Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, πριν από μερικές ημέρες έγραψα για την πρόταση που μου έγινε να είμαι υποψήφιος στις επόμενες εθνικές εκλογές. Ζήτησα και την συμβουλή σας. Τέσσερις ημέρες μετά, δεν είμαι σε πολύ καλύτερη κατάσταση.
Νόμιζα πως τα πράγματα θα ξεκαθάριζαν στο μυαλό μου αλλά συνέβη το ακριβώς αντίθετο.
Χτες, είχα μια συνάντηση, όπου –μεταξύ άλλων- άκουσα και το εξής:
«Αφού είχες σκοπό να πολιτευτείς, γιατί δεν μας το είπες;»
Απάντησα πως αφενός δεν τους γνώριζα για να τους το πω και πως
αφετέρου δεν με είχε απασχολήσει ποτέ στη ζωή μου αυτό το θέμα. Δεν είχα
σκεφτεί ποτέ να γίνω πολιτικός.
Η αλήθεια είναι πως πολλά από τα πράγματα που έχω κάνει στη ζωή μου
δεν τα είχα σχεδιάσει από πριν, ούτε αποτελούσαν διακαείς πόθους μου ή
παιδικά μου όνειρα.
Απλά, συνέβησαν. Σου προτείνει κάποιος να κάνεις κάτι και λες «Δεν το
κάνω; Πλάκα θα έχει. Κι αν δεν το γουστάρω, σταματάω και κάνω κάτι
άλλο.».
Τώρα, όμως, είναι διαφορετικά. Αυτό δεν μοιάζει με κάτι από τα προηγούμενα. Και δεν ξέρω πόση πλάκα θα έχει.
Αν ζούσα στην Ισλανδία, που δεν την κυβερνάει η Μαφία αλλά είναι μια
ανοιχτή και προοδευτική κοινωνία και έχει μερικούς πολιτικούς που είναι
εντελώς τρελοκομεία –όπως δηλαδή θα έπρεπε να είναι όλοι οι πολιτικοί-,
δεν θα είχα κανέναν ενδοιασμό. Μπορεί να το επιδίωκα και μόνος μου.
Η Ισλανδία, όμως, για παράδειγμα, έχει λεσβία πρωθυπουργό. Στην
Ελλάδα, η τελευταία λεσβία ήταν η Σαπφώ. Αν και ούτε και για τη Σαπφώ
είμαστε βέβαιοι. Ο μέσος Έλληνας πιστεύει ακόμα πως λεσβία είναι κάποια
επειδή δεν είχε την τύχη να τον γνωρίσει.
Μετά από αυτή την εξέλιξη με την νέα πρόταση, η σύγχυση επιτείνεται και τώρα μάλλον θα πρέπει να σκεφτώ διπλά.
Τέλος πάντων, έχω χρόνο, ή τουλάχιστον έτσι νομίζω, και θα προσπαθήσω να πάρω τη σωστή απόφαση.
Αν και μου αρέσουν πολύ και οι λάθος αποφάσεις. Λάθη μου σωστά.
Σας ενημερώνω και θα σας ενημερώνω για όλα. Δεν έχετε παράπονο. Ούτε εγώ έχω.
Ευχαριστώ όλες τις φίλες και τους φίλους για τα μέιλ και τα μηνύματα
με τα πολύ χρήσιμα λόγια τους. Δεν έχω καταφέρει ακόμα να τα διαβάσω
όλα. Μιλάμε για βροχή μηνυμάτων.
Πάντως, ακόμα κι αυτοί που μου τα χώνουνε, με αγάπη το κάνουν. Φοβούνται μη «χαλάσω», αν γίνω πολιτικός.
Χαίρομαι που με αγαπάτε.
Κι εγώ σας αγαπάω. (Να ‘τα τα προεκλογικά!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου