Η ΓΓΑ, οι απολύσεις και ο Γιάννης Ανδριανός

Θα τους νικήσουμε, ή θα τους δώσουμε χείρα βοηθείας για να μας ξεπατώσουν;

 

 του ΑΜ

 Γράφει το ΒΗΜΑ σε μονόστηλο ρεπορτάζ με τίτλο «Γαλάζιοι προστατευόμενοι":

"Ιδού πώς αντιλαμβάνονται την υποχρέωσή τους για το πρόγραμμα κινητικότητας ορισμένοι «γαλάζιοι» υπουργοί παρ' ότι ο κ. Αντ. Σαμαράς έκανε μέρα παρά μέρα σύσκεψη για το θέμα αυτό. Ο υφυπουργός Αθλητισμού κ. Ι. Ανδριανός υποχρεούται να βγάλει στην κινητικότητα 480 άτομα. Προς το παρόν έχει καταρτίσει ένα σχέδιο όπου το βάρος πέφτει στους εργαζομένους σε φορείς του υπουργείου απ' όπου προτίθεται να αφαιρέσει το 1/3 του προσωπικού και ουσιαστικά να τους κλείσει. Δεν εμφανίζεται όμως εξίσου άτεγκτος με τους εργαζομένους στην κεντρική υπηρεσία του υπουργείου. Το μυστικό των 132 προστατευομένων κρύβεται στα αρχικά ΙΔΑΧ. Πρόκειται για υπαλλήλους ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, οι συγκεκριμένοι μάλιστα προσελήφθησαν επί Πετραλιά, μονιμοποιήθηκαν επί Παυλόπουλου και απ' ό,τι φαίνεται σταθεροποιούνται επί Ανδριανού" 

 

Αγνοούμε  την ακρίβεια του ρεπορτάζ. Ούτε το υιοθετούμε, ούτε το απορρίπτουμε. Βεβαίως, θα ισχυριζόταν κάποιος, πως στην Ελλάδα του χτες, αλλά και του σήμερα,τίποτα δεν αποκλείεται...

Αν όμως -αν λέμε- τα αναγραφόμενα περιέχουν και ικμάδες έστω αλήθειας,  τότε επιβεβαιώνονται οι "καχύποπτοι", που κατά τη συνάντηση των εργαζομένων με τον Υπουργό στην κατάληψη της παρελθούσας Πέμπτης, ισχυρίζονταν πως ο υπουργός καταλάβαινε πολύ καλά, άνεξάρτητα τι έδειχνε πως δεν καταλαβαίνει...  Όταν του ζητούσαμε να μην υπάρξουν "δεύτερες σκέψεις" στον καθορισμό των κλάδων που θα διατεθούν στη διαθεσιμότητα.

 

Κατά τα λοιπά, τα αναγραφόμενα στο ΒΗΜΑ περί "γαλάζιων" εργαζομένων, με δυο λόγια περί υπηρεσίας-απορυπαντικού με μπλε και πράσινους κόκους, δεν εκφράζουν τίποτα άλλο από τη φιλομνημονιακή χυδαιότητα, που το συγκεκριμένο συγκρότημα υπηρετεί με περισσή πίστη. Αγνούν οι άνθρωποι ότι ο τρόπος και η εποχή που ο κάθε εργαζόμενος βρήκε μια θέση στον ήλιο, όχι μόνο δεν περιγράφει τη σημερινή πολιτική του τοποθέτηση, αλλά και έτσι να είναι αυτό μας είναι, και πρέπει να μας είναι, παγερά αδιάφορο.

 

Το ξανατονίζουμε..."έστω και ένας υπάλληλος αν απολυθεί"...
Από όποιο κλάδο, κατηγορία, ειδικότητα, σχέση εργασίας, ή χώρο δουλειάς θα είναι (θα πρέπει να είναι) αιτία πολέμου!

 

Και κάτι άλλο.

Ας αφήσουμε στην άκρη τα μητσοτακέϊκα καλαμπουράκια περί μοριοδότησης του τρόπου πρόσληψης.

Ας μην τα αναπαράγουμε κι εμείς αναθέτοντας στον εαυτό μας τον ηλίθιο ρόλο του παπαγάλου.

Η  συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων στο Δημόσιο, προσλήφθηκε "μέσω γνωριμιών" των κυβερνητικών κομμάτων. Από κει και πέρα, διαφέρουν οι τρόποι με τους οποίους νομιμοποιήθηκαν αυτές οι προσλήψεις. Άλλοι (οι μόνιμοι) με νόμους ή άλλες αποφάσεις διορίστηκαν ως μόνιμοι,  ενώ πριν ήσαν συμβασιούχοι, άλλοι με ΠΔ μετατράπηκαν οι συμβάσεις τους από ορισμένου σε ΙΔΑΧ, άλλοι νομιμοποιήθηκαν οι ορισμένου χρόνου συμβάσεις τους και μετατράπηκαν σε ΙΔΑΧ με φωτογραφικούς διαγωνισμούς, άλλοι επαναπροσλήφθηκαν κλπ, κλπ ...

Και άλλοι βεβαίως "δεν πρόκαμαν" (όπως έλεγε και ο μακαρίτης ο Χαρίλαος) και βρίσκονται ήδη στις ουρές του ΟΑΕΔ.

 

Γιαυτό μαζί με το "ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΣΗ" ας τους τρίψουμε στη μούρη την υπουργική απόφαση για την μοριοδότηση των υπό απόλυση, που εκ του πονηρού κατατάσει το χτεσινό ρουσφέτι σε καλό και κακό...

• Θα μπούμε στη λογική τους να παζαρέψουμε την κατηγορία μας;
• Να ζητήσουμε να επιλεγεί ο τάδε κλάδος, αντί του δείνα;
• Να προτείνουμε λιγότερους "από μας" και περισσότερους από τους άλλους;
• Θα συμπεριφερθούμε σαν βόδια ή σαν άνθρωποι;

Θα τους νικήσουμε, ή θα τους δώσουμε χείρα βοηθείας για να μας ξεπατώσουν;