τσουπ...νάτοι πάλι οι οργανισμοί!

A.M.

 

Μετά από κανά μήνα αγρανάπαυση, τσουπ...νάτοι πάλι οι οργανισμοί!

Βιάζονται!

Αξιολόγηση δομών και υπηρεσιών, σου λέει...

Άϊντε να τελειώνουμε, άϊντε τη δεύτερη φουρνιά των "διαθέσιμων" να τη βγάλουμε με βάση στοιχεία που έχουν προκύψει από μελέτες (ομελέτες)...

Από το "πλεονάζον" προσωπικό δηλαδή.

Όχι όπως έγινε με την πρώτη φουρνιά, που έγινε έτσι, απλά, αέρα πατέρα...

Έτσι απλά, χωρίς να συμμετάσχει κανείς, αφού όλοι δηλώνουν άγνοια, υπουργός, Γενικός, Διοικητικά στελέχη, άγνοια όλοι, μα όλοι!!!

Αξιολόγηση δομών και υπηρεσιών σου λέει!

Και να συσκέψεις, και να κάποιοι να αποφασίζουν για το μέλλον μας, και να να μας πουλάν και μούρη πως παλεύουν για μας, για το μέλλον μας...

Εν αγνοία μας...

Συσκέψεις που συμμετέχουν βεβαιωτικά επιρρήματα...Με απόψεις εν γένει σωστές σαν περιγράφονται,  όμως -ω του αξιοθαύματος- πουθενά καταγεγραμμένες εγγράφως υπό μορφή διαμαρτυρίας!!!

Κόψε διευθύνσεις, σύντμησε, κατάργησε, συγχώνευσε, παίξε με αριθμούς, με οικογένειες και μετά πούλα μου και εκδούλευση...

Λυπήσου με, γιαυτό που σ΄έβαλαν να μου κάνεις...

Για πες μου:
Αξίζει μια πεντάρα, των γραφειοκρατών η φάρα;

 Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω σιχαθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους γερμανούς τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας γδαρτάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.

 Βολφ Μπίρμαν