Συνολικές προβολές σελίδας

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ





«...και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί

να κατρακυλήσεις πιο βαθιά

στου Κακού τη σκάλα,

για τ' ανέβασμα ξανά που σε καλεί

θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!

Τα φτερά,

τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»



(ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΛΑΜΑΣ-΄Δωδεκάλογος του Γύφτου)


***
του Α.Μ.

Όλα Εσύ ...

Ο μεθυσμένος  Αύγουστος
με τις κρεμασμένες στην κρεβατίνα ώριμες επιθυμίες
και  τις ήρεμες- πια- ενοχές του παρελθόντος

Οι λέξεις,
το παράδοξο παραλήρημα του ονείρου τη νύχτα,
το σφιχταγκάλιασμά  μου με τους τρικυμισμένους αφρούς
σαν παίζω στα ζάρια την  επιβίωση της ανάσας μου!

Το αυγουστιάτικο φεγγάρι
με την σκληρή του αβεβαιότητα.
Ο λυγμός της νύχτας,
η εφήμερη χαρά,
η αβέβαιη αισιοδοξία,
ο ερωτικός σπασμός,
ο φόβος του «όχι»,
η απογοήτευση του «μη»,
του λογικού « όχι ακόμα»...

Το πάλεμα του λογισμού σου
με τη σπίθα στο στέρνο μου,
με τ΄ όνειρό μου!

 Eσύ....

Το όμορφο, η ομορφιά, το «ομορφαίνω»
Ο θρήνος για το χαμένο χτες
Η τιμωρία, η ελπίδα, ο λυτρωμός.

Η Μουσική, το τραγούδι,
Ο στίχος και το ποίημα,
Η απελπισία κι η αυταπάτη του αύριο.
Ο αυνανισμός του νου
σαν φαντασιώνεται την κατασκευασμένη ελπίδα.

Η λύση, το λύσιμο του κόμπου της ήρεμης λύπης!
Ο αγέρας,
οι μελαγχολικές Κυριακές,
τα τάχα χαρούμενα μεθυσμένα βράδια,
η στέρηση,
η ανοχή,
η  ζήλεια.
Η αφαίρεση και η πλασματική τελειότητα,
ο έρωτας και η αναγκαία υπερβολή του.

Η αγρύπνια.
ο ύπνος ο ανήσυχος, ο συχνά ένοχος.
Το ξύπνημα με τα πουλιά
και με τα αποριματοφόρα
που μαζεύουν την αχρησιμοποίητη ευδαιμονία
των «ηρέμως και...νηφαλίως» κοιμωμένων.
Το όνειρο, το ονειρικό, η ονείρωξη, το ονειρεμένο.
 
 
Εσύ....

Το γκρίζο, το γαλάζιο, το φώς
το ασημένιο,
το χρυσό
-όχι, όχι το χρυσό, λάμπει πολύ κι είναι ψεύτικο-
Τα καράβια που δε θα  φύγουν
Για να δω,  πως  θα σου ανεμίζει τρυφερά τα μαλλιά ο μαϊστρος.

Τα μάτια μου που θαμπώνουν.

Τα κυκλαδονήσια μας,
με τα φαντασιογόνα κάστρα τους,
με τις  ασβεστωμένες μάντρες, που στην υγρή τους παλάμη
φιλοξένησαν τις βόλτες μας,
-πόσο σου άρεσαν-
και οι πολύχρωμες μπουκαμβίλιες που κατόρθωσε να τις θρέψει η πέτρα.
Η πέτρα που εμάς  μας φυλάκισε.

Το πρωινό ηλιόδαρτο αυστηρό τοπίο
που το καθαγίαζε  το γαληνεμένο μενεξελί σούρουπο
  

Εσύ....

Το τρεχούμενο νερό
που στο πέρασμά του αυτοκαθάρεται,
η λίμνη με τα νούφαρα.
Η φωνή η άφωνη, η παράφωνη.
Η μουσική που βγάζουν
τα δυο ηχεία -τα μάτια σου-
φτιαγμένα από ξύλο τριανταφυλλιάς.

Το σμίξιμο στον αέρα της καρδερίνας.
Η πυγολαμπίδα
που κατεβάζει τ΄ άστρα ανάμεσα στις λόχνες και τα βουτίμια.

Ο γρύλλος και το τριζόνι
Τρι-τρι-τρι και τρι και τρι
στις αμπολές πλάι στις γράνες
που χωρίζουν τα φορτωμένα αμπέλια.



Εσύ...
 
Το αντιφέγγισμα του φεγγαριού
μέσα στο πηγάδι,
στην απόκοσμη βυθισμένη ηρεμία του νερού.
Το τρίξιμο του μαγκανοπήγαδου
και το «αχ» της ηδονής σαν το νερό σου χαϊδεύει το λαρύγγι.

Το αρτεσιανό ύδωρ
που στην αχλύ του ορίζοντα του γιανιτσιώτικου κάμπου
Χορεύει τις συλφίδες του Σοπέν.

Τα πνιγηρά καυτά και ιδρωμένα
Αυγουστιάτικα μεσημέρια
Με τη θλίψη της απουσίας.

Η Άνοιξη, το Φθινόπωρο, ο Χειμώνας

Και ο Βιβάλντι ο αινιγματικός.

Η Σεχραζάτ,
η kleine Nachtmusik,
η Σονάτα στο Σεληνόφως
και η Παθητική του Τσαϊκόφσκι,
οι έξι μικρές λαϊκές ζωγραφιές
και η Αρχόντισσα του Τσιτσάνη.

Το «ζούσα μοναχός χωρίς αγάπη».
Το χιτζάζ και το νιαβέντι

 
Άννα Εσύ...

Ο Μεγάλος Ερωτικός !
Εσύ το Μεγάλο Ερωτηματικό !


Εσύ...

εκείνη η βραδιά
της μεγάλης ελπίδας.
Η ήσυχη, η ήρεμη, η όμορφη
που διακριτικά το φεγγάρι τραβήχτηκε
απ την κουρτίνα
για να μην  ταράξει
την περισυλλογή του έρωτα

Τη  νύχτα που  η Ακρόπολη έσβησε τα φώτα της
για να μη φανούν
τα αγάλματα που ήσαν κρυμμένα
-και δυστυχώς για μια ακόμα φορά
δεν τα είδαμε-
στην ντουλάπα
δίπλα στο κρεβάτι που μου ζητούσες επίμονα
να μη σ΄ αφήσω
απ΄ την αγκαλιά μου!

 
Σ΄ευχαριστώ !



 

Όμως,

«...θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές
της παλάμης η Μοίρα, σαν κλειδούχος
Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός

Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι...»
                                                                       *Οδυσσέας Ελύτης
























Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου