Είσαι διαθέσιμος; Λέγε, ρε, είσαι;

 by Theodore Papadopoulos

Είσαι από ΑΣΕΠ ή είσαι από ΕΣΠΑ; Είσαι από επετηρίδα ή από μοριοδότηση; Έχεις μεταπτυχιακό; Διδακτορικό; Για μέτρα τα προσόντα σου. Φίλησες κατουρημένες ποδιές; Έγλειψες για τη μετάθεση; Ψήφισες για αιρετούς τα κομματόσκυλα; Έκανες μόκο όταν αδικούσαν τον συνάδελφο; Δούλεψες κάθε μέρα απεργίας – δε γίνεται τίποτα ρε παιδιά με πυροτεχνήματα απεργίες; Πήρες ακριβό αμάξι; Έπαιξες χρηματιστήριο; Την κοπάναγες από τη δουλειά στη ζούλα; Είπες «μπράβο» στον φασίστα για το χαστούκι, αφού «της άξιζε»; Αγόρασες Πρώτο Θέμα και ψώνισες με τα κουπόνια;

Έκανες υπομονή όταν σου κόβαν τον μισθό ή όταν σε ρίχναν στη δουλειά (θα αναγνωριστεί βρε αδελφέ η αξία σου μια μέρα);  Φοβήθηκες μη βγεις από το ευρώ; Γέμισες μία σακούλα τρόφιμα για το «όλοι μαζί μπορούμε»; Είπες «ρε παιδιά δεν γίνονται αυτά» κι όταν έγιναν κοίταξες αλλού; Νομίζεις ότι θα γλιτώσεις; Είσαι αυτός που προσευχόταν κάθε βράδυ κι έλεγε «έχει ο θεός» και σ’ αυτή αλλά και στην άλλη ζωή;

Είσαι αυτός που ξεπατωνόταν στη δουλειά όταν οι άλλοι κανόνιζαν τις βάρδιες και τις άδειες με τον κομματάρχη προϊστάμενο; Βρισκόσουν στους δρόμους, στις συνελεύσεις, στη γειτονιά ονειρευόμενος μιαν άλλη κοινωνία, έναν πιο δίκαιο και λίγο πιο όμορφο κόσμο; Είσαι αυτός που κάθε χρόνο έβαζε λιγότερο ψωμί στο σπίτι γιατί αρνήθηκες να τα τσεπώσεις από αλλού και δεν έλειψες από καμία απεργία (πώς θα κοίταζες στα μάτια τα παιδιά σου ή τους συντρόφους); Κοιμόσουν χωρίς ενοχές τα βράδια αλλά το νοίκι ή η δόση έτρεχε κι ο δοσατζής τραπεζίτης σού έσφιγγε τη θηλιά κάθε μέρα κι έναν πόντο την ώρα που σταμάταγες το παιδί από τη δεύτερη ξένη γλώσσα που ούτε στο σχολείο πια δεν κάνει;

Όποιος κι αν είσαι – και μάλλον είσαι λίγο απ’ όλα και περισσότερα ακόμα –

είσαι διαθέσιμος;

Είσαι διαθέσιμος να περάσουν από πάνω σου οι λεγεώνες των ληστών; Να σε τσακίσουν, να σε εκμηδενίσουν, να σε ρουφήξουν και να σε πετάξουν στα σκουπίδια; Είσαι διαθέσιμος να αφήσεις τα παιδιά σου ενέχυρο στα σκλαβοπάζαρα της Ευρώπης; Με κουτσουρεμένη γνώση, αφυδατωμένη κρίση, ψόφια απόφαση. Πόσο άθλιο είσαι διαθέσιμος να τους κληροδοτήσεις το μέλλον; Με πόση προθυμία, όταν αρρωστήσεις, δεν θα τολμήσεις να σκεφτείς ότι σου αξίζει να γίνεις καλά;  Πόσο σου φτιάχνουν τη διάθεση το κυνήγι των μεταναστών και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Πόσο διαθέσιμος είσαι να μετράς με αγωνία τις πανάκριβες κι αμφιβόλου ποιότητας σταγόνες νερού που χύνονται από το ποτήρι; Κι όταν μετράς τα φραγκοδίφραγκα για να πληρώσεις το ρεύμα, πόσο σθεναρά διαθέσιμος νιώθεις; Είσαι διαθέσιμος να πεινάσεις και να αφήσεις και τους άλλους να πεινάσουν; Πόσα δικαιώματα και ελευθερίες είσαι διαθέσιμος να θυσιάσεις για την επόμενη δόση; Είσαι διαθέσιμος να παγώσεις τον χειμώνα; Να προσπερνάς με αξιοθρήνητη σιωπή τα ανθρώπινα κουβάρια μέσα στα χαρτόκουτα χωρίς να σκέφτεσαι ότι είσαι εσύ ο επόμενος; Είσαι διαθέσιμος να παραχωρήσεις τη νοημοσύνη σου και την ηθική σου υπόσταση, να υποχωρήσεις στα θέλω σου και να προσχωρήσεις στην εγκληματική τρέλα της απάθειας; Να ζεις φυλακισμένος στην απόγνωση;

Όταν δεν θα σου ‘χει μείνει ούτε μία λέξη να ουρλιάξεις, είσαι διαθέσιμος να σωπάσεις για πάντα;