τις καταθέσεις τους – να το αποδείξουν κιόλας.

Θα χρησιμοποιήσω μάλιστα τον τίτλο του κειμένου τους: Τολμήστε.

Την υπογραφή σου πρέπει να προσέχεις πού την βάζεις. Ειδικά, αν πιστεύεις πως είσαι «πνευματικός άνθρωπος».

(Πατριώτες λοιπόν και οι «πνευματικοί άνθρωποι». Θέλουν το καλό της πατρίδας. Υποθέτω πως κι αυτοί θεωρούν ως πατρίδα μόνο τους εαυτούς τους και τα συμφέροντά τους. Μετράτε «πατριώτες» από δω και πέρα.